ترويج هولوكاست با تحريف خاطرات دختر بچه يهودي
" فرد بلاوت " (Fred Blahut) در مقاله‌اي كه در نشريه "آمريكن فري پرس " منتشر شد به تشريح زندگي "آنه فرانك " (Anne Frank) دختربچه يهودي، و چگونگي نگارش كتاب خاطرات وي و مسائل پيرامون آن پرداخت.
فرد بلاوت گزارش خود را چنين آغاز مي‌كند: چيزهايي زيادي براي گفتن در مورد آنه فرانك، دختربچه يهودي هلندي وجود دارد كه البته تصوير متفاوتي از دوشيزه فرانك ارائه مي‌دهند و هم‌چنين بر اين بخش مهم از تاريخ هولوكاست روشنايي مي‌تابانند.
فرد بلاوت با اشاره به محتواي كتاب خاطرات دوشيزه فرانك مي‌نويسد: داستان كار طاقت‌فرساي آنه فرانك و "قتل " وي به دست نازي‌ها در عرصه بين‌المللي كاملا شناخته و پذيرفته شده است. با اين حال، واقعيت اين است كه پس از اخراج آنه و خانواده‌اش از هلند – بعد از آنكه نازي‌ها آن در معروف را شكستند – وي در سال 1944 به اردوگاه آشويتس فرستاده شد. دوشيزه فرانك بعدها از آشويتس به اردوگاه برگن - بلسن (Bergen-Belsen) فرستاده شد و در آنجا در مارس 1945 بر اثر تيفوس – و نه گاز‌هاي سمي – جان سپرد. محققين مكتب تاريخ حقيقي بر اين باورند كه اگر سياست رسمي آلمان‌ها بر نابودي يهودي‌ها استوار مي‌بود در اين حالت آنه فرانك بايد در آشويتس يعني اردوگاه اصلي مرگ نازي‌ها كشته مي‌شد نه اينكه به جاي ديگري انتقال مي‌يافت.
فرد بلاوت در ادامه گزارش خود مي‌نويسد: كتاب "خاطرات آنه فرانك " كه ظاهرا نوشته‌هاي آنه فرانك را در برمي گيرد زير رگبار انتقادات محققين مكتب تاريخ حقيقي قرار گرفته است. اين محققين معتقدند كه به دلايلي چند اين نوشته‌ها آن چيزي كه بايد باشند نيستند و ديگران مدت‌ها پس از درگذشت دوشيزه فرانك در آنها دست برده و محتوياتش را تغيير داده‌اند. در 8 ژوئن 1989 روزنامه "نيويورك‌تايمز " براي نجات خاطرات معروف وارد عرصه شد و گزارش داد كه يك "نسخه مستند و اصل " از اين خاطرات توسط مؤسسه دولتي اسناد جنگي هلند (Netherlands State Institute for War Documentation) منتشر گرديده است. به بيان ديگر،نسخه قبلي (يا نسخه‌هاي قبلي) در حقيقت "اصل و مستند " نبودند و خاطراتي كه به چندين زبان مختلف دنيا چاپ شده و فيلم‌هاي بسياري از روي آنها ساخته شد اصيل نبوده‌اند.
نويسنده در ادامه گزارش خود به يكي ديگر از رسوايي‌هاي بوجود آمده حول اين كتاب خاطرات اشاره مي‌كند: در سال 1959 يك نشريه سوئدي به نام "فرياارد " (Fria Ord) گزارش داد كه فردي به نام "مير لوين " (Meyer Levin) شكايتي عليه "اتو فرانك " (Otto Frank) پدر آنه فرانك، تقديم دادگاه عالي نيويورك كرده است. فرانك قبول كرده بود كه 50000 دلار به لوين بپردازد تا وي نگارش يكي از ديالوگ‌هاي كتاب خاطرات را بر عهده بگيرد. فرانك بعدها از اين قرارداد عدول كرد. هيأت منصفه فرانك را ملزم به پرداخت حق‌الزحمه كرد اما قاضي اين حكم را باطل كرد. بعد از اينكه لوين درخواست تجديد نظر داد اين مسأله در بيرون از دادگاه، بين وي و اتو فرانك به طور مسالمت‌آميز حل و فصل شد.
