ساخت یک پی سی قدرتمند
یک پی سی قدرتمند (Extreme System)، موردی است که در آن یک یا چند تابع، مثل عملکرد پردازنده و حافظه، عملکرد ویدئویی، عملکرد دیسک سخت یا ظرفیت، سطح نویز، و برخی موارد دیگر، به منظور دستیابی به حداکثر عملکرد ممکن، بهینه می شوند که البته این کار گاهی اوقات، به قیمت افت عملکرد در بعضی توابع دیگر رخ می دهد.
یک سیستم بازی، در واقع شکلی از Extreme System است اما پارامترهای دیگری نیز در آن مطرح هستند. برای گیمرها، عملکرد گرافیکی 3D، ضروری است اما برای کابران اصلی Extreme PC این قابلیت، اهمیتی ندارد. برای مثال یک کاربر، ممکن است یک تدوین گر حرفه ای ویدئو باشد که در نتیجه به عملکرد بالای پردازنده و ظرفیت بالای دیسک نیاز دارد؛ اما حتی ویدیوی مجتمع نیز برای نیاز وی کافی است. یک مورد جالب دیگر، یکی از دوستان ماست که علاقه زیادی به تولید ویدئو با گرافیک CGI و رزولوشن بالا دارد. او برای کار رندر، از چندین سیستم Extreme بصورت یک کلاستر استفاده نموده است. بواسطه این ساختار، ویدئو در این پیکربندی، از اولویت بالایی برخوردار نیست. این سیستم ها دارای دیسک های سخت کوچک، در کیس های مینی تاور قرار دارند و هر سیستم دارای یک پردازنده پرقدرت و دو کارت گرافیکی بالارتبه می باشد که به عنوان یک شتاب دهنده با عملیات ممیز شناور کار می کند.
پردازنده /حافظه: کاربردهای تدوین ویدئویی و کرانچینگ اعداد علمی، هر دو بطور وسیعی به توان بالای پردازنده نیاز دارند. بنابراین عملکرد پردازنده، در این کاربردها حیاتی است. این بدان معناست که ما به پردازنده ای نیاز داریم با حداکثر تعداد ممکن هسته ها و رشته ها (threadها)، که در بالاترین فرکانس ساعت ممکن اجرا گردد. همچنین در هر دو کاربرد مذکور، عملکرد حافظه نقشی بسیار مهم دارد. در واقع مقدار حافظه، از قدرت عملکرد آن اهمیت کمتری دارد؛ بنابراین ما به دنبال سریع ترین حافظه با کمترین تاخیر (latency) ممکن هستیم.
دیسک های پرظرفیت و سریع کنونی SATAt، دارای نرخ انتقال بایت حدوداً MB/s100 هستند. بنابراین خواندن یا نوشتن یک فایل ویدئویی 3 گیگابایتی، می تواند تا 30 ثانیه بطول بیانجامد که در کاربردهای تعاملی، زمان قابل ملاحظه های است. بنابراین ما به چیزی بهتر از دیسک های سخت منفرد نیاز داریم.
منبع تغذیه: Antec CP-850 850W
اولین اولویت در انتخاب کیس برای این سیستم، داشتن تعداد زیادی محفظه پذیرش درایو است زیرا این سیستم ابتدائاً دارای شش درایو (یک درایو بوت SSD، چهار درایو 2 ترابایتی و یک درایو اپتیکال) است. اما به لحاظ پیش بینی برای توسعه در آینده ما به کیسی نیاز داریم که حداقل فضای افزودن چهار درایو دیگر را نیز داشته باشد. پرواضح است که چنین سیستمی، به راندمان خنک کنندگی بالایی نیاز دارد بنابراین کیس ما باید مقدار زیادی فن داشته باشد. چندین کیس با این ویژگی ها ازشرکت های معروفی همچون Antec ،Cooler Master ،Thermal Take و سایر شرکت های معروف دیگر وجود دارد که نیازهای سیستم ما را تامین می کنند.
در نهایت پیشنهاد ما یکی از سه کیس Antec Twelve Hundred ،Cooler Master HAF Xیا Antec Dark Fleet DF-85 می باشد. شکل (2)
DF-85 به عنوان مثال کیسی است که دارای14محفظه درایو و 7 فن استاندارد است. چهار تا از 9 محفظه درایو 3.5 اینچی آن، دارای قابلیت hot-swappable بوده و محفظه پذیرش درایو SSD آن در بالای کیس قرار دارد که یک مزیت محسوب می شود.
منبع تغذیه انتخابی ما 850 وات است. شاید این سطح توان، برای سیستمی با یک پردازنده 130واتی و شش درایو ، زیاد به نظر برسد اما با توجه به نیازهای آینده و افزودن درایوهای اضافی، این منبع تغذیه، انتخابی معقول خواهد بود. راندمان برخی از منابع تعذیه در زیر بار کمتر از 50 درصد ظرفیت، به شدت افت نموده و الکتریسته را به هدر می دهند. خوشبختانه CP-850، در زیر بار 25 تا 100 درصد، دارای راندمان 80 درصد می باشد.
با فرض موجود بودن ویژگی های ضروری، پارامترهای ضروری برای ما عملکرد، کیفیت ساخت و قابلیت اعتماد می باشد. پارامتر Performance توسط اغلب مادربردهای ضروری X58 تامین می شود. کیفیت ساخت مهم است و در مادربردهای بالارتبه بخوبی تامین می گردد. البته مادربردهای اینتل همواره از کیفیت ساخت خوبی برخوردارند.
شاید در اولین نگاه، مادربرد Intel DX58SO بهترین گزینه نباشد؛ اما این تصور اشتباه است. ازآنجایی که قیمت این مادربرد، در انتهای پایین طیف قیمت مادربردهای مورد بررسی ما قرار داشت، ما احساس کردیم که این مادربرد همه نیازهای کاربرد مورد نظر ما را تامین نمی کند.
