بعد از آن بنمايدت پيش نظر

بعد از آن بنمايدت پيش نظر شاعر : عطار معرفت را واديي بي پا و سر بعد از آن بنمايدت پيش نظر مختلف گردد ز بسياري راه هيچ کس نبود که او اين جايگاه سالک تن، سالک جان، ديگرست هيچ ره دروي نه هم آن ديگرست هست دايم در ترقي و زوال باز جان و تن ز نقصان و کمال هر يکي بر حد خويش آمد پديد لاجرم بس ره که پيش آمد پديد عنکبوت مبتلا هم سير پيل کي تواند شد درين راه خليل قرب هر کس حسب حال وي بود سير هر کس تا کمال وي بود کي کمال صرصرش آيد بدست ...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بعد از آن بنمايدت پيش نظر

شاعر : عطار

معرفت را واديي بي پا و سر		بعد از آن بنمايدت پيش نظر
مختلف گردد ز بسياري راه		هيچ کس نبود که او اين جايگاه
سالک تن، سالک جان، ديگرست		هيچ ره دروي نه هم آن ديگرست
هست دايم در ترقي و زوال		باز جان و تن ز نقصان و کمال
هر يکي بر حد خويش آمد پديد		لاجرم بس ره که پيش آمد پديد
عنکبوت مبتلا هم سير پيل		کي تواند شد درين راه خليل
قرب هر کس حسب حال وي بود		سير هر کس تا کمال وي بود
کي کمال صرصرش آيد بدست		گر بپرد پشه چنداني که هست
هم روش هرگز نيفتد هيچ طير		لاجرم چون مختلف افتاد سير
اين يکي محراب و آن بت يافتست		معرفت زينجا تفاوت يافتست
از سپهر اين ره عالي صفت		چون بتابد آفتاب معرفت
بازيابد در حقيقت صدر خويش		هر يکي بينا شود بر قدر خويش
گلخن دنيا برو گلشن شود		سر ذراتش همه روشن شود
خود نبيند ذره‌اي جز دوست او		مغز بيند از درون نه پوست او
ذره ذره کوي او بيند مدام		هرچ بيند روي او بيند مدام
روز مي‌بنمايدت چون آفتاب		صد هزار اسرار از زير نقاب
تا يکي اسرار بين گردد تمام		صد هزاران مرد گم گردد مدام
تا کند غواصي اين بحر ژرف		کاملي بايد درو جاني شگرف
هر زمانت نو شود شوقي پديد		گر ز اسرارت شود ذوقي پديد
صد هزاران خون حلال اينجا بود		تشنگي بر کمال اينجا بود
دم مزن يک ساعت از هل من يزيد		گر بياري دست تا عرش مجيد
ورنه باري خاک ره بر فرق کن		خويش را در بحر عرفان غرق کن
پس چرا خود را نداري تعزيت		گرنه‌اي اي خفته اهل تهنيت
خيز باري ماتم هجران بدار		گر نداري شاديي از وصل يار
خيز منشين، مي‌طلب اسرار تو		گر نمي بيني جمال يار تو
چون خري تا چند باشي بي‌فسار		گر نمي‌داني طلب کن شرم دار