تصویر: استودیو LightField/Shutterstock

احتمالاً شنیده اید که چگونه واقعیت مجازی (Virtual Reality) (VR) همه چیز را تغییر می دهد: نحوه کار، شیوه زندگی، و نحوه بازی را. با این وجود، برای هر فناوریِ واقعاً دگرگون کننده، محل های دفن زباله ای مانند محل های دفن اسکوتر های برقی (یا هاوربردها)، تلویزیون های سه بعدی، رانَک ها یا Segway ها، و مینی دیسک ها وجود دارد، دور انداختنی های تکنولوژیکی که دیگر به آن ها احتیاج نداریم.

منطقی است که با مقداری شک و تردید به VR نزدیک شویم، اما به من اجازه دهید سه راه را توضیح دهم که چگونه VR می تواند شیوه یاد گیری ما را دگرگون سازد و چرا ما، به عنوان روان شناسان، از این موضوع بسیار هیجان زده هستیم.

1- کاوش کشف نشدنی ها

VR به عنوان کمک کلاس درس از پتانسیل بالایی برخوردار است. ما می دانیم که یاد گیری زمانی مؤثرتر است که فراگیران به طور فعال درگیر شوند. دروس عملی که مشارکت را تشویق می کند، موفق تر از آنهایی است که در آن محتوا به طور غیر فعال جذب می شود. با این حال دشوار است موضوعات خاصی در امور معنا داری که فراگیران با آن ارتباط دارند، یاد داده شود.

از عظمت جهان گرفته تا پیچیدگی سلولی موجودات زنده، حواس خود محوری ما برای درک چیزی فراتر از مقیاس خودمان تکامل نیافته است. از طریق ترفندهای استریوسکوپی و رد یابی حرکت، واقعیت مجازی وجود جهان های غیر واقعی را محتمل می داند. برای اولین بار فراگیران می توانند وارد این محیط ها شوند و برای خود کاوش کنند.

محققان در حال توسعه Virtual Plant Cell (سلول گیاهی مجازی) بوده اند، که اولین تجربه VR تعاملی بوده است که برای استفاده در کلاس درس طراحی شده است. دانش آموزان چشم انداز بیگانه ی یک سلول گیاهی را کشف می کنند. به آب زدن در میان سیتوزول باتلاقی، زیر آبی رفتن و از لا به لای الیاف اسکلت سلولی گذشتن، و کشف اسرار گنجینه های زیر سلولی گیاه: کلروپلاست های زمردی سبز، که در آن فتوسنتز انجام می شود، لکه های عجیب میتوکندری یا نگاهی اجمالی به DNA از طریق یک منفذ هسته ای روانگردان.
تسکین نه از راه فرار از واقعیت، بلکه با در آغوش گرفتن آن ممکن می شود.

تصویر: دنیای کدر یک سلول متوسط گیاهی. زیست شناسی انرژی گیاهی، ارائه شده توسط نویسنده (بدون حق استفاده مجدد)

عملکردهای داخلی سلول به صورت اصول نخستین یاد داده می شود و این به دانش آموزان اجازه می دهد تا از طریق وظایف معنی دار به طور فعال با محتوای درس درگیر شوند. آنها ممکن است به صورت دو نفره با یک دیگر به این دنیا سفر کنند، یا یک خط تولید فتوسنتز ایجاد کنند. با استفاده از حرکات بصری، دانش آموزان دی اکسید کربن و مولکول های آب را از اطراف سلول گرفته و آنها را برای تولید گلوکز و اکسیژن به کلروپلاست ها تغذیه می کنند. با تمام مواد لازم برای یاد گیری فعال، سلول گیاهی مجازی باید یک وسیله کمک آموزشی بسیار مؤثر باشد. در واقع، داده های اولیه نشان می دهد که ممکن است واقعیت مجازی، یاد گیری را نسبت به روش های سنتی 30 درصد بهبود بخشد.

2- VR برای همه و همه چیز

این فقط یاد گیری چیستی نیست که VR می تواند در مورد آن کمک کند، بلکه VR در یاد گیری نحوه انجام کار نیز کمک می کند. در روان شناسی، ما بین دانش اظهاری (چه) و رویه ای (چگونه) تمایز قائل می شویم، دقیقاً به این دلیل که دانش دوم با انجام دادن شکل می گیرد و می تواند مستقیماً در یک کار معین به کار گرفته شود. به بیان ساده، بهترین راه برای یاد گیریِ مهارت، انجام آن است.

