پارکينسون از کجا مي‌آيد؟

امروزه شيوع بيماري پارکينسون روبه افزايش است و مشاغل گوناگون و کار با مواد شيميايي و صنعتي، استرس و تغيير سبک زندگي، همه در افزايش شيوع اين بيماري موثرند. خوب است درباره پارکينسون بيشتر بدانيد.
علت ايجاد بيماري پارکينسون در يک شخص هنوز مبهم باقي مانده است. علت احتمالا ترکيبي از عوامل محيطي و ژنتيکي بوده و ممکن است از شخصي به شخص ديگر متفاوت باشد. اگرچه علت بيماري پارکينسون ناشناخته مانده است اما دانشمندان عواملي را مرتبط با بيماري پارکينسون شناسايي کرده‌اند. به عنوان مثال، در افراد بالاي 60 سال، احتمال ابتلا به بيماري پارکينسون حدود 2 تا 4 درصد است، در مقايسه با ساير افراد که حدود يک تا دو درصد است.

ردپاي بيماري در خانواده
 

در حدود 15 تا 25 درصد افراد مبتلا به پارکينسون داراي يک خويشاوند مبتلا به پارکينسون هستند. در يک تحقيق بزرگ، محققان دريافتند که در افرادي که داراي يک خويشاوند درجه اول مبتلا به پارکينسون مانند پدر و مادر يا خواهر و برادر مبتلا هستند، احتمال ابتلا به پارکينسون حدود دو تا سه برابر جمعيت عادي است. اين به اين معني است که اگر والدين شما مبتلا به بيماري پارکينسون هستند، احتمال ايجاد اين بيماري در شما کمي بالاتر از سايرين است. بيماري پارکينسون در بسياري از مبتلايان به صورت مستقيم با وراثت در ارتباط نيست اما محققان تعدادي از ژن‌هاي دخيل در اين بيماري را در تعدادي از خانواده‌ها شناسايي کرده‌اند. بعضي از اين ژن‌ها در پروتئين‌هايي که در عملکرد‌هاي سلول‌هاي دوپاميني دخيل‌اند، تغييراتي ايجاد مي‌کنند. به دليل امکان مطالعات وسيع در آزمايشگاه‌هاي مدرن، امروزه جنبه‌هاي گوناگون وراثتي اين بيماري، تحت تحقيقات گسترده‌اي قرار گرفته است.

صدمات محيطي
 

بعضي از دانشمندان بر اين باورند که بيماري پارکينسون ممکن است در نتيجه تماس با سموم يا آسيب‌هاي محيطي به وجود بيايد. تحقيقات، تعدادي از عوامل‌ مرتبط با پارکينسون مانند زندگي در مناطق حاشيه‌اي شهر، استفاده از آب چاه يا مصرف ترکيبات آفت‌کش را مشخص کرده‌اند. تزريق ماده مخدري به نام متيل فنيل تتراهيدروپيريدين مي‌تواند به سرعت موجب ايجاد بيماري پارکينسون به صورت دايمي شود. اما در حقيقت هيچ‌گونه مدرک محکمي درباره اينکه يک عامل محيطي به تنهايي موجب ايجاد اين بيماري شده است، وجود ندارد. اگرچه اين عوامل محيطي در مطالعات نمونه‌هاي آزمايشگاهي پارکينسون کمک‌کننده هستند و محققان هنوز به دنبال سرنخ‌ها و ارتباطات تازه‌اي ميان عوامل گوناگون و ايجاد پارکينسون مي‌گردند. اغلب متخصصان بر اينکه اين بيماري ناشي از ترکيبي از عوامل وراثتي و محيطي است، هم عقيده‌اند، اگرچه ما هنوز ماهيت اين ترکيب را نمي‌دانيم.

