مبلمان خیابانی هوشمند – یعنی مبلمان مجهز به شبکه و دیجیتال که اطلاعات را جمع آوری و تولید می کند - در حال ورود به کشور است. انواع مختلفی دارد از جمله نیمکت، کیوسک، تیر چراغ برق و ایستگاه های اتوبوس. نمونه های اولیه شامل ChillOUT Hubs است که توسط شورای رود خانه جورجس در حومه سیدنیKogarah ، Hurstville و Mortdale نصب شده است ، و کیوسک های اطلاعاتی و تیرهای چراغ هوشمند در شهر نیوکاسل به عنوان بخشی از استراتژی شهر هوشمندش.
"هوشمندی" این مبلمان خیابانی از اطلاعات جدید و قابلیت اتصال آن ناشی می شود. ایده این است که این ها می توانند محصولات و خدمات جدیدی تولید کنند و از تصمیمات برنامه ریزی در شهرها به صورت بلادرنگ پشتیبانی کنند. بیشتر آنها وای فای رایگان را در ترکیب با عملکردهای دیگر مانند تبلیغات، راه یابی، دکمه های اضطراری، تماس تلفنی و شارژ دستگاه از طریق USB ارائه می دهند.
مبلمان خیابانی را می توان به عنوان لوازم متصل و تعاملی تصور کرد. سپس این ها دروازه ای را فراهم می کنند که به مردم امکان دسترسی به خدمات روزمره را می دهد.
تصویر: ChillOUT Hub توسط تیم رود خانه سنت جورجس در تیموتی رزرو، هرستویل نصب شده است. عکس: کریس چشر. نویسنده ارائه داده است.
هوشمند، اما بحث بر انگیز
نوید مبلمان خیابانی هوشمند این است که باعث افزایش فضاهای عمومی و احیای مجدد زیر ساخت های پیر می شود. با دسترسی دادن شهروندان آسیب پذیر و محروم به خدمات ارتباطی رایگان، می تواند بر موانع دیجیتالی نیز پل بزند.با وجود این مزایا، برخی از جنبه های مبلمان هوشمند خیابانی بحث بر انگیز است. به ویژه، جمع آوری داده ها و تأثیر آن بر فضای عمومی نگرانی هایی ایجاد کرده است.
در شهر نیویورک، جایگزینی غرفه های تلفن توسط کیوسک های دیجیتالی LinkNYC باعث اعتراض در مورد مالکیت داده ها و به اشتراک گذاری و نظارت از طریق دوربین های امنیتی داخلی شده است. از دیگر عوامل تنش می توان به رد یابی فیزیکی کیوسک ها، تأثیر بصری و استفاده از آن برای تبلیغات در فضای باز با نمایشگرهای دیجیتال 140 سانتی متر دو طرفه اشاره کرد.
حیاط خلوت عمومی فرصت های یک شهر هوشمند، فقط زیر ساخت های مقیاس بزرگ، حمل و نقل عمومی و نظارت بر ترافیک نیست، بلکه در سطح ظریف تری تری نیز وجود دارد.در استرالیا ، Telstra به دلیل برنامه هایی برای تبدیل غرفه های تلفن خود به مراکز هوشمند مجهز به تبلیغات دیجیتال، درگیر یک مورد دادگاهی طولانی اتهام اقدام علیه شهرهای سیدنی، ملبورن و بریزبن است. شوراها به این دلیل که به تأیید برنامه ریزی محلی احتیاج داشتند، به این امر اعتراض کردند. تلسترا استدلال کرد که این مراکز به دلیل "امکانات کم اثر" معاف از تأیید هستند، اما مجبور شده است نصب را به تأخیر بیندازد.
