پروتز گونه گاهي جابجا مي‌شود
دکتر صدرالله معتمد /استاد گروه جراحي پلاستيک دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي
برآمدگي گونه‌ها بر وجاهت چهره مي‌افزايد. افرادي که گونه کوچک دارند به دو گروه تقسيم مي‌شوند: گروه اول که به طور مادرزادي دچار اين نقص هستند. گروه دوم افرادي هستند که در پي تصادفات و ضربه، دچار اين آسيب مي‌شوند.
برجسته‌کردن گونه‌ها به دو روش متداول انجام‌پذير است که شامل تزريق و گذاشتن ايمپلنت است. در موارد کمي از پيوند استخواني استفاده مي‌شود. تزريق به دو شکل امکان‌پذير است؛ يکي تزريق ژل و ديگر تزريق چربي است. ژل به انواع مختلف وجود دارد. غالب آنها با اشکالات و عفونت همراه است. تزريق چربي با عوارض همراه است به ويژه که در مسير و لايه لازم تجويز شود. متاسفانه پس از چند ماه مقداري از آن جذب مي‌شود و نياز به تزريق مجدد پيدا مي‌کند اما عوارض آن از ساير موارد کمتر است. ايمپلنت‌ها بيشتر به دو نوع سيليکون و مدپور هستند. نوع دوم داراي ثبات بيشتري است يعني کمتر جابه‌جا مي‌شود. براي ايجاد برجستگي مناسب براي گونه، رعايت نکات زير براي جراح پلاستيک مهم است.
1) ميزان کاهش را بررسي کند چه نقاطي بيشتر کمبود دارد.
2) از نظر تشريحي، با فرمي سازگار در تناسب با صورت بيمار قرار گيرد. در تقارن با وضعيت حفره چشم‌ها و استخوان گونه و بيني باشد.
3) بهتر است فتوگرافي از چهره بيمار به عمل آيد سپس با اسکنينگ در کامپيوتر، معيارها و پيش‌فرض‌هاي لازم را به دست آورد.
4) با ارزيابي اوليه در نقص‌هاي کمتر، ممکن است از تزريق چربي در لايه سطحي يا عمقي در ارتباط با ميزان کمبود استفاده کند.
دوام پروتز به جنس آن بستگي دارد اما نوع مدپور از مدت سازگاري طولاني‌تري دارد. عوارض اين کار به صورت جابه‌جايي ايمپلنت است که بستگي به کار جراح پلاستيک دارد و در پاره‌اي موارد با عفونت همراه است که با مدپور به حداقل مي‌رسد. عوارض جابه‌جايي پس از تخفيف تورم مشهود مي‌شود و معمولا با مدپور کمتر است. يکي از بيشترين آسيب‌ها با تزريق پاژت ژل است که با عفونت زياد يا آسيب وسيع نسوج اطراف همراه است و تخليه آن مشکل است. اين ژل از اوکرايين و از سيستم داروهاي ايران حذف شده است.
منبع:www.salamat.com
/ن
برآمدگي گونه‌ها بر وجاهت چهره مي‌افزايد. افرادي که گونه کوچک دارند به دو گروه تقسيم مي‌شوند: گروه اول که به طور مادرزادي دچار اين نقص هستند. گروه دوم افرادي هستند که در پي تصادفات و ضربه، دچار اين آسيب مي‌شوند.
برجسته‌کردن گونه‌ها به دو روش متداول انجام‌پذير است که شامل تزريق و گذاشتن ايمپلنت است. در موارد کمي از پيوند استخواني استفاده مي‌شود. تزريق به دو شکل امکان‌پذير است؛ يکي تزريق ژل و ديگر تزريق چربي است. ژل به انواع مختلف وجود دارد. غالب آنها با اشکالات و عفونت همراه است. تزريق چربي با عوارض همراه است به ويژه که در مسير و لايه لازم تجويز شود. متاسفانه پس از چند ماه مقداري از آن جذب مي‌شود و نياز به تزريق مجدد پيدا مي‌کند اما عوارض آن از ساير موارد کمتر است. ايمپلنت‌ها بيشتر به دو نوع سيليکون و مدپور هستند. نوع دوم داراي ثبات بيشتري است يعني کمتر جابه‌جا مي‌شود. براي ايجاد برجستگي مناسب براي گونه، رعايت نکات زير براي جراح پلاستيک مهم است.
1) ميزان کاهش را بررسي کند چه نقاطي بيشتر کمبود دارد.
2) از نظر تشريحي، با فرمي سازگار در تناسب با صورت بيمار قرار گيرد. در تقارن با وضعيت حفره چشم‌ها و استخوان گونه و بيني باشد.
3) بهتر است فتوگرافي از چهره بيمار به عمل آيد سپس با اسکنينگ در کامپيوتر، معيارها و پيش‌فرض‌هاي لازم را به دست آورد.
4) با ارزيابي اوليه در نقص‌هاي کمتر، ممکن است از تزريق چربي در لايه سطحي يا عمقي در ارتباط با ميزان کمبود استفاده کند.
دوام پروتز به جنس آن بستگي دارد اما نوع مدپور از مدت سازگاري طولاني‌تري دارد. عوارض اين کار به صورت جابه‌جايي ايمپلنت است که بستگي به کار جراح پلاستيک دارد و در پاره‌اي موارد با عفونت همراه است که با مدپور به حداقل مي‌رسد. عوارض جابه‌جايي پس از تخفيف تورم مشهود مي‌شود و معمولا با مدپور کمتر است. يکي از بيشترين آسيب‌ها با تزريق پاژت ژل است که با عفونت زياد يا آسيب وسيع نسوج اطراف همراه است و تخليه آن مشکل است. اين ژل از اوکرايين و از سيستم داروهاي ايران حذف شده است.
منبع:www.salamat.com
/ن