نويك بخش‌هايي ناشناخته از خاطرات را فاش مي‌سازد كه حتي از چشم آنهايي كه وقت و انرژي زيادي صرف بي‌اعتبار كردن اين اثر داشته‌اند نيز پنهان مانده است. در حقيقت در برخي حوزه‌ها پريشاني و آشفتگي زيادي در مورد اين خاطرات وجود دارد.
نويسنده معتقد است كه عدم توجه آنه به شعائر مذهبي يهوديت در دفتر خاطراتش بسياري از حاميان هولوكاست را دلسرد كرده است: به گفته نويك، "لارنس لانگر " (Lawrence Langer)، كه به عنوان متخصص ادبيات هولوكاست، شناخته مي‌شود معتقد است كه آنه "نتوانسته شعائر مذهبي يهوديت را بازنمايي كند، در دو سالي كه اين كتاب خاطرات در مورد آن نگاشته شده هيچ اشاره‌اي به عيد فصح نشده است و در كل وي توجه كمي به مسائل يهودي دارد. " لانگر، در آخر بدين نتيجه مي‌رسد كه شايد نبايد خاطرات آنه فرانك را به عنوان يك متن مهم هولوكاستي به حساب آورد – واقعيتي كه بسياري از جان‌نثاران اين خاطرات را متعجب كرده. علاوه بر اين، نسخه‌هاي نمايشي و فيلم‌هاي "عامه‌پسند " اين خاطرات، در حقيقت، از آنچه امروز افكار عمومي ايستار واقعي دختر بچه يهودي نسبت به ميراث ديني‌اش و حوادث اطرافش مي‌پندارند، دور بوده است.
در ادامه گزارش به بخش ديگري از نوشته‌هاي نويك در مورد خاطرات آنه فرانك اشاره شده است: "در حاليكه در برخي از نمايش‌ها اضافات و يا حذف‌هاي انجام گرفته خانواده آنه را كمتر يهودي نشان مي‌دادند، در برخي جنبه‌هاي ديگر نمايشنامه آنها را يهودي‌تر نشان مي‌داد. منتقدين ادبي حالتي يهودي‌مآبانه در نمايشنامه‌اي مي‌يافتند در حاليكه بعدها مفسرين اين مسائل را ناديده مي‌گرفتند.
"منتقدين تأتر در دو نشريه صهيونيستي "جوئيش‌فرانتير " (Jewish Frontier) و "ميداستريم " (Mid stream) بدين نكته اشاره كردند كه آنه فرانك در خاطراتش تنها يك بار آن هم به صورت گذرا به عيد يهودي حنوكه اشاره كرده و بلافاصله نيز گفته كه عيد مسيحي "روز سنت‌نيكولاس " بسيار سرگرم‌كننده‌تر است. با اين حال در نمايشنامه تأكيد زيادي بر حنوكه شده و عيد سنت‌نيكولاس كلا ناديده گرفته مي‌شود. به گفته منتقد نشريه "ميداستريم ": تمام اينها براي شناخته شدن بهتر آيين‌هاي سنتي يهوديان بسيار خوب است اما چيزهايي نيستند كه در دفتر خاطرات آنه فرانك نوشته شده است. "
در پايان گزارش حاضر چنين آمده است: البته اين افكار آنه براي طرفداران هولوكاست كه آن را نيروي وحدت‌بخش براي بقاي يهودي‌ها در قرن بيست و يكم مي‌دانند، يقينا دلچسب و مورد قبول نيست. مطمئنا آنه يك صهيونيست دوآتشه نيز نبود. وي در خاطراتش نوشته بود كه خواهرش مي‌خواهد به فلسطين رفته و در آنجا به قابلگي بپردازد. در حاليكه آنه مي‌خواست به پاريس و لندن رفته و در آنجا "لباس‌هاي زيبا و جاهاي ديدني ببيند. " وي مي‌خواست بعد از جنگ "يك هلندي شود " (جملات خود آنه).
