يکي پيش داود طائي نشست

يکي پيش داود طائي نشست شاعر : سعدي که ديدم فلان صوفي افتاده مست يکي پيش داود طائي نشست گروهي سگان حلقه پيرامنش قي آلوده دستار و پيراهنش به آزار از او روي در هم کشيد چو پير از جوان اين حکايت شنيد بکار آيد امروز يار شفيق زماني برآشفت و گفت اي رفيق که در شرع نهي است و در خرقه عار برو زان مقام شنيعش بيار عنان سلامت ندارد به دست به پشتش درآور چو مردان که مست به فکرت فرو رفت چون خر به گل نيوشنده شد زين سخن تنگدل نه يارا که مست اندر...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

يکي پيش داود طائي نشست

شاعر : سعدي

که ديدم فلان صوفي افتاده مست		يکي پيش داود طائي نشست
گروهي سگان حلقه پيرامنش		قي آلوده دستار و پيراهنش
به آزار از او روي در هم کشيد		چو پير از جوان اين حکايت شنيد
بکار آيد امروز يار شفيق		زماني برآشفت و گفت اي رفيق
که در شرع نهي است و در خرقه عار		برو زان مقام شنيعش بيار
عنان سلامت ندارد به دست		به پشتش درآور چو مردان که مست
به فکرت فرو رفت چون خر به گل		نيوشنده شد زين سخن تنگدل
نه يارا که مست اندر آرد به دوش		نه زهره که فرمان نگيرد به گوش
ره سرکشيدن ز فرمان نديد		زماني بپيچيد و درمان نديد
درآورد و شهري بر او عام جوش		ميان بست و بي اختيارش به دوش
زهي پارسايان پاکيزه دين!		يکي طعنه مي‌زد که درويش بين
مرقع به سيکي گرو کرده‌اند		يکي صوفيان بين که مي‌خورده‌اند
که آن سرگران است و اين نيم مست		اشارت کنان اين و آن را به دست
به از شنعت شهر و جوش عوام		به گردن بر از جور دشمن حسام
به ناکام بردش به جايي که داشت		بلا ديد و روزي به محنت گذاشت
دگر روز پيرش به تعليم گفت		شب از فکرت و نامرادي نخفت
که دهرت نريزد به شهر آبروي		مريز آبروي برادر به کوي