آداب مهرورزي به همسر

هر دختر و پسري که به سن رشد و بلوغ مي رسد، بزرگترين آرزويش اين است که ازدواج کند، با تشکيل زندگي مشترک زناشويي، استقلال و آزادي بيشتري بدست آورد و يار و مونس مهربان و محرم اسراري داشته باشد. دو انسان مؤمن که با آيين مقدس ازدواج پيمان زناشويي مي بندند و تشکيل خانواده مي دهند، از انس، محبت، آرامش و کاميابي هاي مشروع جنسي برخوردار مي شوند و در نتيجه از انحراف و تمتعات غيرمشروع کشيده شدن به مراکز فساد و اعتيادهاي خطرناک و شب نشيني هاي خانمانسوز، محفوظ و در امان خواهند بود. دين مقدس اسلام که براي راهنمايي و تامين سعادت بشر نازل شده و همه ي ابعاد وجودي او را در تمام مراحل زندگي اش درنظر گرفته است، دختر و پسري را که مي خواهند در آينده پدر و مادر و رکن اجتماعي انساني شوند، در اين وادي مهم و حساس بدون راهنما رها نکرده است، بلکه با کمال لطف و عنايت، دست ايشان را مي گيرد و قدم به قدم آنان را رهبري و راهنمايي مي کند،ايشان را از خطر توفان ها و گرداب هاي زندگي برحذر مي داد و به سلامت به سرمنزل مقصود مي رساند. از اين رو، براي رسيدن به اين مهم، مطالب زير را درباره ي روابط زن وشوهر در مراحل زندگي مشترک شان بخوانيد.

صدا زدن
 

هر زن و شوهر مسلماني شايسته است به گونه يي همديگر را صدا بزنند و به نامي يکديگر را بخوانند که فرد مخاطب آن را بيشتر مي پسندند و به آن گرايش دارد. حال فرق نمي کند که اسم کوچک باشد يا لقب ها و عنوان هاي مذهبي و اجتماعي که البته اهميت اين مطلب، در سال هاي آغازين زندگي مشترک بيشتر نمايان مي شود؛ روزهايي که هنوز هر دو طرف جوان هستند و به نام ها و عنوان هاي خاصي دست نيافته اند، همديگر را به اسم کوچک صدا مي زنند و البته اگر آنان در اين روزها چاشني محبت را به اين گونه کارها بيفزايند، مي توانند شاهد شيريني بيشتري در زندگي شان باشند و از آن لذت ببرند. دين اسلام به همه درس محبت مي دهد و سفارش مي کند که مخاطب را به نامي بخوان و به اسمي صدا بزن که او را خوش تر آيد.

پيشوار و بدرقه
 

پيشواز و بدرقه ي شوهر توسط همسر يکي از هزاران کار کوچکي است که مي تواند اثري نيک و بزرگ به همراه داشته باشد. بنابراين براي زنان لازم است هنگام بيرون رفتن شوهران شان، اگر در حال انجام کار مهمي نيستند، آنها را بدرقه کنند. همين طور هنگامي که به خانه مي آيند، به استقبال آنها بروند، جاي بسي تعجب و پيش از آن، افتخار و خرسندي است که تمام اين ريزه کاري ها در ميان دستورات دين مقدس اسلام موجود است. يک زن اگر بفهمد سود اين کارها بيش از هر کسي به خودش مي رسد و اينکه با عملي کردن اين نکات ساده به آساني مي تواند کانون خانواده را براي هميشه گرم و صميمي نگه دارد، هيچ گاه از اين امور غفلت نمي ورزد. مرد هم هرچند ناسپاس باشد، يک انسان است و انسان هم بنده ي احسان است. امکان دارد بار اول چندان به آنها توجه نکند، ولي در نوبت هاي بعدي تلافي و محبت مي کند. او نيز خوش زبان مي شود، لغزش ها را ناديده مي گيرد و با ديده ي خوش بيني به همه چيز مي نگرد.

