گوهر تو زيور خاک آمده | | اي ز ازل گوهر پاک آمده |
تا تو برون آمدي اي در پاک | | چنبر نه چرخ بسي بيخت خاک |
کون به مهماني شش روز تست | | آن خلقي تو که ز روز نخست |
يا پدر از حجله برون آمدي | | خود ز پدر گر چه کنون آمدي |
تختهي اسما ز پدر خواندهي | | دفتر معني تو ز بر خواندهي |
دولت آدم به خلافت تراست | | عرصهي عالم به مسافت تراست |
بر رخ ابليس شده داغ لعن | | نعل دگرگون زده اسپ به طعن |
لوح و قلم سر هدايت نبشت | | چرخ و زمين امر قضايت نبشت |
در شرف کنگر الله کمند | | حبل و ريد تو فگنده بلند |
دست تو تسبيح ملايک گسست | | نور تو هنگامهي انجم شکست |
وانچه نگنجد به جهان هم تويي | | جان و جهان همه عالم تويي |
نه کمر از دور ميان تو ننگ | | هفت در از گوهر تيغ تو زنگ |
نز پي بازيچه پديد آمدي | | گنج خدا را تو کليد آمدي |
آيينه صورت رحمانت ساخت | | چرخ که از گوهر احسانت ساخت |
آه و هزار آه که داري به زنگ | | آينه زينگونه که داري بچنگ |
پخته شو از مايه گلخن خشت | | ور تو همان آب و گلي در سرشت |
کس نخورد شربت باران ز چاه | | مرتبهيي جو که براني به ماه |
اول ذوالنون شد و پس بايزيد | | بس که مه نور ره بالا گزيد |
تا قدم از همت والا نيافت | | هيچ کسي ره سوي بالا نيافت |
تا ننهي بر دو جهان پاي خويش | | برنروي يک قدم از جاي خويش |
رخنه ببين پيک نظر تيز دار | | ديدهي انديشه فلک بيز دار |