در ایام عید چگونه شادی کنیم؟
با توجه به تاکیدات اهل بیت عصمت و طهارت مبنی بر «ادخال سرور در قلوب مومنین»، بر خود لازم دانستم با کالبدشکافی مراسم‌های جشن و شادی که در این ایام توسط دوستداران اهل بیت انجام می‌پذیرد، نکاتی را متذکر گردم. به امید اینکه مورد قبول واقع گردد.
این ایام مصادف با میلادها و مناسبت‌های مذهبی از این دست، صرفاً به برپایی مراسم‌های سخنرانی و مداحی یا جشن و سرگرمی و امثالهم خلاصه می‌گردد که به نظر می‌رسد این اندازه ، صرفاً پرداختن به پوست است و غفلت از مغز ماجراست. آیا به راستی همین که در این مراسم‌ها شعری و مدحی خوانده شود و لحظاتی به شادی و کف زدن سپری گردد، توانسته‌ایم به عنوان پیروان اهل بیت(علیهم السلام) رسالت اصلی خود را در جامعه اسلامی و دنیای اسلام ادا کرده باشیم؟ آیا انتظار ائمه معصومین از ما پیروان بسنده نمودن به این حداقل است ؟ آیا رواست صرفاً با برگزاری این گونه مراسم‌ها در زمان خود، تکلیف بزرگی را که خداوند بر ما نهاده است به صورت ناقص برآورده نماییم؟ پس راه حل گذر از سطح و رسیدن به عمق و انجام وظیفه در حد کمال چیست؟
در این مقاله درصدد نیستیم برگزاری این گونه مراسم‌ها و جشن‌ها را زیر سوال ببریم. بلکه در صددیم با تغییر نگاه در خصوص ایام شادی بخش ، زمینه رشد و تعالی الهی را برای همگان فراهم آورده باشیم. از این رو برای پاسخ به این گونه سوالات به مباحث ذیل اشاره خواهم نمود:
1- آیا منظور اهل بیت(علیهم السلام) از این که در شادی‌های ما شاد باشید و سعی کنید این شادی و سرور را در قلوب مومنین وارد سازید، صرفاً برپایی مراسم شادی و پخش شیرینی و ... است یا اینکه قرار است افقی بالاتر را رصد کنیم و عملی سازیم؟ آیا اگر کسی در زندگی خود به هر دلیلی دچار نوعی غم و مشکلی باشد و در این گونه مراسم‌ها شرکت کند، با برنامه‌هایی که در این ایام ترتیب داده می‌شود حقیقتاً غم از دل او رخت برمی بندد و ادخال سرور بر قلبش حاصل می‌شود یا خیر؟ مسلماً جواب منفی است. شاید برای لحظاتی از غم داشته خود رهائی پیدا کند اما با پایان یافتن مراسم دوباره روز از نو و روزی از نو. پس چه باید کرد؟
هر اندازه بیشتر در بعد عملی اقدامی انجام داده باشیم، مسلماً به نبی مکرم اسلام نزدیک‌تر و شبیه‌تر شده‌ایم و هرچه رنگ و بوی این مسائل در زندگی شخصی و اجتماعی ما کم‌رنگ تر باشد، یعنی به همان اندازه از نبی معظم اسلام دورشده‌ایم
ما پیروان اهل بیت اگر به همین فراز (ادخال سرور در قلب مؤمن) جامه عمل بپوشانیم توانسته‌ایم گام بلندی در رفع مشکلات مومنین برداریم. البته هر کس به اندازه وسع و تکلیفی که بر عهده دارد،آیا نمی‌شود در این ایام با تأسی به سیره اهل بیت سعی کنیم برای آن دسته از افرادی را که می‌شناسیم و از مشکلاتشان آگاهیم، قدمی برداریم و گره از مشکلاتی که دارند بگشاییم تا آن‌ها در این ایام با ما به شادی بپردازند؟ آیا نمی‌شود وقتی جوانان ما با بیکاری و مشکلات ازدواج و ... دست و پنجه نرم می‌کنند، سعی کنیم به نوبه خود گوشه‌ای از مشکلات آنان را رتق و فتق کنیم تا شادی حقیقی به دل‌های آن‌ها ورود نماید و مستقر شود؟ اگر بنا را بر این بگذاریم که به مناسبت این ایام حقیقتاً غم از دل برادر مؤمن برداریم، آن وقت است که توانسته‌ایم ادخال سرور کرده باشیم! اگر در این ایام توانستیم خانواده‌ای را از متلاشی شدن برهانیم و صفا و صمیمیت را بین آنان برقرار کنیم توانسته‌ایم شادی را در قلوبشان مستقر نماییم. پس لازم است خطیبان و خواص جامعه که در این گونه مراسم‌های شادی بخش به ایراد سخنرانی و تبیین مسائل می‌پردازند به این‌گونه نکات مردم و مخاطبین خود را سوق دهند. به این امید که هر کدام از ما به نوبه خود و در حد امکانات خود گره گشای غم دیگران باشیم تا آن‌ها نیز با ما به شادی بپردازند.