هدف هر یاد گیرنده یا فراگیرنده این است که طیف وسیعی از تجربیات را پرورش دهد به گونه ای که عناصر فردی بتوانند برای برآوردن دربایست های مشکلات جدید مورد استفاده قرار گیرند. بدین منظور، سرمایه گذاری زیادی برای آموزش شبیه سازان برای مهارت های پرخطر مانند پرواز و جراحی انجام شده است. اما بسیاری از مهارت های کم خطر هم وجود دارد که از شبیه سازی سود می برند، و فقط دلیل کمی برای توجیه سرمایه گذاری روی آنها وجود دارد. یعنی تا الان چنین بوده است.

پیشرفت در فناوری تلفن همراه منجر به ساخت دستگاه های VR با کیفیت بالا با قیمتی در حدود قیمت یک تلویزیون میان رده شده است. بدون مانع مالی، واقعیت مجازی حتی در حد درجه مصرف کننده، درهای بهبود آموزش مهارت ها را در محیط هایی که چیزهای واقعی در دسترس نیستند، باز می کند.

تصویر: سمینارهای زمین شناسی VR می تواند به دانش آموزان این امکان را بدهد که بدون بازدید از مکان ها به بررسی آنها بپردازند. دانشگاه لیدز، نویسنده ارائه داده است (بدون حق استفاده مجدد(

یکی از این مثال ها برنامه مناظر مجازی است که ما در دانشگاه لیدز توسعه داده ایم. بخش مهمی از آموزشِ هر زمین شناس یاد گیریِ نحوه انجام بررسی های زمین شناسانه است. زمین شناسان مجهز به قطب نما، GPS و نقشه، باید با استفاده از قطب نما، نقشه های ناشناخته را رصد کنند و اطمینان حاصل کنند که از زمان خود بیشترین استفاده را می نمایند. شبیه سازی VR می تواند این را به صورت بلادرنگ، با تمام ابزارهایی که انتظار می رود در این زمینه داشته باشند، ارائه دهد.

مزایا دو برابر است. غیبت دانش آموزان در سفرهای میدانی، با دسترسی آنها به شبیه سازی دقیق، باعث بازماندگی آنها از درس نمی شود. چالش های بررسی منطقه کوهستانی با چالش های جنگل های بارانی گرمسیری متفاوت است. ممکن است دیدن جایی که می خواهید راحت تر باشد، اما انتخاب مسیر شما محدودتر خواهد بود. VR می تواند این بیوم های مختلف را بدون نیاز به بازدید از گوشه و کنار زمین به شما ارائه دهد. تجربه فراگیران گسترش یافته است و آنها برای مقابله با مشکلات جدید در این زمینه مجهزتر هستند.
که شیوه ای که ما درد را تجربه می کنیم می تواند از نظر روانی دستکاری شود.

3- پوشتده (یک هدستVR )، دلسوز و مهربان است

VR همچنین ممکن است کلید ایجاد تغییرات مثبت رفتاری باشد. یکی از راه هایی که می دانیم می توانیم به این هدف برسیم، ایجاد همدلی است. VR به گونه ای منحصر به فرد به افراد اجازه می دهد تا دیدگاه های جایگزین را تجربه کنند، حتی اگر به عنوان آخرین "ماشین همدلی" لقب بگیرند. این ادعای رفیعی است، اما برنامه های اولیه امیدوار کننده بوده است.

یک مطالعه اخیر در استنفورد نشان داد که شرکت کنندگانی که بی خانمان شدن در VR را تجربه کرده اند رفتار مثبت تری نسبت به افراد بی خانمان واقعی از خود نشان داده اند - در این مورد از طریق امضای طومار دادخواستی که خواستار حل بحران مسکن است، در مقایسه با افرادی که با همان مطالب بر روی یک رایانه رومیزی سنتی کار می کردند. این اثر مدت ها پس از پایان مطالعه ادامه داشت. شاید با تجربه مستقیم چالش های گروه های آسیب پذیر، بتوانیم درک مشترکی با آنها داشته باشیم.

