الفباي ايمپلنت
اگر بپرسند بزرگ‌ترين روياي بشر در طول تاريخ در بحث دهان و دندان چه بوده؟ بدون شک مي‌توان گفت جايگزيني دندان‌هاي از دست رفته. دندان‌ها به دلايل متعددي از دست مي‌روند و حتي پيشرفت‌هاي حيرت‌انگيز علم دندان‌پزشکي هم در برخي موارد نمي‌تواند مانع از دست رفتن دندان‌ها شود. در چنين شرايطي بيماران به دنبال راهي براي جايگزيني اين دندان‌ها هستند. درست مانند اجداد و نياکان خود در چندهزار سال قبل. در کاوش‌هاي باستان‌شناسي بقاياي جمجمه‌هايي از تمدن‌هاي ايران، مصر و مايا (آمريکاي مرکزي) نشان از تلاش براي جايگزيني دندان‌هاي از دست رفته دارد. در اين جمجمه‌ها قطعاتي از سنگ و فلز که به شکل دندان تراشيده شده بود، يافت شده است. بنابراين علم ايمپلنت يا همان کاشت دندان سابقه‌اي بسيار طولاني دارد.
اما چيزي که امروزه به عنوان ايمپلنت مي‌شناسيم علم نوين ايمپلنت است که تقريبا از اواسط دهه پنجاه با تلاش‌هاي پروفسور برنمارک که البته اصلا دندان‌پزشک نبود و در زمينه جراحي ارتوپدي تخصص داشت، به دنيا معرفي شد. ايمپلنت در زبان انگليسي به معناي کاشتن است و منظور ما از ايمپلنت‌هاي دنداني کاشتن ميله‌هايي فلزي از جنس تيتانيوم به جاي دندان‌هاي از دست رفته است. براي آشنايي هرچه بيشتر شما با اين درمان پاي صحبت‌هاي دکتر حسين بهنيا نشستيم. دکتر بهنيا، متخصص جراحي دهان و فک و صورت و ايمپلنت‌هاي دنداني و استاد و مدير گروه بخش جراحي دهان و فک و صورت دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي هستند.
نوع ديگر پروتزهاي ثابت هستند. در پروتزهاي ثابت دندان‌هاي دو طرف ناحيه بي‌دنداني تراشيده شده و يک پروتز يکپارچه روي اين پايه‌هاي قرار مي‌گيرد که به آن بريج (پل) مي‌گويند. قسمت وسط بريج شامل تاج دندان يا دندان‌هاي از دست رفته است. بزرگ‌ترين ايراد پروتزهاي ثابت تراش خوردن دندان‌هاي سالم دو طرف ناحيه بي‌دنداني است که به خصوص در قست جلوي فک بالا براي اغلب بيماران قابل پذيرش نيست. ايراد ديگر آن احتمال پوسيدگي دندان‌هاي پايه در زير روکش است که به راحتي مي‌تواند باعث از بين رفتن دندان‌هاي پايه شود. بنابراين براي جايگزيني دندان‌هاي از دست رفته امروزه اولين و بهترين انتخاب ايمپلنت است چون علاوه بر ظاهر دندان، عملکرد فيزيولوژيک دندان را هم بازسازي مي‌کند و با انتقال نيروهاي ناشي از جويدن به استخوان موجب جلوگيري از تحليل استخوان مي‌شود.
ما با گذاشتن چند ايمپلنت و اتصال پروتز متحرک به آنها مي‌توانيم گير پروتز را به شکل قابل‌توجهي افزايش دهيم و جلوي تحليل استخوان هم گرفته مي‌شود. اما ممکن است همين بيمار بخواهد از پروتز ثابت استفاده کند يا اينکه بيماري باشد که يک تک دندان خود را از دست داده باشد. در اين حالت با توجه به مقدار استخوان مي‌توان از طرح درمان پروتز ثابت متکي بر ايمپلنت استفاده کرد.»
او درباره شيوه انجام درمان مي‌گويد: «لثه برش خورده و کنار زده مي‌شود. سپس در استخوان با دريل سوراخي تعبيه مي‌شود و ايمپلنت داخل آن سوراخ قرار داده مي‌شود. سپس بسته به نوع ايمپلنت و کيفيت استخوان بايد مدتي صبر کنيم تا استخوان دور ايمپلنت شکل گرفته و آن را محکم در بر بگيرد. در فک پايين اين کار اغلب 2 تا 5/2 ماه طول مي‌کشد. در فک بالا اين زمان بيشتر است و اغلب سه، چهار ماه طول مي‌کشد. پس از گذشت اين مدت درمان‌هاي پروتزي آغاز مي‌شود.
بعضي اوقات و در شرايطي خاص مي‌توان در همان جلسه جراحي و بلافاصله پس از کار گذاشتن ايمپلنت‌ها پروتز را به بيمار تحويل داد به طوري که بيمار با پروتز از مطب خارج شود ولي اين کار هميشه قابل اجرا نيست.» دکتر بهنيا مي‌افزايد: «اگر بيماري کاملا بي‌دندان باشد و طرح درمان ما يک پروتز متحرک، در فک بالا چهار تا شش ايمپلنت و در فک پايين دو تا چهار ايمپلنت کارگذاشته مي‌شود. اما براي ساخت يک پروتز ثابت در فک بالا اغلب هشت تا ده ايمپلنت و در فک پايين هشت ايمپلنت قرار داده مي‌شود.»
