۷ نقطه از گیلان که نباید نبینید!
اگر خدای ناكرده تصمیم داشتید تشریف بیاورید رشت (خودتان هم میدانید گیلانیها در میهماننوازی در سراسر ایران تكند، در نتیجه خدای ناكرده از این جهت كه اگر بیایید، حداقل میزبانتان در صورت آشنا یا فامیل بودن، چند میلیون تومانی پیاده میشود!) دست پر بروید و همه جا را بگردید.
۷) رشت:
رشت آخرین جایی است كه توصیه میكنم تشریف ببرید. هرچند به اندازهی خودش زیباست ولی نه اندازهی مركز یك استان. به آرامگاه میرزا كوچك جنگلی فرزند میرزابزرگ، مبارز نامدار گیلانی در سلیمانداراب سر بزنید، بر سر مزار شهدای مشروطه در خیابان پرستار یك فاتحه بخوانید، به عمارت كلاهفرنگی در پارك محتشم بروید و آكواریوم بزرگ رشت (میگویند اندازهی آكواریوم كیش است!) در پارك ملت را ببینید. اگر دلتان خواست، خانهی جهانگرد نزدیك همین پارك ملت را هم سیر كنید و دیگر اگر خیلی اهل ذوق بودید، موزهی رشت كه گنجینهی مردمشناسی گیلان است و همینطور مجموعهی شهرداری رشت را ببینید.
۶) ماسوله:
ماسوله اینقدر معروف است كه دیگر نیازی به معرفی ندارد. یك گروه فیلمبرداری از سیسیتیوی چین و همینطور خبرنگاران آساهی شیمبون برای مخابره كردن عكس و گزارش و متن از ماسوله، چند ماهی اینجا اطراق كردند. شبكهی ملی ژاپن هم از "بهشت گمشده"ی گیلان یك فیلم ساخت. شهركی كه خانههایش روی همدیگر قرار دارند و بام هر خانه، حیاط خانهی دیگری است... یك شیرینیپزی خیلی تمیز دارد و امكان ندارد هردفعه یك گروه آدم خارجی داخلش پیدا نكنید!
۵) صومعهسرا:
باور كنید خودم هم اینجا نرفتم. ضیابر از توابع صومعهسراست... ولی عكسهایش را دیدم و از پدرم هم شنیدم. درختهای آلوچهیی كه سرتاسر خیابانهای صومعهسرا بزرگ میشوند، منظرههای فوقالعادهیی به این شهر میدهند. زیباترین مزارع برنج ایران اینجا واقع شدند. باور كنید. شهری در غرب گیلان با مردمی بسیار آرام و كمحرف...
۴) چابسكر:
اگر اهل صفا كردن، خوشگذراندن و خلاصه اهل دل هستید، بروید چابسكر. تنها شهری در گیلان (غیر از رشت) كه بیشتر از یك هتل دارد و ویلاهای متعدد و خانههای دم ساحلش، مسافر زیاد جذب میكند. شهردار این شهر، پارسال شهردار نمونهی گیلان شد. اصول زیباسازی شهر حداقل اینجا بیشتر از هرجای دیگر گیلان رعایت میشود. جدولهای هر خیابان، رنگهای خاص خودشان را دارند، داخل فضای سبز بلوارها، تندیسهای بزرگی از صنایع دستی هست و باغها و گلخانههای فراوانی برای دیدن هست.
۳) دهكده ساحلی انزلی:
فكر میكنم با كل گیلان متفاوت باشد. حتماً شنیدید كه میگویند محرومیتهای گیلان پشت طبیعت سبز و اغواكنندهی این دیار گم و پنهان شدهاند. این قسمت از گیلان آنقدر توسعه پیدا كرده (معلوم نیست چرا) كه بتواند فردا ادعای خودمختاری كند! معماران اكثر ویلاها و ساختمانهای این دهكده، غیرایرانی و اكثراً آلمانی، اتریشی یا سوییسی هستند و تمامی ساختمانها را با سبك كشورهای خودشان ساختهاند. خیابانهای زیبایی كه سرتاسرشان از سبزه و گل و درختهای گوناگون پر شده... لطفاً فكر اجاره كردن ویلا در این دهكده نباشید اگر از اقشار آسیبپذیر هستید!
