استاد دست قيچي
نويسنده: امير جلال الدين شوکتي
کارشناس: مصطفي گواهي*
کارشناس: مصطفي گواهي*
آرايشگري از آن شغل هايي است که به اندازه موهاي روي سرتان مشتري دارد، البته اگر کارتان را بلد باشيد و خودتان کچل نباشيد!
شاعر در قرن هفتم فرموده: زلف بر باد مده تا ندهي بر بادم؛ اينکه چرا چنين چيزي گفته، دليل زياد مي توانسته داشته باشد. دليل عشقي و غيرتي اش را که بگذاريم کنار، ريشه تاريخي اش مي شود اينکه آن زمان، برخلاف اين روزها، اغلب مردها از اين کارها مي کرده اند و زلفي به هم مي زده اند و سلماني هم با تعريف امروزي اصلاً وجود نداشته. اما حالا، دوره زمانه طوري شده که در کمترين حالت، هر نفر ماهي يک بار به فکر سر و سامان دادن به موهايش مي افتد و پول هم بابتش خرج مي کند. تا سر پرمشغله اش خلوت شود. با اين حساب، آرايشگري (مردانه) از آن شغل هايي است که اگر دست تان تند و دقيق باشد، از طريق زدن سر مردم، پولي هم از جيبشان گيرتان مي آيد. به ويژه با مدل هاي عجيب و در عين حال سريعي که اين روزها مد شده. اگر با صبح تا شب سر پا ايستادن مشکلي نداريد، مي توانيد با دست کشيدن بر سر ملت، کسب خوبي راه بيندازيد.
قضيه با قيچي کارهاي دهه 20 فرق مي کند. موي ملت موش آزمايشگاهي نيست. کوچک ترين اشتباه دو هفته حال مشتري را مي گيرد و اگر حوصله داشته باشد، به همان اندازه حال شما را؛ قبل از اينکه بتوانيد شاگرد آرايشگر شويد، بايد دوره ببينيد. دليلش هم که واضح است، آنچنان فرصتي براي سعي و خطا روي کله مردم را نداريد.
آموزشگاه ها تحت نظر سازمان فني و حرفه اي فعاليت مي کنند و محدوديت سني ندارند.
آموزش ها هم تئوري است و هم عملي. ولي با گذراندن يک دوره نبايد به خودتان اعتماد کنيد. تجربه حرف اول را مي زند.
شهريه کلاس هاي صد ساعته، از 300 هزار تومان شروع مي شود به بالا. در اين کلاس ها مبحث صورت شناسي براي شما تعريف مي شود تا بدانيد کدام مدل مو به کدام صورت مي آيد. علاوه بر صورت شناسي، بحث ابزارشناسي پيش رويتان است. در ابزار شناسي کار با مهم ترين وسايل تخصصي آرايشگري را ياد مي گيريد. خريد اين لوازم البته با شماست ولي خرج خاصي روي دست تان نمي گذارد:
قيچي: 1500 سال قبل از ميلاد مسيح توسط مصريان باستان اختراع شد. همين طور باريک تر و ظريف تر شد تا امروزه با آن گيسوان ملت را کوتاه کنند. قيچي هاي آرايشگري خودشان دو مدل مهم دارند:
قيچي هاي آرايش: صاف و ساده اند و تنها کاري که انجام مي دهند بريدن مو است. شيوه در دست گرفتن و سريع کار کردن با قيچي خودش مهارت زيادي مي خواهد. همين بس که هرچه بيشتر با نوک قيچي کار کنيد، مو ظريف تر بريده مي شود و اگر از انتهاي قيچي استفاده کنيد مو با ظرافت کمتر ولي به ميزان بيشتري بريده مي شود.
