اهميت نقش عوامل روحي رواني در بيماري‌هاي پوستي براي پزشکان به خوبي شناخته شده است. تعامل ميان پوست و ذهن افراد به اشكال گوناگون تظاهر مي‌كند. براي مثال در مورد بيماري‌هاي عود كننده‌اي مانند بيماري‌هاي التهابي پوست (اگزما، پسوريازيس و آكنه) نقش تشديد كننده استرس و عوامل هيجاني به اثبات رسيده است. از
نگاهي به بيماري‌هاي تريکوتيلومانيا، خارش عصبي، درماتيت ساختگي و هذيان وجودانگل
اهميت نقش عوامل روحي رواني در بيماري‌هاي پوستي براي پزشکان به خوبي شناخته شده است. تعامل ميان پوست و ذهن افراد به اشكال گوناگون تظاهر مي‌كند. براي مثال در مورد بيماري‌هاي عود كننده‌اي مانند بيماري‌هاي التهابي پوست (اگزما، پسوريازيس و آكنه) نقش تشديد كننده استرس و عوامل هيجاني به اثبات رسيده است. از طرف ديگر بروز ضايعات و مشكلات پوستي به علت ايجاد ظاهر نازيبا سبب فشار روحي در فرد مي‌شود و در مورد بيماري‌هايي مثل ويتيليگو و آلوپسي آره آتا، مشكل اصلي و عمده بيمار، فشار رواني ايجاد شده به علت نازيبا شدن است.
در مواردي پزشكان با عوارضي مواجه مي‌شوند كه از سوي خود بيمار ايجاد شده و در واقع ضايعات به‌وسيله خود بيمار القا گرديده است كه مي‌توان به مواردي مانند هذيان پارازيتوز (احساس آلودگي به انگل)، تريكوتيلومانيا (کندن مو به علت اختلال روان پريشي)، نوروتيك اكسكوريشن (خارش عصبي) و درماتيت ساختگي(همه اينها توضيح داده مي‌شوند) اشاره كرد. همچنين بيماراني فقط با شكايت حسي پوستي مثل خارش مزمن ايديوپاتيك، احساس راه رفتن مورچه روي پوست، سوزش، سوزن شدن و علايم عجيب و غريب ديگر مراجعه مي‌كنند. هذيان پارازيتوز، تريكوتيلومانيا، نوروتيك اكسكوريشن و درماتيت ساختگي همگي اختلالات اوليه روانپزشكي هستند و در اين موارد هيچ اختلال اوليه پوستي،طبي و عصبي وجود ندارد.
هذيان وجود انگل
ضايعاتي که خود بيماران در پوست خود ايجاد مي‌کنند ممکن است شكلي شبيه دهانه آتشفشان ايجاد كند كه به اصطلاح به آنها آتشفشان‌هاي ماه گفته مي‌شود چون اين بيماران پوست خود را به‌طور عميقي مي‌كنند كه درحقيقت تلاش براي خارج كردن انگل است و از نشانه هاي مرحله حاد يا مزمن است. بيماران مبتلا به اختلال وسواسي كه وسواس درباره يك نماي به‌خصوص پوست خود داشته باشند، به‌راحتي با يك بيمار دچار هذيان پارازيتوز اشتباه مي‌شوند.
تريكوتيلومانيا
در تريكوتيلومانيا، بيمار موهاي خود را مي‌كند.اين فرم از آلوپسي را بايد از ديگر حالت‌هاي ريزش مو افتراق داد. تريكوتيلومانيا را مي‌توان در هر گروه سني حتي كودكان 18 ماهه نيز مشاهده كرد. نشانه‌ها به صورت يك منطقه دچار ريزش موي ناكامل است(آلوپسي ناقص) كه محدوده نسبتا مشخصي دارد و موهاي باقي‌مانده با اندازه‌هاي متفاوت در‌اين منطقه ديده مي‌شوند. اين حالت اغلب ناحيه جلوي پيشاني و فرق سر را مبتلا مي‌كند ولي گاهي ممکن است به‌طور منتشر، كل پوست سر را گرفتار كند. اين حالت همچنين ابروها و مژه ها و به طور نادر موهاي ناحيه تناسلي را گرفتار مي‌كند. موها كنده يا موجي مي‌شوند و كمتر شكستگي ساقه مو وجود دارد.
