پاها چگونه راه مي‌روند؟

ايستادن يا راه رفتن روي دو پا مزيت‌هاي بسياري نسبت به استفاده از 4، 6 يا 8 پا دارد،‌ اما در عين حال شما بايد بار زيادي را به اين دو پاي بيچاره تحميل کنيد. آنها بايد پايه استواري براي استقرار يافتن بقيه بدن فراهم کنند. پاهاي ما به عنوان جذب‌‌کننده ضربه هنگامي که راه‌ مي‌رويم، عمل مي‌کنند و ضربه فرود آمدن روي زمين را با نيرويي که از وزن بدن فراتر مي‌رود، خنثي مي‌کنند. در هنگام دويدن،‌ نيروي حتي بيشتري تحميل مي‌شود و نياز به خنثي‌کردن نيرو با عمل بالشتکي پا وجود دارد. پاها به عنوان اهرمي عمل مي‌کنند که ما را به جلو و گاهي به جهات ديگر مي‌راند.

پا، اعجاز مهندسي
 

پيچيدگي‌هاي آناتوميک و بيومکانيکي شگفت‌آور پا به ما امکان مي‌دهد، سر پا بمانيم. هر يک از پاها، 26 استخوان دارد، يکي کمتر از تعداد استخوان‌هاي دست‌هاي ما (يک چهارم استخوان‌هاي بدن انسان در پاها قرار دارند).
استخوان‌هاي فالانژ (بندهاي انگشتان پا)، بخش انعطاف‌‌پذير پا را تشکيل مي‌دهند. استخوان کالکانئوس، پاشنه پا را تشکيل مي‌دهد. در بين اين دو بخش استخوان‌هاي باريک متاتارس و استخوان‌هاي حجيم تارس قرار دارند که کنار هم قرار گرفتن آنها و تشکيل قوس کف‌ پايي يک شاهکار معماري است.
بيش از 100 عضله، تاندون (بافت فيبري که عضلات را به استخوان‌ها پيوند مي‌دهد) و رباط (بافت فيبري که استخوان‌ها را به استخوان‌هاي ديگر پيوند مي‌دهد) متفاوت مورد نياز است تا اين چارچوب استخواني دقيق و 30 مفصل آن را به هم بپيوندد.
و بالاخره شبکه‌اي از عروق‌ خوني، ‌اعصاب پوست، و بافت نرم.
اين اجزاي همراه، هم تکيه‌گاه بدن هستند، ‌هم تعادل بدن را حفظ مي‌کنند و هم حرکت آن را امکان‌پذير مي‌کنند. نقص ساختماني يا بد کار کردن در هريک از اين دو بخش ممکن است به ايجاد مشکلاتي در جاهاي ديگر بدن بينجامد. ناهنجاري‌ها در ساير بخش‌هاي بدن نيز مي‌تواند به مشکلاتي در پا منتهي شود. مجموعه عضلات و تاندون‌هايي که در همکاري با هم حرکات پا را ممکن مي‌کنند به دو گروه تقسيم مي‌شوند: دروني و بيروني. عضلات و تاندون‌هاي بيروني در بخش پاييني ساق پا شروع مي‌شوند و پيش از اتصال به بخشي از پا،‌ به شکل‌هاي متفاوت به دور قوزک پا مي‌پيچند. آنها نوعي کيسه را ايجاد مي‌کنند که نوارهاي متقاطع بافت و عضلات آن را مي‌‌سازند و ساق پا را به پنجه پا متصل مي‌کند و پنجه پا را قادر مي‌کند تا در جهات گوناگون حرکت کند. عضلات دروني درون پا شروع مي‌شوند و همان‌جا پايان مي‌يابند. اغلب اين عضلات در لايه‌‌‌هاي متعددي از عرض کف پا مي‌گذرند ‌و به پايداري قوس کف‌‌پايي کمک مي‌کنند.

چگونه قدم برمي‌داريم؟
 

همه اين معماري پيچيده هر باري که ما قدم بر‌مي‌داريم، ‌به کار مي‌افتند. در يک راه رفتن طبيعي و سالم ابتدا پاشنه پا روي زمين قرار مي‌گيرد. استخوان کالکانئوس و لايه‌اي از بافت چربي زير آن مقداري از ضربه را جذب مي‌کنند. هنگامي که پا در لبه بيروني‌اش به جلو خم مي‌شود،‌ عضلات دروني کف پا کمي شل مي‌شوند و نواري از بافت در طول کف پا، به نام فاشياي کف‌‌پايي، کشيده مي‌شود. در مرحله بعد وزن به بافت نرم کف پنجه پا و مفاصل ميان استخوان‌هاي متاتارس و اولين استخوان فالانژ‌ها يا بند انگشت منتقل مي‌شود. نهايتا ما با فشار آوردن روي انگشتان بزرگ شست و در حالي که تاندون آشيل پاشنه پا را بلند مي‌‌کند، عمل محور کردن را انجام مي‌دهيم تا گام بعدي را برداريم. خوشبختانه تمامي اين اعمال بدون اينکه ما به آنها فکر کنيم،‌ رخ مي‌دهد.