چه چیزی می توانیم از اتخاذ کنندگان اولیه خارج از کشور یاد بگیریم؟
ما هنوز تأثیر عمومی و ارزش مبلمان خیابانی هوشمند را درک نمی کنیم، این که چه مدل خدماتی باید در مقیاس واقعی پذیرفته شود یا نوع آینده آن چیست. این امکانات تا چه اندازه خدمات عمومی را ارائه می دهند، یا این که فقط امکان تبلیغات و نظارت بیشتر را دارند؟استرالیا می تواند از نمونه های اولیه مبلمان خیابانی هوشمند در سایر کشورها بیاموزد. پروژه تحقیقاتی Smart Publics ما با استفاده از یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه گلاسگو، طراحی، استفاده و حاکمیت کیوسک های InLinkUK در نیمکت های هوشمند گلاسگو و انرژی Strawberry Energy در لندن را بررسی کرد.
ما متوجه شدیم که کار بران اصلی عبارتند از کسانی که زندگی خشن دارند، جوانان، دانش جویان و کارگران دوره گرد. مبلمان هوشمند این گروه ها را قادر می سازد تا به صورت دیجیتالی با هم در ارتباط باشند. آنها از این امکانات برای شارژ تلفن خود و برقراری تماس رایگان استفاده می کردند که این ویژگی به ویژه برای کسانی که تلفن ندارند یا اعتبار استفاده از آنها را ندارند بسیار ارزشمند بود. (کیوسک هایInLinkUK ، تماس های رایگان با هر تلفن همراه یا تلفن ثابتی را در انگلستان ارائه می داد.)
تصویر: یک کیوسک InLinkUK در مرکز شهر گلاسگو. عکس: محققان Smart Publics ، نویسنده ارائه داده است.
یکی از حقوق اساسی بشر دسترسی به خدمات آب و خدمات شهری است. ما باید این دسترسی را در حوزه های عمومی و نه فقط در محیط های تجاری مانند کافی شاپ ها فراهم کنیم.
چه کسی بودجه این امکانات را تأمین می کند؟
حتی اگر می شد از کیوسک ها و نیمکت های هوشمند برای اطلاعات خدمات اجتماعی استفاده کرد، ما متوجه شدیم که این تبلیغات تجاری بود که سرمایه گذاری خصوصی را در این زیر ساخت ایجاد می کرد: در آمد تبلیغات پرداخت شده برای خدمات ارائه شده توسط کیوسک های InLinkUK و حمایت مالی برای نیمکت های Strawberry Energy . آژانس تبلیغاتی Primesight یکی از سه شریک اصلی InLinkUK بود (با British Telecom و Intersection ، شرکت مسئول LinkNYC).از آن جا که تبلیغات در طراحی آنها بسیار برجسته بود، بسیاری از افراد از سایر کار کردهای آنها بی اطلاع بودند. یک نفر در پاسخ به این سؤال که آیا آنها به InLinks توجه کرده اند یا خیر، پاسخ داد:
"نه ، من توجه نکرده ام. آنها برای چه کاری استفاده می شوند؟ آیا برای برقراری تماس رایگان با هر کجای انگلستان است؟ [...] من فکر کردم که مثل یک تابلوی تبلیغاتی است، حدس می زنم! "
مردم ارزش عمومی گسترده وای فای رایگان، شارژ دستگاه و تماس تلفنی را تشخیص داده اند. اما ما دریافتیم که عموم مردم از جنبه های جمع آوری داده ها آگاهی ندارند. گروه های حاشیه ای که به این خدمات اعتماد می کردند بیشتر در معرض تبلیغات شرکت ها، جمع آوری داده ها و نظارت در فضاهای عمومی بودند.
شوراها نیز در توانایی استفاده از منافع حاصل از داده ها محدودیت داشتند. به عنوان مثال نیمکت های Strawberry Energy، داده های محیطی مانند دما، سطح صدا و کیفیت هوا را از حسگرهای داخلی جمع آوری می کنند. با این حال، از این داده ها برای اطلاع رسانی برای برنامه ریزی یا اتخاذ خط مشی استفاده نمی شد.
