رسن از زلف جانان ساز جان را

رسن از زلف جانان ساز جان را شاعر : عطار وزين فيروزه‌گون چنبر مينديش رسن از زلف جانان ساز جان را به پهلو مي‌رو و از پر مينديش چو پروانه گرت پر سوزد آن شمع ز کار ممن و کافر مينديش چو عشاق را نه کفر است و نه ايمان سر اندر باز و از افسر مينديش مقامرخانه‌ي رندان طلب کن چو سر بشناختي از سر مينديش چو سر در باختي بشناختي سر هم از آذر هم از آزر مينديش همه بتها چو ابراهيم بشکن هم از دار و هم از منبر مينديش چو آن حلاج برکش پنبه از گوش دهد...