در ستايش ميگو
نويسنده:دکتر مسعود کيمياگر*
ميگو يا ملخ دريايي يكي از مواد غذايي با ارزش است كه توصيه ميشود در برنامه غذايي خانوادهها گنجانده شود البته قيمت بالايش يكي از موانع مصرف مرتباش محسوب ميشود. فراموش نكنيد كه كلسترول آن از كلسترول موجود در زرده تخم مرغ كمتر است.
اين ماده غذايي علاوه بر پروتئين فراوان، سرشار از يد بوده و خوردنش براي افرادي كه گواتر دارند، توصيه ميشود.
اين آبزي اسكلت داخلي ندارد و تنها پوششهاي كيتيني ( مانند ناخن) در سرتاسر بدنش به چشم ميخورد. بخش خوراكي ميگو قسمت انتهايي بدن اين آبزي است كه پس از پاك كردن مورد استفاده قرار ميگيرد. از اين رو، براي آماده سازي آن ابتدا قسمت فوقاني يعني سر، پاهاي بلند، آنتنها و امعا و احشاي آن را از بخش انتهايي جدا كرده و سپس پوست، دم و بخش باقيماندهاش را بگيريد. آنگاه با چاقو، بخش پشتياش را برش داده و روده را خارج كنيد. سپس ميگوها را شسته و در سبد قرار دهيد تا آب آن به طور كامل تخليه شود.
در صورتي كه اين آبزي مفيد در دسترس باشد، مصرف هفته اي 2 بار آن توصيه ميشود که البته بهتر است با غلات و سبزيجات تازه آماده خوردن شود. عده اي عقيده دارند اضافه كردن چاشني آب نارنج و يا آبليمو چربي ناشي از خوردن ماهي و ميگو را از بين ميبرد در حالي كه فقط اين چاشنيهاي ترش باعث كم شدن چربي (حاصل از خوردن ماهي) در دهان ميشوند و اين بستگي به ذايقه افراد دارد. بعضيها ميگويند ميگو غذاي سنگيني است و همين طور برخي افراد ممكن است نسبت به آن آلرژي داشته باشند ولي اين مسأله عموميت ندارد.
يادتان باشد که در کل دو نوع ميگوي درشت و ريز وجود دارد كه نوع درشت آن بيشتر در كشورهاي خارجي است و نوع ريز آن در بازار ايران يافت ميشود. با كيفيتترين ميگوها بايد شفاف و براق باشند كه با دست زدن له نشوند و بوي ناخوشايند نداشته باشند. ميگوهاي درشت، كلسترول و چربي پاييني دارند در حالي كه ميگوهاي كوچك از كلسترول و چربي بيشتري برخوردارند. جالب است بدانيد كه 10 عدد ميگوي كوچك ميتواند جايگزين 30 گرم گوشت قرمز شود و تقريباً 150 كالري انرژي به بدن برساند.
اين ماده غذايي علاوه بر پروتئين فراوان، سرشار از يد بوده و خوردنش براي افرادي كه گواتر دارند، توصيه ميشود.
اين آبزي اسكلت داخلي ندارد و تنها پوششهاي كيتيني ( مانند ناخن) در سرتاسر بدنش به چشم ميخورد. بخش خوراكي ميگو قسمت انتهايي بدن اين آبزي است كه پس از پاك كردن مورد استفاده قرار ميگيرد. از اين رو، براي آماده سازي آن ابتدا قسمت فوقاني يعني سر، پاهاي بلند، آنتنها و امعا و احشاي آن را از بخش انتهايي جدا كرده و سپس پوست، دم و بخش باقيماندهاش را بگيريد. آنگاه با چاقو، بخش پشتياش را برش داده و روده را خارج كنيد. سپس ميگوها را شسته و در سبد قرار دهيد تا آب آن به طور كامل تخليه شود.
در صورتي كه اين آبزي مفيد در دسترس باشد، مصرف هفته اي 2 بار آن توصيه ميشود که البته بهتر است با غلات و سبزيجات تازه آماده خوردن شود. عده اي عقيده دارند اضافه كردن چاشني آب نارنج و يا آبليمو چربي ناشي از خوردن ماهي و ميگو را از بين ميبرد در حالي كه فقط اين چاشنيهاي ترش باعث كم شدن چربي (حاصل از خوردن ماهي) در دهان ميشوند و اين بستگي به ذايقه افراد دارد. بعضيها ميگويند ميگو غذاي سنگيني است و همين طور برخي افراد ممكن است نسبت به آن آلرژي داشته باشند ولي اين مسأله عموميت ندارد.
يادتان باشد که در کل دو نوع ميگوي درشت و ريز وجود دارد كه نوع درشت آن بيشتر در كشورهاي خارجي است و نوع ريز آن در بازار ايران يافت ميشود. با كيفيتترين ميگوها بايد شفاف و براق باشند كه با دست زدن له نشوند و بوي ناخوشايند نداشته باشند. ميگوهاي درشت، كلسترول و چربي پاييني دارند در حالي كه ميگوهاي كوچك از كلسترول و چربي بيشتري برخوردارند. جالب است بدانيد كه 10 عدد ميگوي كوچك ميتواند جايگزين 30 گرم گوشت قرمز شود و تقريباً 150 كالري انرژي به بدن برساند.
پي نوشت ها :
* متخصص تغذيه و رژيمدرماني
منبع:http://www.salamat.com