برای مثال، DX58SO تنها دارای چهار اسلات حافظه (به جای شش اسلات موجود روی بردهای رقیب) می باشد. از آنجایی که X58 از حافظه سه کاناله پشتیبانی می کند، این مادربرد اینتل، به یک بانک حافظه سه کاناله (در مقایسه با دو بانک روی بردهای رقیب ) محدود می شود. در عمل، این مسئله هیچ مشکلی ایجاد نمی کند، زیرا DX58SO می تواند به 12 گیگابایت حافظه سه کاناله مجهز گردد که به بیش از این مقدار نیازی نداریم. در نتیجه اسلات های اضافی روی مادربردهای رقیب در پروژه ما هیچ ضرورتی ندارند.
این سیستم دارای شش درایو نصب شده (یک درایو بوت SSD، چهار درایو دیسک سخت و یک درایو اپتیکال) است، بنابراین ما حداقل به شش پورت SATA نیاز داریم. همچنین حداقل به دو پورت eSATA برای اتصال دیسک های سخت اکسترنال که برای بک آپ های روزانه مورد استفاده قرار می گیرند، نیاز داریم. این مادربرد دارای دو پورت eSATA است. البته امکان افزودن پورت از طریق کارت های توسعه با قیمت ارزان وجود دارد اما داشتن پورت روی خود مادربرد، ارجحیت دارد.
اغلب مادربردها در این طیف قیمت، دارای سه، چهار، پنج و حتی شش اسلات PCI Express x16 هستند. در حالیکه DX58SO، تنها دو تا از این نوع پورت را ارائه می کند. در واقع ما به تنها یک اسلات PCI Express 2.0 x16 (برای آداپتور ویدئویی ) نیاز داریم. البته ما دو اسلات را هدف قرار می دهیم چرا که در آینده ممکن است تصمیم بگیریم آداپتورهای ویدئویی دوتایی را در مود CrossFireX برای بازی های ویدئویی پیشرفته روی مادربرد نصب نماییم.
برای اغلب مردم (مثل خود ما)، هر چیزی بیش از دو اسلات 16x نه تنها ضرورتی ندارد، بلکه فقط هیاهوی تبلیغاتی است. چرا که آن ها هرگز مورد استفاده قرار نمی گیرند. نکته مهم این است که هر دو اسلات به لحاظ الکتریکی full x16 باشند که اغلب اینطور نیست.
یک اسلات PCI Express 2.0 ممکن است به لحاظ فیزیکی 16x باشد اما به لحاظ الکتریکی x8 ،x4 یا حتی x1باشد. هر دو اسلات در DX58SO به لحاظ الکتریکی x16است. بنابراین هر یک از آن ها (یا هر دو )، می توانند حتی سریع ترین آداپتورهای ویدئویی را پشتیبانی نمایند.
مسئله بعدی، پورت های ارتباطی است. به این سیستم، ده ها ابزار جانبی متصل خواهد شد: یک یا دو پرینتر، حداقل یک اسکنر، یک وب کم، اسپیکرهای USB، هدست های ارزان برای skype، هدفون های با کیفیت برای گوش دادن به صدا و تماشای ویدئو، یک میکرفون حذف کننده نویز با کیفیت برای صدا گذاری روی ویدئو، یک دوربین میکروسکوپی USB و ..
ما همچنین به پورت های USB برای اتصال به MP3 Playerها، رکوردرهای صدای دیجیتال، SLRهای دیجیتال و درایوهای فلش USB برای انجام بک آپ های سریع در طی روز کاری نیاز داریم. اغلب مادربردهای مورد بررسی ما دارای چهار، شش یا هشت پورت USB 2.0 هستند. مادربرد Intel DX58SO دارای 12 پورت USB 2.0 می باشد. البته افزودن پورت USB به سیستم بوسیله نصب یک آداپتور، کاملاً آسان است اما همانطور که قبلاً گفتیم، داشتن پورت های کافی روی خود مادربرد، یک مزیت محسوب می شود.
در نهایت، ما دو پورت (IEEE-1394(FireWire برای اتصال کمکوردرهای خود به سیستم نیاز داریم. روی مادربرد مذکور این دو پورت وجود دارد. اگرچه ما بنای خود را روی Intel DX58SO گذاشتیم اما شاید یکی از مدل های رقیب در همین طیف 200 تا 225 دلار، با نیازهای شما انطباق بیشتری داشته باشد.
مثلاً مادربرد GIGABYTE GA-X58AUD3R یک انتخاب عالی است. همچنانکه ASUS P6T یا P6T SE و ASUS P6X58D نیز گزینه های مناسبی هستند. اگر به یک مادربرد ATXu نیاز دارید، ASUS Rampage II GENE را انتخاب کنید.
اگر مایلید تا نزدیک به 300 دلار هزینه کنید، مدل های ASUS P6T Deluxe، P6TD Deluxe یا P6x58D Premium یا GIGABYTE GA-X58A-UD5 را مد نظر قرار دهید. در صورتیکه شما حتی تا 200 دلار نیز نمی خواهید برای مادربرد هزینه کنید، در میان مدل های ارزان تر X58، مدل ASRock X58 Extreme وجود دارد. برای یک پردازنده AMD، از مادربرد ASUS M4A89TD PRO یا GIGABYTE GA-890FXA-UD5 استفاده نمایید.
در مورد اغلب سیستم ها ما روی انتخاب پردازنده مقداری اندیشیدیم؛ اما در مورد سیستم Extreme مورد نظر در این پروژه، خیلی نیاز به اندیشیدن نیست. ما سریع ترین پردازنده دسک تاپ رومیزی را می خواهیم. در این مورد، Intel Core i7-980X پردازنده منتخب ماست. با فرکانس ساعت بالا، و شش هسته multithread، این پردازنده سایر رقبا را از میدان به در می کند. Core i7-980X، تقریباً 60 % سریع تر از پردازنده Phenom II X6 1090T و 50% سریع تر از Core i7-970 می باشد.
