برخي از رفتار هايي که والدين بايد در مورد فرزندان خود به آنها توجه ويژه اي داشته باشند
1 ـ به کودک خود برچسب نزنند.
2 ـ او را با کودکان ديگر مقايسه نکنند.
3 ـ بيش از حد توان از او انتظار نداشته باشند.
4 ـ طبيعت کودک خود ( درون گرا يا برون گرا ) رانفي نکنند.
5 ـ از حمايت بيش از حد کودک خود بپرهيزند.
6 ـ به جاي او تصميم نگيرند و مشکلاتش را حل نکنند.
7 ـ از احساس دلسوزي ، ترحم و مداخله حمايتگرانه پرهيز کنند.
8 ـ از محکوم کردن او نزد ديگران به ويژه همسالان اجتناب کنند.
9 ـ همه خواسته ها و توقعات فرزند خود را برآورده نکنند
10 ـ به هيچ وجه و با هيچ توجيهي او را تنبيه بدني نکنند.
11 ـ از کلمات توهين آميز و سبک پرهيز کنند.
12 ـ حس انتقام و کينه توزي را به او القا نکنند.
13 ـ قوانين و مقررات مدرسه را نزد کودک به تمسخر نگيرند.
14 ـ مشکلات عاطفي کودک را نزد او بيان نکنند.
15 ـ از پاداش هايي که جنبه رشوه و باج خواهي دارد ، پرهيز کنند.
16 ـ از آموزش هاي زودرس يا ديررس ، به کودکان پرهيز کنند.
17 ـ از سرکوب نيازهاي کودکان خودداري کنند.
18 ـ با همه فرزندان خود يکسان برخورد نکنند و انتظار يکسان نيز نداشته باشند.
19 ـ در برابر کودک از نزاع و درگيري بين خودتان و همسرتان خودداري کنيد.
20 ـ از ياري کردن دايمي کودک در انجام تکاليف درسي اش خودداري کنند.
21 ـ از جهت دادن و برجسته کردن استعداد هاي خاص او ـ بالاخص زودتر از موعد ـ خودداري کنيد.
22 ـ سوالات و کنجکاوي هاي مربوط به مسائل جنسي او را سرکوب نکنند.
ـ توجه به رفتارهاي مثبت کودک مان و تمجيد از رفتارهاي خوب او از اهميت خاصي برخوردار است. مثلاً از اين که او بدون سرو صداي بازي مي کند ، مسواک مي زند و به دستورات ما گوش مي کند ، تشکر مي کنيم.
ـ والدين بايد بدانند که تشويق همواره جايزه دادن نيست بلکه لبخند زدن ، حرف زدن و بازي کردن با او نوعي تشويق است.
ـ در بعضي موارد رفتارهاي منفي خفيفي ( مثلاً قدم زدن ، بازي کردن و پارک رفتن ) انجام دهيد.
ـ طي فعاليت ، او را بغل کنيم ،ببوسيم و شانه اش را لمس کنيم.
ـ طي اين فعاليت ها ( بازي کردن ، قدم زدن و.. ) از فرزندمان نپرسيم که چرا اين کار را مي کني ؟ دستور ندهيم که چه کار بکند ( مثلاً اسباب بازي هايت را در اين خانه بگذار ، بيا برويم و با هم قدم بزنيم ) از انتقاد کردن بپرهيزيم ( مثلاً نگوييم تو فکر مي کني اين کار را درست انجام داده اي ، تو بايد بيشتر سعي مي کردي و... )
ـ سعي کنيم طي روز از فرزندمان در مورد تجربيات روزانه ، علايق و مشکلات او سوال کنيم.
ـ نکته مهم در آموزش مهارت ها « ايفاي نقش » است ، مثلاً براي دستور دادن به فرزند خود ابتدا يکي از والدين ، نقش منفي را بازي کند و با فرياد به فرزند خود دستور دهد و بعد نقش مثبت را بازي کند و با لحني آرام و شمرده دستور دهد.
