ماه مبارک رمضان، عيدی بزرگ براي مسلمانان

مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند:
 

شروع ماه مبارک رمضان، در حقيقت، عيد بزرگي براي مسلمانان است و جا دارد که مؤمنين، ورود اين ماه را به هم تبريک بگويند و يکديگر را به استفاده ي هر چه بيشتر از اين ماه توصيه کنند. چون ماه ضيافت الهي است، در اين ماه فقط مؤمنين و کساني که اهل ورود در اين ضيافتند، بر سر سفره ي پروردگار منان و کريم مي نشينند . اين، غير از سفره ي عام کرم الهي است که همه ي انسانها، بلکه همه ي موجودات عالم از آن بهره مندند، اين، سفره ي خواص و ضيافت خاصان پروردگار است.
بخشي از مسايل مهم مربوط به اين ماه، در ذيل اين آيه ي شريفه ي سوره ي بقره و آيات بعد از آن ذکر شده است، که من گوشه ي کوچکي از آن را در اين خطبه عرض مي کنم.
اولا مي فرمايد: «کتب عليکم الصيام کما کتب علي الذين من قبلکم» (1) . ما مي دانيم که نماز و زکات، مخصوص امت اسلام نبوده است؛ بلکه پيامبران قبل از رسول اکرم اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) در صدر احکام خود، نماز و زکات را داشته اند. «و اوصاني بالصلوه و الزکوه مادمت حيا» (2) از قول حضرت عيسي (ع) است که به مخاطبان خود مي فرمايد: خدا من را به نماز و زکات وصيت کرده است . از آيات ديگر قرآن هم اين معنا استفاده مي شود. آيه ي اولي که تلاوت کردم، مي فرمايد: روزه هم مثل نماز و زکات، در شمار احکامي است که مخصوص امت اسلام نيست؛ بلکه امم سابق و پيامبران گذشته هم مأمور به روزه بوده اند.
اين، نشان دهنده ي اين حقيقت است که در بناي زندگي معنوي انسانها در هر زمان، همچنان که نماز لازم است و اين نماز، رابطه ي معنوي ميان انسان و خداست، و همچنان که زکات لازم است و اين نکات، تزکيه ي مالي انسان مي باشد، روزه هم واجب و ضروري است و اين يکي از پايه هاي اصلي تکامل انسان و تعالي معنوي اوست؛ والا در طول زمان و با تغيير اديان مختلف، اين خط، ثابت و مستمر نمي ماند.
البته روزه، در اديان مختلف و زمانهاي گوناگون و به شکلهاي ديگر وجود دارد؛ اما گرسنگي کشيدن و اندرون را از طعام خالي داشتن و لب و زبان و دهان را در ساعات معيني بر روي تمتعات جسماني بستن، خصوصيتي است که در روزه ي اديان مختلف وجود دارد. پس، روزه يک رکن اساسي در تعالي معنوي و تکامل روحي و هدايت و تربيت انساني است.

پي نوشت ها :
 

1- بقره: 183.
2- مريم: 31.
 

منبع:حديث ولايت ، جلد چهارم، ص 40-41
/ع