شاید پرداخت چنین هزینه ای برای پردازنده، در نظر اول، غیر ضروری بنماید اما در کاربرد مد نظر این مقاله، پرداخت این هزینه یک اجبار به حساب می آید. برای یک حرفه ای گرافیک که هفت روز هفته را در قالب 60 ساعت کار هفتگی، در پشت دسک تاپ می گذراند، اگر بگوییم رندر نمودن یک کلیپ ویدئویی یا کامپایل نمودن یک برنامه، 30 ثانیه (به قیمت 1000 دلار ) روی پردازنده Core i7980T بطول می انجامد و همین کار روی یک پردازنده 300 دلاری، دو برابر زمان می برد، روی یک دوره زمانی قابل انتظار از سیستم، تفاوت هزینه بین Core i7-980X و پردازنده های ضعیف تر، حدود نیم دلار در روز است که این رقم برای کسی که از یک چنین سیستمی در آمد کسب می کند، کاملاً قابل توجیه است. این 30 ثانیه زمان اضافه که بارها و بارها در طول یک روز کاری و حتی ساعت کاری رخ می دهد، وقتی در یک دوره کاری ضرب شود، آنوقت برای شما مشخص خواهد شد که پرداخت این مبلغ اضافی، اصلاً چیزی به حساب نمی آید. البته باز هم باید این نکته را گوشزد کنیم که همه کس، یک چنین استفاده سنگینی را از کامپیوتر خود نمی نماید. در کاربردهای سبک تر، پردازنده های پرقدرتی در طیف 250 تا 300 دلار شامل مدل های چهار هسته ای و کندتر Core i7 و سریع ترین مدل های شش هسته ای AMD Phenom II X6 وجود دارد. در این طیف قیمت، شما پردازنده ای با نصف سرعت Core i7-980X را بدست خواهید آورد؛ اما همین پردازنده ها هنوز بطور قابل توجهی سریع تر از پردازنده های mainstream هستند.
هنگام تعیین نیازهای حافظه، بخاطر داشتن این نکته مهم است که یک پردازنده شش هسته ای همانند Intel Core i7-980X عملاً از شش پردازنده جداگانه تشکیل شده است. هر یک از این پردازنده ها به همان اندازه یک پردازنده تک هسته ای به حافظه نیاز دارند. ما یک گیگابایت حافظه به ازای هر هسته را در نظر می گیریم که حداقل 6 گیگابایت حافظه برای یک سیستم شش هسته ای می شود.
البته، هر یک از شش هسته در Intel Core i7-980X می تواند در دو رشته (threads) اجرا شود؛ بنابراین بهتر است ما به ازای هر threads یک گیگابایت، حافظه را در نظر بگیریم که در کل 12 گیگابایت حافظه برای سیستم مورد نظر ما خواهد شد. البته شما می توانید ابتدا با 6 گیگابایت حافظه شروع کرده و بعداً آنرا به 12 گیگابایت ارتقاءدهید.
مادربرد Intel DX58SO از چندین پیکربندی بانک حافظه مختلف پشتیبانی می کند، اما سریع ترین مورد، نصب سه ماژول حافظه PC3-12800 در بانک های A, B و C است. این ماژول ها می توانند به صورت DIMMهای 2 گیگابایتی (برای کلاً 6 گیگابایت حافظه ) یا DIMMهای GB 4 برای یک حافظه مجموعاً 12 گیگابایتی باشد. ما در این پروژه یک کیت حافظه 6 گیگابایتی با زمان تاخیر کم (low-latency) را از برند واقعاً عالی crucial انتخاب نمودیم.
انتخاب یک آداپتور (یا آداپتور های ) ویدئویی، می تواند از هر چیز بسیار ساده تا موارد بسیار پیچیده را در بر گیرد. اگر قابلیت 3D برای شما چندان اهمیتی ندارد، می توانید از ویدئوی مجتمع یا آداپتورهای ویدئویی ارازن قیمت استفاده کنید. اما اگر شما مثلاً برای بازی های ویدئویی یا کاربردهای مشابه، به عملکرد گرافیکی سه بعدی نیاز دارید، در آن صورت باید به بررسی ذقیق گزینه های موجود بپردازید.
تقریباً همه آداپتورهای گرافیکی 3D دسک تاپ، مبتنی بر یکی از دو چیپ ست دو شرکت معروف NVIDIA یا ATI هستند. هریک از این دو شرکت، تعداد زیادی چیپ ست در طیف وسیعی از عملکرد و قیمت ها را ارائه می نمایند. سایر شرکت ها با استفاده از این چیپ ست ها، آداپتورهای ویدئویی از 20 دلار تا 750 دلار یا بیشتر را تولید می نمایند.
همانطور که طبیعتاً انتظار دارید، کارت های گرانتر، سریع تر هستند. در طیف قیمت های پایین و متوسط، عملکرد با قیمت، همخوانی خوبی دارد. برای مثال یک کارت ویدئویی 80 دلاری، خیلی سریع تر از یک کارت 40 دلاری است و یک کارت 160 دلاری نیز خیلی سریع تر از یک کارت 80 دلاری است.
بالای 150 یا 200 دلار، شما سریعاً به سمت افقی شدن منحنی پیش می روید. یک آداپتور 300 دلاری ممکن است فقط 25 % سریع تر از یک آداپتور 150 دلاری باشد. و نیز یک آداپتور 600 دلاری ممکن است تنها 10 % سریع تر از یک کارت 300 دلاری باشد. حتی یک کارت 75 دلاری برای اجرای جدیدترین بازی ها در نرخ ارسال فریم معقول، به اندازه کافی سریع است. اگرچه ممکن است شما مجبور شوید از چیزی کمتر از حداکثر رزولوشن استفاده نموده و چند ترفند برای اجرای یکنواخت تر را به کار گیرید. پیشرفت های عمده در چیپ ست های ویدئویی در عصر اینترنت رخ نمود. اگر شما سریع ترین آداپتور ویدئویی موجود امروز را بخرید، در محدوده کارت ها متوسط، فقط 12 تا 18 ماه و در محدوده کارت های پایه، فقط در 2 تا 3 سال باقی خواهد ماند.
