اي پسر، چون ملازم شاهي

اي پسر، چون ملازم شاهي شاعر : اوحدي مراغه اي نتوان بود غافل و ساهي اي پسر، چون ملازم شاهي مگذران بر فسوس عمر عزيز بخش کن روز خويش و شب را نيز سه حساب و کتاب و رقعه و حرف شب سه ساعت به امر حق کن صرف سه به آسايش و تنعم و خواب سه به تدبير ملک و راي صواب بکني، گر مدبري و مصيب روز را هم بدين قياس نصيب در دم پنجه‌ي هلاک مرو پيش سلطان خشمناک مرو خشم ايشان بلاي ناگاهان موج درياست قربت شاهان جهد کن تا سبق بري به سلام اول روز پيش شاه...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي پسر، چون ملازم شاهي

شاعر : اوحدي مراغه اي

نتوان بود غافل و ساهي		اي پسر، چون ملازم شاهي
مگذران بر فسوس عمر عزيز		بخش کن روز خويش و شب را نيز
سه حساب و کتاب و رقعه و حرف		شب سه ساعت به امر حق کن صرف
سه به آسايش و تنعم و خواب		سه به تدبير ملک و راي صواب
بکني، گر مدبري و مصيب		روز را هم بدين قياس نصيب
در دم پنجه‌ي هلاک مرو		پيش سلطان خشمناک مرو
خشم ايشان بلاي ناگاهان		موج درياست قربت شاهان
جهد کن تا سبق بري به سلام		اول روز پيش شاه مدام
پي منه بر مقام نزديکان		در مکش خط به نام نزديکان
به قبولي ازو قناعت کن		شاه را بي‌نفاق طاعت کن
وز به آن بيشتر مگردان چشم		گر ترا کم دهد مرو در خشم
گوش بر دشمنان گوشه‌نشين		چشم بر کن به دوستان قرين
مرد خفته است و دشمن بيدار		هيزم خشک و برق آتش بار
فتنه بر آستان او مپسند		سود کس در زيان او مپسند
وانکه را دشمنست دوست مگير		هر کرا شاه بر کشد، بپذير
وانکه نگذاشت رنجش افزون کن		دل درو بند و گنجش افزون کن
بزند، سر مپيچش از فرمان		بنوازد، دعا کنش بر جان
مرد جويد، بکوش و رنج ببر		مال خواهد، کليد گنج ببر
به رخ هر دو رخ در آور خوش		گر به آبت فرستد، ار آتش
نزد سلطان به جاه بيشترست		با کسي کو به راه پيشترست
که ترا بار او ببايد برد		گر بزرگي کند مدارش خرد
بوسه بر دست هر غلام دهد		آنکه در صيد شاه دام نهد
از تو کارت کجا پذيرد نور؟		تا که باشد دل غلامي دور
ور فتوحت نشد مرو در خشم		بر فتوح کسان ميفگن چشم
راه ايشان مده، که بيراهند		ور گروهي مخالف شاهند
ديده از ديدنش فرو خوابان		عيب کس بر تو چون شود تابان
نکني سر مملکت را فاش		جهد کن تا چو ناکس و اوباش
بر زبان نيز مهر خاموشي		بر ميان دار بند به کوشي
ور بکوشد، نميتواني کشت		با کسي، کش نميتوان زد مشت
ور فتوحيست مشترک بايد		اندکي خلق خوشترک بايد
همه نقشي درو معاينه دان		خاطر شاه را چو آينه دان
نقش کج پيش او نشايد برد		آنکه تا بود نقش راست شمرد
پيش ايزد کمر نشايد بست		گر نباشد بدين صفاتت دست