زلف را چون به قصد تاب دهد

زلف را چون به قصد تاب دهد شاعر : عطار کفر را سر به مهر آب دهد زلف را چون به قصد تاب دهد همه کفار را جواب دهد باز چون درکشد نقاب از روي تاب در جان آفتاب دهد چون درآيد به جلوه ماه رخش مالش عاشقان صواب دهد تير چشمش که کم خطا کرده است سر زلفش هزار تاب دهد همه خامان بي حقيقت را لب گلرنگ او شراب دهد تشنگان را که خار هجر نهاد که دلم دايمش کباب دهد غم او زان چنين قوي افتاد گاه چشمم بدو گلاب دهد گاه شعرم بدو شکر ريزد گنج را جايگه...