13 آبان، نمایشگر چهره و هويت استکبار جهاني

حوادث 13 آبان ،ترسيم کننده ي طبيعت اسلامي و نمايشگر چهره و هويت استکبار جهاني
مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند:
و اذ يمکر بک الذين کفروا ليثبتوک او يقتلوک او يخرجوک و يمکرون و يمکرالله والله خير الماکرين (1)
در ميان ايام الله انقلاب که يادگارهاي دوران مبارزه ي بيست و چند ساله ي ملت شجاع و پيروز ما و هر کدا حامل خاطره يي و پرتوي از امام راح عظيم ماست، سيزدهم آبان، داراي ابعادي متنوعتر و پيام هايي عميقتر و بنيانتر است. صف آرايي دو جبهه ي مبارزه يي خونين، جبهه ي ظالم و جبهه ي مظلوم، جبهه استکبار و سلطه و پيشايش آن امريکا، و جبهه ي حق و عدل و مشعلدار و امام آن- خميني کبير- در اين يوم الله بوضوح ديده مي شود و در هر سه مناسبت اين روز، آشکار و روشن، خودنمايي مي کند و نسل هاي امروز و فردا را به تأمل و تدبر وا مي دارد. در شب چنين روزي، دست هاي آلوده و خشن جبهه ي استکبار، امام جبهه ي حق و عدل را دزدانه از خانهي محقرش که در آن، همه ي کاخ نشينان مغرور را به مبارزه دعوت مي گردو سپيده ي طلعت حق را به چشم مستضعفان شب نشين مي کشيد، ربودند و خشم بي ثمر خود را از باطل شدن ترفند کاپيتولاسيون، نابخردانه فرو نشاندند...
آن روز، همه ي توان استکبار همين بود و کرد. مگر يوسف عزيز، در قعر چاه دگر يوسف نباشد. زهي خيال باطل.
پس از سالها، باز در حين چنين روزي در بحبوحه ي طلوع خورشيد حق و عدل، که با مشعل گرداين و تدبير الهي آن رهبر نستوه، از روزن دل هاي يکايک مردم اين مرز و بوم سر کشيده بود، دست شوم استکبار، خشمگين و سرگردان، بي تدبير و هدف، جمعي از نونهالان دانش آموز را هدف گرفت و مشتي برگ هاي نورس بهاري را بر زمين ريخت، تا خون آن جگرگوشگان معصوم، باز هم زودتر دامن ديوان آدمي خوار را بگيرد و موج خشم آگاهانه ي مردم، خس و خاشاک راه پيروزي را بروبد.
و باز در چنين روزي در هنگامه ي پر شور پيروزي، آن گاه که کشتي انقلاب، با حکمت و توکل نوح کشتيبان، بر روي امواج متلاطم حوادث، با صلابت و قدرت پيش رفته و به ساحل نجات رسيده بود، دست نيرومند انقلاب گريبان استکبار را گرفت و آن را از مسند موهوم شکست ناپذيري- که از تبليغات دروغين خود و اوهام توده هاي غافل جهان ساخته بود- به زير کشيد و با تحقير دولت مستکبر امريکا، دل ملت هاي تحقير شده ي جهان را شاد کرد. زمره ي دلباخته و پر شور دانشجويان، لانه ي توطئه گران و جاسوسان را زندان آنان کردند و آشتي ناپذيري اسلام نجاتبخش را با کفر ستم پيشه، به دنيا نشان دادند. از آن روز، انقلاب اسلامي ما که ضديت با ظلم و استبداد رژيم دست نشانده را به پيروزي رسانده بود، آخرين اميد طمعکاران فرصت وي جهاني را هم زايل کرد و ابعاد گسترده ي مبارزه ي جهاني خود را که در آن، نه فقط رژيم وابسته ي حاکم بر ايران، بلکه ريشه و ام الفساد همه ي گرفتاري ها- يعني نظام سلطه ي جهاني و در رأس آن امريکا- آماج اين مبارزه است، آشکار ساخت.
در اين حوادث سه گانه، از تبعيد حضرت امام در سال 1343 که به دنبال اعتراض ايشان به مصونيت مستشاران امريکايي انجام شد، تاکشتار دانش آموزان در سال 1357 و تا تسخير لانه ي جاسوسي در سال 1358، صف آرايي ميان انقلاب اسلامي از يک سو، و امريکا و رژيم دست نشانده اش در ايران از سوي ديگر بود و اين مبارزه که در ميانه ي اين سه حادثه و پيش از آن و پس از آن ادامه داشته، ترسيم کننده ي طبيعت اسلام و انقلاب اسلامي و هدف ها و مسير آن و نيز نمايشگر چهره و هويت استکبار جهاني و مظهر آن امريکا و روش ها و نيز ميزان اقتدار و آسيب پذيري آن است و مهمتر از همه، خط روشني از روند مبارزه ي حق و باطل را ترسيم مي کند و چگونگي رشد و سمت حرکت آن را معلوم مي دارد. مطالعه در اين روند اميد بخش، نشان مي دهد که هر گاه جبهه ي حق استقامت و فداکاري کند، جبهه ي باطل- هر که و هر چه و با هر حجم- در برابر آن تاب نخواهد آورد و مجبور به عقب نشيني خواهد شد.

پي‌نوشت‌ها:
 

1- سوره مبارکه انفال، آیه شریفه 30
 

منبع:www.khamenei.ir