قيچي هاي اسکولاپ( پيتاژ): اين قيچي ها براي تنک کردن سر استفاده مي شوند. آن قسمت هايي از مو که فشرده است يک پيتاژ مي خورد تا براي آرايش صحيح آماده شود. به جاي لبه هاي برنده، لبه هاي دندانه دندانه و به اصطلاح اره اي دارند. همين قيچي هاي اسکولاپ در دو نوع يک لبه اره اي و دو لبه اره اي توليد مي شوند. آرايشگر موقع استفاده از پيتاژ حواسش هست که آن را يک جا نگه ندارد وگرنه به سوت سوم نکشيده آن قسمت سر خالي مي شود.
دسته تيغ: امروزه تيغ ها را يک بار مصرف کرده اند، اما در عهد عتيق، يک تيغ کند را ده بار استفاده مي کردند و البته هنوز ويروس ايدزي وجود نداشت که بگيرند. در کلاس ها، هنرجو ياد مي گيرد که بهترين زاويه براي کار با دسته تيغ، 30 تا 35 درجه است.
بالا زدن کر کره يک سلماني کار خيلي سختي نيست. علاقه و استعدادش اگر باشد، نسبت به کارهاي ديگر جهيزيه کمتر و ساده تري مي خواهد. يادتان باشد که در اين کار، شما مزد دست تان را مي گيريد، نه سود فروش چيزي را.
ميزکار و آينه: داشتن يک دکور MDF و آينه شيک به ازاي هر نفر چيزي حدود 100 هزارتومان خرج روي دست تان مي گذارد.
کولرگازي: آرايشگاه هاي درجه يک به سيستم تهويه هوا و کولرهاي گازي اسپليت مجهز هستند. قيمت اين کولرها از 600 هزار تومان هست به بالا.
دخل و خرج سلماني خوب است؛ به شرطي که بتوانيد خودتان را بين اين همه آرايشگر خوب، نشان بدهيد.
دخل: وزارت بازرگاني قيمت هايي را براي اتحاديه مصوب کرده که البته صنف آرايشگران از آن راضي نيست. براساس اين مصوبات شما بايد از مشتري حداقل 1900 و حداکثر 2600 تومان پول بگيريد. اما همان طور که ما و شما مي دانيم، يک اصلاح ساده حداقل 4000 تومان پول توي دخل مي گذارد. اصلاح صورت شايد درآمدش کمتر باشد اما از آن طرف مشتري هاي دست به جيبي که خيلي به موهايشان مي رسند را بايد در نظر بگيريد. ميانگين اگر بخواهيد، بايد روي همان هر نفر 4 هزار تومان تکيه کنيد. با اين حساب، اگر روزي حداقل 25 نفر به مغازه شما مراجعه کنند، روزي حدود 100 هزار تومان عايدتان مي شود که با حساب اينکه روزهاي تعطيل هم اگر حال داشته باشيد، مشتري داريد، به قراري مي کند ماهيانه سه ميليون تومان با احتساب اعياد و عزاها.
خرج: از آن طرف خرج هاي ساليانه و ماهيانه داريد. اگر شاگردتان اصطلاحاً «انعامي» نباشد، بايد به او حقوق ماهانه بدهيد. شاگرد هم مسلماً به کمتر از 300 هزار تومان رضايت نمي دهد. کار شاگرد فقط تراشيدن سر و صورت نيست، وظيفه تميز نگه داشتن مغازه و برخي کارهاي خدماتي را هم شاگرد پادو انجام مي دهد. مغازه تان اگر خيلي بزرگ نباشد، پيش اجاره اش بيش از 1 ميليون تومان نمي شود. ماليات هم خيلي بالا نيست و نهايتاً سالي 2 ميليون تومان کنار بگذاريد کفايت مي کند.
درآمد: پس در همان اوايل کار اگر روزي 25 نفر به خيال باطل خوش تيپ شدن به شما مراجعه کنند و شما هم يک شاگرد داشته باشيد، آخر هر ماه حدود 1 ميليون و 500 هزار تومان کف دست تان مي ماند. آبونمان اشتراک هاي آب و برق و ... هم فراموش نشود البته!
