بود مردي سنگ شد در کوه چين

بود مردي سنگ شد در کوه چين شاعر : عطار اشک مي‌بارد ز چشمش بر زمين بود مردي سنگ شد در کوه چين سنگ گردد اشک آن مرد آشکار بر زمين چون اشک ريزد زار زار تا قيامت زو نبارد جز دريغ گر از آن سنگي فتد در دست ميغ گر به چين بايد شدن او را بجوي هست علم آن مرد پاک راست گوي سنگ شد، تا کي ز کافر نعمتان زانک علم از غصه‌ي بي همتان علم در وي چون جواهر ره نماي جمله تاريک است اين محنت سراي جوهر علمست و علم جان فزاي ره بر جانت درين تاريک جاي چون...