به همین دلیل gamerهای حرفه ای هر شش ماه، آداپتورهای ویدئویی خود را با موارد جدیدتر جایگزین می کنند.
چند سال پیش زمانی که بازی های ویدئویی به اوج خود رسیدند. هر دو شرکت NVIDIA و ATI، متدهایی را برای پشتیبانی همزمان از چندین آداپتور ویدئویی روی یک سیستم را آغاز نمودند. متد NVIDIA معروف به (SLI(Scalable Link Interface و تکنیک ATI، CrossFireX نام دارد.
اگرچه این دو متد از مفهوم و پیاده سازی مشابهی استفاده می کنند، اما با یکدیگر سازگار نیستند. هر یک از این رویکرد به شما امکان می دهند تا چندین آداپتور ویدئویی را به منظور حصول به عملکرد یک آداپتور ویدئویی سریع تر همزمان روی یک سیستم نصب نمایید.
بعداً بسیاری از gamerها دریافتند که آنها می توانند با این تکنیک، از سد آداپتورهای ویدئویی خیلی گران عبور کنند. به جای نصب یک آداپتور 600 دلاری، آن ها از دو آداپتور 300 دلاری استفاده نمودند و نتیجه خیلی بهتر از مورد منفرد 600 دلاری بود. همین مسئله در سایر موارد مثل دو کارت 150 دلاری به جای یک کارت 300 دلاری و حتی مورد بهتر در ترکیب دو کارت 75 دلاری به جای یک کارت 150 دلاری صادق است.
البته درنظر داشته باشید بواسطه رشد و تغییرات حیرت انگیز در این حوزه معرفی یک آداپتور خاص ممکن نیست و شما در زمان خرید باید به دنبال کارت های جدید ارائه شده روی سایت های شرکت های سازنده باشید.
اگر قصد دارید، از سیستم اسپیکر 6.1،5.1، یا 7.1 برای بازی ویدئویی استفاده کنید و به پشتیبانی از صدای EAX دارید، یک Creative Sound Blaster X-Fi XtremeGamer (اینترفیس PCI Express) یا Sound Blaster X-Fi Titanium (اینترفیس PCI Express) را نصب نمایید. اما قبل از اینکه شما اقدام به خرید هر گونه کارت صدایی اقدام کنید، صدای مجتمع را روی آن تست کنید.
ما تمایل داریم از یک درایو بوت حالت جامد در هر سیستمی استفاده نماییم. در واقع در حالت ایده آل، مایلیم از SSD بطور وسیع استفاده کنیم. البته هنوز این کار مقرون به صرفه نیست.اما قیمت ها دائماً رو به کاهش است.
به هر حال در این سیستم، برای ذخیره سازی اطلاعات از هارد دیسک و برای درایو بوت/سیستم، از درایو SSD استفاده می نماییم. البته اینجا یک دو راهی دیگر وجود دارد و آن اینکه از (Single-Level Cell) SLC SSDبا ظرفیت کمتر استفاده کنیم یا (MLC SSD (multi-level Cell که ظرفیت بیشتری نسبت به مورد اول دارد. درایوهای SLC معمولاً سریع تر هستند و دیرتر از درایوهای MLC زائل گشته اما برای یک ظرفیت معین، چهار برابر هزینه بیشتری را تحمل می کنند.
ابتدا ما تصمیم گرفتیم که از یک درایو SLC (بواسطه عملکرد و دوام آن) استفاده نماییم. گزینه اول درایو 32 گیگابایت بود که کفاف نیاز ما را نمی داد و گزینه دوم، 64GBبود که علیرغم فضای باز هم ناکافی، قیمتی بالای 600 دلار داشت که این رقم با بودجه ما انطباق نداشت.
بنابراین ما به سراغ گزینه های MLC رفتیم و در طیف 128GB به دنبال درایو مناسب گشتیم. در این طیف، تعداد قابل توجهی درایو متناسب با نیازهای ظرفیتی و هزینه ای ما از سازندگان معرفی همچون Corsair ،Crucial ،Kingston ،OCZ و Western Digital وجود دارد. البته گزینه Intel X25-M نیز یک کاندیدای جدی محسوب می شد اما مدل 80GB آن برای کار ما خیلی کوچک بود و مدل 160GB آن نیز خیلی گران بود.
با توجه به تجربه چندین ساله ما در کار با محصولات Crucial، ما در نهایت Crucial CT128M225 SSD با سرعت خوانش 250MB/s و سرعت نوشتن 190MB/s را انتخاب نمودیم. این درایو هم ظرفیت کافی و هم سرعت کافی را مطابق با نیازهای یک سیستم Exterme دارد.
ما در طی سال های گذشته همواره دیسک سخت Seagate را انتخاب نموده و خرید آن را به دوستان توصیه نمودیم و هرگز از این انتخاب خود پشیمان نشده ایم. درایوهای سری باراکودا از این برند، بسیار سریع، آرام، قابل اعتماد و در نهایت با هزینه معقولی ارائه می شوند.
البته ما برندهای دیگر را از نظر دور نداشتیم. از گزینه های محدود مدل های TB 7.200 RPM SATA 2، مدل Western Digital Caviar Black وجود داشت که در Benchmarkها بسیار نزدیک با Seagate Barracuda XT عمل می کند. اما Barracuda XT از Caviar کم صداتر و خنک تر کار می کند.
بنابراین تصمیم گرفتیم چهار عدد از این درایو را روی سیستم خود (در مجموع TB 8) نصب نماییم. به منظور به حداکثر رساندن عملکرد خوانش متوالی بلوک بلند (long-block sequential read performance) که برای تدوین ویدئویی ایده آل است اما به یک کنترلر RAID سخت افزاری گران نیاز دارد و تنها 6TB از فضای دیسک را در دسترس قرار می دهد. از آنجایی که ما درایو SSD خیلی سریع را برای فایل های ویدئویی کاری خود در اختیار داریم، بنابراین از خرید آن صرف نظر کردیم.
