دسته عزاداری آیینی که در آن جمعی از عزاداران به صورت گروهی در کوچه‌ها و خیابان‌ها به سوگواری برای پیامبر وخاندانش به‌خصوص امام حسین(علیه السلام) می‌پردازند. دسته‌های عزاداری همراه با نوحه‌خوانی، زنجیرزنی و سینه‌زنی برگزار می‌شود. دسته‌های سینه‌زنی در کشورهای مختلف شیعه‌نشین از جمله ایران، عراق و لبنان برپا می‌شود و برخی از غیرشیعیان نیز در آن حضور می‌یابند. دسته‌های عزاداری در نقاط مختلف با سنت‌ها و آیین‌های مختلفی همراه است. دسته عزاداری، آیینی است که گروه‌هایی از مردم با تشریفات خاصی در خیابان‌ها و کوچه‌ها برای اقامه عزاداری امام حسین(علیه السلام) و ائمه دیگر حرکت می‌کنند و با هم اشعاری می‌خوانند.
شروع دسته عزاداری در عصر آل بویه
آغاز عزاداری گروهی به‌صورت راهپیمایی در کوچه‌ها، از زمان آل بویه گزارش شده است. در دهم محرم سال ۳۵۲ قمری و در زمان حکومت معزالدوله دیلمی، شیعیان بغداد دکان‌ها و اماکن کسب را تعطیل کردند و لباس‌های سیاه مخصوص عزا پوشیدند. سپس در داخل شهر گشتند و بر سر و روی و سینه خود زدند و برای امام حسین(علیه السلام) عزاداری کردند. پس از آن، عزاداریِ گروهی در کوچه‌ها در زمان آل بویه رواج یافت(بن کثیر، کتاب البدایه و النهایه، ۱۹۸۸م، ج۱۱، صفحه ۲۷۰).
دسته عزاداری در عصر صفویان
پس از رسمی‌شدن تشیع در ایران توسط صفویان، برگزاری مراسم عزاداری به‌صورت دسته‌های عزا رواج بیشتری یافت. پیتر دلاواله، سفرنامه‌نویس ایتالیایی، دربارهٔ مراسم عزاداری در محرم سال ۱۰۲۶ قمری در شهر اصفهان، نوشته است که: «از تمام اطراف و محلات اصفهان، دسته‌های بزرگی به راه افتادند. بر روی اسبان آنان سلاح‌های مختلف و عمامه‌های متعدد قرار دارد و به‌علاوه چندین شتر نیز همراه دسته‌ها هستند که بر روی آن‌ها جعبه‌هایی حمل می‌شود که درون هر یک سه چهار بچه به علامت بچه‌های اسیر حسین(علیه السلام) شهید قرار دارند.»(دلاواله، سفرنامه پیتر دلاوالهپ، ص۱۲۳).
دسته عزاداری در عصر قاجار
در عصر قاجار، دسته‌های عزاداری همانند دیگر مراسم عزاداری رونق بسیاری داشت. در عصر حکومت ناصرالدین شاه قاجار، دسته‌های روز با نقاره، علم، بیرق، کتل و دسته‌های شب با طبق‌های چراغ زنبوری، حجله و مشعل به راه می‌افتادند و با خواندن نوحه به سینه‌زنی می‌پرداختند(«جستاری در تعزیه و تعزیه‌نویسی در ایران»، ۱۳۸۶ش، ص۷).
دسته عزاداری در ایران
در ایران و همزمان با ایام محرم، دسته‌های عزاداری در کوچه‌ها، خیابان‌ها و همچنین بازارهای شهرها و روستاهای ایران برگزار می‌شود. نوحه‌خوانی، سینه‌زنی، زنجیرزنی، گرداندن پرچم، اطعام و نذری دادن، از جمله شاخصه‌های دسته‌های عزاداری در ایران است. در کنار آن و در برخی مناطق، مراسم خاصی نیز مانند سنج و دمام، طوق‌بندان (علم‌بندان)، علم‌گردانی، نخل‌بندی، نخل‌گردانی، مشعل‌گردانی، سنگ‌زنی، راه‌اندازی کاروان‌های سبزپوش و سرخ‌پوش، حرکت شتران با کجاوه به عنوان نمادی از کاروان کربلا و اسرا، کرنا زنی، بَهرِ شهید بهرشهید و آیین پرسه در دسته‌ها برپا می‌شود. در ایران راه‌اندازی دسته‌ها مختص شیعیان نیست و اهل سنت، به خصوص ساکنان سنی‌مذهب سیستان و بلوچستان، برای خود دسته‌های عزاداری دارند و برای امام حسین(علیه السلام) عزاداری می‌کنند. در برخی استان‌های ایران مانند تهران و آذربایجان غربی، اقلیت‌های دینی از جمله مسیحیان نیز در کنار دسته‌ها حضور می‌یابند(نگاهی به آیین‌های عزاداری ماه محرم در ایران،حسینیه اعظم زنجان).
دسته عزاداری در خارج از ایران
در کشورهای مختلف شیعه‌نشین، حرکت دسته‌های عزا در کوچه‌ها و خیابان‌ها از مهم‌ترین مراسم مذهبی است. در کشور عراق هر شب بعد از مرثیه خوانی، مردم عزادار کنار هم می‌ایستند و به صورت دسته‌های منظم و آهنگین، سوگواری می‌کنند. آنان در شب تاسوعا، مشعل‌هایی با شاخه‌هایی از درخت نخل، می‌سازند و تا صبح روز عاشورا آن را می‌گردانند و شب تا صبح به سوگواری می‌پردازند. هنگام ظهر، مردم عزادار هروله کنان به سمت کربلا می‌روند. در لبنان مردم مناطق شیعه نشینی چون ضاحیه و بقاع در طول دهه اول محرم، لباس مشکی به تن دارند و در راهپیمایی عصر روز تاسوعا و نمایش آئینی روز عاشورا، شرکت می‌کنند. در شهرهای سمرقند، بخارا و تاشکند که در آسیای مرکزی است، حرکت دسته‌های عزاداری، برافراشتن پرچم سیاه و برپایی مراسمی که به آن «ماتم امام» می‌گویند، از جمله آداب و رسوم شیعیان در این ماه است.مردم اندونزی دسته‌ها و گروه‌هایی را تشکیل می‌دهند و در خیابان‌ها و معابر عمومی به عزاداری می‌پردازند. در این ایام، مردان مسلمان، لباس سیاه می‌پوشند، زنان از آرایش پرهیز می‌کنند، مراسم ازدواج برگزار نمی‌شود و مردم لباس نو نمی‌خرند. در دیگر کشورهای آسیایی مانند پاکستان، هند، مالزی، تایلند و میانمار نیز دسته‌های عزاداری در ایام محرم برپا می‌شود(نگاهی به آیین‌های سوگواری محرم در میان مسلمانان، تاریخ انتشار: دوشنبه، ۳۰ قوس ۱۳۸۸ش).
© کلیه حقوق متعلق به پرتال فرهنگی راسخون است. استفاده از مطالب و آثار فقط با ذکر منبع بلامانع است.
