مراحل استاندارد يوگاي خنده
در هر يك از باشگاه‌هاي خنده، سبك و شيوه خاصي براي اجراي مراحل گوناگون يوگاي خنده و خنده‌درماني گروهي عرضه مي‌گردد كه چگونگي آن به موقعيت منطقه‌اي كه باشگاه در آن واقع است، و نيز به سليقه‌هاي گردانندگان باشگاه‌ها بستگي دارد. اما شكل استانداردي هم براي اجراي تمرينات يوگاي خنده وجود دارد كه مراحل آن به ترتيب زير است (حداكثر زمان لازم براي اجراي مراحل زير بيست دقيقه است):
گام اول – تمرين تنفس: اعضاي باشگاه، صبح زود در محل از قبل تعيين شده گردهم مي‌آيند و تحت فرمان‌هاي رهبر گروه، به تمرين مي‌پردازند. جلسه با تمرين تنفس عميق، شروع مي‌شود؛ به اين ترتيب كه افراد گروه در حالي‌كه دست‌هاي‌شان را به‌صورت كاملاً صاف و عمودي به آسمان بلند مي‌كنند با فرمان رهبر گروه، پنج بار نفس عميق مي‌كشند. در هر تنفس، اعضاي گروه پس از حبس نفس در سينه و منبسط كردن بدن‌شان به آرامي، نفس‌شان را از سينه خارج كرده، در همان حال كمي به سمت پايين خم مي‌شوند. اين تمرين، شبيه پراناياما يا تالاسانا در يوگاست.
گام دوم – تمرين هوهو هاها: همه اعضا، در حالي‌كه هم‌چنان دست‌هاي‌شان رو به بالاست كمي دست‌هاي‌شان را از آرنج خم كرده، هم‌زمان با كف زدن با ريتم ٣ و ٢ و ١... ٢ و ١ شروع به هوهو... هاها كردن مي‌كنند. براي اجراي اين گام، منشأ صداهاي خنده بايد از قسمت ناف، و دهان در حالت نيمه‌باز باشد و فرد حركت بالا و پايين رفتن شكم را احساس كند. اين تمرين حداكثر ده تا پانزده مرتبه صورت مي‌گيرد.
گام سوم – نرمش: در اين مرحله با فرمان رهبر گروه، نرمش عضلات گردن و شانه‌ها همراه با برخي حركات كششي انجام مي‌گيرد (هر نرمش حداكثر پنج بار).
گام چهارم– خنده بزرگ يا خنده از ته دل: با صدور فرمان يك، دو، سه از طرف رهبر گروه، اعضا با بلند كردن هر دو دست‌شان به آسمان و نگاه كردن به چهره ديگر اعضا، در طرف راست و سپس برگشتن و نگاه كردن به چهره افرادي كه در سمت چپ‌شان قرار دارند، با به كار بردن كمترين زور و بيشترين هيجان از ته دل، شروع به خنده مي‌كنند. (از اين مرحله به بعد، در پايان هر گام تمرينات با سه‌بار كف زدن و دوبار نفس عميق كشيدن دنبال خواهد شد).
گام پنجم– خنده سلام هندي: اعضا كف دست‌هاي‌شان را در جلوي صورت‌شان روي هم قرار داده، حداقل به چهار نفر از هم گروه‌هاي خود با صداي متوسطي از خنده سلام مي‌كنند.
گام ششم– خنده بي‌صدا: در اين مرحله، اعضا تا آنجا كه ممكن است دهان خود را باز مي‌كنند و با نگاه كردن به چهره همديگر بدون ايجاد صدايي مي‌خندند و از همديگر مي‌پرسند و جواب مي‌دهند: چطوري؟... عالي‌ام... خيلي عالي.
توجه: به هنگام اجراي خنده بي‌صدا لازم است كه از فشار آوردن بيش از اندازه بر خود پرهيز كنيد.