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140
یک سیستم بازی، در واقع شکلی از Extreme System است اما پارامترهای دیگری نیز در آن مطرح هستند. برای گیمرها، عملکرد گرافیکی 3D، ضروری است اما برای کابران اصلی Extreme PC این قابلیت، اهمیتی ندارد. برای مثال یک کاربر، ممکن است یک تدوین گر حرفه ای ویدئو باشد که در نتیجه به عملکرد بالای پردازنده و ظرفیت بالای دیسک نیاز دارد؛ اما حتی ویدیوی مجتمع نیز برای نیاز وی کافی است. یک مورد جالب دیگر، یکی از دوستان ماست که علاقه زیادی به تولید ویدئو با گرافیک CGI و رزولوشن بالا دارد. او برای کار رندر، از چندین سیستم Extreme بصورت یک کلاستر استفاده نموده است. بواسطه این ساختار، ویدئو در این پیکربندی، از اولویت بالایی برخوردار نیست. این سیستم ها دارای دیسک های سخت کوچک، در کیس های مینی تاور قرار دارند و هر سیستم دارای یک پردازنده پرقدرت و دو کارت گرافیکی بالارتبه می باشد که به عنوان یک شتاب دهنده با عملیات ممیز شناور کار می کند.
تعیین نیازهای کاری
پردازنده /حافظه: کاربردهای تدوین ویدئویی و کرانچینگ اعداد علمی، هر دو بطور وسیعی به توان بالای پردازنده نیاز دارند. بنابراین عملکرد پردازنده، در این کاربردها حیاتی است. این بدان معناست که ما به پردازنده ای نیاز داریم با حداکثر تعداد ممکن هسته ها و رشته ها (threadها)، که در بالاترین فرکانس ساعت ممکن اجرا گردد. همچنین در هر دو کاربرد مذکور، عملکرد حافظه نقشی بسیار مهم دارد. در واقع مقدار حافظه، از قدرت عملکرد آن اهمیت کمتری دارد؛ بنابراین ما به دنبال سریع ترین حافظه با کمترین تاخیر (latency) ممکن هستیم.
حافظه ثانوی با ظرفیت و عملکرد بالا
دیسک های پرظرفیت و سریع کنونی SATAt، دارای نرخ انتقال بایت حدوداً MB/s100 هستند. بنابراین خواندن یا نوشتن یک فایل ویدئویی 3 گیگابایتی، می تواند تا 30 ثانیه بطول بیانجامد که در کاربردهای تعاملی، زمان قابل ملاحظه های است. بنابراین ما به چیزی بهتر از دیسک های سخت منفرد نیاز داریم.
Top-notch 2D video
معیارهای طراحی سخت افزاری
طعات سیستم
کیس و منبع تغذیه
منبع تغذیه: Antec CP-850 850W
اولین اولویت در انتخاب کیس برای این سیستم، داشتن تعداد زیادی محفظه پذیرش درایو است زیرا این سیستم ابتدائاً دارای شش درایو (یک درایو بوت SSD، چهار درایو 2 ترابایتی و یک درایو اپتیکال) است. اما به لحاظ پیش بینی برای توسعه در آینده ما به کیسی نیاز داریم که حداقل فضای افزودن چهار درایو دیگر را نیز داشته باشد. پرواضح است که چنین سیستمی، به راندمان خنک کنندگی بالایی نیاز دارد بنابراین کیس ما باید مقدار زیادی فن داشته باشد. چندین کیس با این ویژگی ها ازشرکت های معروفی همچون Antec ،Cooler Master ،Thermal Take و سایر شرکت های معروف دیگر وجود دارد که نیازهای سیستم ما را تامین می کنند.
در نهایت پیشنهاد ما یکی از سه کیس Antec Twelve Hundred ،Cooler Master HAF Xیا Antec Dark Fleet DF-85 می باشد. شکل (2)
DF-85 به عنوان مثال کیسی است که دارای14محفظه درایو و 7 فن استاندارد است. چهار تا از 9 محفظه درایو 3.5 اینچی آن، دارای قابلیت hot-swappable بوده و محفظه پذیرش درایو SSD آن در بالای کیس قرار دارد که یک مزیت محسوب می شود.
منبع تغذیه انتخابی ما 850 وات است. شاید این سطح توان، برای سیستمی با یک پردازنده 130واتی و شش درایو ، زیاد به نظر برسد اما با توجه به نیازهای آینده و افزودن درایوهای اضافی، این منبع تغذیه، انتخابی معقول خواهد بود. راندمان برخی از منابع تعذیه در زیر بار کمتر از 50 درصد ظرفیت، به شدت افت نموده و الکتریسته را به هدر می دهند. خوشبختانه CP-850، در زیر بار 25 تا 100 درصد، دارای راندمان 80 درصد می باشد.
مادر برد :Intel Exterme Series DX58SO
با فرض موجود بودن ویژگی های ضروری، پارامترهای ضروری برای ما عملکرد، کیفیت ساخت و قابلیت اعتماد می باشد. پارامتر Performance توسط اغلب مادربردهای ضروری X58 تامین می شود. کیفیت ساخت مهم است و در مادربردهای بالارتبه بخوبی تامین می گردد. البته مادربردهای اینتل همواره از کیفیت ساخت خوبی برخوردارند.
شاید در اولین نگاه، مادربرد Intel DX58SO بهترین گزینه نباشد؛ اما این تصور اشتباه است. ازآنجایی که قیمت این مادربرد، در انتهای پایین طیف قیمت مادربردهای مورد بررسی ما قرار داشت، ما احساس کردیم که این مادربرد همه نیازهای کاربرد مورد نظر ما را تامین نمی کند.