2- بحث دیگری که در این ایام بایستی به طور جدی و اساسی مورد توجه همگان به ویژه خواص جامعه قرار گیرد، این است که بنا به فرموده رهبر انقلاب که: «تاریخ سرنوشت حال ماست» ، لازم است مناسبت‌های مختلف دینی را در زمانی که در آن واقع هستیم با شرایط روز خود و جامعه اسلامی خود به تطبیق بپردازند و جایگاه هر کس را مشخص نمایند. بهتر است با ذکر چندین مثال بحث را بیشتر روشن نمایم.
مثلاً در ایام بعثت نبی مکرم اسلام که گذشت، در خصوص این عید بزرگ مسلمین لازم است تمامی آنچه نبی مکرم اسلام از فلسفه بعثت در اختیار ما پیروان قرار داده‌اند مانند استقرار مکارم اخلاق، عزت و جهاد در راه خدا، استقامت در راه خدا و مباحثی از این دست را با شرایط روز خود، خانواده، جامعه و دنیای اسلام تطبیق دهیم و آن وقت ببینیم تا چه اندازه توانسته‌ایم خود را با این عید بزرگ و دستورات نبی معظم اسلام هماهنگ کرده باشیم! هر اندازه بیشتر در بعد عملی اقدامی انجام داده باشیم، مسلماً به نبی مکرم اسلام نزدیک‌تر و شبیه‌تر شده‌ایم و هرچه رنگ و بوی این مسائل در زندگی شخصی و اجتماعی ما کم‌رنگ تر باشد، یعنی به همان اندازه از نبی معظم اسلام دور شده‌ایم. مثلاً در این روز با خود خلوت کنیم و بیندیشیم که به چه میزان پایبند به مکارم اخلاق در رفتار خود، خانواده خود هستیم؟ به چه میزان توانسته‌ایم سطح اخلاق اسلامی را در جامعه خود اعتلا ببخشیم؟ چه میزان حاضریم برای برپایی احکام اسلامی مجاهدت کنیم و از خود گذشتگی نشان بدهیم؟ چه مقدار حاضریم به خاطر حفظ عزت خود و جامعه خود اسیر نقشه‌های شیطانی نشویم و با مستکبران عالم پنجه در پنجه بیندازیم و صدها سوال و معیار از این دست که لازم است با رسیدن به این ایام در هر سال خود را با آن‌ها ارزیابی نماییم و در هر سال به میزان نزدیکی یا دوری از نبی مکرم اسلام (ص) پی ببریم.
از این رو با ذکر چندین مثال به گوشه‌ای از موضوعات و عناوینی که لازم است در این ایام با برکت بیشتر مورد توجه ما قرار گیرد و وضعیت رفتاری و گفتاری خود را در عمل بدان‌ها مورد ارزیابی قرار بدهیم، اشاراتی داشته باشم. امید است این قبیل موضوعات توسط علما و فضلا بیشتر تبین گردد:
- عید سعید غدیر خم موضوعاتی مانند ولایت فهمی و ولایت پذیری ، تسلیم شدن در برابر اوامر الهی هرچند برخلاف هوای نفس باشد و...
- میلاد حضرت زهرا(س) موضوعاتی مانند حجاب و عفاف، پاک‌دامنی، همسرداری، مادری نمونه و...
- میلاد امام حسن(ع) موضوعاتی مانند کرامت و بزرگ منشی، انفاق و ایثار،حلم و بردباری
- میلاد امام حسین(ع) موضوعاتی مانند ظلم ستیزی و شجاعت و ..