این مبلمان باید مقاوم در برابر خرابکاری باشد، نصب آن آسان باشد، به تعمیر و نگهداری کمی احتیاج داشته باشد، مشوق ریختن آشغال نباشد، هماهنگ با سبک منطقه باشد، و غیره.قابلیت اطمینان داده ها مسئله دیگری بود. هنگام آزمایش داده های زیست محیطی، با عدم دقت مواجه شدیم.
تصویر: یک نیمکت هوشمند Strawberry Energy درSouthwark ، جنوب لندن. عکس: محققان Smart Publics . نویسنده ارائه داده است.
اکنون در کجا هستیم؟
این موضوعات برخی از چالش هایی را که شوراها هنگام شروع طرح های هوشمند مبلمان خیابانی با شرکت های خصوصی با آن رو به رو هستند برجسته می کند. این موارد شامل توافق نامه های به اشتراک گذاری داده ها و همچنین نیاز به مهارت کارمندان شورا برای مدیریت انواع جدیدی از قابلیت ها و سیستم های داده است.نمونه هایی که ما در انگلیس مطالعه کردیم در مشارکت دولتی و خصوصی ارائه شده است. با این حال، برخی از مدل های ظهور پیدا کرده نوع دیگری از اجرای مدنی را نشان می دهند.
دولت های محلی که از ابتدای کار مبلمان هوشمند در کشور بوده اند، آن را به عنوان توسعه خدمات شورایی بدون تبلیغات اضافی یا به خطر انداختن ارزش های میراثی تصور کرده اند. این موارد معمولاً به عنوان ابتکارات آزمایشی با کمک های مالی دولت فدرال و ایالت آغاز شده است. به عنوان مثال شهر نیوکاسل در حال برنامه ریزی برای تلفیق فناوری های شهر هوشمند در عملیات منظم شورایی است.
مبلمان خیابانی هوشمند از بین نمی رود. اگر هر چیزی وجود داشته باشد، با پیشرفت تکنولوژی، فراگیرتر می شود و در محیط فیزیکی ما بیشتر ادغام می گردد.مبلمان خیابانی هوشمند از بین نمی رود. اگر هر چیزی وجود داشته باشد، با پیشرفت تکنولوژی، فراگیرتر می شود و در محیط فیزیکی ما بیشتر ادغام می گردد.
مباحث مطرح شده توسط مبلمان خیابانی هوشمند، بازرسی دقیق و تحقیقات بیشتر را الزامی می کند. بسیار مهم است که دولت ها و بازیگران خصوصی در مورد استفاده از آن برای تبلیغات و جمع آوری داده ها شفاف باشند. برای اطمینان از مزایای مبلمان هوشمند خیابان، آنها باید:
* بر ارزش عمومی مبلمان خیابانی هوشمند، از جمله استفاده از آنها برای اطلاعات مبتنی بر جامعه، تأکید کنند
* در طراحی و جای گذاری آن با مردم همکاری کنند
* در مورد شوراها، یک رویکرد فعالانه برای دستیابی، مالکیت و سرپرستی داده ها در پیش بگیرند
* اطمینان حاصل کنند که شهروندان حاشیه نشین در معرض افزایش خطر نظارت و آسیب به داده ها نیستند.
اثاثیه مردم پسند در اماکن عمومی
تصویر: نیازهای شهرها و ساکنان آنها در فضای عمومی تغییر کرده است، اما نوع و عملکرد مبلمان در گذشته جا مانده است. کارلوس نتو / shutterstock.com
مردم ارزش عمومی گسترده وای فای رایگان، شارژ دستگاه و تماس تلفنی را تشخیص داده اند. اما ما دریافتیم که عموم مردم از جنبه های جمع آوری داده ها آگاهی ندارند. افزایش شهر نشینی، متراکم بودن زندگی در شهر، و وجود گران ترین قیمت آپارتمان و اجاره بها در حال تغییر شکل دادن به امکان دسترسی و استفاده از فضای شهری است. وب سایت های اشتراک اتاق یکی از نشانه های هزینه زندگی در شهر است که باعث می شود مردم به دلیل ضرورت، اتاق مشترک با غریبه ها را در نظر بگیرند. آن آپارتمان ها دیگر محلی برای زندگی نیستند.
