رم
رم پايتخت ايتاليا و در مغرب اين کشور واقع شده است. اين شهر در قديم، پايتخت امپراتوري مقتدر رم و مرکز سياست و قدرت جهان باستان محسوب مي شد. قصر واتيکان که مقر پاپ اعظم رهبر کاتوليک هاي جهان و مرکز مسيحيت محسوب مي شود، در يکي از محله هاي اين شهر واقع شده است. هيچ کدام از شهرهاي جهان از حيث آثار و عمارات تاريخي کهن به پاي رم نمي رسد.
رم به خاطر سابقه تاريخي که دارد، داراي آثار و ابينه زيادي است و همين امر سبب شده است که هر ساله عده ي زيادي از جهانگردان براي تماشاي اين آثار به رم بيايند.
کليساي جامع سنت پيترز که بزرگترين کلیساي مسحيت جهان است، در محل آرامگاه سنت پيتر مقدس نخستين پاپ در بين سالهاي 1506 تا 1626 ساخته شده است. طول اين کليسا 213 متر به شکل صليب ساخته شده است. گنبد بسيار بزرگ آن به قطر 42 متر و فضايي به مساحت 12960 متر را در بر گرفته است. ديوارهاي و سقف کليسا با مرمر زينت يافته است، مجسمه پيه تا در يکي از نمازخانه هاي اين کليسا به وسيله ميکل آنژ ساخته شده است.
معماري در رم باستان توسعه و پيشرفت زيادي يافت. امپراتوران رم و اشراف به زندگي در قصرهاي مجلل اهميت مي دادند. و سعي مي کردند تا براي رب النوع ها نيز معابد بزرگي بسازند. همين امر باعث رشد روز افزون معماري در رم شد و آثار معماري مهمي را بوجود آورد. معماري رم ابتدا متاثر از معماري يونان بود. در معماري يونان بر اساس کاربر استفاده از ستون در ساختن بناهاي بزرگ براي نگهداشتن سقفهاي سنگين بود. روميها ابتدا از اين روش سود جستند، اما با پيشرفت معماري استفاده از ستون را کنار گذاشته و طاق زدن را جايگزين سقفهاي قبلي کردند.
مصالحي که در معماري رم بکار مي رفت شامل چوب، آجر، گچ و سنگ مرمر بود. ستون ها اغلب از سنگ يکپارچه تراشيده مي شد و توسط هنرمندان تزئين مي گردد. کليساي سان آنيزه در ميدان ناونا که نمونه کامل کليساي باروک است به دست فرانچسکو بورميني ( 1599-1667 ) و دستيارانش ساخته شده است. عناصري که بوروميني به کار برده است همان عناصر معماري رنسانس است. او مانند دلاپورتا، ورودي مرکزي را به سبک نماي يک معبد قابگيري کرده است، و همچون او، ستونهاي چهار گوش توي کار را، در طرفين ورودي، مضاعف کرده است تا پر مايگي و غناي آن را دو چندان کند. هنگامي که وارد کليسا مي شويم حتي بهتر از بيرون آن در مي يابيم که چگونه درخشش و نمايش سنگهاي گرانبها، طلا کاريها و گچ بريهايي که با نهايت دقت و ژرف نگري ساخته شده اند مي توانند، عيني تر و ملموس تر از کليساهاي جامع قرون وسطايي، نمايي تاز شکوه و عظمت را در نظر مان مجسم کنند.
مشهورترين بناي رومي، ميدان نمايش عظيمي است که کولوسئوم نام دارد. کولوسئوم ساختماني است با ويژگي هاي رومي که در روزگاران بعد ستايشهاي بسياري را بر انگيخته است. اين ساختمان با هدف سودمندي ساخته شده است، وسه اشکوب آن از قوسهايي تشکيل شده که روي هم قرار گرفته اند، و حفاظي را براي نشستن گاه آمفي تئاتر بزرگ داخلي ايجاد کرده اند. معمار رومي در نماي خارجي قوسها، تابلويي از انواع فرمهاي يوناني به وجود آورده است، يعني در واقع از هر سه اشکوب معماري که در معابد يوناني به کار رفته، استفاده کرده است.
برخي ديگر از جاذبه هاي شهر کولوسيوم، پانته ئون، کاپيتول، کانچلريا، گرمابه ديوکلتيائوس، آمفي تئاتر فلاوين، بازيليکاي پترس، کاخ سلطنتي جوليا، ميدان و سپاسين و برج تراژان اشاره کرد.
