درسهاي اعتقاد به مهدويّت معناي انتظار، خودسازي و آگاهي و روشن بيني
درس ديگر اعتقاد به مهدويّت و جشنهاي نيمه ي شعبان براي من و شما اين است که هر چند اعتقاد به حضرت مهدي (ارواحنا فداه) يک آرمان والاست و در آن هيچ شکي نيست؛ امّا نبايد مسأله را فقط به جنبه ي آرماني آن ختم کرد - يعني به عنوان يک آرزو در دل، يا حداکثر در زبان، يا به صورت جشن - نه، اين آرماني است که بايد به دنبال آن عمل بيايد. انتظاري که از آن سخن گفته اند، فقط نشستن و اشک ريختن نيست؛ انتظار به معناي اين است که ما بايد خود را براي سربازي امام زمان آماده کنيم. سربازي امام زمان، کارآساني نيست. سربازي منجي بزرگي که مي خواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بين المللي مبارزه کند، احتياج به خودسازي و آگاهي و روشن بيني دارد. عدّه يي اين اعتقاد را وسيله يي براي تخدير خود يا ديگران قرار مي دهند؛ اين غلط است. ما نبايد فکر کنيم که چون امام زمان خواهد آمد و دنيا و را پر از عدل و داد خواهد کرد، امروز وظيفه يي نداريم؛ نه، بعکس، ما امروز وظيفه داريم در آن جهت حرکت کنيم تا براي ظهور آن بزرگوار آماده شويم. شنيده ايد، در گذشته کساني که منتظر بودند، سلاح خود را هميشه همراه داشتند؛ اين يک عمل نمادين است و معنايش اين است که انسان از لحاظ علمي و فکري و عملي بايد خود را بسازد و در ميدانهاي فعاليت و مبارزه آماده به کار باشد.
گوشه گيري با اعتقاد به امام زمان نمي سازد
اعتقاد به امام زمان، به معناي گوشه گيري نيست، جريانهاي انحرافي قبل از انقلاب تبليغ مي کردند؛ الان هم در گوشه و کنار تبليغ مي کنند که امام زمان مي آيد و اوضاع را درست مي کند؛ ما امروز ديگر چه کار کنيم!چه لزومي دارد ما حرکتي بکنيم! اين مثل آن است که در شب تاريک، انسان چراغ روشن نکند؛ چون فردا بناست خورشيد عالمتاب بيايد و روز بشود و همه ي دنيا را روشن کند. خورشيد فردا، ربطي به وضع کنوني من و شما ندارد. امروز اگر ما مي بينيم در هرنقطه ي دنيا ظلم و بي عدالتي و تبعيض و زورگويي وجود دارد، اينها همان چيزهايي است که امام زمان براي مبارزه ي با آنها مي آيد. اگر ما سرباز امام زمانيم، بايد خود را براي مبارزه با اينها آماده کنيم.
منتظران بايد صالح باشند
بزرگترين وظيفه ي منتظران امام زمان اين است که از لحاظ معنوي و اخلاقي و عملي و پيوندهاي ديني و اعتقادي و عاطفي با مؤمنين و همچنين براي پنجه درافکندن با زورگويان، خود را آماده کنند. کساني که در دوران دفاع مقدس، سراز پا نشناخته در صفوف دفاع مقدّس شرکت مي کردند، منتظران حقيقي بودند. کسي که وقتي کشور اسلامي مورد تهديد دشمن است، آماده ي دفاع از ارزشها و ميهن اسلامي و پرچم برافراشته ي اسلام است، او مي تواند ادعا کند که اگر امام زمان بيايد، پشت سر آن حضرت در ميدانها خطر قدم خواهد گذاشت. امّا کساني که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شيرين دنيا خود را مي بازند و زانوانشان سست مي شود؛ کساني که براي مطامع شخصي خود حاضرنيستند. هيچ حرکتي را که مطامع آنها را به خطر مي اندازد انجام دهند؛ اينها چطور مي توانند منتظر امام زمان به حساب بيايند؟ کسي که در انتظار آن مصلح بزرگ است، بايد در خود زمينه هاي صلاح را آماده کند و کاري کند که بتواند براي تحقق صلاح بايستد.