اگر افراد نتوانند وقت خود را در آپارتمان خود بگذرانند - زیرا بیش از حد شلوغ است، بسیار پر سر و صدا است یا به اندازه کافی ایمن نیست - در نهایت زمان بیشتری را در فضاهای عمومی مانند کتاب خانه ها یا فضاهای شبه عمومی مانند پاساژهای بازی یا مراکز خرید سپری می کنند. Rem Koolhaas ، معمار هلندی برنده جایزهPrizker ، این مکان ها را Junkspace (یا فضای بنجل) می نامد. یا آنها وقت خود را در خیابان ها، میدان ها و پارک ها می گذرانند.
چگونه شهر در این مکان ها برای مردم تأمین امکانات می کند؟ خانه ای را تصور کنید که مبلمان آن از نوع مبلمان رایجی است که در خیابان می بینیم. آیا احساس راحتی می دهد؟
به طور کلی طراحی این نوع مبلمان عمومی دامنه کاملاً مشخصی دارد. این مبلمان باید مقاوم در برابر خرابکاری باشد، نصب آن آسان باشد، به تعمیر و نگهداری کمی احتیاج داشته باشد، مشوق ریختن آشغال نباشد، هماهنگ با سبک منطقه باشد، و غیره.
مبلمان های عمومی هم چنین سنخ شناسی های تثبیت شده ای دارند - عمدتاً نیمکت و صندلی هستند. این امر، کارهایی را که می توانیم به طور عمومی انجام دهیم محدود می کند (باید با پشت صاف بنشینیم، نمی توانیم لم بدهیم). این ها بخشی از ملاحظات طراحی برای تهیه نیمکت برای نشستن افراد است.
ما هنوز تأثیر عمومی و ارزش مبلمان خیابانی هوشمند را درک نمی کنیم.
اگر بخواهیم کارهایی بیش از نشستن انجام دهیم چه؟
فاصله، موقعیت و محل قرار گیری مبلمان در فضای عمومی سهم بزرگی دارد در تصمیم گیری در مورد این که می توانم به چه کسی نگاه کنم، و با چه کسی باشم و برای چه مدت، و چه احساسی می کنم وقتی که در آن جا نشسته ام.اما اگر بخواهم کارهای بیشتری انجام دهم در حالی که فقط آنجا نشسته ام چه؟ به عنوان مثال، کجا می توانم تلفن یا لپ تاپ خود را برای شارژ مجدد وصل کنم؟
همچنین شستن دست های من در یک فضای عمومی آسان نیست. به عنوان مثال، من نشسته ام و یک پرتقال را روی نیمکت خورده ام، و دستانم چسبناک هستند و دوست دارم آنها را بشویم. شاید من در حالی که آن جا نشسته ام کتم را نیز درآورده ام. حالا چه؟
تصویر: چرا توالت های عمومی به شما، غیر از کف توالت، جایی نمی دهند تا وسایلی را که حمل می کنید قرار دهید؟ Henryk Sadura / shutterstock.com
نوید مبلمان خیابانی هوشمند این است که باعث افزایش فضاهای عمومی و احیای مجدد زیر ساخت های پیر می شود. من باید نزدیک ترین توالت عمومی را جستجو کنم و از حوضچه دستی استفاده کنم، اما در هنگام انجام این کار همه وسایل دیگرم را کجا قرار دهم؟ روی کف توالت؟
یکی از حقوق اساسی بشر دسترسی به خدمات آب و خدمات شهری است. ما باید این دسترسی را در حوزه های عمومی و نه فقط در محیط های تجاری مانند کافی شاپ ها فراهم کنیم.
