همگرايي IP به چه معناست؟

داده ها با رعايت چند مجموعه از قوانين که تحت عنوان پروتکل شناخته مي شوند، در سراسر اينترنت جابجا مي گردند. اين پروتکل ها مجموعاً "پروتکل اينترنت" يا IP را تشکيل مي دهند. اين مجموعه استاندارد سازي شده از قوانين، همه چيزي است که به کامپيوترها امکان مي دهد بر روي شبکه ها به برقراري ارتباط بپردازند. در واقع اين همان چيزي است که اينترنت را امکانپذير نموده است.
ممکن است تاکنون با عبارت همگرائي IP Convergence(IP) مواجه شده باشيد. اما اين عبارت به چه معنا است؟ اگر IP يک مجموعه از قواعد است که نحوه انتقال داده ها بر روي اينترنت را تعريف مي کند، چگونه مي تواند دچار همگرائي گردد؟ در واقع همگرائي IP، به قابليت اينترنت به عنوان يک شالوده ي واحد براي اعمال گوناگوني که به طور سنتي سکوهاي جداگانه اي داشته اند، اشاره مي کند. سيستم تلفن، يک مثال خوب است. public switched telephone network(PSTN) از سيستم تلفن سنتي پشتيباني مي کند. اين سيستم، شبکه اي از کابل هاي مسي، بردهاي مدار و سوئيچ ها است که داده هاي صوتي آنالوگ را از يک تلفن به تلفن ديگر انتقال مي دهد. بعدها مهندسين، بخش عمده اي از PSTN را به يک سيستم ديجيتال تبديل کردند.
اما پس از ابداع Voice over Internet Protocol(VoIP)، امکان برقراري تماس هاي تلفني با استفاده از خود اينترنت بعنوان يک شبکه تلفني فراهم گرديد. تمام ملزومات اين روش، عبارت بود از يک آداپتور براي تلفن سنتي، يک گوشي VoIP ويژه يا يک کامپيوتر با يک برنامه اينترفيس VoIP نصب شده بر روي آن. بطور ناگهاني، متحد نمودن دو شبکه (صدا و داده) بر روي يک سکوي واحد امکانپذير گرديد. اين همان نقطه اي است که همگرائي خودنمائي مي کند.
همگرائي IP تنها به صدا و داده محدود نمي شود. سرويس هاي ويديوئي نيز مي توانند در همگرائي IP شرکت داشته باشند. Internet Protocol Television(IPTV) مثالي از اين حالت به حساب مي آيد. بعنوان يک مثال ديگر، مي توان به انتقال Feedهاي ويديوئي دوربين هاي امنيتي از طريق اينترنت اشاره کرد. ساير پروتکل ها نيز بخشي از همگرائي IP هستند.

ارتباط
 

بنگاه هاي تجاري در ساختمان هاي جديد مي توانند همگرائي IP را بعنوان روشي براي کاهش هزينه هاي ساخت در نظر بگيرند. هدايت تمام سيستم ها از طريق يک اينترفيس IP به معناي آن است که شما به يک سيستم تلفن جداگانه نياز نداريد و همين مسئله باعث کاهش هزينه هاي سيم کشي مي شود. با اينحال، تعبيه يک خط تلفن اختصاصي در ساختمان براي مواقعي که سيستم IP با خرابي مواجه مي شود، کار عاقلانه اي خواهد بود.

مزاياي همگرائي IP
 

در حاليکه شرکت ها ملاحظات فراواني را در هنگام بررسي استراتژي هاي همگرائي IP در نظر مي گيرند، دو عامل مهم در اين حوزه وجود دارند که بايستي بر روي آنها تمرکز نمود. عامل اول، هزينه است. با يکپارچه سازي تمام سرويس هايتان (تلفن، داده، ويديو و ...) در يک سکوي واحد، شما بايد تنها يک حساب را نگهداريد. شرکت هاي مختلف، بسته هاي همگرائي IP را عرضه مي کنند که بطور اختصاصي براي کاهش هزينه هاي عملياتي يک شرکت طراحي شده اند.
عامل دوم، اين است که سرويس هاي شما که بطور سنتي گسسته هستند، در يک سيستم تحويل واحد قرار خواهند گرفت. اين ويژگي با محاسن و معايب خاص خود همراه است. از جنبه ي مثبت، شما صرفاً بايد يک شبکه را نگهداري کنيد. شما براي آنلاين و فعال نگهداشتن سيستم هاي مختلف خود به تکنيسين هاي متعددي نياز نخواهيد داشت زيرا همه چيز مبتني بر همان شبکه ي اصلي خواهد بود.
از سوي ديگر، مشکلاتي نيز در اين وضعيت وجود خواهد داشت. بهره گيري از يک شبکه واحد در عين حال به معناي آن است که شما با يک نقطه واحد خرابي نيز مواجه هستيد. اگر شبکه به هر دليلي از کار بيفتد، يک شرکت تمام عملکردهاي خود را از دست خواهد داد. تلفن ها ديگر کار نخواهند کرد، Feedهاي دوربين امنيتي ديگر قابل دسترسي نخواهد بود و هر تابع ديگري که در داخل سيستم پياده سازي شده است ديگر پاسخ نخواهد داد.

