آیا حیات از ماده ای سمی شکل گرفت؟

دانشمندان با شبیه‌سازی برخورد شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارها با زمین نخستین چنین نتیجه گرفته‌اند که حیات احتمالا بر پایه سیانیدهای تشکیل شده از برخورد دنباله‌دارها با جو زمین تشکیل شده است. زمین به احتمال زیاد از مواد آلی و مولکول‌های حاوی کربن مورد نیاز حیات، تشکیل نشده است. این تغییرات در فاصله‌ای بسیار نزدیک به خورشید روی داده و چنین ترکیباتی در صفحات چرخان عناصر اولیه گاز و غبار نمی‌توانستند متراکم شوند.
به گزارش نیوساینتیست، یک امکان این است که مواد آلی پس از شکل گرفتن زمین تشکیل شده باشند؛ مانند واکنش‌های شیمیایی که توسط رعد و برق‌ها در جو زمین به‌وجود آمده‌اند. این فرضیه با فرضیات استنلی میلر از دانشگاه شیکاگو در دهه 1950 / 1330 برابری می‌کند. اما واکنش‌های شیمیایی به این روش تنها باید در جو اولیه زمین که مملو از گازهای متان و هیدروژن بوده، رخ می‌داد و این درحالی است که سوابق زمین‌شناسی دوران باستان، چنین چیزی را رد کرده است.
برخی دیگر معتقدند قطعات ساختاری از شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارهایی که به زمین برخورد کرده‌اند، به وجود آمده‌است؛ زیرا این اجسام حاوی مقادیر بسیار زیادی از مواد آلی هستند. اما حرارت فوق‌العاده ناشی از این برخورد، قسمت اعظمی از این مواد را سوزانده و آن‌ها را به مولکول‌های ساده‌تری چون دی‌اکسید‌کربن تبدیل کرده است.

راه سوم
 

و حالا راه دیگری برای تشکیل مواد آلی بر روی زمین پیشنهاد شده است. جدیدترین آزمایش‌ها نشان می‌دهند با وجود این‌که برخوردها، مولکول‌های آلی اصلی شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارها را نابود می‌کرده، ممکن است این مسئله هم‌زمان به تشکیل مولکول‌های جدید کمک کرده باشد. پیتر شولتز از دانشگاه براون رودآیلند می‌گوید: «در گذشته این ایده این‌طور توجیه می‌شد که هر مقدار از این مواد که از جو عبور کنند، آن‌قدر حرارت می‌بینند که به هدر می‌روند. اما تحقیقات جدید می‌گوید که ممکن است این ترکیبات قابل بازیافت باشند.»
شولتز به همراه سیجی سوگیتا از دانشگاه توکیو در ژاپن به مرکز تحقیقات ایمز ناسا در کالیفرنیا رفتند و برخورد شهاب‌سنگ‌ها را با پرتاب اجسامی متشکل از پلاستیک پلی‌کربن که عنصری آلی است، شبیه‌سازی کردند. این برخورد با سرعت 6 کیلومتر بر ثانیه به اهدافی فلزی انجام گرفت که طی آن، اجسام پرتابی درست مثل یک شهاب‌سنگ یا دنباله‌داری که به سطح زمین برخورد می‌کند، پرتوهای شدیدی از نور آزاد می کردند.

سم زندگی‌بخش
 

تجزیه طیف نوری این تشعشعات، وجود مقادیر زیادی سیانید را نشان داد که از واکنش شیمیایی میان کربن جسم پرتابی با نیتروژن موجود در هوا به‌وجود آمده بود. سیانید ترکیبی است که از چسبیدن اتم کربن به نیتروژن هوا به وجود می‌آید.
به عقیده سوگیتا و شولتز، ترکیبات سیانید بسیار انفعالی هستند و پس‌واکنش‌های بعدی آن‌ها بر روی زمین می‌تواند منجر به ترکیبات پیچیده‌تری شامل مولکول‌های کربن شود که برای حیات لازم هستند. نیتروژن موجود در ترکیبات سیانید به دلیل این‌که یکی از عناصر اسیدهای آمینه است، اهمیت فراوانی دارد. اسیدهای ‌آمینه از عناصر کلیدی در تشکیل توده‌های حیاتی هستند، با این حال فراوانی این مواد در شهاب‌سنگ‌ها بسیار نادر است.
دونالد براونلی از دانشگاه واشنگتن در سیاتل معتقد است که بی‌شک، مقادیری از مواد آلی روی زمین از این طریق شکل گرفته است. اما به گفته وی منابع دیگری نیز وجود داشته‌اند، مانند ذرات غنی از مواد آلی در غبارهای میان‌سیاره‌ای که بسیار آرام‌تر از شهاب‌سنگ‌ها و دنباله‌دارخت بر زمین فرود می‌آمد و به همین دلیل، این مواد صرفا گرم می‌شدند و بیش از حد داغ نمی‌شدند.
* ارسال مقاله توسط عضو محترم سایت با نام کاربری : sm1372