انجام کارهاي خلاف عرف جامعه مانند برداشتن زير ابرو واصلاح نامتعارف محاسن همين نتيجه مورد بالا را در پي دارد.
حين کار به خودتان استراحت بدهيد 12 ساعت سرپا ايستادن انواع امراض را برايتان به ارمغان مي آورد! واريس که اولينش است.
ماشين اصلاح، شانه وقيچي بايد با ماده هاي ضد عفوني کننده مثل دتول و ساولن شست وشو داده شوند.
بخش موسيقي درمغازه روي جلب رضايت مشتري تاثير دارد. ضمنا مي توانيد از رايانه براي پيش نمايش مدل دلخواه مشتري استفاده کنيد.
در آرايشگاه لباس سفيد مخصوص وبهداشتي بپوشيد. اين طوري هم به لباس هاي شخصي تان نمي چسبد وهم تومني دوزار مي رود روي کلاس مغازه.
شاعر در قرن هفتم فرموده: زلف بر باد مده تا ندهي بر بادم؛ اينکه چرا چنين چيزي گفته، دليل زياد مي توانسته داشته باشد. دليل عشقي و غيرتي اش را که بگذاريم کنار، ريشه تاريخي اش مي شود اينکه آن زمان، برخلاف اين روزها، اغلب مردها از اين کارها مي کرده اند و زلفي به هم مي زده اند و سلماني هم با تعريف امروزي اصلاً وجود نداشته. اما حالا، دوره زمانه طوري شده که در کمترين حالت، هر نفر ماهي يک بار به فکر سر و سامان دادن به موهايش مي افتد و پول هم بابتش خرج مي کند. تا سر پرمشغله اش خلوت شود. با اين حساب، آرايشگري (مردانه) از آن شغل هايي است که اگر دست تان تند و دقيق باشد، از طريق زدن سر مردم، پولي هم از جيبشان گيرتان مي آيد. به ويژه با مدل هاي عجيب و در عين حال سريعي که اين روزها مد شده. اگر با صبح تا شب سر پا ايستادن مشکلي نداريد، مي توانيد با دست کشيدن بر سر ملت، کسب خوبي راه بيندازيد.
آموزش
قضيه با قيچي کارهاي دهه 20 فرق مي کند. موي ملت موش آزمايشگاهي نيست. کوچک ترين اشتباه دو هفته حال مشتري را مي گيرد و اگر حوصله داشته باشد، به همان اندازه حال شما را؛ قبل از اينکه بتوانيد شاگرد آرايشگر شويد، بايد دوره ببينيد. دليلش هم که واضح است، آنچنان فرصتي براي سعي و خطا روي کله مردم را نداريد.
آموزشگاه ها تحت نظر سازمان فني و حرفه اي فعاليت مي کنند و محدوديت سني ندارند.
آموزش ها هم تئوري است و هم عملي. ولي با گذراندن يک دوره نبايد به خودتان اعتماد کنيد. تجربه حرف اول را مي زند.
شهريه کلاس هاي صد ساعته، از 300 هزار تومان شروع مي شود به بالا. در اين کلاس ها مبحث صورت شناسي براي شما تعريف مي شود تا بدانيد کدام مدل مو به کدام صورت مي آيد. علاوه بر صورت شناسي، بحث ابزارشناسي پيش رويتان است. در ابزار شناسي کار با مهم ترين وسايل تخصصي آرايشگري را ياد مي گيريد. خريد اين لوازم البته با شماست ولي خرج خاصي روي دست تان نمي گذارد:
قيچي: 1500 سال قبل از ميلاد مسيح توسط مصريان باستان اختراع شد. همين طور باريک تر و ظريف تر شد تا امروزه با آن گيسوان ملت را کوتاه کنند. قيچي هاي آرايشگري خودشان دو مدل مهم دارند:
قيچي هاي آرايش: صاف و ساده اند و تنها کاري که انجام مي دهند بريدن مو است. شيوه در دست گرفتن و سريع کار کردن با قيچي خودش مهارت زيادي مي خواهد. همين بس که هرچه بيشتر با نوک قيچي کار کنيد، مو ظريف تر بريده مي شود و اگر از انتهاي قيچي استفاده کنيد مو با ظرافت کمتر ولي به ميزان بيشتري بريده مي شود.
قيچي هاي اسکولاپ( پيتاژ): اين قيچي ها براي تنک کردن سر استفاده مي شوند. آن قسمت هايي از مو که فشرده است يک پيتاژ مي خورد تا براي آرايش صحيح آماده شود. به جاي لبه هاي برنده، لبه هاي دندانه دندانه و به اصطلاح اره اي دارند. همين قيچي هاي اسکولاپ در دو نوع يک لبه اره اي و دو لبه اره اي توليد مي شوند. آرايشگر موقع استفاده از پيتاژ حواسش هست که آن را يک جا نگه ندارد وگرنه به سوت سوم نکشيده آن قسمت سر خالي مي شود.
دسته تيغ: امروزه تيغ ها را يک بار مصرف کرده اند، اما در عهد عتيق، يک تيغ کند را ده بار استفاده مي کردند و البته هنوز ويروس ايدزي وجود نداشت که بگيرند. در کلاس ها، هنرجو ياد مي گيرد که بهترين زاويه براي کار با دسته تيغ، 30 تا 35 درجه است.
راه اندازي
بالا زدن کر کره يک سلماني کار خيلي سختي نيست. علاقه و استعدادش اگر باشد، نسبت به کارهاي ديگر جهيزيه کمتر و ساده تري مي خواهد. يادتان باشد که در اين کار، شما مزد دست تان را مي گيريد، نه سود فروش چيزي را.
سرمايه:
اگر موارد بالا را جمع بندي کنيد، دست تان مي آيد که براي دست و پا کردن يک آرايشگاه دو نفره، جدا از مخارج جاري، چيزي حدود سه ميليون و 500 هزار تومان سرمايه اوليه لازم است. رهن يک مغازه بسته به محل و متراژ در کمترين حالت 7-8 ميليون تومان پول پيش مي خواهد. پس در کل براي راه اندازي آرايشگاه بايد موجودي حساب بانکي تان به 10 ميليون تومان برسد.مجوزها:
براي اوستاکار شدن، هم خودتان بايد مجوز داشته باشيد، هم مغازه تان.مجوز محل کسب:
اين مجوز را اتحاديه صنف آرايشگران شهرتان صادر مي کند. براي تهراني ها شرط حداقل 5 سال سکونت در تهران وجود دارد اما قضيه به وضعيت تحصيلي، تاهل و سن بستگي ندارد. شرط ديگري که وجود دارد، رعايت 500 متر حدود صنفي است. يعني زمان اجاره مغازه بايد حواستان باشد که تا شعاع 500 متري محل، آرايشگاه مردانه ديگري نباشد. مغازه شما به شرط داشتن مساحت بيش از 10 متر مربع مجوز مي گيرد. مالک ملک هم بايد محضري رضايت بدهد که مغازه اش آرايشگاه شود. گرفتن اين مجوز 10 ساله و تعهد نامه هاي مرتبط، حدود 400 هزار تومان خرج دارد.مجوز کار:
يکي از شرايط آرايشگر شدن قبولي در آزمون کميسيون فني اتحاديه آرايشگران است. بايد به محل اتحاديه مراجعه کنيد و زير نظر مأموراتحاديه از پس آزمون هاي عملي و تئوري بر بياييد. ورودي آزمون هم 5 هزار تومان است.لوازم و ابزار:
آرايشگاه شما بايد مجهز به يک سري وسايل باشد. بازرسان اتحاديه براساس داشتن يا نداشتن همين وسايل، محل کسب شما را در رده آرايشگاه هاي درجه يک، دو يا سه قرار مي دهند.صندلي هاي برقي:
دوران صندلي هاي پدالي گذشت. اگر بخواهيد مشتري را روي يکي از اين صندلي برقي ها بنشانيد، بايد حداقل يک ميليون تومان براي هر کدامشان پياده شويد.ميزکار و آينه: داشتن يک دکور MDF و آينه شيک به ازاي هر نفر چيزي حدود 100 هزارتومان خرج روي دست تان مي گذارد.