بعنوان يک مزيت ديگر، همگرائي IP به شرکت ها امکان مي دهد تا يک نيروي کاري با قابليت جابجائي بالاتر را ايجاد کند. کارکنان مي توانند از طريق شبکه شرکت و غالباً با استفاده از يک Virtal Private Network(VPN) به توابع شرکت دسترسي داشته باشند. يک VPN با جداسازي ترافيک تجاري از ساير ترافيک هاي موجود بر روي اينترنت، به حفظ امنيت شرکت کمک مي کند. کارکنان دور مي توانند از اينترنت براي دسترسي به هر چيزي (از فايل هاي شرکتي گرفته تا پيام هاي پست صوتي) استفاده نمايند.
از آنجائيکه سيستم هاي IP از قابليت همکاري و تغيير پذيري برخوردارند، انعطاف پذير و انطباق پذير هستند. هنگاميکه توابع و ويژگي هاي جديدي از طريق پيشرفت هاي تکنولوژيکي در دسترس قرار مي گيرند، شرکت ها و مؤسسات مي توانند آنها را در سيستم هاي موجود خودشان ادغام کنند، بدون آنکه به زيرساختار جديدي نياز داشته باشند.

نحوه ي جابجائي اطلاعات بر روي اينترنت
 

داده در بسته هاي متعددي بر روي اينترنت جابجا مي شود. هر بسته مي تواند حداکثر 1500 بايت را حمل کند. در اطراف اين بسته ها، پوششي با يک Header و Footer قرار گرفته است. اطلاعاتي که در داخل اين پوشش( Wrapper) قرار گرفته، به کامپيوترها مي گويد که چه نوع داده اي در داخل بسته وجود دارد، چطور با ساير داده ها ترکيب مي شود، داده ها از کجا آمده اند و مقصد نهائي آنها کجا خواهد بود. هنگاميکه يک eMail را براي شخصي ارسال مي کنيد، پيام مورد نظر به بسته هائي تقسيم خواهد شد که بر روي شبکه منتقل مي گردند. بسته هاي مختلف يک پيام مجبور نيستند که مسير يکساني را طي کنند. اين مسئله يکي از دلايلي است که باعث مي شود اينترنت تا اين اندازه قدرتمند و سريع باشد. بسته ها از يک ماشين به ماشين ديگر منتقل خواهند شد، تا زمانيکه به مقصد خود برسند. هنگاميکه بسته ها به کامپيوتر گيرنده مورد نظر رسيدند، کامپيوتر دريافت کننده داده ها، بسته ها را همانند يک پازل مونتاژ نموده و مجدداً پيام اصلي را ايجاد مي کند.
تمام داده هائي که بر روي اينترنت جابجا مي شوند، از همين قاعده استفاده مي کنند. اين روش به شبکه ها کمک مي کند تا ترافيک را مديريت نمايند، زيرا اگر يک مسير با ترافيک سنگيني مسدود شده باشد، بسته ها مي توانند از مسير متفاوتي انتقال يابند. اين وضعيت با سيستم تلفن سنتي که يک مدار اختصاصي را از طريق مجموعه اي از سوئيچ ها ايجاد مي کند، تفاوت دارد. تمام اطلاعات بر روي يک سيستم تلفن آنالوگ قديمي بايد مابين يک اتصال اختصاصي جابجا شوند. اگر براي اين اتصال اتفاقي بيفتد، تماس خاتمه پيدا خواهد کرد.
اين وضعيت در مورد انتقال ترافيک بر روي شبکه هاي IP صادق نيست. اگر يک اتصال دچار خرابي گردد، داده ها مي توانند از طريق يک مسير جايگزين منتقل شوند. براي نمونه، حتي اگر يک بسته به مقصد خود نرسد، ماشين دريافت کننده داده ها با ارجاع به ساير بسته ها مي تواند تعيين کند که کدام بسته مفقود شده است. سپس اين ماشين مي تواند پيامي را براي ماشين ارسال کننده ي داده ها بفرستد تا بسته مفقوده را مجدداً ارسال کرده و يک "افزونگي" ( Redundancy) را ايجاد نمايد. همه اين موارد تنها در مدت چند ميلي ثانيه اتفاق مي افتند.
اگر علاقه مند شده ايد که به يک سيستم همگرائي IP سوئيچ نمائيد، ابتدا کمي تحقيق کنيد. بسياري از شرکت ها سرويس هاي نصب چنين سيستمي را ارائه مي کنند. در حاليکه نگهداري يک سيستم IP نسبتاً آسان است، اما پياده سازي آن به يک سرمايه گذاري ابتدائي نياز دارد. شما بايد سازمان خود را با سرورها، گوشي ها، تجهيزات کنفرانس ويديوئي و کابل کشي مناسبي تجهيز نمائيد تا بتوانيد بطور کامل از قابليت هاي سيستم بهره گيري کنيد.
منبع:ماهنامه ي کامپيوتري بزرگراه رايانه، شماره ي 131.