گام هفتم – خنده با دهان بسته: در اين نوع خنده، اعضا در حالي‌كه دهان‌شان كاملاً بسته است، سعي مي‌كنند، بخندند و در حين خنديدن، اداهاي گوناگوني از خود درمي‌آورند. اجراي اين تمرين براي ريه‌ها، عضلات شكم، و نيز براي اعضا و احشا داخلي بدن فوقالعاده مفيد و مؤثر است.
گام هشتم – خنده متوسط يا خنده نجيبانه: اين نوع خنده، بسيار آرام‌بخش و تمدد كننده اعصاب است و صداي آن، نه خيلي بلند است و نه خيلي آهسته. براي اجراي اين نوع خنده، اعضا در حالي‌كه دست‌هاي‌شان را در بالاي سر و زير سينه‌شان به هم مي‌كوبند و صداهايي از اين طريق توليد مي‌كنند، با زل زدن به چشمان، چهار يا پنج عضو ديگر خنده‌هاي متوسطي سر مي‌دهند.
گام نهم – خنده تاب: براي اجراي اين مرحله، اعضا با خنديدن به شكل آ اي (AE)... اُ اُ (OO)... اي اي (EE)... اوه اوه (Ooh, Ooh) به آرامي به زمين خم شده و برمي‌خيزند – چنان‌كه گويي گل‌هاي خنده را از روي زمين برمي‌دارند، آن را به سوي آسمان پرتاب مي‌كنند، و همراه با تكان دادن دست و گفتن باي‌باي آنها را بدرقه مي‌نمايند.
گام دهم– خنده يك متري:در اين مرحله اعضا، دست‌هاي خود را به طرفين خود باز كرده، با رعايت فاصله‌اي برابر با يك متر از هم، ضمن كش دادن دست‌هاي خود را به طرفين در سه كشش هه... هه... هه... هاهاها مي‌كنند.
گام يازدهم – خنده شير: اعضا، زبان‌شان را به صورت كامل از دهان‌شان بيرون مي‌آورند، چشم‌هاي‌شان را تا آنجا كه ممكن است باز مي‌كنند، دست‌هاي‌شان را مانند پنجه‌هاي شير در جلوي‌شان امتداد مي‌دهد، و با صدايي كه منشأ آن عضلات شكمي است، شروع به خنده مي‌كنند (به دليل اهميت خنده شير و تأثيرات فوقالعاده آن، در سطور آينده اين نوع خنده، بيشتر سخن خواهيم گفت).
گام دوازدهم – خنده اُشو يا ايسكون: در اين مرحله كه، اجراي آن اختياري است، اعضا دستان خود را رو به بالا مي‌كنند و با پيچ و تاب دادن بدن‌شان مي‌خندند و صداهايي شاد و بامزه از خود درمي‌آورند.
من شادترين فرد روي زمين هستم ب... ع... ل... ه
من سالم‌ترين فرد روي زمين هستم ب... ع... ل... ه
من عضو باشگاه خنده هستم ب... ع... ل... ه
البته، در باشگاه‌هاي گوناگون انواع ديگري از خنده، نظير خنده رقصان (خنديدن همراه با جست و خيز كردن و به هوا پريدن نظير خنده‌هايي كه كودكان سر مي‌دهند)، خنده كوكتل يا مركب (خنده‌اي كه در آن اعضاي باشگاه‌هاي خنده، به پنج‌گونه متفاوت از هم، نظير هوهو، هاها، هي‌هي، اوه اوه، هه هه مي‌خندند)، خنده گاربا، و چند نوع ديگر خنده را به عنوان يكي از مراحل يوگاي خنده، تمرين مي‌كنند.
خنده شير، همچون آسناي سيمها مودراي يوگا داراي منافع بي‌شماري است و براي پاك‌سازي و تجديد حيات اعضاي موجود در سر و صورت همچون بيني و چشم و به‌خصوص براي ماساژ دادن و تحريك گلو و لوزه‌ها كاملاً مفيد است.
همچنين از آنجا كه اجراي خنده شير، باعث جريان يافتن بيشتر خون به لوزه‌ها و دفع مواد سمي از آنها مي‌گردد، مناسب‌ترين شيوه، براي پيشگيري از ابتلا به بيماري تورم لوزه‌ها، گلودرد و ساير بيماري‌هاي گلو به شمار مي‌رود و با تمرين منظم، آن ديگر احتياجي به عمل جراحي و برداشتن لوزه‌ها وجود نخواهد داشت.