کولرگازي: آرايشگاه هاي درجه يک به سيستم تهويه هوا و کولرهاي گازي اسپليت مجهز هستند. قيمت اين کولرها از 600 هزار تومان هست به بالا.
دخل و خرج
دخل و خرج سلماني خوب است؛ به شرطي که بتوانيد خودتان را بين اين همه آرايشگر خوب، نشان بدهيد.
دخل: وزارت بازرگاني قيمت هايي را براي اتحاديه مصوب کرده که البته صنف آرايشگران از آن راضي نيست. براساس اين مصوبات شما بايد از مشتري حداقل 1900 و حداکثر 2600 تومان پول بگيريد. اما همان طور که ما و شما مي دانيم، يک اصلاح ساده حداقل 4000 تومان پول توي دخل مي گذارد. اصلاح صورت شايد درآمدش کمتر باشد اما از آن طرف مشتري هاي دست به جيبي که خيلي به موهايشان مي رسند را بايد در نظر بگيريد. ميانگين اگر بخواهيد، بايد روي همان هر نفر 4 هزار تومان تکيه کنيد. با اين حساب، اگر روزي حداقل 25 نفر به مغازه شما مراجعه کنند، روزي حدود 100 هزار تومان عايدتان مي شود که با حساب اينکه روزهاي تعطيل هم اگر حال داشته باشيد، مشتري داريد، به قراري مي کند ماهيانه سه ميليون تومان با احتساب اعياد و عزاها.
خرج: از آن طرف خرج هاي ساليانه و ماهيانه داريد. اگر شاگردتان اصطلاحاً «انعامي» نباشد، بايد به او حقوق ماهانه بدهيد. شاگرد هم مسلماً به کمتر از 300 هزار تومان رضايت نمي دهد. کار شاگرد فقط تراشيدن سر و صورت نيست، وظيفه تميز نگه داشتن مغازه و برخي کارهاي خدماتي را هم شاگرد پادو انجام مي دهد. مغازه تان اگر خيلي بزرگ نباشد، پيش اجاره اش بيش از 1 ميليون تومان نمي شود. ماليات هم خيلي بالا نيست و نهايتاً سالي 2 ميليون تومان کنار بگذاريد کفايت مي کند.
درآمد: پس در همان اوايل کار اگر روزي 25 نفر به خيال باطل خوش تيپ شدن به شما مراجعه کنند و شما هم يک شاگرد داشته باشيد، آخر هر ماه حدود 1 ميليون و 500 هزار تومان کف دست تان مي ماند. آبونمان اشتراک هاي آب و برق و ... هم فراموش نشود البته!
نکته هاي فني
انجام کارهاي خلاف عرف جامعه مانند برداشتن زير ابرو واصلاح نامتعارف محاسن همين نتيجه مورد بالا را در پي دارد.
حين کار به خودتان استراحت بدهيد 12 ساعت سرپا ايستادن انواع امراض را برايتان به ارمغان مي آورد! واريس که اولينش است.
ماشين اصلاح، شانه وقيچي بايد با ماده هاي ضد عفوني کننده مثل دتول و ساولن شست وشو داده شوند.
بخش موسيقي درمغازه روي جلب رضايت مشتري تاثير دارد. ضمنا مي توانيد از رايانه براي پيش نمايش مدل دلخواه مشتري استفاده کنيد.
در آرايشگاه لباس سفيد مخصوص وبهداشتي بپوشيد. اين طوري هم به لباس هاي شخصي تان نمي چسبد وهم تومني دوزار مي رود روي کلاس مغازه.
پي‌نوشت‌ها:
* رئيس اتحاديه صنف آرايشگران
منبع:همشهري جوان، شماره 227.
/ج