برای مثال، DX58SO تنها دارای چهار اسلات حافظه (به جای شش اسلات موجود روی بردهای رقیب) می باشد. از آنجایی که X58 از حافظه سه کاناله پشتیبانی می کند، این مادربرد اینتل، به یک بانک حافظه سه کاناله (در مقایسه با دو بانک روی بردهای رقیب ) محدود می شود. در عمل، این مسئله هیچ مشکلی ایجاد نمی کند، زیرا DX58SO می تواند به 12 گیگابایت حافظه سه کاناله مجهز گردد که به بیش از این مقدار نیازی نداریم. در نتیجه اسلات های اضافی روی مادربردهای رقیب در پروژه ما هیچ ضرورتی ندارند.
این سیستم دارای شش درایو نصب شده (یک درایو بوت SSD، چهار درایو دیسک سخت و یک درایو اپتیکال) است، بنابراین ما حداقل به شش پورت SATA نیاز داریم. همچنین حداقل به دو پورت eSATA برای اتصال دیسک های سخت اکسترنال که برای بک آپ های روزانه مورد استفاده قرار می گیرند، نیاز داریم. این مادربرد دارای دو پورت eSATA است. البته امکان افزودن پورت از طریق کارت های توسعه با قیمت ارزان وجود دارد اما داشتن پورت روی خود مادربرد، ارجحیت دارد.
اغلب مادربردها در این طیف قیمت، دارای سه، چهار، پنج و حتی شش اسلات PCI Express x16 هستند. در حالیکه DX58SO، تنها دو تا از این نوع پورت را ارائه می کند. در واقع ما به تنها یک اسلات PCI Express 2.0 x16 (برای آداپتور ویدئویی ) نیاز داریم. البته ما دو اسلات را هدف قرار می دهیم چرا که در آینده ممکن است تصمیم بگیریم آداپتورهای ویدئویی دوتایی را در مود CrossFireX برای بازی های ویدئویی پیشرفته روی مادربرد نصب نماییم.
برای اغلب مردم (مثل خود ما)، هر چیزی بیش از دو اسلات 16x نه تنها ضرورتی ندارد، بلکه فقط هیاهوی تبلیغاتی است. چرا که آن ها هرگز مورد استفاده قرار نمی گیرند. نکته مهم این است که هر دو اسلات به لحاظ الکتریکی full x16 باشند که اغلب اینطور نیست.
یک اسلات PCI Express 2.0 ممکن است به لحاظ فیزیکی 16x باشد اما به لحاظ الکتریکی x8 ،x4 یا حتی x1باشد. هر دو اسلات در DX58SO به لحاظ الکتریکی x16است. بنابراین هر یک از آن ها (یا هر دو )، می توانند حتی سریع ترین آداپتورهای ویدئویی را پشتیبانی نمایند.
مسئله بعدی، پورت های ارتباطی است. به این سیستم، ده ها ابزار جانبی متصل خواهد شد: یک یا دو پرینتر، حداقل یک اسکنر، یک وب کم، اسپیکرهای USB، هدست های ارزان برای skype، هدفون های با کیفیت برای گوش دادن به صدا و تماشای ویدئو، یک میکرفون حذف کننده نویز با کیفیت برای صدا گذاری روی ویدئو، یک دوربین میکروسکوپی USB و ..
ما همچنین به پورت های USB برای اتصال به MP3 Playerها، رکوردرهای صدای دیجیتال، SLRهای دیجیتال و درایوهای فلش USB برای انجام بک آپ های سریع در طی روز کاری نیاز داریم. اغلب مادربردهای مورد بررسی ما دارای چهار، شش یا هشت پورت USB 2.0 هستند. مادربرد Intel DX58SO دارای 12 پورت USB 2.0 می باشد. البته افزودن پورت USB به سیستم بوسیله نصب یک آداپتور، کاملاً آسان است اما همانطور که قبلاً گفتیم، داشتن پورت های کافی روی خود مادربرد، یک مزیت محسوب می شود.
در نهایت، ما دو پورت (IEEE-1394(FireWire برای اتصال کمکوردرهای خود به سیستم نیاز داریم. روی مادربرد مذکور این دو پورت وجود دارد. اگرچه ما بنای خود را روی Intel DX58SO گذاشتیم اما شاید یکی از مدل های رقیب در همین طیف 200 تا 225 دلار، با نیازهای شما انطباق بیشتری داشته باشد.
مثلاً مادربرد GIGABYTE GA-X58AUD3R یک انتخاب عالی است. همچنانکه ASUS P6T یا P6T SE و ASUS P6X58D نیز گزینه های مناسبی هستند. اگر به یک مادربرد ATXu نیاز دارید، ASUS Rampage II GENE را انتخاب کنید.
اگر مایلید تا نزدیک به 300 دلار هزینه کنید، مدل های ASUS P6T Deluxe، P6TD Deluxe یا P6x58D Premium یا GIGABYTE GA-X58A-UD5 را مد نظر قرار دهید. در صورتیکه شما حتی تا 200 دلار نیز نمی خواهید برای مادربرد هزینه کنید، در میان مدل های ارزان تر X58، مدل ASRock X58 Extreme وجود دارد. برای یک پردازنده AMD، از مادربرد ASUS M4A89TD PRO یا GIGABYTE GA-890FXA-UD5 استفاده نمایید.
پردازنده
در مورد اغلب سیستم ها ما روی انتخاب پردازنده مقداری اندیشیدیم؛ اما در مورد سیستم Extreme مورد نظر در این پروژه، خیلی نیاز به اندیشیدن نیست. ما سریع ترین پردازنده دسک تاپ رومیزی را می خواهیم. در این مورد، Intel Core i7-980X پردازنده منتخب ماست. با فرکانس ساعت بالا، و شش هسته multithread، این پردازنده سایر رقبا را از میدان به در می کند. Core i7-980X، تقریباً 60 % سریع تر از پردازنده Phenom II X6 1090T و 50% سریع تر از Core i7-970 می باشد.