- میلاد امام زین‌العابدین (ع) موضوعاتی مانند عبادت ، دعا و ...
- میلاد امام محمد باقر(ع) موضوعاتی مانند تفقه در دین و پایبندی به احکام الهی و ...
- میلاد امام موسی کاظم (ع) موضوعاتی مانند کظم غیظ و ...
- میلاد امام مهدی(ع) موضوعاتی مانند عدالت اسلامی، انتظار واقعی و ...
و ....
آیا نمی‌شود در این ایام با تأسی به سیره اهل بیت سعی کنیم برای آن دسته از افرادی را که می‌شناسیم و از مشکلاتشان آگاهیم، قدمی برداریم و گره از مشکلاتی که دارند بگشاییم تا آن‌ها در این ایام با ما به شادی بپردازند؟
3- در پایان ذکر این نکته مهم به نظر می‌رسد که همان‌طور که از ما پیروان اهل بیت انتظار است در مراسم‌های شادی آنان سهیم باشیم، لازم است در مراسم‌های عزای اهل بیت(علیهم السلام) نیز با همان نگاهی که در بند 2 اشاره شد چنین رویه‌ای را مورد استفاده قرار دهیم و سعی کنیم تا با بررسی موضوعات مختلف در خصوص هر کدام از اهل بیت و شرایط حاکم در آن زمان و تطبیق با زمان فعلی میزان نزدیکی و دوری خود از سیره عملی اهل بیت (علیهم السلام) برایمان مشخص گردد مثلاً:
- رحلت نبی مکرم اسلام(ص) موضوعاتی مانند دشمن شناسی و..
- شهادت امام علی(ع) موضوعاتی مانند خوارج گری، منافق شناسی، شناخت جریانات انحرافی و...
- شهادت امام حسن (ع) موضوعاتی مانند بصیرت، درایت و هوشمندی،ارجحیت منافع اسلام بر منافع شخصی و ...
- شهادت امام حسین(ع) موضوعاتی مانند ایثار در راه دین، ظلم شناسی و ظلم ستیزی،جهاد و زندگی با عزت و ...
و...
به امید روزی که لحظه لحظه زندگیمان در تطبیق با سیره عملی اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) سپری گردد.
منبع:بخش عترت و سیره تبیان
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sukhteh
این ایام مصادف با میلادها و مناسبت‌های مذهبی از این دست، صرفاً به برپایی مراسم‌های سخنرانی و مداحی یا جشن و سرگرمی و امثالهم خلاصه می‌گردد که به نظر می‌رسد این اندازه ، صرفاً پرداختن به پوست است و غفلت از مغز ماجراست. آیا به راستی همین که در این مراسم‌ها شعری و مدحی خوانده شود و لحظاتی به شادی و کف زدن سپری گردد، توانسته‌ایم به عنوان پیروان اهل بیت(علیهم السلام) رسالت اصلی خود را در جامعه اسلامی و دنیای اسلام ادا کرده باشیم؟ آیا انتظار ائمه معصومین از ما پیروان بسنده نمودن به این حداقل است ؟ آیا رواست صرفاً با برگزاری این گونه مراسم‌ها در زمان خود، تکلیف بزرگی را که خداوند بر ما نهاده است به صورت ناقص برآورده نماییم؟ پس راه حل گذر از سطح و رسیدن به عمق و انجام وظیفه در حد کمال چیست؟
در این مقاله درصدد نیستیم برگزاری این گونه مراسم‌ها و جشن‌ها را زیر سوال ببریم. بلکه در صددیم با تغییر نگاه در خصوص ایام شادی بخش ، زمینه رشد و تعالی الهی را برای همگان فراهم آورده باشیم. از این رو برای پاسخ به این گونه سوالات به مباحث ذیل اشاره خواهم نمود:
1- آیا منظور اهل بیت(علیهم السلام) از این که در شادی‌های ما شاد باشید و سعی کنید این شادی و سرور را در قلوب مومنین وارد سازید، صرفاً برپایی مراسم شادی و پخش شیرینی و ... است یا اینکه قرار است افقی بالاتر را رصد کنیم و عملی سازیم؟ آیا اگر کسی در زندگی خود به هر دلیلی دچار نوعی غم و مشکلی باشد و در این گونه مراسم‌ها شرکت کند، با برنامه‌هایی که در این ایام ترتیب داده می‌شود حقیقتاً غم از دل او رخت برمی بندد و ادخال سرور بر قلبش حاصل می‌شود یا خیر؟ مسلماً جواب منفی است. شاید برای لحظاتی از غم داشته خود رهائی پیدا کند اما با پایان یافتن مراسم دوباره روز از نو و روزی از نو. پس چه باید کرد؟