۲) لاهیجان:
درست حدس زدید. شهر كلوچه و چای. كاشفالسلطنه اولین بار وقتی در هندوستان بود، بذر چای را در جوف عصای خودش پنهان كرد و به ایران آورد. موزهی تاریخ چای ایران اینجاست. مجهزترین تلهكابین ایران كه بهترین دوپنمایرهای اتریشی برای ساختنش بسیج شدند اینجاست. تله كابین احرار. رفت و برگشت برای هر نفر سههزار تومان! از بالای لاهیجان رد میشوید و برمیگردید سر جایتان. بهترین كلوچهی ایران هم كه میدانید اینجا طبخ میشود. اگر بخواهید، در عرض سی دقیقه عكس شما یا دلبندانتان!! روی جعبهی كلوچهیی كه میخواهید ببرید، چاپ میشود!!
۱) تالش:
متاسفانه بعضیها دوست دارند یك طوری بین اقوام این شهر و گیلكها تفرقه بیندازند به این بهانه كه از روند توسعهی استان غافلشان گذاشتهایم! یكی نیست بیاید بگوید خود استان كجا بود كه روند توسعهاش باشد...؟ باغ گلهای لالهی آقاولر، به قول اهالی خود اینجا تكهیی از بهشت روی زمین خداست... پربیراه هم نمیگویند. بیشترین پرورشدهندگان زنبور عسل مملكت هم اینجا هستند.
اگر میخواهید ببینید عسلتان اصل است یا نه، بریزید روی یك زمین خاكی، بعد فوت كنید، اگر خاكها از روی عسل كنار رفتند، بدانید كارتان درست است! مزارع توتفرنگی و خانههای روستایی ماسال را از یاد نبرید كه اگر در سریالهای تلویزیونی سبزی و طراوت شمالی میبینید، بدانید همینجاست. اكثر كارگردانهای ایرانی، فیلمهای شمالیشان را در تالش و كمی اینطرفتر ماسال و رضوانشهر میسازند. تنها مناطق سنینشین و غیرگیلك استان. شاد باشید!
ارسالی از طرف کاربر محترم :mashhadizadeh
/ع
۷) رشت:
رشت آخرین جایی است كه توصیه میكنم تشریف ببرید. هرچند به اندازهی خودش زیباست ولی نه اندازهی مركز یك استان. به آرامگاه میرزا كوچك جنگلی فرزند میرزابزرگ، مبارز نامدار گیلانی در سلیمانداراب سر بزنید، بر سر مزار شهدای مشروطه در خیابان پرستار یك فاتحه بخوانید، به عمارت كلاهفرنگی در پارك محتشم بروید و آكواریوم بزرگ رشت (میگویند اندازهی آكواریوم كیش است!) در پارك ملت را ببینید. اگر دلتان خواست، خانهی جهانگرد نزدیك همین پارك ملت را هم سیر كنید و دیگر اگر خیلی اهل ذوق بودید، موزهی رشت كه گنجینهی مردمشناسی گیلان است و همینطور مجموعهی شهرداری رشت را ببینید.
۶) ماسوله:
ماسوله اینقدر معروف است كه دیگر نیازی به معرفی ندارد. یك گروه فیلمبرداری از سیسیتیوی چین و همینطور خبرنگاران آساهی شیمبون برای مخابره كردن عكس و گزارش و متن از ماسوله، چند ماهی اینجا اطراق كردند. شبكهی ملی ژاپن هم از "بهشت گمشده"ی گیلان یك فیلم ساخت. شهركی كه خانههایش روی همدیگر قرار دارند و بام هر خانه، حیاط خانهی دیگری است... یك شیرینیپزی خیلی تمیز دارد و امكان ندارد هردفعه یك گروه آدم خارجی داخلش پیدا نكنید!
