گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک

گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک شاعر : فخرالدين عراقي زمينيان همه دامن کشند بر افلاک گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک شعاع خور ننمايد، اگر نباشد خاک به من نگر، که به من...
شنبه، 6 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک
گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک
گر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک

شاعر : فخرالدين عراقي

زمينيان همه دامن کشند بر افلاکگر آفتاب رخت سايه افکند بر خاک
شعاع خور ننمايد، اگر نباشد خاکبه من نگر، که به من ظاهر است حسن رخت
که روي پاک نمايد، بود چو آينه پاکدل من آينه‌ي توست، پاک مي‌دارش
چو جان من به لب آمد چه مي‌کنم ترياک؟لبت تو بر لب من نه، ببار و بوسه بده
که بر تو آيد تيري که مي زني بي‌باکبه تير غمزه مرا مي‌زني و مي‌ترسم
براي آنکه به من حسن خود کني ادراکبراي صورت خود سوي من نگاه کني
و گرنه سوي عدم نظر کني؟حاشاکمرا به زيور هستي خود بيارايي
ز بي‌نيازي تو کردمي گريبان چاکاگر نبودي بر من لباس هستي تو
کف تو نيست محيطي که رد کند خاشاکمده ز دست به يک بارگي عراقي را


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط