بهمن
بهمن، توده‌هاي برفي است كه ناگهان به حركت در مي‌آيد و به خاطر سنگيني و نيروي جاذبه زمين از بالا به پايين سرازير مي‌شود،و به تدريج با افزايش سرعت، نا آرام و متلاطم مي گردد. چنانجه قطعات بزرگ سنگ در هم مي شكند و با سرعت زياد و همراه با قلوه سنگ و يا سنگ ريزه به حركت در مي آيد.
سقوط بهمن، بزرگترين خطر در كوهستان است كه همه ساله جان عده‌اي را مي‌گيرد. کوهنوردان بيشترين قربانيان بهمن يا خشم کوهستان هستند.
• روي شيب‌هاي تند (50 درجه يا بيشتر) چون برف قبل از انباشتگي به طورطبيعي به پايين سرازير مي‌شود خطر سقوط بهمن معمولاً زياد نيست.
• روي شيب‌هاي خيلي ملايم (كمتر از 25 درجه) نيز خطر بهمن معمولاً زياد نيست.
• بر پايه تحقيقات عمدتاً بيشترين بهمن‌ها در شيب‌هاي 35 تا 40 درجه اتفاق افتاده است.
• با تند شدن شيب، ثبات لايه فوقاني برف كاهش يافته و خطر بهمن افزايش مي‌يابد. پوشش طبيعي خاك داراي اهميت است.
• زمين‌هاي صاف يا بدون پستي و بلندي بهمن‌خيز هستند.
• يكنواختي شيب نيز عامل خطرناكي است.
• وزش بادهاي تند مهمترين عامل سقوط بهمن است، باد عامل بسيار مهمي در افزايش خطر سقوط بهمن است به ويژه اگر در طي چند روز متوالي به شدت باد وزيده باشد.
• سقوط بهمن پس از بارش برف به مقدار بارش و وزن برف و درنهايت ميزان شيب كوه بستگي دارد.
• با گذشت زمان، شانس زنده ماندن شخص مدفون در زير يك متر برف به سرعت كاهش مي‌يابد.
• مواجهه با برف، تمام حواستان را به كار بگيريد.
• با شنيدن كوچكترين صدايي كه حكايت از نشست برف دارد منطقه را ترك كنيد.
• در منطقه اي كه حتي يك بار بهمن در آن به وقوع پيوسته، هميشه احتمال سقوط دوباره آن وجود دارد و نكته آخر را به خاطر داشته باشيد؛ براي نجات كسي كه زير بهمن مدفون شده فقط30 دقيقه فرصت داريد وقت را از دست ندهيد. پس از 30 دقيقه از دفن شدن در زير برف تنها مي توان اميدوار بود كه فقط پنجاه درصد از آسيب ديدگان ، زنده بمانند.
• ديگران را در جريان برنامه صعود و كوهنوردي خود قراردهيد.
• وسايل ارتباطي (بي‌سيم، تلفن همراه و پيپس و ...) بايد حتما موجود باشد. ( Pieps (پيپس) يک دستگاه کوچک الکترونيکي گيرنده و فرستنده است. فردي که قرار است از بهمن عبور کند با فشار دادن دکمه دستگاه آن را به وضعيت فرستنده و ديگران بر روي وضعيت گيرنده قرار مي دهند.
• فراموش نکنيد که پيپس را نبايستي در کوله پشتي قرار داد بلکه بايد آن را به گردن آويخت .
• صعود، تمرين و كار حتماً بايد با وسايل لوازم و ابزار كوهنوردي اعم از فني، پوشاك، تغذيه، امدادي و... همراه باشد.
• در صورتي‌كه نمي‌توان شيبي را دور زد تا حد امكان بايد ارتفاع گرفت تا در مسير طولاني بهمن قرار نگيريد.
• در هنگام عبور ساكت باشيد تا ارتعاشات صدا باعث ريزش بهمن نشود، ارتعاش يكي از عوامل مهم ريزش بهمن است.
• بنابراين، جاهايي‌كه خطر ريزش بهمن وجود دارد بايد از فرياد پرهيز كنيم درواقع سكوت موجب مي‌شود كه بهتر متوجه ريزش برف شده و به موقع اقدام كنيد.
