چو دور خلافت به مأمون رسيد

چو دور خلافت به مأمون رسيد شاعر : سعدي يکي ماه پيکر کنيزک خريد چو دور خلافت به مأمون رسيد به عقل خردمند بازي کني به چهر آفتابي، به تن گلبني سر انگشتها کرده عناب رنگ به خون عزيزان فرو برده چنگ چو قوس قزح بود بر آفتاب بر ابروي عابد فريبش خضاب مگر تن در آغوش مأمون نداد شب خلوت آن لعبت حور زاد سرش خواست کردن چو جوزا دو نيم گرفت آتش خشم در وي عظيم بينداز و با من مکن خفت و خيز بگفتا سر اينک به شمشير تيز چه خصلت ز من ناپسند آمدت؟ ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

چو دور خلافت به مأمون رسيد

شاعر : سعدي

يکي ماه پيکر کنيزک خريد		چو دور خلافت به مأمون رسيد
به عقل خردمند بازي کني		به چهر آفتابي، به تن گلبني
سر انگشتها کرده عناب رنگ		به خون عزيزان فرو برده چنگ
چو قوس قزح بود بر آفتاب		بر ابروي عابد فريبش خضاب
مگر تن در آغوش مأمون نداد		شب خلوت آن لعبت حور زاد
سرش خواست کردن چو جوزا دو نيم		گرفت آتش خشم در وي عظيم
بينداز و با من مکن خفت و خيز		بگفتا سر اينک به شمشير تيز
چه خصلت ز من ناپسند آمدت؟		بگفت از که بر دل گزند آمدت؟
ز بوي دهانت به رنج اندرم		بگفت ار کشي ور شکافي سرم
به يک بار و بوي دهن دم به دم		کشد تير پيکار و تيغ ستم
برآشفت نيک و برنجيد سخت		شنيد اين سخن سرور نيکبخت
دگر روز با هوشمندان بگفت		همه شب در اين فکر بود و نخفت
سخن گفت با هر يک از هر دري		طبيعت شناسان هر کشوري
دوا کرد و خوشبوي چون غنچه شد		دلش گرچه در حال از او رنجه شد
که اين عيب من گفت، يار من اوست		پري چهره را همنشين کرد و دوست
که گويد فلان خار در راه تست		به نزد من آن کس نکوخواه تست
جفائي تمام است و جوري قوي		به گمراه گفتن نکو مي‌روي
هنرداني از جاهلي عيب خويش		هر آنگه که عيبت نگويند پيش
کسي را که سقمونيا لايق است		مگو شهد شيرين شکر فايق است
شفا بايدت داروي تلخ نوش		چه خوش گفت يک روز دارو فروش:
ز سعدي ستان تلخ داروي پند		اگر شربتي بايدت سودمند
به شهد عبارت برآميخته		به پرويزن معرفت بيخته