دکتر بهنيا به يک نکته مهم اشاره مي‌کند: «گاهي مقدار استخوان براي گذاشتن ايمپلنت کافي نيست. در اين شرايط لازم است مقدار استخوان از دست رفته بازسازي شود. جراحي‌هاي وسيع بازسازي استخوان چند ماهي درمان را طولاني‌تر مي‌کنند.»
منبع:www.salamat.com
/ك
اما چيزي که امروزه به عنوان ايمپلنت مي‌شناسيم علم نوين ايمپلنت است که تقريبا از اواسط دهه پنجاه با تلاش‌هاي پروفسور برنمارک که البته اصلا دندان‌پزشک نبود و در زمينه جراحي ارتوپدي تخصص داشت، به دنيا معرفي شد. ايمپلنت در زبان انگليسي به معناي کاشتن است و منظور ما از ايمپلنت‌هاي دنداني کاشتن ميله‌هايي فلزي از جنس تيتانيوم به جاي دندان‌هاي از دست رفته است. براي آشنايي هرچه بيشتر شما با اين درمان پاي صحبت‌هاي دکتر حسين بهنيا نشستيم. دکتر بهنيا، متخصص جراحي دهان و فک و صورت و ايمپلنت‌هاي دنداني و استاد و مدير گروه بخش جراحي دهان و فک و صورت دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي هستند.
وقتي بي‌دندان مي‌شويم
جايگزيني آنچه از دست داده‌ايم
نوع ديگر پروتزهاي ثابت هستند. در پروتزهاي ثابت دندان‌هاي دو طرف ناحيه بي‌دنداني تراشيده شده و يک پروتز يکپارچه روي اين پايه‌هاي قرار مي‌گيرد که به آن بريج (پل) مي‌گويند. قسمت وسط بريج شامل تاج دندان يا دندان‌هاي از دست رفته است. بزرگ‌ترين ايراد پروتزهاي ثابت تراش خوردن دندان‌هاي سالم دو طرف ناحيه بي‌دنداني است که به خصوص در قست جلوي فک بالا براي اغلب بيماران قابل پذيرش نيست. ايراد ديگر آن احتمال پوسيدگي دندان‌هاي پايه در زير روکش است که به راحتي مي‌تواند باعث از بين رفتن دندان‌هاي پايه شود. بنابراين براي جايگزيني دندان‌هاي از دست رفته امروزه اولين و بهترين انتخاب ايمپلنت است چون علاوه بر ظاهر دندان، عملکرد فيزيولوژيک دندان را هم بازسازي مي‌کند و با انتقال نيروهاي ناشي از جويدن به استخوان موجب جلوگيري از تحليل استخوان مي‌شود.
انواع درمان‌هاي ايمپلنت
ما با گذاشتن چند ايمپلنت و اتصال پروتز متحرک به آنها مي‌توانيم گير پروتز را به شکل قابل‌توجهي افزايش دهيم و جلوي تحليل استخوان هم گرفته مي‌شود. اما ممکن است همين بيمار بخواهد از پروتز ثابت استفاده کند يا اينکه بيماري باشد که يک تک دندان خود را از دست داده باشد. در اين حالت با توجه به مقدار استخوان مي‌توان از طرح درمان پروتز ثابت متکي بر ايمپلنت استفاده کرد.»
او درباره شيوه انجام درمان مي‌گويد: «لثه برش خورده و کنار زده مي‌شود. سپس در استخوان با دريل سوراخي تعبيه مي‌شود و ايمپلنت داخل آن سوراخ قرار داده مي‌شود. سپس بسته به نوع ايمپلنت و کيفيت استخوان بايد مدتي صبر کنيم تا استخوان دور ايمپلنت شکل گرفته و آن را محکم در بر بگيرد. در فک پايين اين کار اغلب 2 تا 5/2 ماه طول مي‌کشد. در فک بالا اين زمان بيشتر است و اغلب سه، چهار ماه طول مي‌کشد. پس از گذشت اين مدت درمان‌هاي پروتزي آغاز مي‌شود.
بعضي اوقات و در شرايطي خاص مي‌توان در همان جلسه جراحي و بلافاصله پس از کار گذاشتن ايمپلنت‌ها پروتز را به بيمار تحويل داد به طوري که بيمار با پروتز از مطب خارج شود ولي اين کار هميشه قابل اجرا نيست.» دکتر بهنيا مي‌افزايد: «اگر بيماري کاملا بي‌دندان باشد و طرح درمان ما يک پروتز متحرک، در فک بالا چهار تا شش ايمپلنت و در فک پايين دو تا چهار ايمپلنت کارگذاشته مي‌شود. اما براي ساخت يک پروتز ثابت در فک بالا اغلب هشت تا ده ايمپلنت و در فک پايين هشت ايمپلنت قرار داده مي‌شود.»
دکتر بهنيا به يک نکته مهم اشاره مي‌کند: «گاهي مقدار استخوان براي گذاشتن ايمپلنت کافي نيست. در اين شرايط لازم است مقدار استخوان از دست رفته بازسازي شود. جراحي‌هاي وسيع بازسازي استخوان چند ماهي درمان را طولاني‌تر مي‌کنند.»
موانع هفت‌گانه ايمپلنت
1 بهداشت ضعيف دهان
2 سيگار
3 ديابت
4 شيمي‌درماني و اشعه‌درماني
5 تضعيف دفاع بدن
6 بي‌توجهي به ويزيت‌هاي منظم
7 رژيم غذايي تدريجي
منبع:www.salamat.com
/ك
.jpg "چگونه ماهی تازه را پاک کنیم؟")