هر اندازه بیشتر در بعد عملی اقدامی انجام داده باشیم، مسلماً به نبی مکرم اسلام نزدیک‌تر و شبیه‌تر شده‌ایم و هرچه رنگ و بوی این مسائل در زندگی شخصی و اجتماعی ما کم‌رنگ تر باشد، یعنی به همان اندازه از نبی معظم اسلام دورشده‌ایم
ما پیروان اهل بیت اگر به همین فراز (ادخال سرور در قلب مؤمن) جامه عمل بپوشانیم توانسته‌ایم گام بلندی در رفع مشکلات مومنین برداریم. البته هر کس به اندازه وسع و تکلیفی که بر عهده دارد،آیا نمی‌شود در این ایام با تأسی به سیره اهل بیت سعی کنیم برای آن دسته از افرادی را که می‌شناسیم و از مشکلاتشان آگاهیم، قدمی برداریم و گره از مشکلاتی که دارند بگشاییم تا آن‌ها در این ایام با ما به شادی بپردازند؟ آیا نمی‌شود وقتی جوانان ما با بیکاری و مشکلات ازدواج و ... دست و پنجه نرم می‌کنند، سعی کنیم به نوبه خود گوشه‌ای از مشکلات آنان را رتق و فتق کنیم تا شادی حقیقی به دل‌های آن‌ها ورود نماید و مستقر شود؟ اگر بنا را بر این بگذاریم که به مناسبت این ایام حقیقتاً غم از دل برادر مؤمن برداریم، آن وقت است که توانسته‌ایم ادخال سرور کرده باشیم! اگر در این ایام توانستیم خانواده‌ای را از متلاشی شدن برهانیم و صفا و صمیمیت را بین آنان برقرار کنیم توانسته‌ایم شادی را در قلوبشان مستقر نماییم. پس لازم است خطیبان و خواص جامعه که در این گونه مراسم‌های شادی بخش به ایراد سخنرانی و تبیین مسائل می‌پردازند به این‌گونه نکات مردم و مخاطبین خود را سوق دهند. به این امید که هر کدام از ما به نوبه خود و در حد امکانات خود گره گشای غم دیگران باشیم تا آن‌ها نیز با ما به شادی بپردازند.
2- بحث دیگری که در این ایام بایستی به طور جدی و اساسی مورد توجه همگان به ویژه خواص جامعه قرار گیرد، این است که بنا به فرموده رهبر انقلاب که: «تاریخ سرنوشت حال ماست» ، لازم است مناسبت‌های مختلف دینی را در زمانی که در آن واقع هستیم با شرایط روز خود و جامعه اسلامی خود به تطبیق بپردازند و جایگاه هر کس را مشخص نمایند. بهتر است با ذکر چندین مثال بحث را بیشتر روشن نمایم.
مثلاً در ایام بعثت نبی مکرم اسلام که گذشت، در خصوص این عید بزرگ مسلمین لازم است تمامی آنچه نبی مکرم اسلام از فلسفه بعثت در اختیار ما پیروان قرار داده‌اند مانند استقرار مکارم اخلاق، عزت و جهاد در راه خدا، استقامت در راه خدا و مباحثی از این دست را با شرایط روز خود، خانواده، جامعه و دنیای اسلام تطبیق دهیم و آن وقت ببینیم تا چه اندازه توانسته‌ایم خود را با این عید بزرگ و دستورات نبی معظم اسلام هماهنگ کرده باشیم! هر اندازه بیشتر در بعد عملی اقدامی انجام داده باشیم، مسلماً به نبی مکرم اسلام نزدیک‌تر و شبیه‌تر شده‌ایم و هرچه رنگ و بوی این مسائل در زندگی شخصی و اجتماعی ما کم‌رنگ تر باشد، یعنی به همان اندازه از نبی معظم اسلام دور شده‌ایم. مثلاً در این روز با خود خلوت کنیم و بیندیشیم که به چه میزان پایبند به مکارم اخلاق در رفتار خود، خانواده خود هستیم؟ به چه میزان توانسته‌ایم سطح اخلاق اسلامی را در جامعه خود اعتلا ببخشیم؟ چه میزان حاضریم برای برپایی احکام اسلامی مجاهدت کنیم و از خود گذشتگی نشان بدهیم؟ چه مقدار حاضریم به خاطر حفظ عزت خود و جامعه خود اسیر نقشه‌های شیطانی نشویم و با مستکبران عالم پنجه در پنجه بیندازیم و صدها سوال و معیار از این دست که لازم است با رسیدن به این ایام در هر سال خود را با آن‌ها ارزیابی نماییم و در هر سال به میزان نزدیکی یا دوری از نبی مکرم اسلام (ص) پی ببریم.