تصویر: واقعیت مجازی - یک "ماشین همدلی" که می تواند به مردم در مراقبت بیشتر از تغییرات آب و هوایی کمک کند؟ FloridaStock/Shutterstock

از قدرت VR ممکن است برای جلب همدلی برای مقابله با طیف وسیع تری از مسائل اجتماعی استفاده شود. ما پروژه های اطلاع رسانی VR را در مدارس برای بهبود آگاهی رسانی در مورد تغییرات آب و هوایی اجرا می کنیم. از طریقVR ، جوانان شاهد ذوب شدن یخچال های طبیعی بوده اند، در Great Barrier Reef شنا کرده اند تا تأثیرات عقب نشینی مرجان را بر اکوسیستم مشاهده کنند، و با نخستی های بزرگ که زیستگاه آنها با جنگل زدایی زدوده می شود، شانه به شانه شده اند. با استفاده ازVR ، ما امیدواریم که قبل از این که نگرش ها و عادات، بیشتر تثبیت شوند، رفتارهای مسئولانه با محیط زیست را پرورش دهیم.

خوب! حالا شما مالک آن هستید. VR با آوردن تجربیاتی که پیش از این در کلاس درس غیر قابل دسترسی بودند، یاد گیری مفاهیم انتزاعی را تسریع می کند، کسب مهارت ها را افزایش می دهد، و شاید حتی نیرویی برای تغییرات اجتماعی باشد. عجالتاً فعلاً، توده ضایعات فناوری می تواند همچنان منتظر بماند.

فراموشی درد با VR

تصویر: نه درد نه بازی سرگئی گالیونکین ، CC BY-SA

چند هفته دیگر در بیمارستان تحت عمل تعویض مفصل زانو خواهم بود. این شدیدترین جراحی خواهد بود که من تجربه کرده ام و بسیار می ترسم. به من گفته شده است که می توانم انتظار داشته باشم که بعد از آن عمل، درد طاقت فرسایی را تجربه کنم، اما اجازه ندارم با احساس تأسف در رختخواب دراز بکشم. به منظور اطمینان از بهبودی خوب، باید چندین بار در روز بلند شوم و مفصل جدید را تمرین دهم. هر گونه اشتباه، باعث مصدومیتتان می شود.

با این حال، ممکن است زیاد طول نکشد، تا بیمارانی مانند من بتوانند با انجام بازی های واقعیت مجازی از رنج و عذاب خود جلوگیری کنند. این پیشرفت شگفت انگیز در حال آزمایش است، اما فرض پشت آن چیز جدیدی نیست.

همان طور که دیوید لیندن، عصب شناس ، در NPR توضیح داده است، مغز بیش از آن چه در ابتدا تصور می کردیم بر درد کنترل دارد. مغز می تواند بگوید "سلام. جالب است، حجم این اطلاعات درد آور را افزایش دهید"، یا می تواند بگوید "صدا را کم کنید و کمتر به آن توجه کنید". در کتاب لیندن، تحت عنوان «لمس: علم دست، قلب و ذهن» (Touch: The Science of Hand, Heart, and Mind)، او در مورد این که چگونه درک ما از درد بر مغز متکی است و چگونگی پردازش اطلاعات آمده از سیستم عصبی توسط مغز، بحث می کند.
مغز بیش از آن چه در ابتدا تصور می کردیم بر درد کنترل دارد.

ستوان سام براون

اکنون محققان در تلاش هستند تا ببینند آیا می توان این فرآیند را از طریق بازی دستکاری کرد یا خیر. در ایالات متحده، گروهی از بیماران که دچار سوختگی شدید شده بودند، برای بازیSnowWorld (جهان برفی)، یک بازی رایانه ای واقعیت مجازی که توسط دو روان شناس شناختی، هانتر هافمن و دیو پترسون طراحی شده بود، دعوت شدند به این منظور که این بازی مغز آنها را متقاعد کند تا سیگنال های درد را به نفع سناریوهای جذاب تر نادیده بگیرند. هافمن گفت که وجود این انگیزه در آنها به این دلیل بود که در حالی که مواد افیونی (مواد مورفین و مواد مرتبط با مورفین) می توانند درد سوختگی را در حالت استراحت بیمار کنترل کنند، برای تسکین درد ناشی از تعویض روزانه بانداژ، تمیز کردن زخم و برداشتن بست ها تقریباً کافی نیستند.