خداحافظي
 

خداحافظي نيز مانند سلام کردن، بذر دوستي و مودت را در دل ها مي کارد ومحبت و الفت به بار مي آورد. زنان بنابر عواطف و احساسات لطيف تري که دارند، زماني که از خانه بيرون مي روند، اگر شوهران شان در خانه باشند از آنان خداحافظي مي کنند، حال چه زيباست که شوهران نيز اين امر کوچک، ولي پرمعنا را از ياد نبرند و همواره به آن عمل کنند. شوهر با گفتن اين عبارت کوتاه، خاطر همسرش را شاد و دلش را گرم نگه مي دارد، زن هم کارها و برنامه هاي زندگي را با شوق و آرامش و رضايت قلبي بيشتري انجام مي دهد. در واقع مرد با اين کار، به همسرش نشاط روحي، شور و شعف دروني و اطمينان خاطر هديه مي کند.

دلجويي
 

مردي که بيشتر اوقات زندگي خود را در بيرون از خانه سپري مي کند، طبعاً خسته و فرسوده است و نشاط لازم را براي زندگي خود ندارد و حتي نمي تواند به همسر خود برسد يا خواهش هاي طبيعي او را برآورده کند. در چنين مواردي زن به جاي اظهار طلبکاري يا بازخواست شوهر، بهتر است او را نوازش و دلجويي کند، به احوال پريشانش برسد و بکوشد او را کم کم از حالت خستگي و کسالت بيرون آورد. زنان چون روحي حساس و لطيف دارند، زودتر از مردها از پيشامد ناگوار متاثر مي شوند و واکنش نشان مي دهند، از اين رو، در مواقع غيرعادي که نياز به دلجويي و آرامش دارند، بايد با نرمي و ملايمت اعصاب شان را تسکين داد و براي اين کار کسي مناسب تر از شوهر نيست؛ زيرا يار و غمخوار او، شريک زندگي او و محرم ترين افراد نسبت به اوست. در اين لحظات افراد نسبت به اوست. در اين لحظات بايد به روحيه ي همسر بهبود بخشيد و اعصاب و روان پريشان او را آرام کرد.

احترام و تکريم همسر
 

زن، خود را نيز به اندازه ي همسرش دوست دارد و به حفظ شخصيت خويش علاقمند است. دوست دارد محترم و گرامي باشد. از تحقير و توهين رنجيده خاطر مي شود. اگر به او احترام بگذارند، احساس شخصيت مي کند و به کار و زندگي دلگرم مي شود. از احترام و احترام کننده خوشش مي آيد و از توهين و توهين کننده متنفر مي شود. آري در زندگي زناشويي، يک زن بيشتر انتظار دارد که همسرش به او احترام بگذارد و همچنين انتظاري پر بيراه نيست؛ زيرا شوهرش را شريک زندگي و بهترين يار خويش مي داند.

هديه
 

در باور و دنياي زنان مسلمان بسيار مهمي وجود دارد و از آن جمله اند: خريد هديه براي او، آوردن سوغاتي هنگام بازگشت از سفر و تهيه ي زيورآلات در مناسبت هايي که بعدها در زندگي پيش مي آيند؛ مثل زايمان. همه ي اينها زمينه يي براي ايجاد احساس غرور و شخصيت در زنان هستند. اين نکته براي حفظ زندگي مشترک ضروري است که با گرمي و لطف، همسر را در اختيار داشته باشيد، وگرنه گرمي کانون خانواده رو به سردي مي گرايد و شرايط آلودگي مرد به انواع کجي ها را فراهم مي آورد يا اينکه موجب مي شود فرد ديگري دل او را بربايد که در اين وضعيت، زن نيز کانون خانواده را رها مي کند يا سر از بي عفتي درمي آورد. در اين ميان، توجه به سليقه ها، دلبستگي ها و خواسته هاي همسر امري مهم است.
منبع:هفت روز زندگي شماره 92