منبع:shamisapsy.ir
ارسال مقاله توسط کاربر محترم سایت : omidayandh
ae
گام اول – تمرين تنفس: اعضاي باشگاه، صبح زود در محل از قبل تعيين شده گردهم مي‌آيند و تحت فرمان‌هاي رهبر گروه، به تمرين مي‌پردازند. جلسه با تمرين تنفس عميق، شروع مي‌شود؛ به اين ترتيب كه افراد گروه در حالي‌كه دست‌هاي‌شان را به‌صورت كاملاً صاف و عمودي به آسمان بلند مي‌كنند با فرمان رهبر گروه، پنج بار نفس عميق مي‌كشند. در هر تنفس، اعضاي گروه پس از حبس نفس در سينه و منبسط كردن بدن‌شان به آرامي، نفس‌شان را از سينه خارج كرده، در همان حال كمي به سمت پايين خم مي‌شوند. اين تمرين، شبيه پراناياما يا تالاسانا در يوگاست.
گام دوم – تمرين هوهو هاها: همه اعضا، در حالي‌كه هم‌چنان دست‌هاي‌شان رو به بالاست كمي دست‌هاي‌شان را از آرنج خم كرده، هم‌زمان با كف زدن با ريتم ٣ و ٢ و ١... ٢ و ١ شروع به هوهو... هاها كردن مي‌كنند. براي اجراي اين گام، منشأ صداهاي خنده بايد از قسمت ناف، و دهان در حالت نيمه‌باز باشد و فرد حركت بالا و پايين رفتن شكم را احساس كند. اين تمرين حداكثر ده تا پانزده مرتبه صورت مي‌گيرد.
گام سوم – نرمش: در اين مرحله با فرمان رهبر گروه، نرمش عضلات گردن و شانه‌ها همراه با برخي حركات كششي انجام مي‌گيرد (هر نرمش حداكثر پنج بار).
گام چهارم– خنده بزرگ يا خنده از ته دل: با صدور فرمان يك، دو، سه از طرف رهبر گروه، اعضا با بلند كردن هر دو دست‌شان به آسمان و نگاه كردن به چهره ديگر اعضا، در طرف راست و سپس برگشتن و نگاه كردن به چهره افرادي كه در سمت چپ‌شان قرار دارند، با به كار بردن كمترين زور و بيشترين هيجان از ته دل، شروع به خنده مي‌كنند. (از اين مرحله به بعد، در پايان هر گام تمرينات با سه‌بار كف زدن و دوبار نفس عميق كشيدن دنبال خواهد شد).
گام پنجم– خنده سلام هندي: اعضا كف دست‌هاي‌شان را در جلوي صورت‌شان روي هم قرار داده، حداقل به چهار نفر از هم گروه‌هاي خود با صداي متوسطي از خنده سلام مي‌كنند.
گام ششم– خنده بي‌صدا: در اين مرحله، اعضا تا آنجا كه ممكن است دهان خود را باز مي‌كنند و با نگاه كردن به چهره همديگر بدون ايجاد صدايي مي‌خندند و از همديگر مي‌پرسند و جواب مي‌دهند: چطوري؟... عالي‌ام... خيلي عالي.
توجه: به هنگام اجراي خنده بي‌صدا لازم است كه از فشار آوردن بيش از اندازه بر خود پرهيز كنيد.
گام هفتم – خنده با دهان بسته: در اين نوع خنده، اعضا در حالي‌كه دهان‌شان كاملاً بسته است، سعي مي‌كنند، بخندند و در حين خنديدن، اداهاي گوناگوني از خود درمي‌آورند. اجراي اين تمرين براي ريه‌ها، عضلات شكم، و نيز براي اعضا و احشا داخلي بدن فوقالعاده مفيد و مؤثر است.
