سلامت؛ حتي در پارکينگ
نويسنده:محمدرضا اردلاني
16 ويژگي پارکينگ‌هاي سلامت‌محور
پارکينگ‌ها هرچه‌قدر آفتاب‌گيرتر باشند، سالم‌ترند. پارکينگ‌هايي که فاقد نور آفتابند، اگر تهويه خوبي هم نداشته باشند، ناسالم‌ترين پارکينگ‌ها خواهند بود.
در پارکينگ‌هاي طبقاتي معمولا مساحت سهم هر خودرو را از 3×2 متر تا 5×3 متر تعريف مي‌کنند و به دليل محدوديت در ارتفاع (حدود 10/2 متر) متاسفانه تهويه هواي موجود نيز دچار مشکل مي‌شود. به نسبت حجم، تعداد و عمق پارکينگ‌هاي طبقاتي، به‌خصوص در طبقات زيرزمين، سلامت افراد در اين پارکينگ‌ها (به ويژه در توقف‌هاي بيش از 30 دقيقه) به خطر مي‌افتد.
کثيف‌ترين هواي پارکينگ‌ها در محدوده زماني صبح و عصر است؛ صبح‌ها موقع استارت صبحگاهي براي گرم شدن ماشين‌ها که بدترين گازهاي موتور خارج مي‌شود و عصرها موقع بازگشت عصرگاهي ماشين‌ها که تخليه مسافرين و بارها و عقب جلو کردن براي پارک خودرو انجام مي‌شود. توصيه مي‌شود در اين محدوده‌هاي زماني از ورود اطفال و سالمندان به داخل پارکينگ جلوگيري کنيد.
چگونگي ورود هواي تازه، مهم‌ترين شرط سلامت پارکينگ است. پارکينگ‌هايي که در طبقات روي زمين قرار دارند و از دو يا سه طرف باز هستند، پارکينگ‌هاي سالم‌تري به حساب مي‌آيند.
در صورتي که پارکينگي در طبقات منفي يا زيرزمين قرار داشته باشد يا اطرافش براي ورود هوا باز نباشد، بايد ورود هواي تازه و عمل جابه‌جايي هواي موجود در محيطش به صورت مکانيکي صورت بگيرد و سيستمي براي خروج هواي کثيف در نظر گرفته شود.
درجه حرارت متعادل براي يک پارکينگ مسقف در زمستان حدود 15 تا 18 درجه و در راهروهاي مابين لابي‌ها و فضاي پارکينگ حدود 20 درجه است.
پله‌هاي منتهي به پارکينگ نبايد بيش از 17/0 متر ارتفاع داشته باشند؛ چرا که در اغلب حوادث، بيشترين تعداد و بالاترين حجم تردد در پله‌هاي منتهي به پارکينگ صورت مي‌گيرد؛ لذا بايد براي بالا رفتن و پايين آمدن از اين پله‌ها، اين نکته را در نظر گرفت.
در صورتي که پله‌هاي فرار يک ساختمان به پارکينگ ختم مي‌شود، بايد امکان فرار و تخليه ساختمان در سناريو‌هاي مختلف از جمله ريزش ساختمان، زلزله، آتش‌سوزي و سيل را در آنها بررسي و براي تک‌تک موارد، سلامت در خروج ساکنين از پارکينگ را تعريف و تضمين کرد.
پارکينگي که خودروها بتوانند بعد از روشن شدن در حداقل زمان ممکن از آن خارج شوند، سلامت‌محور است. پس موقعيت و تعداد خروجي پارکينگ‌ها بايد با عمق، تعداد و ظرفيت پارکينگ متناسب بوده و ورودي و خروجي‌هاي پارکينگ انحصاري و کم نباشد.
وجود يک سرويس دست‌شويي در پارکينگ‌هايي که بيش از 20 واحد باشند، از نظر استانداردهاي سلامت و تعداد افراد در رفت‌وآمد، مورد نياز است.
ديواره‌ها و کف پارکينگ بايد قابل شستشو، بدون امکان تجمع گرد و غبار و با حداکثر اصطکاک در کف‌ها باشد. بهترين مصالح براي سطوح پارکينگ‌ها انواع اندود‌هاي سيماني و سنگ است. بهترين کف‌سازي پارکينگ‌هاي کوچک، موزاييک و پارکينگ‌هاي بزرگ، بتن است و براي ديوارها هم استفاده از مصالحي مانند سنگ و سراميک توصيه مي‌شود.
کابل‌کشي برق پارکينگ‌ها از سقف و ديوارها بايد به گونه‌اي باشد که موجب خطر تصادف با بار‌هاي حجيم نباشد.
بوي فاضلاب و گاز فاضلاب در برخي پارکينگ‌هاي زيرزميني، مشکل بزرگي است که به دليل عدم وجود يک ونت استاندارد در ساختمان‌هايي که به شبکه فاضلاب شهري وصل نيستند، به وجود مي‌آيد. گاهي اين مشکل ضمن تهديد سلامت ساکنين و انتشار انواع آلودگي‌هاي هوا، موجب بروز آتش‌سوزي و انفجار مي‌شود. به همين دليل، هنگام استشمام بوهاي غليظ و تحريک‌کننده، بايد از کارشناسان آتش‌نشاني محل‌تان کمک بخواهيد.
وجود يک سيستم اعلام حريق در پارکينگ‌هاي بزرگ، اجباري است. در پارکينگ‌هاي کوچک هم وجود حداقل 3 دستگاه کپسول آتش‌نشاني مناسب و آماده به کار ضروري است. براي پارکينگ‌هايي با ظرفيت بيش از 8 واحد، بايد در تمام ورودي‌ها و خروجي‌هاي طبقه، کپسول‌هاي آتش‌نشاني و بيل و کلنگ امدادي تعبيه شود.
علايم ترافيکي فقط مخصوص پارکينگ‌هاي بزرگ نيست. حتي پارکينگ‌هاي کوچک هم براي افراد مهمان مخاطره‌آميزند. ابعاد ستون‌ها، حد ارتفاع سقف، حد راهرو‌ها، مسير ورود و خروج اتومبيل‌ها، از جمله مواردي هستند که براي ديده شدن در شب و روز بايد کاملا مشخص باشند. اين علايم شبرنگ با رنگ‌هاي متضاد محيط بايد به گونه‌اي در موقعيت‌ها نصب شوند که راننده بتواند در حداقل زمان ممکن، آن را تشخيص داده و وسيله را به نحو صحيح کنترل کند.
منبع: http://salamat.com