۵) صومعهسرا:
باور كنید خودم هم اینجا نرفتم. ضیابر از توابع صومعهسراست... ولی عكسهایش را دیدم و از پدرم هم شنیدم. درختهای آلوچهیی كه سرتاسر خیابانهای صومعهسرا بزرگ میشوند، منظرههای فوقالعادهیی به این شهر میدهند. زیباترین مزارع برنج ایران اینجا واقع شدند. باور كنید. شهری در غرب گیلان با مردمی بسیار آرام و كمحرف...
۴) چابسكر:
اگر اهل صفا كردن، خوشگذراندن و خلاصه اهل دل هستید، بروید چابسكر. تنها شهری در گیلان (غیر از رشت) كه بیشتر از یك هتل دارد و ویلاهای متعدد و خانههای دم ساحلش، مسافر زیاد جذب میكند. شهردار این شهر، پارسال شهردار نمونهی گیلان شد. اصول زیباسازی شهر حداقل اینجا بیشتر از هرجای دیگر گیلان رعایت میشود. جدولهای هر خیابان، رنگهای خاص خودشان را دارند، داخل فضای سبز بلوارها، تندیسهای بزرگی از صنایع دستی هست و باغها و گلخانههای فراوانی برای دیدن هست.
۳) دهكده ساحلی انزلی:
فكر میكنم با كل گیلان متفاوت باشد. حتماً شنیدید كه میگویند محرومیتهای گیلان پشت طبیعت سبز و اغواكنندهی این دیار گم و پنهان شدهاند. این قسمت از گیلان آنقدر توسعه پیدا كرده (معلوم نیست چرا) كه بتواند فردا ادعای خودمختاری كند! معماران اكثر ویلاها و ساختمانهای این دهكده، غیرایرانی و اكثراً آلمانی، اتریشی یا سوییسی هستند و تمامی ساختمانها را با سبك كشورهای خودشان ساختهاند. خیابانهای زیبایی كه سرتاسرشان از سبزه و گل و درختهای گوناگون پر شده... لطفاً فكر اجاره كردن ویلا در این دهكده نباشید اگر از اقشار آسیبپذیر هستید!
۲) لاهیجان:
درست حدس زدید. شهر كلوچه و چای. كاشفالسلطنه اولین بار وقتی در هندوستان بود، بذر چای را در جوف عصای خودش پنهان كرد و به ایران آورد. موزهی تاریخ چای ایران اینجاست. مجهزترین تلهكابین ایران كه بهترین دوپنمایرهای اتریشی برای ساختنش بسیج شدند اینجاست. تله كابین احرار. رفت و برگشت برای هر نفر سههزار تومان! از بالای لاهیجان رد میشوید و برمیگردید سر جایتان. بهترین كلوچهی ایران هم كه میدانید اینجا طبخ میشود. اگر بخواهید، در عرض سی دقیقه عكس شما یا دلبندانتان!! روی جعبهی كلوچهیی كه میخواهید ببرید، چاپ میشود!!
۱) تالش:
متاسفانه بعضیها دوست دارند یك طوری بین اقوام این شهر و گیلكها تفرقه بیندازند به این بهانه كه از روند توسعهی استان غافلشان گذاشتهایم! یكی نیست بیاید بگوید خود استان كجا بود كه روند توسعهاش باشد...؟ باغ گلهای لالهی آقاولر، به قول اهالی خود اینجا تكهیی از بهشت روی زمین خداست... پربیراه هم نمیگویند. بیشترین پرورشدهندگان زنبور عسل مملكت هم اینجا هستند.
اگر میخواهید ببینید عسلتان اصل است یا نه، بریزید روی یك زمین خاكی، بعد فوت كنید، اگر خاكها از روی عسل كنار رفتند، بدانید كارتان درست است! مزارع توتفرنگی و خانههای روستایی ماسال را از یاد نبرید كه اگر در سریالهای تلویزیونی سبزی و طراوت شمالی میبینید، بدانید همینجاست. اكثر كارگردانهای ایرانی، فیلمهای شمالیشان را در تالش و كمی اینطرفتر ماسال و رضوانشهر میسازند. تنها مناطق سنینشین و غیرگیلك استان. شاد باشید!
ارسالی از طرف کاربر محترم :mashhadizadeh
/ع