پر کردن بطری آب از جایی کار ساده ای نیست - اما خرید آب آسان است اگر توانایی خرید آن را داشته باشید. این یک راه حل عادلانه نیست. این امر به بار مالی قابل توجه پرداخت هزینه اجاره بها و زندگی شهری اضافه می کند.
به این فکر کنید که چگونه طراحی می تواند گزینه های ما را گسترش دهد
در حالی که ما برای خیابان مبلمان داریم، خیابان، پارک ها و میدان ها فاقد خدمات دیگر هستند. طراحی، یک خط اجتماعی باریک را در محدوده فعلی مبلمان خیابان تعبیه می کند. طراحی وسایل عمومی جدید نیاز دارد تا طیف گسترده تری از گزینه های متنوع تر برای حضور در شهر را تطبیق دهد و به شهروندان ارائه نماید.به عنوان مثال، افراد باید به امکانات لازم برای انجام کارهای اساسی زندگی سالم مانند شستن دست ها دسترسی داشته باشند. آنها همچنین به دسترسی به برق احتیاج دارند - شاید حتی به امکاناتی برای گرم کردن غذا مانند ناهار خانگی یا وعده غذایی از سوپر مارکت که از قبل تهیه شده است.
تجهیز یک فضای عمومی با چنین وسایل عمومی جدید می تواند آن را دگرگون کند، آن را نرم کند، آشنایی، راحتی و احساس داخلی بودن را برای آن به ارمغان بیاورد. حیاط خلوت عمومی فرصت های یک شهر هوشمند، فقط زیر ساخت های مقیاس بزرگ، حمل و نقل عمومی و نظارت بر ترافیک نیست، بلکه در سطح ظریف تری تری نیز وجود دارد.
این نوع مبلمان خیابانی جدید را می توان از طریق نسخه دیجیتالی معاصر دروازه قدیمی شهر در اختیار کار بران قرار داد. این می تواند از آنها بخواهد وارد سیستم شوند یا از طریق شناسه منحصر به فرد به آنها اجازه استفاده از تجهیزات را بدهند. ما قبلاً این کار را در تجارت الکترونیکی و به اشتراک گذاری وب سایت های اقتصادی انجام داده ایم.
این نوع جدید از مبلمان خیابانی عمومی می تواند سنسورهایی تعبیه کند که نظارت می کنند و به صورت بلادرنگ به موارد استفاده از خود پاسخ می دهند. مبلمان تعاملی می تواند بخشی از یک سیستم داده بزرگ تر اختصاصی باشد. اگر نقطه اتصال به برق بیش از حد برق مصرف کند، یا اگر میزان نویز در این نقطه اتصال برای آن موقع روز زیاد باشد، مقامات مربوطه را مطلع سازد و در پاسخ، چراغ ها و برق را خاموش کند.
پارامترها را می توان آزمایش کرد و کالیبراسیون استفاده و الگوهای کاربر را مطابق با انتظارات محله بررسی کرد. سپس سیستم می تواند به طور مستقل به داده های جمع آوری شده واکنش نشان دهد.
"هوشمندی" این مبلمان خیابانی از اطلاعات جدید و قابلیت اتصال آن ناشی می شود. مبلمان خیابانی را می توان به عنوان لوازم متصل و تعاملی تصور کرد. سپس این ها دروازه ای را فراهم می کنند که به مردم امکان دسترسی به خدمات روزمره را می دهد. و با این کار، این امکانات جدید می تواند راحتی در سبک شبه خانگی را در قلمرو عمومی فراهم آورد، و این شهر را به یک مکان عادلانه و پذیرای همه تبدیل کند.
منبع: جاستین همفری، کریس چشر، سوفیا مالسن، University of Sydney، کریستین تیتز، UNSW