نقايص پنهان پا
 

چه مي‌شود که پا نمي‌تواند اين کارها را انجام دهد؟ خيلي‌ چيزها. برخي از افراد با ناهنجاري‌هايي مانند پاي چماقي متولد مي‌شوند يا اينکه کف پايشان قوس بسيار بلندي دارند. در بسياري از موارد، اين مشکلات را مي‌توان با جراحي تصحيح کرد،‌ به خصوص در کودکان کم سن. اما گروه بزرگ‌تري از افراد وجود دارند که نقايص نسبتا جزيي در پاهايشان دارند اما سن فرد،‌ وزن او و بالاخره زماني که روي پاهايش مي‌ايستد،‌ ممکن است آنها را به مشکلي جدي‌تر بدل کند. براي مثال 20 درصد از بزرگسالان پاي صاف انعطاف‌پذير دارند. قوس کف‌پايي اين افراد هنگامي که وزن آنها روي پا مي‌افتد، صاف مي‌شود،‌ اما هنگامي که وزن روي پايشان نمي‌گذارند، قوس کف پايي شکل عادي خود را دارد. معمولا کف پاي انعطاف‌پذير مشکلي خاصي ايجاد نمي‌کند، اما مثلث سن/ وزن/ استفاده مي‌تواند آنها را به مشکلي براي عضلات و ساير بافت‌هاي پا تبديل کند.
حل اين مشکل ساده است: کفش‌هاي راحت که داراي قوس مناسب باشند و شايد استفاده از ابزارهاي درون‌کفشي (ارتوتيک‌)، کفي‌هايي که به درون کفش گذاشته مي‌شود تا از قوس کف‌پايي حمايت کند و ضربه‌گير اضافي هم هست. يک نمونه ديگر تکيه بر بخش داخلي پا (overpronation) گرايش به راه رفتن يا دويدن با بخش داخلي پا است. بسياري از افراد اين‌گونه راه مي‌روند و دچار مشکلي هم نمي‌شوند اما برخي از افراد داراي اين خصوصيت، ممکن است دچار درد زانو و قوزک، کاهش قوس کف پا و التهاب بافت‌هاي پا که تحت کشش بيش از حد قرار گرفته‌اند،‌ شوند. در جهت مقابل، افرادي را داريم که از لبه بيروني پايشان راه مي‌روند‌ - که تعدادشان کمتر است- ولي مانند مورد قبلي مي‌تواند بي‌علامت باشد يا فرد را به زحمت بيندازد.

اين 3 قدم را براي حفظ سلامت پاهايتان برداريد
 

سه مشکل پا وجود دارد که ما با انتخاب کفش براي خودمان به وجود مي‌آوريم. شست چکشي و ميخچه اغلب پيامد به زور وارد کردن پا به درون کفش‌هاي با پنجه باريک است و کفش‌هاي پاشنه‌ بلند قاتل استخوان‌هاي متاتارس هستند و تاندون آشيل را نيز تحت فشار قرار مي‌دهند. ما خيلي اوقات در خريدن کفش‌هايمان اشتباه مي‌کنيم.‌ کفش‌هايي مي‌خريم که خيلي کوچک هستند‌ و حواس‌مان نيست که با افزايش سن پاهاي ما حدود نيم سايز يا بيشتر بزرگ‌تر مي‌شوند، چرا که رباط‌ها و تاندون‌ها در طول زندگي کشيده و شل‌تر شده‌اند. حتي اگر کفش‌هاي ما اندازه مناسبي داشته باشند،‌ اغلب براي مدتي بيش از حد طولاني آنها را مي‌پوشيم، بنابراين کف کفش که به جذب ضربه کمک مي‌کند، ساييده مي‌شود و پاشنه کفش که قسمت عقب پا روي آن تکيه مي‌کند،‌ به يک طرف کج مي‌شود.قدم اول: براي حفظ سلامت پا اين است که کفش‌هاي اندازه پاهايتان بخريد که پاشنه‌هاي کوتاهي داشته باشد و پنجه آن جاي کافي براي انگشتان‌تان فراهم کند و بالاخره اينکه آنها را به طور مرتب جايگزين کنيد. ممکن است بگوييد اينها که مسايلي بديهي هستند،‌ اما مشکل اين است که اغلب افراد به آنها عمل نمي‌کنند.قدم دوم: لاغر بمانيد ‌و يا دست کم سعي‌کنيد مقداري از اضافه وزن‌تان را کاهش دهيد. با اين کار پاهاي‌تان و البته اعضاي ديگر بدن‌تان نفع خواهند برد.قدم سوم: به پياده‌‌روي برويد. با پياده روي پاهايتان از پاشنه تا پنجه پا تقويت مي‌شود و پاهايتان تحت کشش قرار مي‌گيرد.
منبع:http://www.salamat.com
/ج