معروف ترین بازیکن SnowWorld ستوان سام براون است که در اولین سفر خود در قندهار، افغانستان، در سال 2008، دچار سوختگی درجه سوم بیش از 30 درصد در بدن خود شد. یک بمب دست ساز که در جاده ای دفن شده بود به وسیله نقلیه ای که در آن سفر می کرد برخورد کرد و به صورت گلوله آتشینی منفجر شد و براون را در شعله های آتش گرفت. جراحات وی به حدی شدید بود که مجبور شد برای چند هفته در حالت کما تحت مراقبت پزشکی نگهداری شود. در بازگشت به آمریکا، براون چند ده عمل جراحی دردناک را تحمل کرد، اما هیچ کدام بدتر از رسوم روزانه مراقبت از زخم هایش نبود. هنگامی که پرستاران به سوختگی او توجه می کردند و به او در انجام درمان های فیزیکی لازم کمک می کردند، او شدیدترین درد را تجربه می کرد.

در سال 2012، NBC News در مورد تجربه براون و این که چگونه درد پانسمان زخم های سوختگی می تواند به حدی شدید باشد که بتواند بیماران را از ضربه و ترومای اولیه رها کند، گزارش کرد. در مورد براون، روش ها آن قدر غیر قابل تحمل بود که در مواردی افسران برتر او مجبور می شدند به او دستور تحمل روش های درمانی را بدهند.

برای براون، کمک نه به شکل انواع جدید داروها یا پانسمان، بلکه توسط یک بازی ویدیویی ارائه شد. براون یکی از اولین شرکت کنندگان در مطالعه آزمایشی SnowWorld بود که با همکاری ارتش آمریکا طراحی شد تا آزمایش کند که آیا VR واقعاً می تواند به سربازان زخمی کمک کند یا خیر.

تصویر: سربازان - خط مقدم واقعیت مجازی DVIDSHUB ، CC BY

یک آزردگی حواس پرت کننده

در آن زمان، کار اصلی هافمن در دانشگاه واشنگتن استفاده از تکنیک های واقعیت مجازی برای کمک به مردم برای غلبه بر موضوع آسیب شناسانه ترس از عنکبوت بود. پترسون، مستقر در مرکز سوختگی هاربورویو در سیاتل، متخصص تکنیک های روانی مانند هیپنوتیزم است که می تواند برای کمک به بیماران دچار سوختگی مورد استفاده قرار گیرد.

قبلاً مشخص شده بود که شیوه ای که ما درد را تجربه می کنیم می تواند از نظر روانی دستکاری شود - برای مثال، پیش بینی درد می تواند آن را بدتر کند. تحقیقات انجام شده در مورد نحوه احساس درد سربازان نیز نشان داده است که چگونه احساسات می توانند بر احساس درد آنان تأثیر بگذارند. از این رو اگر مغز شما می تواند سیگنال های درد را بسته به آن چه شما در آن زمان فکر می کنید یا احساس می کنید، متفاوت تفسیر کند، چرا بررسی نکنید که آیا با منحرف کردن عمدی توجه بیمار به چیز دیگری می توان تجربه درد را تغییر داد؟ اگر این، کار کند، مراقبت از زخم می تواند، با تمرکز حواس بیمار به جایی دیگر، بیشتر به یک مایه آزار حواس پرت کن تبدیل شود و احساس ناراحت کننده درد بسیار کاهش یابد.

این یک حرکت طولانی بود، اما تخصص هافمن در درمان با واقعیت مجازی این امکان را فراهم کرد که بتوان بازی ای را ارائه داد که این نوع انحراف حواس را ارائه دهد. برای انجام این کار، بیماران ابتدا یک هدفون واقعیت مجازی و یک بلندگوی گوشی به سر می کنند و سپس برده می شوند به یک دره یخی پر از گلوله های برفی که آدم برفی ها را پرتاب می کنند، دسته پنگوئن های در حال جیغ کشیدن، ماموت های پشمی و سایر شگفتی ها. آنها با پرواز از میان برف هایی که به آرامی در حال سقوط هستند، می توانند با پرتاب گلوله برفی خود، تلافی کنند. اغلب، آنها آن قدر با این کار درگیر می شوند که حتی متوجه نمی شوند کی روش درمانی آنها به پایان رسیده است.