منبع:خبرگزاری فارس
/ن
فرد بلاوت گزارش خود را چنين آغاز مي‌كند: چيزهايي زيادي براي گفتن در مورد آنه فرانك، دختربچه يهودي هلندي وجود دارد كه البته تصوير متفاوتي از دوشيزه فرانك ارائه مي‌دهند و هم‌چنين بر اين بخش مهم از تاريخ هولوكاست روشنايي مي‌تابانند.
فرد بلاوت با اشاره به محتواي كتاب خاطرات دوشيزه فرانك مي‌نويسد: داستان كار طاقت‌فرساي آنه فرانك و "قتل " وي به دست نازي‌ها در عرصه بين‌المللي كاملا شناخته و پذيرفته شده است. با اين حال، واقعيت اين است كه پس از اخراج آنه و خانواده‌اش از هلند – بعد از آنكه نازي‌ها آن در معروف را شكستند – وي در سال 1944 به اردوگاه آشويتس فرستاده شد. دوشيزه فرانك بعدها از آشويتس به اردوگاه برگن - بلسن (Bergen-Belsen) فرستاده شد و در آنجا در مارس 1945 بر اثر تيفوس – و نه گاز‌هاي سمي – جان سپرد. محققين مكتب تاريخ حقيقي بر اين باورند كه اگر سياست رسمي آلمان‌ها بر نابودي يهودي‌ها استوار مي‌بود در اين حالت آنه فرانك بايد در آشويتس يعني اردوگاه اصلي مرگ نازي‌ها كشته مي‌شد نه اينكه به جاي ديگري انتقال مي‌يافت.
فرد بلاوت در ادامه گزارش خود مي‌نويسد: كتاب "خاطرات آنه فرانك " كه ظاهرا نوشته‌هاي آنه فرانك را در برمي گيرد زير رگبار انتقادات محققين مكتب تاريخ حقيقي قرار گرفته است. اين محققين معتقدند كه به دلايلي چند اين نوشته‌ها آن چيزي كه بايد باشند نيستند و ديگران مدت‌ها پس از درگذشت دوشيزه فرانك در آنها دست برده و محتوياتش را تغيير داده‌اند. در 8 ژوئن 1989 روزنامه "نيويورك‌تايمز " براي نجات خاطرات معروف وارد عرصه شد و گزارش داد كه يك "نسخه مستند و اصل " از اين خاطرات توسط مؤسسه دولتي اسناد جنگي هلند (Netherlands State Institute for War Documentation) منتشر گرديده است. به بيان ديگر،نسخه قبلي (يا نسخه‌هاي قبلي) در حقيقت "اصل و مستند " نبودند و خاطراتي كه به چندين زبان مختلف دنيا چاپ شده و فيلم‌هاي بسياري از روي آنها ساخته شد اصيل نبوده‌اند.
نويسنده در ادامه گزارش خود به يكي ديگر از رسوايي‌هاي بوجود آمده حول اين كتاب خاطرات اشاره مي‌كند: در سال 1959 يك نشريه سوئدي به نام "فرياارد " (Fria Ord) گزارش داد كه فردي به نام "مير لوين " (Meyer Levin) شكايتي عليه "اتو فرانك " (Otto Frank) پدر آنه فرانك، تقديم دادگاه عالي نيويورك كرده است. فرانك قبول كرده بود كه 50000 دلار به لوين بپردازد تا وي نگارش يكي از ديالوگ‌هاي كتاب خاطرات را بر عهده بگيرد. فرانك بعدها از اين قرارداد عدول كرد. هيأت منصفه فرانك را ملزم به پرداخت حق‌الزحمه كرد اما قاضي اين حكم را باطل كرد. بعد از اينكه لوين درخواست تجديد نظر داد اين مسأله در بيرون از دادگاه، بين وي و اتو فرانك به طور مسالمت‌آميز حل و فصل شد.