• بهتر است اعضاي گروه در شيب‌هاي خطرناك در فاصله حداقل30-20 متري يكديگر حركت كنند تا همگي گرفتار بهمن نشوند و بتوانند همديگر را نجات بدهند
• از يك شيب برفي بايد خيلي نرم و سبك قدم برداريد تا فشار و ضربه به برف مسير وارد نشود و باعث شكست برف و جريان بهمن نگردد.
• از ريسمان يا طناب مخصوص كوهنوردي استفاده كنيد.
• در روي برف زيگزاگ راه نرويد و تا حد امكان به صورت يک خط مستقيم روي برف بالا برويد.
• بهترين راه عبور از بهمن اين است که بهمن را به طرف بالا صعود کنيم نه عرضي و در صورتي که مجبور شديم عرضي بهمن را رد کنيم.
• بستن نخ بهمن (نخ بهمن طناب 3 ميلي متر ي به رنگ قرمز و به طول 15 تا 50 متر است که بر روي پوسته آن فلشي در يک جهت وجود دارد. نخ بهمن را بايد طوري به بدن وصل کرد که جهت فلش آن به سمت فرد باشد و ادامه نخ بهمن را طوري روي زمين مي اندازيم که بر روي زمين کشيده شود.
• حال اگر بهمن سقوط کند ، گروه امداد با پيدا کردن نخ بهمن و دنبال کردن فلش به مصدوم مي رسند.
• براي عبور از بهمن، نبايد فرد را با طناب يا وسيله ديگري حمايت کرد، چرا که ممکن است بهمن فرد را تکه تکه کند.
• در هنگام عبور از بهمن بايد تک تک گذشت و بدون عجله و با فاصله زياد .
• بين فواصلي که پا در برف فرو مي رود نبايد نفر بعد پا يا باتوم در برف فرو کند.
• کوله پشتي را به سمت شيب و فقط يک بند آن را روي شانه مي اندازيم، تا در صورت سقوط بهمن به توان به راحتي کوله را رها کرد.
• اگر جاپاي نفر قبلي خيلي عميق است براي پر کردن جاپا از برف هاي همان قسمت استفاده شود.
• از مسير هاي شناخته شده عبور کنيد.
• تا حد امکان از بالاي محدوده بهمن و نزديک به تاج بهمن عبور کنيم تا حجم برف کمتري بالاي سرمان باشد با شنيدن كوچكترين صدايي كه حكايت از نشست برف دارد منطقه را ترك كنيد.
• فرار كردن به محلهاي امن، يعني بصورت شنا خود را بروي بهمن بياورد و بطرف بالا و سمت چپ يا راست فرار كند.
• حرکت به سمت عوامل بازدارنده ( مثل سنگ ها ، درختچه ها و . . . )چنانچه مقدور بود قبل از فرو رفتن در زير برف وسايلي از خود را به بالا پرتاب کنيد تا جستجوگران بتوانند با يافتن آنها مسير شما را تشخيص دهند.
• اگر در بهمن فرو رفته‌ايد سعي كنيد با كمك دست‌ها، يك پاكت يا مشما جلوي صورت‌تان قرار دهيد.
• بيشتر مرگ و مير ناشي از بهمن به خاطر خفگي است، لذا ايجاد فضايي براي ورود هوا و نفس‌كشيدن مهمترين كاري است كه
• مي‌توانيد انجام دهيد.
• با هر وسيله‌اي جلوي دهان و بيني خود را بپوشانيد.
• نفس را در سينه حبس كنيد چرا كه اين كار از ورود ذرات برف و يخ‌زدگي ريه‌ها و خفگي جلوگيري مي‌كند.
• خونسردي خود را حفظ كنيد، چرا كه در صورت حفظ آرامش، بدنتان قادر به نگهداري انرژي خواهد بود و درنتيجه بهتر مي‌توانيد براي نجات خود تصميم بگيريد.
• دنبال كردن مسيري كه فرد بهمن زده طي مي كند با چشم تا زمان پايان بهمن .
• بايد در بهمن مثل زماني‌كه در آب هستيد شنا كنيد تا خود را به روي سطحي بهمن برسانيد.
• پيدا كردن نخ بهمن و وسايل فرد . گشتن نواحي پايين تر از محل شروع بهمن و حركت فرد
• چون زير برف همه جا تاريک است و ممکن است که در اثر سقوط بهمن در زير برف نتوان تشخيص داد که بالا کدام سمت است مي توان با بيرون انداختن آب دهان (نيروي جاذبه) ،جهت را تشخيص داد.