منبع: بهبودي، حميد؛ (1368) گردشگری در عصر نوین، زنجان، نیکان کتاب، چاپ نخست.
رم به خاطر سابقه تاريخي که دارد، داراي آثار و ابينه زيادي است و همين امر سبب شده است که هر ساله عده ي زيادي از جهانگردان براي تماشاي اين آثار به رم بيايند.
کليساي جامع سنت پيترز که بزرگترين کلیساي مسحيت جهان است، در محل آرامگاه سنت پيتر مقدس نخستين پاپ در بين سالهاي 1506 تا 1626 ساخته شده است. طول اين کليسا 213 متر به شکل صليب ساخته شده است. گنبد بسيار بزرگ آن به قطر 42 متر و فضايي به مساحت 12960 متر را در بر گرفته است. ديوارهاي و سقف کليسا با مرمر زينت يافته است، مجسمه پيه تا در يکي از نمازخانه هاي اين کليسا به وسيله ميکل آنژ ساخته شده است.
معماري در رم باستان توسعه و پيشرفت زيادي يافت. امپراتوران رم و اشراف به زندگي در قصرهاي مجلل اهميت مي دادند. و سعي مي کردند تا براي رب النوع ها نيز معابد بزرگي بسازند. همين امر باعث رشد روز افزون معماري در رم شد و آثار معماري مهمي را بوجود آورد. معماري رم ابتدا متاثر از معماري يونان بود. در معماري يونان بر اساس کاربر استفاده از ستون در ساختن بناهاي بزرگ براي نگهداشتن سقفهاي سنگين بود. روميها ابتدا از اين روش سود جستند، اما با پيشرفت معماري استفاده از ستون را کنار گذاشته و طاق زدن را جايگزين سقفهاي قبلي کردند.
مصالحي که در معماري رم بکار مي رفت شامل چوب، آجر، گچ و سنگ مرمر بود. ستون ها اغلب از سنگ يکپارچه تراشيده مي شد و توسط هنرمندان تزئين مي گردد. کليساي سان آنيزه در ميدان ناونا که نمونه کامل کليساي باروک است به دست فرانچسکو بورميني ( 1599-1667 ) و دستيارانش ساخته شده است. عناصري که بوروميني به کار برده است همان عناصر معماري رنسانس است. او مانند دلاپورتا، ورودي مرکزي را به سبک نماي يک معبد قابگيري کرده است، و همچون او، ستونهاي چهار گوش توي کار را، در طرفين ورودي، مضاعف کرده است تا پر مايگي و غناي آن را دو چندان کند. هنگامي که وارد کليسا مي شويم حتي بهتر از بيرون آن در مي يابيم که چگونه درخشش و نمايش سنگهاي گرانبها، طلا کاريها و گچ بريهايي که با نهايت دقت و ژرف نگري ساخته شده اند مي توانند، عيني تر و ملموس تر از کليساهاي جامع قرون وسطايي، نمايي تاز شکوه و عظمت را در نظر مان مجسم کنند.
مشهورترين بناي رومي، ميدان نمايش عظيمي است که کولوسئوم نام دارد. کولوسئوم ساختماني است با ويژگي هاي رومي که در روزگاران بعد ستايشهاي بسياري را بر انگيخته است. اين ساختمان با هدف سودمندي ساخته شده است، وسه اشکوب آن از قوسهايي تشکيل شده که روي هم قرار گرفته اند، و حفاظي را براي نشستن گاه آمفي تئاتر بزرگ داخلي ايجاد کرده اند. معمار رومي در نماي خارجي قوسها، تابلويي از انواع فرمهاي يوناني به وجود آورده است، يعني در واقع از هر سه اشکوب معماري که در معابد يوناني به کار رفته، استفاده کرده است.
برخي ديگر از جاذبه هاي شهر کولوسيوم، پانته ئون، کاپيتول، کانچلريا، گرمابه ديوکلتيائوس، آمفي تئاتر فلاوين، بازيليکاي پترس، کاخ سلطنتي جوليا، ميدان و سپاسين و برج تراژان اشاره کرد.
منبع: بهبودي، حميد؛ (1368) گردشگری در عصر نوین، زنجان، نیکان کتاب، چاپ نخست.