حکومت حضرت، يک حکومت مردمي است
درس مهم ديگري که وجود دارد، اين است که حکومت آينده ي حضرت مهدي موعود(ارواحنا فداه) يک حکومت مردمي به تمام معناست. مردمي يعني چه؟ يعني متکي به ايمانها و اراده ها و بازوان مردم است. امام زمان، تنها دنيا را پر از عدل و داد نمي کند؛ امام زمان از آحاد مؤمن مردم و با تکيه ي به آنهاست که بناي عدل الهي را در سرتاسر عالم استقرار مي بخشد و يک حکومت صد در صد مردمي تشکيل مي دهد؛ امّا اين حکومت مردمي با حکومت هاي مدعي مردمي بودن و دمکراسي در دنياي امروز از زمين تا آسمان تفاوت دارد. آنچه امروز در دنيا اسم دمکراسي و مردم سالاري را روي آن گذاشته اند، همان ديکتاتوريهاي قديمي است که لباس جديد برتن کرده است؛ يعني ديکتاتوري گروهها. اگررقابت هم وجود دارد، رقابت بين گروههاست و مردم در اين ميان هيچکاره اند. يک گروه به قدرت دست پيدا مي کند و در سايه ي قدرت سياسي يي که همه ي زمامهاي امور را در کشور در اختيار او مي گذارد و با سوء استفاده ي از اين قدرت، ثروت و پول و سرمايه را به نفع خود گردآوري مي کند و آنها را در راه به دست آوردن دوباره ي قدرت مصرف مي کند. دمکراسي هاي امروز دنيا بر پايه ي تبليغات دروغ و فريبنده و مسحور کردن چشمها و دلهاست. امروز در دنيا هر جا شعار دمکراسي مي دهند، شما ببينيد براي تبليغات کانديداهاي رياست جمهوري و يا نمايندگان مجلس چه کار مي کنند. پول خرج مي کنند. دمکراسي در پنجه ي اقتدار پول اسيراست. مردم سالاري امام زمان - يعني مردم سالاري ديني - با اين روش، به کلّي متفاوت است (18)
شخصيت و سيره ي معصومين(علیهم السلام)در نگاه رهبر انقلاب اسلامي(جلد 7)
( شخصیت و سیره امام زمان (علیه السلام))
،ناشر موسسه فرهنگي قدر ولايت - 1383
گوشه گيري با اعتقاد به امام زمان نمي سازد
اعتقاد به امام زمان، به معناي گوشه گيري نيست، جريانهاي انحرافي قبل از انقلاب تبليغ مي کردند؛ الان هم در گوشه و کنار تبليغ مي کنند که امام زمان مي آيد و اوضاع را درست مي کند؛ ما امروز ديگر چه کار کنيم!چه لزومي دارد ما حرکتي بکنيم! اين مثل آن است که در شب تاريک، انسان چراغ روشن نکند؛ چون فردا بناست خورشيد عالمتاب بيايد و روز بشود و همه ي دنيا را روشن کند. خورشيد فردا، ربطي به وضع کنوني من و شما ندارد. امروز اگر ما مي بينيم در هرنقطه ي دنيا ظلم و بي عدالتي و تبعيض و زورگويي وجود دارد، اينها همان چيزهايي است که امام زمان براي مبارزه ي با آنها مي آيد. اگر ما سرباز امام زمانيم، بايد خود را براي مبارزه با اينها آماده کنيم.
منتظران بايد صالح باشند
بزرگترين وظيفه ي منتظران امام زمان اين است که از لحاظ معنوي و اخلاقي و عملي و پيوندهاي ديني و اعتقادي و عاطفي با مؤمنين و همچنين براي پنجه درافکندن با زورگويان، خود را آماده کنند. کساني که در دوران دفاع مقدس، سراز پا نشناخته در صفوف دفاع مقدّس شرکت مي کردند، منتظران حقيقي بودند. کسي که وقتي کشور اسلامي مورد تهديد دشمن است، آماده ي دفاع از ارزشها و ميهن اسلامي و پرچم برافراشته ي اسلام است، او مي تواند ادعا کند که اگر امام زمان بيايد، پشت سر آن حضرت در ميدانها خطر قدم خواهد گذاشت. امّا کساني که در مقابل خطر، انحراف و چرب و شيرين دنيا خود را مي بازند و زانوانشان سست مي شود؛ کساني که براي مطامع شخصي خود حاضرنيستند. هيچ حرکتي را که مطامع آنها را به خطر مي اندازد انجام دهند؛ اينها چطور مي توانند منتظر امام زمان به حساب بيايند؟ کسي که در انتظار آن مصلح بزرگ است، بايد در خود زمينه هاي صلاح را آماده کند و کاري کند که بتواند براي تحقق صلاح بايستد.
حکومت حضرت، يک حکومت مردمي است
درس مهم ديگري که وجود دارد، اين است که حکومت آينده ي حضرت مهدي موعود(ارواحنا فداه) يک حکومت مردمي به تمام معناست. مردمي يعني چه؟ يعني متکي به ايمانها و اراده ها و بازوان مردم است. امام زمان، تنها دنيا را پر از عدل و داد نمي کند؛ امام زمان از آحاد مؤمن مردم و با تکيه ي به آنهاست که بناي عدل الهي را در سرتاسر عالم استقرار مي بخشد و يک حکومت صد در صد مردمي تشکيل مي دهد؛ امّا اين حکومت مردمي با حکومت هاي مدعي مردمي بودن و دمکراسي در دنياي امروز از زمين تا آسمان تفاوت دارد. آنچه امروز در دنيا اسم دمکراسي و مردم سالاري را روي آن گذاشته اند، همان ديکتاتوريهاي قديمي است که لباس جديد برتن کرده است؛ يعني ديکتاتوري گروهها. اگررقابت هم وجود دارد، رقابت بين گروههاست و مردم در اين ميان هيچکاره اند. يک گروه به قدرت دست پيدا مي کند و در سايه ي قدرت سياسي يي که همه ي زمامهاي امور را در کشور در اختيار او مي گذارد و با سوء استفاده ي از اين قدرت، ثروت و پول و سرمايه را به نفع خود گردآوري مي کند و آنها را در راه به دست آوردن دوباره ي قدرت مصرف مي کند. دمکراسي هاي امروز دنيا بر پايه ي تبليغات دروغ و فريبنده و مسحور کردن چشمها و دلهاست. امروز در دنيا هر جا شعار دمکراسي مي دهند، شما ببينيد براي تبليغات کانديداهاي رياست جمهوري و يا نمايندگان مجلس چه کار مي کنند. پول خرج مي کنند. دمکراسي در پنجه ي اقتدار پول اسيراست. مردم سالاري امام زمان - يعني مردم سالاري ديني - با اين روش، به کلّي متفاوت است (18)
پينوشتها:
18-ديدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نيمه ي شعبان در مصلاي تهران، 1381/7/30.
شخصيت و سيره ي معصومين(علیهم السلام)در نگاه رهبر انقلاب اسلامي(جلد 7)
( شخصیت و سیره امام زمان (علیه السلام))
،ناشر موسسه فرهنگي قدر ولايت - 1383
/ج