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : tirkaman2003
سقوط بهمن، بزرگترين خطر در كوهستان است كه همه ساله جان عده‌اي را مي‌گيرد. کوهنوردان بيشترين قربانيان بهمن يا خشم کوهستان هستند.
عوامل افزايش خطر بهمن
• روي شيب‌هاي تند (50 درجه يا بيشتر) چون برف قبل از انباشتگي به طورطبيعي به پايين سرازير مي‌شود خطر سقوط بهمن معمولاً زياد نيست.
• روي شيب‌هاي خيلي ملايم (كمتر از 25 درجه) نيز خطر بهمن معمولاً زياد نيست.
• بر پايه تحقيقات عمدتاً بيشترين بهمن‌ها در شيب‌هاي 35 تا 40 درجه اتفاق افتاده است.
• با تند شدن شيب، ثبات لايه فوقاني برف كاهش يافته و خطر بهمن افزايش مي‌يابد. پوشش طبيعي خاك داراي اهميت است.
• زمين‌هاي صاف يا بدون پستي و بلندي بهمن‌خيز هستند.
• يكنواختي شيب نيز عامل خطرناكي است.
• وزش بادهاي تند مهمترين عامل سقوط بهمن است، باد عامل بسيار مهمي در افزايش خطر سقوط بهمن است به ويژه اگر در طي چند روز متوالي به شدت باد وزيده باشد.
• سقوط بهمن پس از بارش برف به مقدار بارش و وزن برف و درنهايت ميزان شيب كوه بستگي دارد.
• با گذشت زمان، شانس زنده ماندن شخص مدفون در زير يك متر برف به سرعت كاهش مي‌يابد.
• مواجهه با برف، تمام حواستان را به كار بگيريد.
• با شنيدن كوچكترين صدايي كه حكايت از نشست برف دارد منطقه را ترك كنيد.
• در منطقه اي كه حتي يك بار بهمن در آن به وقوع پيوسته، هميشه احتمال سقوط دوباره آن وجود دارد و نكته آخر را به خاطر داشته باشيد؛ براي نجات كسي كه زير بهمن مدفون شده فقط30 دقيقه فرصت داريد وقت را از دست ندهيد. پس از 30 دقيقه از دفن شدن در زير برف تنها مي توان اميدوار بود كه فقط پنجاه درصد از آسيب ديدگان ، زنده بمانند.
اقدامات قبل از وقوع بهمن
• ديگران را در جريان برنامه صعود و كوهنوردي خود قراردهيد.
• وسايل ارتباطي (بي‌سيم، تلفن همراه و پيپس و ...) بايد حتما موجود باشد. ( Pieps (پيپس) يک دستگاه کوچک الکترونيکي گيرنده و فرستنده است. فردي که قرار است از بهمن عبور کند با فشار دادن دکمه دستگاه آن را به وضعيت فرستنده و ديگران بر روي وضعيت گيرنده قرار مي دهند.
• فراموش نکنيد که پيپس را نبايستي در کوله پشتي قرار داد بلکه بايد آن را به گردن آويخت .
• صعود، تمرين و كار حتماً بايد با وسايل لوازم و ابزار كوهنوردي اعم از فني، پوشاك، تغذيه، امدادي و... همراه باشد.
• در صورتي‌كه نمي‌توان شيبي را دور زد تا حد امكان بايد ارتفاع گرفت تا در مسير طولاني بهمن قرار نگيريد.
• در هنگام عبور ساكت باشيد تا ارتعاشات صدا باعث ريزش بهمن نشود، ارتعاش يكي از عوامل مهم ريزش بهمن است.
• بنابراين، جاهايي‌كه خطر ريزش بهمن وجود دارد بايد از فرياد پرهيز كنيم درواقع سكوت موجب مي‌شود كه بهتر متوجه ريزش برف شده و به موقع اقدام كنيد.
• بهتر است اعضاي گروه در شيب‌هاي خطرناك در فاصله حداقل30-20 متري يكديگر حركت كنند تا همگي گرفتار بهمن نشوند و بتوانند همديگر را نجات بدهند
• از يك شيب برفي بايد خيلي نرم و سبك قدم برداريد تا فشار و ضربه به برف مسير وارد نشود و باعث شكست برف و جريان بهمن نگردد.
