ز ره باز پس مانده‌اي مي‌گريست

ز ره باز پس مانده‌اي مي‌گريست شاعر : سعدي که مسکين تر از من در اين دشت کيست؟ ز ره باز پس مانده‌اي مي‌گريست اگر مردي اين يک سخن گوش دار جهانديده‌اي گفتش اي هوشيار که آخر بني آدمي، خر نه‌اي برو شکر کن چون به خر برنه‌اي