از این رو با ذکر چندین مثال به گوشه‌ای از موضوعات و عناوینی که لازم است در این ایام با برکت بیشتر مورد توجه ما قرار گیرد و وضعیت رفتاری و گفتاری خود را در عمل بدان‌ها مورد ارزیابی قرار بدهیم، اشاراتی داشته باشم. امید است این قبیل موضوعات توسط علما و فضلا بیشتر تبین گردد:
- عید سعید غدیر خم موضوعاتی مانند ولایت فهمی و ولایت پذیری ، تسلیم شدن در برابر اوامر الهی هرچند برخلاف هوای نفس باشد و...
- میلاد حضرت زهرا(س) موضوعاتی مانند حجاب و عفاف، پاک‌دامنی، همسرداری، مادری نمونه و...
- میلاد امام حسن(ع) موضوعاتی مانند کرامت و بزرگ منشی، انفاق و ایثار،حلم و بردباری
- میلاد امام حسین(ع) موضوعاتی مانند ظلم ستیزی و شجاعت و ..
- میلاد امام زین‌العابدین (ع) موضوعاتی مانند عبادت ، دعا و ...
- میلاد امام محمد باقر(ع) موضوعاتی مانند تفقه در دین و پایبندی به احکام الهی و ...
- میلاد امام موسی کاظم (ع) موضوعاتی مانند کظم غیظ و ...
- میلاد امام مهدی(ع) موضوعاتی مانند عدالت اسلامی، انتظار واقعی و ...
و ....
آیا نمی‌شود در این ایام با تأسی به سیره اهل بیت سعی کنیم برای آن دسته از افرادی را که می‌شناسیم و از مشکلاتشان آگاهیم، قدمی برداریم و گره از مشکلاتی که دارند بگشاییم تا آن‌ها در این ایام با ما به شادی بپردازند؟
3- در پایان ذکر این نکته مهم به نظر می‌رسد که همان‌طور که از ما پیروان اهل بیت انتظار است در مراسم‌های شادی آنان سهیم باشیم، لازم است در مراسم‌های عزای اهل بیت(علیهم السلام) نیز با همان نگاهی که در بند 2 اشاره شد چنین رویه‌ای را مورد استفاده قرار دهیم و سعی کنیم تا با بررسی موضوعات مختلف در خصوص هر کدام از اهل بیت و شرایط حاکم در آن زمان و تطبیق با زمان فعلی میزان نزدیکی و دوری خود از سیره عملی اهل بیت (علیهم السلام) برایمان مشخص گردد مثلاً:
- رحلت نبی مکرم اسلام(ص) موضوعاتی مانند دشمن شناسی و..
- شهادت امام علی(ع) موضوعاتی مانند خوارج گری، منافق شناسی، شناخت جریانات انحرافی و...
- شهادت امام حسن (ع) موضوعاتی مانند بصیرت، درایت و هوشمندی،ارجحیت منافع اسلام بر منافع شخصی و ...
- شهادت امام حسین(ع) موضوعاتی مانند ایثار در راه دین، ظلم شناسی و ظلم ستیزی،جهاد و زندگی با عزت و ...
و...
به امید روزی که لحظه لحظه زندگیمان در تطبیق با سیره عملی اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) سپری گردد.
منبع:بخش عترت و سیره تبیان
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sukhteh
/ج