• از ريسمان يا طناب مخصوص كوهنوردي استفاده كنيد.
• در روي برف زيگزاگ راه نرويد و تا حد امكان به صورت يک خط مستقيم روي برف بالا برويد.
• بهترين راه عبور از بهمن اين است که بهمن را به طرف بالا صعود کنيم نه عرضي و در صورتي که مجبور شديم عرضي بهمن را رد کنيم.
• بستن نخ بهمن (نخ بهمن طناب 3 ميلي متر ي به رنگ قرمز و به طول 15 تا 50 متر است که بر روي پوسته آن فلشي در يک جهت وجود دارد. نخ بهمن را بايد طوري به بدن وصل کرد که جهت فلش آن به سمت فرد باشد و ادامه نخ بهمن را طوري روي زمين مي اندازيم که بر روي زمين کشيده شود.
• حال اگر بهمن سقوط کند ، گروه امداد با پيدا کردن نخ بهمن و دنبال کردن فلش به مصدوم مي رسند.
• براي عبور از بهمن، نبايد فرد را با طناب يا وسيله ديگري حمايت کرد، چرا که ممکن است بهمن فرد را تکه تکه کند.
• در هنگام عبور از بهمن بايد تک تک گذشت و بدون عجله و با فاصله زياد .
• بين فواصلي که پا در برف فرو مي رود نبايد نفر بعد پا يا باتوم در برف فرو کند.
• کوله پشتي را به سمت شيب و فقط يک بند آن را روي شانه مي اندازيم، تا در صورت سقوط بهمن به توان به راحتي کوله را رها کرد.
• اگر جاپاي نفر قبلي خيلي عميق است براي پر کردن جاپا از برف هاي همان قسمت استفاده شود.
• از مسير هاي شناخته شده عبور کنيد.
• تا حد امکان از بالاي محدوده بهمن و نزديک به تاج بهمن عبور کنيم تا حجم برف کمتري بالاي سرمان باشد با شنيدن كوچكترين صدايي كه حكايت از نشست برف دارد منطقه را ترك كنيد.
اقدامات حين وقوع بهمن
• فرار كردن به محلهاي امن، يعني بصورت شنا خود را بروي بهمن بياورد و بطرف بالا و سمت چپ يا راست فرار كند.
• حرکت به سمت عوامل بازدارنده ( مثل سنگ ها ، درختچه ها و . . . )چنانچه مقدور بود قبل از فرو رفتن در زير برف وسايلي از خود را به بالا پرتاب کنيد تا جستجوگران بتوانند با يافتن آنها مسير شما را تشخيص دهند.
• اگر در بهمن فرو رفته‌ايد سعي كنيد با كمك دست‌ها، يك پاكت يا مشما جلوي صورت‌تان قرار دهيد.
• بيشتر مرگ و مير ناشي از بهمن به خاطر خفگي است، لذا ايجاد فضايي براي ورود هوا و نفس‌كشيدن مهمترين كاري است كه
• مي‌توانيد انجام دهيد.
• با هر وسيله‌اي جلوي دهان و بيني خود را بپوشانيد.
• نفس را در سينه حبس كنيد چرا كه اين كار از ورود ذرات برف و يخ‌زدگي ريه‌ها و خفگي جلوگيري مي‌كند.
• خونسردي خود را حفظ كنيد، چرا كه در صورت حفظ آرامش، بدنتان قادر به نگهداري انرژي خواهد بود و درنتيجه بهتر مي‌توانيد براي نجات خود تصميم بگيريد.
• دنبال كردن مسيري كه فرد بهمن زده طي مي كند با چشم تا زمان پايان بهمن .
اقدامات بعد از وقوع بهمن
• بايد در بهمن مثل زماني‌كه در آب هستيد شنا كنيد تا خود را به روي سطحي بهمن برسانيد.
• پيدا كردن نخ بهمن و وسايل فرد . گشتن نواحي پايين تر از محل شروع بهمن و حركت فرد
• چون زير برف همه جا تاريک است و ممکن است که در اثر سقوط بهمن در زير برف نتوان تشخيص داد که بالا کدام سمت است مي توان با بيرون انداختن آب دهان (نيروي جاذبه) ،جهت را تشخيص داد.
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : tirkaman2003