در مصاحبه با NBC پترسون توضیح داد که چگونه بیمار در طی روش های دردناک مانند شستن زخم، وارد دنیایی آرامش بخش و یخی می شود، جایی کاملاً متفاوت از واقعیت. او گفت، "تا زمانی که به نظر می رسد مردم در دنیای مجازی هستند" این روش کار می کند.

مطالعه آزمایشی 2011 نتایج امیدوار کننده ای را نشان داد. در برخی موارد، سربازان با بدترین درد گزارش دادند که SnowWorld بهتر از مورفین کار می کند. خود براون اکنون بسیار بهبود یافته است و بخش بزرگی از این موفقیت را به تجربه همه جانبه خود نسبت می دهد.

پروژه های مشابه در جاهای دیگر در حال انجام است. در انگلستان ، کارکنان بیمارستان ملکه الیزابت بیرمنگام و دانشگاه بیرمنگام در حال بررسی این موضوع هستند که چگونه فناوری بازی های رایانه ای می تواند از طریق درمان با حواس پرتی، درد و ناراحتی بیماران را کاهش دهد. در این روش بیماران در دنیای مجازی بر اساس مکان های واقعی در حومه شهر Devon "گردش می کنند". ایده این است که مناظر طبیعی اصیل را با وسایل کمکی واقعیت مجازی ترکیب کنید که این به بیماران کمک می کند توجه خود را از درد دور کنند و در عین حال فرصت هایی را برای انجام تمرینات بدنی واقعی - پیاده روی در بالای تپه، عبور از پل ها، و نشستن در ساحل - ایجاد می کند که باعث ایجاد حرکت در داخل بازی می شود.

مانند موردِSnowWorld ، بیماران عموماً پرسنل نظامی مجروح هستند. اکثر آنها از سوختگی شدید رنج می برند، اما برخی نیز دچار درد فانتوم ناشی از قطع دست و پا می شوند.
VR همچنین ممکن است کلید ایجاد تغییرات مثبت رفتاری باشد.

برنامه های کاربردی آینده

آیا در آینده، هدست های واقعیت مجازی مانند Oculus Rift می توانند محیط های قانع کننده ای برای تسکین درد و سایر کاربردهای پزشکی ایجاد کنند؟ به عنوان مثال، برای کمک به مبتلایان به قطع عضو در متقاعد شدن به استفاده از اندام های مصنوعی جدید و پی گیریِ درمانِPTSD . همچنین تحقیقات برای کشف این که آیا واقعیت مجازی می تواند برای کاهش درد مزمن گردن استفاده شود ادامه دارد.

بروک باستیان، روان شناس اجتماعی، به مطالعه نحوه تأثیر درد بر ما علاقه دارد و خودِ این پدیده را نوعی تجربه مجازی می داند:

[درد] نوعی میانبر برای ذهن در حالت آگاهی است: ما را ناگهان از همه چیز در محیط آگاه می کند. این ما را بی رحمانه به سوی آگاهی حسی مجازی از جهان می کشاند، درست مانند مدیتیشن.

درد در بستر روحیه و حال و هوای یک زمانه تعریف می شود. جنیفر آنیستون در فیلم جدید خود، کیک، زنی را به تصویر می کشد که به دنبال یک تصادف رانندگی ویرانگر دچار فیبرومیالژیا شده است، وضعیتی که باعث درد مزمن می شود. با این حال، برای او به نظر می رسد که سرانجام تسکین نه از راه فرار از واقعیت، بلکه با در آغوش گرفتن آن ممکن می شود.

به من گفته می شود که درد تعویض مفصل زانو شدید است اما خوشبختانه کوتاه مدت است. با این وجود، من قصد دارم PS3 خود را گردگیری کنم و یک یا دو بازی رایانه ای حواس پرت کننده را آزمایش کنم. خواهیم دید که چگونه پیش می رود.
که ممکن است واقعیت مجازی، یاد گیری را نسبت به روش های سنتی 30 درصد بهبود بخشد.
منبع: جان پیکاوانس، University of Leeds، سو توماس، Bournemouth University