منبع: كوچه ما شماره 15.
2 ـ او را با کودکان ديگر مقايسه نکنند.
3 ـ بيش از حد توان از او انتظار نداشته باشند.
4 ـ طبيعت کودک خود ( درون گرا يا برون گرا ) رانفي نکنند.
5 ـ از حمايت بيش از حد کودک خود بپرهيزند.
6 ـ به جاي او تصميم نگيرند و مشکلاتش را حل نکنند.
7 ـ از احساس دلسوزي ، ترحم و مداخله حمايتگرانه پرهيز کنند.
8 ـ از محکوم کردن او نزد ديگران به ويژه همسالان اجتناب کنند.
9 ـ همه خواسته ها و توقعات فرزند خود را برآورده نکنند
10 ـ به هيچ وجه و با هيچ توجيهي او را تنبيه بدني نکنند.
11 ـ از کلمات توهين آميز و سبک پرهيز کنند.
12 ـ حس انتقام و کينه توزي را به او القا نکنند.
13 ـ قوانين و مقررات مدرسه را نزد کودک به تمسخر نگيرند.
14 ـ مشکلات عاطفي کودک را نزد او بيان نکنند.
15 ـ از پاداش هايي که جنبه رشوه و باج خواهي دارد ، پرهيز کنند.
16 ـ از آموزش هاي زودرس يا ديررس ، به کودکان پرهيز کنند.
17 ـ از سرکوب نيازهاي کودکان خودداري کنند.
18 ـ با همه فرزندان خود يکسان برخورد نکنند و انتظار يکسان نيز نداشته باشند.
19 ـ در برابر کودک از نزاع و درگيري بين خودتان و همسرتان خودداري کنيد.
20 ـ از ياري کردن دايمي کودک در انجام تکاليف درسي اش خودداري کنند.
21 ـ از جهت دادن و برجسته کردن استعداد هاي خاص او ـ بالاخص زودتر از موعد ـ خودداري کنيد.
22 ـ سوالات و کنجکاوي هاي مربوط به مسائل جنسي او را سرکوب نکنند.
اين رفتارها را هم انجام دهيد و فراموش نکنيد که :
ـ توجه به رفتارهاي مثبت کودک مان و تمجيد از رفتارهاي خوب او از اهميت خاصي برخوردار است. مثلاً از اين که او بدون سرو صداي بازي مي کند ، مسواک مي زند و به دستورات ما گوش مي کند ، تشکر مي کنيم.
ـ والدين بايد بدانند که تشويق همواره جايزه دادن نيست بلکه لبخند زدن ، حرف زدن و بازي کردن با او نوعي تشويق است.
ـ در بعضي موارد رفتارهاي منفي خفيفي ( مثلاً قدم زدن ، بازي کردن و پارک رفتن ) انجام دهيد.
ـ طي فعاليت ، او را بغل کنيم ،ببوسيم و شانه اش را لمس کنيم.
ـ طي اين فعاليت ها ( بازي کردن ، قدم زدن و.. ) از فرزندمان نپرسيم که چرا اين کار را مي کني ؟ دستور ندهيم که چه کار بکند ( مثلاً اسباب بازي هايت را در اين خانه بگذار ، بيا برويم و با هم قدم بزنيم ) از انتقاد کردن بپرهيزيم ( مثلاً نگوييم تو فکر مي کني اين کار را درست انجام داده اي ، تو بايد بيشتر سعي مي کردي و... )
ـ سعي کنيم طي روز از فرزندمان در مورد تجربيات روزانه ، علايق و مشکلات او سوال کنيم.
ـ نکته مهم در آموزش مهارت ها « ايفاي نقش » است ، مثلاً براي دستور دادن به فرزند خود ابتدا يکي از والدين ، نقش منفي را بازي کند و با فرياد به فرزند خود دستور دهد و بعد نقش مثبت را بازي کند و با لحني آرام و شمرده دستور دهد.
منبع: كوچه ما شماره 15.
