ز باده بده ساقيا زود دادم

ز باده بده ساقيا زود دادم شاعر : سنايي غزنوي که من خرمت خويش بر باد دادم ز باده بده ساقيا زود دادم نيايد بجز باده‌ي تلخ يادم ز بيداد عشقت به فرياد آيم من اين جا ز عشق اندر آتش فتادم به آتش کنندم همي بيم آن جا درين آتش اينجا رهايي مبادم بدان آتش آنجا مبادا که سوزم اگرچه ز پولاد سختست لادم من از آتش عشق هم نرم گردم شبانگاه مي‌بايد و بامدادم مرا توبه و پارسايي نسازد بلا را سوي خويشتن ره گشادم همي تا ميان عاشقي را ببستم سر آورده...