يا ملولا عن سلامي انت فيالدنيا مرامي
يا ملولا عن سلامي انت فيالدنيا مرامي
شاعر : خواجوي کرماني
کلما اعرضت عني زدت شوقا في غرامي يا ملولا عن سلامي انت فيالدنيا مرامي کي تواند شد مقابل با رخت از ناتمامي گر چه مه در عالم آرائي ز گيتي بر سر آمد مطرب بستانسرا شد طوطي از شيرين کلامي طوطي دستانسرا شد مطرب از بلبل نوائي کي نديده دود از آتش ترک گرمي کن که خامي پختهئي کوتا بگويد واعظ افسرده دلرا دانهي خالي نديدي لاجرم فارغ ز دامي صيد گيسوئي نگشتي زان سبب ايمن ز قيدي وز فضيلت چند گويي خاصه با رندان عامي درس تقوي چند خواني خاصه بر مستان عاشق زانکه بدنامي درين ره نيست الا نيک نامي گر به بدنامي برآيد نام ما ننگي نباشد قامتش بين برده دست از نارون در خوش خرامي عارض بين خورده خون لاله در بستانفروزي پادشاهي نيست الا پيش مهرويان غلامي تاجداري نيست الا بر در خوبان گدائي زانکه در بيتالحرام انديشه نبود از حرامي ساکن دير مغانرا از ملامت غم نباشد گر کند خواجو بمعني آن جماعت را امامي بت پرستان صورتش را سجده ميآرند و شايد