شاید پرداخت چنین هزینه ای برای پردازنده، در نظر اول، غیر ضروری بنماید اما در کاربرد مد نظر این مقاله، پرداخت این هزینه یک اجبار به حساب می آید. برای یک حرفه ای گرافیک که هفت روز هفته را در قالب 60 ساعت کار هفتگی، در پشت دسک تاپ می گذراند، اگر بگوییم رندر نمودن یک کلیپ ویدئویی یا کامپایل نمودن یک برنامه، 30 ثانیه (به قیمت 1000 دلار ) روی پردازنده Core i7980T بطول می انجامد و همین کار روی یک پردازنده 300 دلاری، دو برابر زمان می برد، روی یک دوره زمانی قابل انتظار از سیستم، تفاوت هزینه بین Core i7-980X و پردازنده های ضعیف تر، حدود نیم دلار در روز است که این رقم برای کسی که از یک چنین سیستمی در آمد کسب می کند، کاملاً قابل توجیه است. این 30 ثانیه زمان اضافه که بارها و بارها در طول یک روز کاری و حتی ساعت کاری رخ می دهد، وقتی در یک دوره کاری ضرب شود، آنوقت برای شما مشخص خواهد شد که پرداخت این مبلغ اضافی، اصلاً چیزی به حساب نمی آید. البته باز هم باید این نکته را گوشزد کنیم که همه کس، یک چنین استفاده سنگینی را از کامپیوتر خود نمی نماید. در کاربردهای سبک تر، پردازنده های پرقدرتی در طیف 250 تا 300 دلار شامل مدل های چهار هسته ای و کندتر Core i7 و سریع ترین مدل های شش هسته ای AMD Phenom II X6 وجود دارد. در این طیف قیمت، شما پردازنده ای با نصف سرعت Core i7-980X را بدست خواهید آورد؛ اما همین پردازنده ها هنوز بطور قابل توجهی سریع تر از پردازنده های mainstream هستند.
حافظه
هنگام تعیین نیازهای حافظه، بخاطر داشتن این نکته مهم است که یک پردازنده شش هسته ای همانند Intel Core i7-980X عملاً از شش پردازنده جداگانه تشکیل شده است. هر یک از این پردازنده ها به همان اندازه یک پردازنده تک هسته ای به حافظه نیاز دارند. ما یک گیگابایت حافظه به ازای هر هسته را در نظر می گیریم که حداقل 6 گیگابایت حافظه برای یک سیستم شش هسته ای می شود.
البته، هر یک از شش هسته در Intel Core i7-980X می تواند در دو رشته (threads) اجرا شود؛ بنابراین بهتر است ما به ازای هر threads یک گیگابایت، حافظه را در نظر بگیریم که در کل 12 گیگابایت حافظه برای سیستم مورد نظر ما خواهد شد. البته شما می توانید ابتدا با 6 گیگابایت حافظه شروع کرده و بعداً آنرا به 12 گیگابایت ارتقاءدهید.
مادربرد Intel DX58SO از چندین پیکربندی بانک حافظه مختلف پشتیبانی می کند، اما سریع ترین مورد، نصب سه ماژول حافظه PC3-12800 در بانک های A, B و C است. این ماژول ها می توانند به صورت DIMMهای 2 گیگابایتی (برای کلاً 6 گیگابایت حافظه ) یا DIMMهای GB 4 برای یک حافظه مجموعاً 12 گیگابایتی باشد. ما در این پروژه یک کیت حافظه 6 گیگابایتی با زمان تاخیر کم (low-latency) را از برند واقعاً عالی crucial انتخاب نمودیم.
آداپتور ویدئویی
انتخاب یک آداپتور (یا آداپتور های ) ویدئویی، می تواند از هر چیز بسیار ساده تا موارد بسیار پیچیده را در بر گیرد. اگر قابلیت 3D برای شما چندان اهمیتی ندارد، می توانید از ویدئوی مجتمع یا آداپتورهای ویدئویی ارازن قیمت استفاده کنید. اما اگر شما مثلاً برای بازی های ویدئویی یا کاربردهای مشابه، به عملکرد گرافیکی سه بعدی نیاز دارید، در آن صورت باید به بررسی ذقیق گزینه های موجود بپردازید.
تقریباً همه آداپتورهای گرافیکی 3D دسک تاپ، مبتنی بر یکی از دو چیپ ست دو شرکت معروف NVIDIA یا ATI هستند. هریک از این دو شرکت، تعداد زیادی چیپ ست در طیف وسیعی از عملکرد و قیمت ها را ارائه می نمایند. سایر شرکت ها با استفاده از این چیپ ست ها، آداپتورهای ویدئویی از 20 دلار تا 750 دلار یا بیشتر را تولید می نمایند.
همانطور که طبیعتاً انتظار دارید، کارت های گرانتر، سریع تر هستند. در طیف قیمت های پایین و متوسط، عملکرد با قیمت، همخوانی خوبی دارد. برای مثال یک کارت ویدئویی 80 دلاری، خیلی سریع تر از یک کارت 40 دلاری است و یک کارت 160 دلاری نیز خیلی سریع تر از یک کارت 80 دلاری است.
بالای 150 یا 200 دلار، شما سریعاً به سمت افقی شدن منحنی پیش می روید. یک آداپتور 300 دلاری ممکن است فقط 25 % سریع تر از یک آداپتور 150 دلاری باشد. و نیز یک آداپتور 600 دلاری ممکن است تنها 10 % سریع تر از یک کارت 300 دلاری باشد. حتی یک کارت 75 دلاری برای اجرای جدیدترین بازی ها در نرخ ارسال فریم معقول، به اندازه کافی سریع است. اگرچه ممکن است شما مجبور شوید از چیزی کمتر از حداکثر رزولوشن استفاده نموده و چند ترفند برای اجرای یکنواخت تر را به کار گیرید. پیشرفت های عمده در چیپ ست های ویدئویی در عصر اینترنت رخ نمود. اگر شما سریع ترین آداپتور ویدئویی موجود امروز را بخرید، در محدوده کارت ها متوسط، فقط 12 تا 18 ماه و در محدوده کارت های پایه، فقط در 2 تا 3 سال باقی خواهد ماند.
به همین دلیل gamerهای حرفه ای هر شش ماه، آداپتورهای ویدئویی خود را با موارد جدیدتر جایگزین می کنند.
