مرگ با خودرو، برادر ناتنی هیجان
مرگ مارکو سیمونچلی (موتو جی پی) و دن ولدان (ایندی کار) در فاصله ای نه چندان طولانی موجب شد، بار دیگر نگاه ها به امنیت ورزشکاران موتوراسپرت جلب شود. گرچه آمار مرگ و میر نسبت به گذشته کاهشی فاحش یافته است، اما بازهم مرگ یک انسان چیزی نیست که به آسانی بتوان از آن گذشت. میشائیل شوماخر، پر افتخارترین راننده فرمول یک و قهرمان هفت دوره جهان، اما مرگ و میر در مسابقات موتوری را بخشی از «سرنوشت» می داند و معتقد است، دستیابی به «امنیت مطلق»، غیر ممکن است و همه رانندگان قبل از حضور در پیست باید ریسک، تصادف‌های جدی را به جان بخرند:« اگر چیزی قرار باشد اتفاق بیافتد، من آن را سرنوشت می نامم و سرنوشت چیزی است که همه ما با آن روبرو می شویم. من هردوی این بازیکنان را تا حدی می شناختم، اما متاسفانه باید بگویم، زندگی ما همین است».
او پس از این که کنترل موتورش را از دست داد، روی زمین افتاد و دو موتور سوار دیگر به او برخورد کردند. شوماخر می گوید:« داشتن امنیت کامل غیر ممکن است. به نظر من وقتی ما رانندگی می کنیم، در فکر این نیستیم که خودمان را در معرض خطر قرار می دهیم. وقتی ما ماشین‌هایمان را محدود می کنیم، بیشتر احساس راحتی می کنیم».
اما فرناندو آلونسو، راننده اسپانیایی تیم فراری و قهرمان دو دوره فرمول یک جهان، معتقد است، این گونه حوادث در رانندگی افراد تاثیر ندارد و اتفاقا درهنگام اوقات فراغت است که لحظات موجب غمگین شدن راننده‌ها می شود:« وقتی رانندگی می کنید و وقتی که لبه کلاه ایمنی‌تان را می بندید، به ریسکی که پیش رویتان است، فکر نمی کنید. عشق و آدرنالینی که در هنگام رانندگی ترشح می شود، ترسیدن از ریسک را کنار می زند.
من صحنه تصادف «دن» را از تلویزیون دیدم و برای دو یا سه روز مبهوت بودم. برای مارکو هم ماجرای مشابهی بود. من داشتم مسابقه را می دیدم و حتی دو روز بعد از آن هم باورم نمی شد که چنین اتفاق افتاده است».مرگ این دو ورزشکار مستعد همچنین موجب شد، بار دیگر خاطره کسانی که در ورزش‌های موتوری جانشان را از دست دادند، زنده شود. به این بهانه چند مورد از تراژیک‌ترین مرگ‌ها در تاریخ فرمول یک را مرور می کنیم. ورزشکارانی که برخی از آنان معتبرترین چهره‌های، ورزش‌های موتوری محسوب می‌شوند.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
او با فراری 126 C خود به پشت ماشین «جاش ماس» کوبید و او را در حدود 100 متر به هوا فرستاد! قبل از این که ماشین به روی زمین برگردد و در کنار لبه پیست معلق بزند، ویلنوو که کلاه ایمنی‌اش را از دست داده بود، از ماشین به بیرون پرتاب شد و به شدت به فنس‌های کنار پیست خورد و جانش را از دست داد.
منبع:برترینها
ارسال توسط کاربر محترم سایت :king007
او پس از این که کنترل موتورش را از دست داد، روی زمین افتاد و دو موتور سوار دیگر به او برخورد کردند. شوماخر می گوید:« داشتن امنیت کامل غیر ممکن است. به نظر من وقتی ما رانندگی می کنیم، در فکر این نیستیم که خودمان را در معرض خطر قرار می دهیم. وقتی ما ماشین‌هایمان را محدود می کنیم، بیشتر احساس راحتی می کنیم».
اما فرناندو آلونسو، راننده اسپانیایی تیم فراری و قهرمان دو دوره فرمول یک جهان، معتقد است، این گونه حوادث در رانندگی افراد تاثیر ندارد و اتفاقا درهنگام اوقات فراغت است که لحظات موجب غمگین شدن راننده‌ها می شود:« وقتی رانندگی می کنید و وقتی که لبه کلاه ایمنی‌تان را می بندید، به ریسکی که پیش رویتان است، فکر نمی کنید. عشق و آدرنالینی که در هنگام رانندگی ترشح می شود، ترسیدن از ریسک را کنار می زند.
من صحنه تصادف «دن» را از تلویزیون دیدم و برای دو یا سه روز مبهوت بودم. برای مارکو هم ماجرای مشابهی بود. من داشتم مسابقه را می دیدم و حتی دو روز بعد از آن هم باورم نمی شد که چنین اتفاق افتاده است».مرگ این دو ورزشکار مستعد همچنین موجب شد، بار دیگر خاطره کسانی که در ورزش‌های موتوری جانشان را از دست دادند، زنده شود. به این بهانه چند مورد از تراژیک‌ترین مرگ‌ها در تاریخ فرمول یک را مرور می کنیم. ورزشکارانی که برخی از آنان معتبرترین چهره‌های، ورزش‌های موتوری محسوب می‌شوند.
--------------------------------------------------------------------------------
آیرتون سنا:
--------------------------------------------------------------------------------
ژیل ویلنوو:
او با فراری 126 C خود به پشت ماشین «جاش ماس» کوبید و او را در حدود 100 متر به هوا فرستاد! قبل از این که ماشین به روی زمین برگردد و در کنار لبه پیست معلق بزند، ویلنوو که کلاه ایمنی‌اش را از دست داده بود، از ماشین به بیرون پرتاب شد و به شدت به فنس‌های کنار پیست خورد و جانش را از دست داد.
راجر ویلیامسون:
گرگ مور
شويا تومیزاوا:
دایجیرو کاتو
منبع:برترینها
ارسال توسط کاربر محترم سایت :king007
/ج
