خواص اعجاب آور چاي سبز

مصرف چاي سبز در تعداد انگشت شماري از خانواده ها رايج است اما اين اطمينان وجود دارد که افراد با آگاهي از فوايد اين چاي بيشتر به سمت مصرف اين نوشيدني با ارزش جذب شوند. اخيراً از فوايد بسيار چاي سبز صحبتهاي زيادي مي شود و حتي چاي را بهترين نوشيدني پس از آب مي دانند. هم چاي سياه و هم چاي سبز داراي رنگدانه هايي هستند که اثر کاهش ابتلا به سرطانهاي مختلف در آنها ديده شده است.زماني که چاي با غلظتي مناسب دم بکشد، تنها محتوي نيمي از کافئين يک فنجان قهوه است. با اين حال چاي بدون کافئين هم وجود دارد. مردم چين از ديرباز چاي سبز را به عنوان يک نوشيدني دارويي مصرف کرده و مي کنند و به دليل اهميت ويژه اين گياه، اصول خاصي نيز براي تهيه آن دارند. به تازگي علاوه بر مردم چين، چاي سبز در بسياري از کشورهاي جهان طرفداران فراواني يافته است. دليل اصلي اين استقبال، آشنايي مردم ديگر کشورها با خواص درماني اين نوع نوشيدني است. هر چند در مواردي توصيه و پيشنهاد مردم به يکديگر عامل اصلي مصرف برخي مواد غذايي يا نوشيدنيها هست اما در مورد چاي سبز علاوه بر توصيه دهان به دهان، پژوهشگران نيز خواص دارويي آن را تأييد کرده اند. نوشيدن روزانه سه تا چهار فنجان چاي سبز مانع از ابتلا به بسياري از بيماري ها مي شود. پژوهشگران 25 مورد را به عنوان دلايل اصلي مصرف چاي سبز مي دانند.گياه چاي در آب و هواي گرم رشد مي کند. براي توليد چاي معمولاً برگهاي کوچکتر و جوانتر انتخاب مي شوند. در مجموع سه نوع چاي وجود دارد: چاي سياه، چاي سبز و چاي اولانگ (نوعي چاي چيني). مزيت چاي سبز بر چاي هاي ديگر اين است که کمتر تحت تأثير فرآيند قرار گرفته و ترکيبات موجود در آن پايدار باقي مانده است. چاي سبز به عنوان يک ترکيب ضدسرطان و آنتي اکسيدان شناخته شده است. تحقيقات نشان مي دهد که نوشيدن مرتب چاي سبز مي تواند در پيشگيري و درمان بيماريهاي لاعلاجي مثل سرطان بسيار مؤثر باشد. بسياري از خواص چاي سبز مربوط به ماده اي به نام کاتچين است که فعاليت آنتي اکسيداني آن بسيار بالا بوده و نسبت به آنتي اکسيدان هاي معروفي چون ويتامينهاي C و E بسيار قويتر عمل مي کند. نوشيدن چاي سبز مي تواند احتمال ابتلا به بيماري هاي مختلف را کاهش دهد؛ از بيماري هاي ساده باکتريايي گرفته تا بيماري هاي مزمني چون بيماري هاي قلبي، سکته، سرطان، مشکلات دهاني دنداني، و استئوپرز، گياه چاي گل بزرگي است که داراي برگهاي هميشه سبز است و همانطور که اشاره شد، چاي سبز بومي کشور چين است و در آن کشور بيش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چاي در تمامي نقاط آسيا و بخشهايي از خاورميانه و آفريقا نيز کشت مي شود.

نحوه استفاده
 

براي هر نفر يک قاشق مرباخوري چاي سبز را در قوري ريخته و به ازاي هر يک قاشق، يک ليوان آب داغ با دماي 80 تا 85 درجه به آن اضافه کرده و درب قوري را به مدت هفت تا هشت دقيقه بگذاريد سپس آن را بنوشيد. يادآوري اين نکته ضروري است که چاي سبز مانند چاي سياه لزومي به دم کردن ندارد. چاي سياه و چاي سبز هر دو از گياه واحدي به دست مي آيند. تفاوت در اين است که براي تهيه چاي سبز برگها را بخار داده، گرد (پودر) مي کنند و سپس آنرا خشک مي کنند ولي براي تهيه چاي سياه ابتدا برگها خشک و سپس تخمير مي شوند و در برخي اوقات مواد و رنگهاي شيميايي به آن اضافه شده و در انتها برشته مي شود، يعني فرآيند بيشتري روي چاي صورت مي گيرد.

ميزان مصرف روزانه:
 

چاي سبز به عنوان جايگزيني مناسب براي چاي سياه و قهوه توصيه مي شود. نوشيدن روزانه سه ليوان چاي سبز (حاوي سه گرم مواد حل شدني) يا روزانه 300 تا 400 ميلي گرم عصاره استاندارد چاي سبز( عصاره ها بايد حاوي 80 درصد پلي فنلها و 55 درصد اپي گالوکزچين) مفيد است. انواع فرآورده هاي کپسولي و مايع چاي سبز نيز قابل دسترسي اند.
منبع: نشريه دنياي زنان شماره 69