چند سال پیش زمانی که بازی های ویدئویی به اوج خود رسیدند. هر دو شرکت NVIDIA و ATI، متدهایی را برای پشتیبانی همزمان از چندین آداپتور ویدئویی روی یک سیستم را آغاز نمودند. متد NVIDIA معروف به (SLI(Scalable Link Interface و تکنیک ATI، CrossFireX نام دارد.
اگرچه این دو متد از مفهوم و پیاده سازی مشابهی استفاده می کنند، اما با یکدیگر سازگار نیستند. هر یک از این رویکرد به شما امکان می دهند تا چندین آداپتور ویدئویی را به منظور حصول به عملکرد یک آداپتور ویدئویی سریع تر همزمان روی یک سیستم نصب نمایید.
بعداً بسیاری از gamerها دریافتند که آنها می توانند با این تکنیک، از سد آداپتورهای ویدئویی خیلی گران عبور کنند. به جای نصب یک آداپتور 600 دلاری، آن ها از دو آداپتور 300 دلاری استفاده نمودند و نتیجه خیلی بهتر از مورد منفرد 600 دلاری بود. همین مسئله در سایر موارد مثل دو کارت 150 دلاری به جای یک کارت 300 دلاری و حتی مورد بهتر در ترکیب دو کارت 75 دلاری به جای یک کارت 150 دلاری صادق است.
البته درنظر داشته باشید بواسطه رشد و تغییرات حیرت انگیز در این حوزه معرفی یک آداپتور خاص ممکن نیست و شما در زمان خرید باید به دنبال کارت های جدید ارائه شده روی سایت های شرکت های سازنده باشید.
آداپتور صدا
اگر قصد دارید، از سیستم اسپیکر 6.1،5.1، یا 7.1 برای بازی ویدئویی استفاده کنید و به پشتیبانی از صدای EAX دارید، یک Creative Sound Blaster X-Fi XtremeGamer (اینترفیس PCI Express) یا Sound Blaster X-Fi Titanium (اینترفیس PCI Express) را نصب نمایید. اما قبل از اینکه شما اقدام به خرید هر گونه کارت صدایی اقدام کنید، صدای مجتمع را روی آن تست کنید.
درایو بوت /سیستم:
ما تمایل داریم از یک درایو بوت حالت جامد در هر سیستمی استفاده نماییم. در واقع در حالت ایده آل، مایلیم از SSD بطور وسیع استفاده کنیم. البته هنوز این کار مقرون به صرفه نیست.اما قیمت ها دائماً رو به کاهش است.
به هر حال در این سیستم، برای ذخیره سازی اطلاعات از هارد دیسک و برای درایو بوت/سیستم، از درایو SSD استفاده می نماییم. البته اینجا یک دو راهی دیگر وجود دارد و آن اینکه از (Single-Level Cell) SLC SSDبا ظرفیت کمتر استفاده کنیم یا (MLC SSD (multi-level Cell که ظرفیت بیشتری نسبت به مورد اول دارد. درایوهای SLC معمولاً سریع تر هستند و دیرتر از درایوهای MLC زائل گشته اما برای یک ظرفیت معین، چهار برابر هزینه بیشتری را تحمل می کنند.
ابتدا ما تصمیم گرفتیم که از یک درایو SLC (بواسطه عملکرد و دوام آن) استفاده نماییم. گزینه اول درایو 32 گیگابایت بود که کفاف نیاز ما را نمی داد و گزینه دوم، 64GBبود که علیرغم فضای باز هم ناکافی، قیمتی بالای 600 دلار داشت که این رقم با بودجه ما انطباق نداشت.
بنابراین ما به سراغ گزینه های MLC رفتیم و در طیف 128GB به دنبال درایو مناسب گشتیم. در این طیف، تعداد قابل توجهی درایو متناسب با نیازهای ظرفیتی و هزینه ای ما از سازندگان معرفی همچون Corsair ،Crucial ،Kingston ،OCZ و Western Digital وجود دارد. البته گزینه Intel X25-M نیز یک کاندیدای جدی محسوب می شد اما مدل 80GB آن برای کار ما خیلی کوچک بود و مدل 160GB آن نیز خیلی گران بود.
با توجه به تجربه چندین ساله ما در کار با محصولات Crucial، ما در نهایت Crucial CT128M225 SSD با سرعت خوانش 250MB/s و سرعت نوشتن 190MB/s را انتخاب نمودیم. این درایو هم ظرفیت کافی و هم سرعت کافی را مطابق با نیازهای یک سیستم Exterme دارد.
دیسک سخت:
ما در طی سال های گذشته همواره دیسک سخت Seagate را انتخاب نموده و خرید آن را به دوستان توصیه نمودیم و هرگز از این انتخاب خود پشیمان نشده ایم. درایوهای سری باراکودا از این برند، بسیار سریع، آرام، قابل اعتماد و در نهایت با هزینه معقولی ارائه می شوند.
البته ما برندهای دیگر را از نظر دور نداشتیم. از گزینه های محدود مدل های TB 7.200 RPM SATA 2، مدل Western Digital Caviar Black وجود داشت که در Benchmarkها بسیار نزدیک با Seagate Barracuda XT عمل می کند. اما Barracuda XT از Caviar کم صداتر و خنک تر کار می کند.
بنابراین تصمیم گرفتیم چهار عدد از این درایو را روی سیستم خود (در مجموع TB 8) نصب نماییم. به منظور به حداکثر رساندن عملکرد خوانش متوالی بلوک بلند (long-block sequential read performance) که برای تدوین ویدئویی ایده آل است اما به یک کنترلر RAID سخت افزاری گران نیاز دارد و تنها 6TB از فضای دیسک را در دسترس قرار می دهد. از آنجایی که ما درایو SSD خیلی سریع را برای فایل های ویدئویی کاری خود در اختیار داریم، بنابراین از خرید آن صرف نظر کردیم.
درایو اپتیکال :
صفحه کلید و ماوس:
اسپیکر:
صفحه نمایش:
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140
