جان تو زخم بلاخوردهي عشق | | اي دلت شاه سراپردهي عشق |
داغ پروانگياش لم يزل است | | عشق پروانهي شمع ازل است |
گرم رفتاري مهر از عشق است | | بيقراري سپهر از عشق است |
که درين دايره آرام گرفت | | خاک يک جرعه از آن جام گرفت |
جان از او زندهي جاويدان است | | دل بيعشق، تن بيجان است |
گنج پايندگي از عشق طلب! | | گوهر زندگي از عشق طلب! |
مس ز خاصيت اکسير، زرست | | عشق هر جا بود اکسير گرست |
بلکه نقد دو جهان باختن است | | عشق نه کار جهان ساختن است |
بلکه با داغ فنا سوختن است | | عشق نه دلق بقا دوختن است |
نغمهي ترک خودي سازدهد | | عاشق آن دان که ز خود بازرهد! |
نه سوي نعمت عقبا نگرد | | نه ره دولت دنيا سپرد |
هر چه جز دوست همه پوست بود | | قبلهي همت او دوست بود |
شود از فرط محبت بندش | | آنچه با دوست دهد پيوندش |
به رضاي دل او کار کند | | ترک خشنودي اغيار کند |
هر نفس شوق دگر افزايد | | هر دماش حيرت ديگر زايد |