نويك بخش‌هايي ناشناخته از خاطرات را فاش مي‌سازد كه حتي از چشم آنهايي كه وقت و انرژي زيادي صرف بي‌اعتبار كردن اين اثر داشته‌اند نيز پنهان مانده است. در حقيقت در برخي حوزه‌ها پريشاني و آشفتگي زيادي در مورد اين خاطرات وجود دارد.
نويسنده معتقد است كه عدم توجه آنه به شعائر مذهبي يهوديت در دفتر خاطراتش بسياري از حاميان هولوكاست را دلسرد كرده است: به گفته نويك، "لارنس لانگر " (Lawrence Langer)، كه به عنوان متخصص ادبيات هولوكاست، شناخته مي‌شود معتقد است كه آنه "نتوانسته شعائر مذهبي يهوديت را بازنمايي كند، در دو سالي كه اين كتاب خاطرات در مورد آن نگاشته شده هيچ اشاره‌اي به عيد فصح نشده است و در كل وي توجه كمي به مسائل يهودي دارد. " لانگر، در آخر بدين نتيجه مي‌رسد كه شايد نبايد خاطرات آنه فرانك را به عنوان يك متن مهم هولوكاستي به حساب آورد – واقعيتي كه بسياري از جان‌نثاران اين خاطرات را متعجب كرده. علاوه بر اين، نسخه‌هاي نمايشي و فيلم‌هاي "عامه‌پسند " اين خاطرات، در حقيقت، از آنچه امروز افكار عمومي ايستار واقعي دختر بچه يهودي نسبت به ميراث ديني‌اش و حوادث اطرافش مي‌پندارند، دور بوده است.
در ادامه گزارش به بخش ديگري از نوشته‌هاي نويك در مورد خاطرات آنه فرانك اشاره شده است: "در حاليكه در برخي از نمايش‌ها اضافات و يا حذف‌هاي انجام گرفته خانواده آنه را كمتر يهودي نشان مي‌دادند، در برخي جنبه‌هاي ديگر نمايشنامه آنها را يهودي‌تر نشان مي‌داد. منتقدين ادبي حالتي يهودي‌مآبانه در نمايشنامه‌اي مي‌يافتند در حاليكه بعدها مفسرين اين مسائل را ناديده مي‌گرفتند.
"منتقدين تأتر در دو نشريه صهيونيستي "جوئيش‌فرانتير " (Jewish Frontier) و "ميداستريم " (Mid stream) بدين نكته اشاره كردند كه آنه فرانك در خاطراتش تنها يك بار آن هم به صورت گذرا به عيد يهودي حنوكه اشاره كرده و بلافاصله نيز گفته كه عيد مسيحي "روز سنت‌نيكولاس " بسيار سرگرم‌كننده‌تر است. با اين حال در نمايشنامه تأكيد زيادي بر حنوكه شده و عيد سنت‌نيكولاس كلا ناديده گرفته مي‌شود. به گفته منتقد نشريه "ميداستريم ": تمام اينها براي شناخته شدن بهتر آيين‌هاي سنتي يهوديان بسيار خوب است اما چيزهايي نيستند كه در دفتر خاطرات آنه فرانك نوشته شده است. "
در پايان گزارش حاضر چنين آمده است: البته اين افكار آنه براي طرفداران هولوكاست كه آن را نيروي وحدت‌بخش براي بقاي يهودي‌ها در قرن بيست و يكم مي‌دانند، يقينا دلچسب و مورد قبول نيست. مطمئنا آنه يك صهيونيست دوآتشه نيز نبود. وي در خاطراتش نوشته بود كه خواهرش مي‌خواهد به فلسطين رفته و در آنجا به قابلگي بپردازد. در حاليكه آنه مي‌خواست به پاريس و لندن رفته و در آنجا "لباس‌هاي زيبا و جاهاي ديدني ببيند. " وي مي‌خواست بعد از جنگ "يك هلندي شود " (جملات خود آنه).
منبع:خبرگزاری فارس
/ن
