زاهدي از خوان رضا توشه گير
شاعر : امير خسرو دهلوي
گشت ز غوغاي جهان گوشهگير | | زاهدي از خوان رضا توشه گير | خاک زمين صندل پيشانيش | | شد ز بسي سجدهي پنهانيش | داشت ز توفيق خدا ياوري | | تا به نود سال درين داوري | سوي نهان خانهي رازش گذشت | | صبح دمي خضر ز خضراي دشت | معرفت هر دو سرا دادهاند | | گفت ز علمي که مرا دادهاند | مي کني و مي نپذيرد خداي | | مي نگرم کاين عمل صدق زاي | استنم از طرب افشاند و گفت | | پير ز حالت چو گلي بر شگفت | آنکه نگه ميکند آنم نه بس | | گر نپذيرد ز من هيچ کس | آن که خدائيست برانم چه کار | | من عمل خويش کنم بنده وار | طاعت يزدان کن و بسيار کن | | خسرو اگر دين طلبي کار کن | |