اول استاد، پس گهر سفتن

اول استاد، پس گهر سفتن شاعر : اوحدي مراغه اي تا نبايد به درد سر خفتن اول استاد، پس گهر سفتن زود باشد که مرد کار شود مرد را کاوستاد يار شود چشم او را به نور باز کند در عزش به رخ فراز کند بر سرش سايه‌ي کمال کشد بيضه وارش به زير بال کشد قوت روح ميدهد به سخن ميکند کم ز قدر قوت بدن نه به دست خلل صفاتش را نهلد در حجاب ذاتش را تا چو خود معنويش گرداند به روش دل قويش گرداند پرورش ميکند به مايه‌ي شرع شب و روزش چنين به اصل و به فرع ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اول استاد، پس گهر سفتن

شاعر : اوحدي مراغه اي

تا نبايد به درد سر خفتن		اول استاد، پس گهر سفتن
زود باشد که مرد کار شود		مرد را کاوستاد يار شود
چشم او را به نور باز کند		در عزش به رخ فراز کند
بر سرش سايه‌ي کمال کشد		بيضه وارش به زير بال کشد
قوت روح ميدهد به سخن		ميکند کم ز قدر قوت بدن
نه به دست خلل صفاتش را		نهلد در حجاب ذاتش را
تا چو خود معنويش گرداند		به روش دل قويش گرداند
پرورش ميکند به مايه‌ي شرع		شب و روزش چنين به اصل و به فرع
هر دمش ميدهد ز معني بهر		نبرد زو نظر به سر و به جهر
ميرساند به نور از سايه		در ترقيش پايه بر پايه
به دگر گنجها شود رهبر		چون ازين رنجها شود بهتر
به وجودي دگر بزايد مرد		به لباسي دگر بر آيد مرد
روح را کرده مطمن‌القلب		جسم را کرده از رياضت صلب
متمکن شود به مقعد صدق		بر سر نفس او به سرحد صدق
برهد شيخ از آن گران قرضي		اين بود راضي، آن بود مرضي
رسم رشد و تصرف اين باشد		حد و مد و تعرف اين باشد
نکند جز چنين طبيب دوا		کودک نفس را ز رنج هوا
زين منازل برون برد بارت		گر چنين رهبري شود يارت
روح را روغن چراغ شود		هر چه در جسم درد و داغ شود
کي رسد طالب اندرين منزل؟		جز به سعي تن و به تقوي دل
يا دهد رتبتي چنينش دست		گر به اين حال نفس گردد هست
که تو توليد مثل ميخوانيش		اين بود سر نشانه‌ي ثانيش
نتوان يافتن مگر در خاک		اندرين دور ازين وجودي پاک