گام هشتم – خنده متوسط يا خنده نجيبانه: اين نوع خنده، بسيار آرام‌بخش و تمدد كننده اعصاب است و صداي آن، نه خيلي بلند است و نه خيلي آهسته. براي اجراي اين نوع خنده، اعضا در حالي‌كه دست‌هاي‌شان را در بالاي سر و زير سينه‌شان به هم مي‌كوبند و صداهايي از اين طريق توليد مي‌كنند، با زل زدن به چشمان، چهار يا پنج عضو ديگر خنده‌هاي متوسطي سر مي‌دهند.
گام نهم – خنده تاب: براي اجراي اين مرحله، اعضا با خنديدن به شكل آ اي (AE)... اُ اُ (OO)... اي اي (EE)... اوه اوه (Ooh, Ooh) به آرامي به زمين خم شده و برمي‌خيزند – چنان‌كه گويي گل‌هاي خنده را از روي زمين برمي‌دارند، آن را به سوي آسمان پرتاب مي‌كنند، و همراه با تكان دادن دست و گفتن باي‌باي آنها را بدرقه مي‌نمايند.
گام دهم– خنده يك متري:در اين مرحله اعضا، دست‌هاي خود را به طرفين خود باز كرده، با رعايت فاصله‌اي برابر با يك متر از هم، ضمن كش دادن دست‌هاي خود را به طرفين در سه كشش هه... هه... هه... هاهاها مي‌كنند.
گام يازدهم – خنده شير: اعضا، زبان‌شان را به صورت كامل از دهان‌شان بيرون مي‌آورند، چشم‌هاي‌شان را تا آنجا كه ممكن است باز مي‌كنند، دست‌هاي‌شان را مانند پنجه‌هاي شير در جلوي‌شان امتداد مي‌دهد، و با صدايي كه منشأ آن عضلات شكمي است، شروع به خنده مي‌كنند (به دليل اهميت خنده شير و تأثيرات فوقالعاده آن، در سطور آينده اين نوع خنده، بيشتر سخن خواهيم گفت).
گام دوازدهم – خنده اُشو يا ايسكون: در اين مرحله كه، اجراي آن اختياري است، اعضا دستان خود را رو به بالا مي‌كنند و با پيچ و تاب دادن بدن‌شان مي‌خندند و صداهايي شاد و بامزه از خود درمي‌آورند.
آخرين گام:
من شادترين فرد روي زمين هستم ب... ع... ل... ه
من سالم‌ترين فرد روي زمين هستم ب... ع... ل... ه
من عضو باشگاه خنده هستم ب... ع... ل... ه
البته، در باشگاه‌هاي گوناگون انواع ديگري از خنده، نظير خنده رقصان (خنديدن همراه با جست و خيز كردن و به هوا پريدن نظير خنده‌هايي كه كودكان سر مي‌دهند)، خنده كوكتل يا مركب (خنده‌اي كه در آن اعضاي باشگاه‌هاي خنده، به پنج‌گونه متفاوت از هم، نظير هوهو، هاها، هي‌هي، اوه اوه، هه هه مي‌خندند)، خنده گاربا، و چند نوع ديگر خنده را به عنوان يكي از مراحل يوگاي خنده، تمرين مي‌كنند.
خنده شير
خنده شير، همچون آسناي سيمها مودراي يوگا داراي منافع بي‌شماري است و براي پاك‌سازي و تجديد حيات اعضاي موجود در سر و صورت همچون بيني و چشم و به‌خصوص براي ماساژ دادن و تحريك گلو و لوزه‌ها كاملاً مفيد است.
همچنين از آنجا كه اجراي خنده شير، باعث جريان يافتن بيشتر خون به لوزه‌ها و دفع مواد سمي از آنها مي‌گردد، مناسب‌ترين شيوه، براي پيشگيري از ابتلا به بيماري تورم لوزه‌ها، گلودرد و ساير بيماري‌هاي گلو به شمار مي‌رود و با تمرين منظم، آن ديگر احتياجي به عمل جراحي و برداشتن لوزه‌ها وجود نخواهد داشت.
منبع:shamisapsy.ir
ارسال مقاله توسط کاربر محترم سایت : omidayandh
ae