خارش عصبي
نوروتيك اكسكوريشن اصطلاحي است كه براي تعريف خراشيدگي‌هاي پوستي با منشا رواني به كار مي‌رود. بيماران مبتلا به نوروتيك اكسكوريشن، به طور معمول با خراشيدگي هاي متعدد در مناطقي که به راحتي در دسترس بدن است، مراجعه مي‌كنند. ضايعات اغلب روي صورت، قسمت بازشونده اندام‌ها و نواحي در دسترس پشت است. ضايعات اغلب به شكل خفيف در بالا و طرفين كمر به‌صورت قرينه و شبيه به بال‌هاي پروانه ديده مي‌شوند. زمينه‌ها و بيماري‌هاي رواني كه به طور معمول در بيماران با نوروتيك اكسكوريشن ديده مي‌شود افسردگي، اضطراب و اختلال وسواس است.
درماتيت ساختگي
در مورد درماتيت ساختگي، بيمار از ابزار و مواد پيچيده مثل اشياي تيز، مواد شيميايي سوزاننده يا تزريق مواد براي ايجاد ضايعات پوستي استفاده مي‌كند. به علت نشانه هاي متفاوت، به‌طور معمول اين ضايعات به علت وجود خصوصيات مشخص مثل گوشه هاي تيز و تصاوير غيرمعمول در مناطقي که به راحتي در دسترس است، مشخص مي‌شود. به‌طور معمول مشكلي در تشخيص‌اين ضايعات از بيماري‌هاي پوستي واقعي يا از خارش عصبي، وجود ندارد. ظاهر ضايعات، به روش خاص مورد استفاده بيمار براي‌ايجاد ضايعه بستگي دارد. انواع به‌خصوصي از اختلالات رواني زمينه‌اي مثل تمارض، سايكوز (روان‌پريشي) و اختلالات شخصيتي كه به‌وسيله رفتار خويش ويرانگر مشخص مي‌شوند (مثل اختلال شخصيتي مرزي) اغلب همراه با اين بيماران ديده مي‌شود.
چه بايد کرد؟
اولين گام درباره اين بيماران، افتراق اين حالت‌ها از موارد ديگر و اطمينان از منشأ روانشناختي آنهاست. چون بيماران داراي زمينه‌هاي طبي يا عصبي مثل خارش اورميك نيز ممکن است فقط با ضايعاتي مراجعه كنند كه توسط خود آنها ايجاد شده است و به همين علت ساير علايم روحي رواني را نيز بايد مد نظر قرار داد. در هذيان پارازيتوز، بيماران به شكل غير واقع بينانه عقيده دارند كه به‌وسيله حشرات، كرم‌ها يا ديگر ارگانيسم‌ها آلوده شده‌اند. هذيان پارازيتوز اغلب در دو گروه مجزاي جمعيت ديده مي‌شود:
• در بيماران جوان‌تر كه شيوع بيماري ميان مرد و زن مساوي است و بين هذيان و وضعيت اقتصادي اجتماعي پايين واعتياد به مواد مخدر رابطه‌اي وجود دارد.
• در بيماران مسن‌تر كه به‌طور عمده زنان هستند همراهي سوءمصرف مواد يا كلاس اقتصادي اجتماعي پايين در آنها به اثبات نرسيده است. در هر دو گروه سني بيماران درباره آلودگي انگلي خود، اعتقادي هذياني دارند. بيشتر بيماران همچنين از formication شکايت دارند (خزيدن، گاز گرفتن، و احساس سوزن سوزن شدن). اين بيماران حتي نمونه‌هاي گوناگوني از قطعات انگل‌ها را در قوطي‌هاي كوچك مي‌آورند. منبع: http://salamat.com
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