پارکينسون چيست؟
 

بيماري پارکينسون اختلال حرکتي مزمن و پيشرونده‌اي است به اين معني که علايم اين بيماري به مرور زمان بدتر مي‌شوند. حدود 15 درصد مبتلايان به پارکينسون پيش از 50 سالگي تشخيص داده مي‌شوند. شيوع اين بيماري با افزايش سن، زياد مي‌شود. علت اين بيماري ناشناخته است و در حال حاضر درمان قطعي براي اين بيماري وجود ندارد اما تعدادي از روش‌هاي دارودرماني و جراحي براي بهبود علايم وجود دارند. بيماري پارکينسون زماني که سلول‌هاي مغزي موجود در قسمتي از مغز به نام جسم سياه دچار اختلال عملکرد مي‌شوند يا مي‌ميرند، به وجود مي‌آيد. اين سلول‌ها ماده شيميايي به نام دوپامين را توليد مي‌کنند. دوپامين يک واسطه شيميايي است که اطلاعات را به قسمت‌هايي از مغز که در کنترل حرکت و تعادل بدن دخيل‌اند، مي‌فرستد. زماني شخص دچار پارکينسون مي‌شود که سلول‌هاي مولد دوپامين شروع به از بين رفتن بکنند و ميزان دوپامين توليد شده در مغز پايين بيايد. بنابراين پيام‌هايي که در ارتباط با شيوه و زمان حرکت بدن هستند، از مغز آهسته‌تر فرستاده مي‌شوند که سبب مي‌شود شخص مبتلا قادر به شروع و کنترل حرکاتش به صورت طبيعي نباشد. بيماري پارکينسون علايم متفاوتي دارد که از شخصي به شخص ديگر متفاوت است، مانند لرزش دست و پا، صورت و فک، سفتي يا گرفتگي عضلات اندام‌ها و تنه، کاهش سرعت حرکات و اختلال تعادل و هماهنگي.

دارودرماني
 

محققان هنوز در پي ارزيابي سودمندي چند ماده گوناگون روي کاهش سرعت پيشرفت اين بيماري و درمان علايم آن هستند. بهتر است مبتلايان به اين بيماري پيش از مصرف هرگونه دارويي، براي جلوگيري از ايجاد تداخلات دارويي خطرناک با پزشک‌شان مشورت کنند. از آنجايي که شواهدي در رابطه با آسيب‌هاي اکسيداتيو به سلول‌هاي عصبي در بيماري پارکينسون وجود دارد، مصرف آنتي‌اکسيدان‌ها تحت بررسي قرار دارد.

از مکمل‌ها چه خبر؟
 

کوآنزيم کيو 01 يک آنتي‌اکسيدان قوي موجود در ميتوکندري سلول است. ميتوکندري‌ها يک ساختار مولد انرژي در سلول هستند و بعضي از دانشمندان عقيده دارند که اختلالات عملکرد ميتوکندري‌ها در ايجاد پارکينسون موثر است. يک تحقيق کلينيکي جديد، نشانگر آن بود که ميزان‌ زيادي از کوآنزيم کيو 01 موجب کاهش سرعت پيشرفت اين بيماري در تعدادي از مبتلايان شده است اما تحقيقات درباره اين آنزيم هنوز به طور گسترده‌اي صورت نگرفته است تا بتوان مصرف اين ماده را به مبتلايان توصيه کرد. ويتامين E نيز مي‌تواند در مقابله با آسيب‌هاي مغزي ناشي از راديکال‌هاي آزاد، موثر باشد و به نظر مي‌رسد که احتمال ابتلا به پارکينسون را پايين مي‌آورد، اگرچه شواهد محکمي در اين زمينه وجود ندارد اما از آنجايي که ويتامين E عوارض جانبي کمي دارد، بسياري از مبتلايان به پارکينسون از اين دارو استفاده مي‌کنند. تحقيقات درباره مصرف انبه هندي و زغال‌اخته و نقش آنها در کاهش مرگ سلول‌هاي عصبي در حال انجام گرفتن است. کراتين يکي ديگر از ترکيبات مورد علاقه دانشمندان است زيرا اين ترکيب موجب افزايش ميزان فسفوکراتين که يک منبع انرژي براي عضلات و مغز است، مي‌شود. بررسي درباره تاثير اين ماده روي آسيب‌هاي سلول‌هاي عصبي، در حال انجام است. تحقيقات همچنين روي ماده‌اي به نام گلوتاتيون و تاثير آن روي متابوليسم سلولي و قدرت آنتي اکسيداني آن تحت انجام است. هر دوي اين ترکيبات به نظر اميدوارکننده مي‌رسند، اگرچه روش تجويز مفيد آنها، عوارض و خطرات استفاده طولاني‌مدت از آنها مشخص نيست. داروهاي متفاوتي براي مبتلايان به پارکينسون در بازار وجود دارد. اين داروها اغلب گران و از کارخانه‌هاي متفاوتي هستند. اين داروها اغلب داراي عوارض جانبي و تداخلات دارويي با ساير داروها هستند، بنابراين قبل از استفاده از اين داروها، مشورت با پزشک‌تان بسيار مهم است.
منبع:www.salamat.com
/ك