تولد تورات

ششم رمضان، سالروز نزول وحي به موسي (ع) است؛ نزول تورات مقدس که پيام پروردگار براي يهوديان بود. پيروان موسي (ع) از زبان شيوا و رساي موسي (ع) پيام پروردگارشان را مي شنيدند. آن ها باور داشتند که اين کلمه ها از جنس کلمه هاي ساده ي روزمره ي خودشان نيست. جنس اين کلمه ها فرق مي کرد. رگه هايي از نور در اين واژه ها موج مي زد. اين ها را موسي (ع) براي امتش آورده بود.
يهوديان، سالروز نزول تورات را «عيد شاووعوت » مي نامند. در اين روز تورات در کوه سينا بر حضرت موسي (ع) نازل شد و يهوديان آن را توسط کاتبانشان نوشتند. اگر چه کم کم اين تورات اصلي، جايش را به کلمه هاي تحريف شده اي داد که رنگ و بوي کتاب اصلي را هم نداشتند؛ اما سالروز نزول تورات براي يهوديان يک عيد بزرگ و مهم است. هر ساله در شب اول اين عيد، کليميان در کنيساها گرد هم مي آيند و با خواندن دعاهاي مخصوص و انجام مراسم ويژه، در انتظار سپيده ي صبح مي مانند تا همانند اجداد خود در بيابان سينا، با طلوع آفتاب، تورات را دريافت کنند. آنان به هنگام صبح و پس از نماز، تورات را با شادي از جايگاه خارج کرده و مي خوانند.
در برخي از جامعه هاي يهودي مرسوم است که محيط کنيسا را براي «روز شاووعوت» با گل و سبزه و تزئين کرده و به شکل جالبي آن را مي آرايند. انجام اين کار به دو علت است؛ اول آنکه شاووعوت روز درختان ميوه است؛ دوم به يادبود کوه سينا که اطراف آن در روز شاووعوت از سبزه و گياه پوشيده شده و مراتع سبز و خرمي داشت. به هر حال کتاب آسماني براي پيروان هر دين، بسيار با اهميت است. يهوديان نيز براي گرامي داشت کتاب مقدسشان، جشن ها و برنامه هاي گوناگوني دارند. بنابر اعتقاد آنان، پيام تورات با اين کلمه ها آغاز شده است:
1-من هستم خداوند، خالق تو، که تو را از سرزمين مصر و از خانه ي بردگي بيرون آوردم.
2.تو را معبودان ديگري غير از من نباشد؛ نسازي براي خود شکل تراشيده (بت) و هرگونه تمثالي.
3.نام خداوند خالق خود را به باطل جاري منما؛ زيرا کسي را که نام او را به باطل ببرد، بدون مجازات نخواهد گذاشت.
البته در قرآن آمده است که خداوند هنگام وحي تورات به موسي (ع)مي فرمايد: «اي موسي! من تو را با رسالت هاي خويش، و با سخن گفتنم (با تو)، بر مردم برتري دادم و برگزيدم پس آن چه را به تو داده ام، بگير و از شکرگزاران باش! و براي او در الواح، اندرزي از هر موضوعي نوشتيم و بياني از هر چيز کرديم؛ پس آن را با جديت بگير! و به قوم خود بگو: به نيکوترين آن ها عمل کنند!(و آنها که به مخالفت برخيزند، کيفرشان دوزخ است) و به زودي جايگاه فاسقان را به شما نشان خواهم داد!»(اعراف/144و145)
بياييد تصور کنيم يهوديان پس از شنيدن پيام پروردگارشان از زبان موسي (ع) چه احساسي داشتند. اينکه خداوند براي تو پيام مخصوصي بفرستد، حس فوق العاده اي است. اين که ببيني پيامبري هست که پيام حق را براي تو بياورد، ترجمه کند و در جامعه ات پياده کند، به آدم حس خوب عزت و سربلندي مي دهد. پيروان موسي (ع) هم همين احساس را داشتند. آن ها براي هم ديگر اين کلمه هاي نوراني را مي خواندند و سعي مي کردند از بر کنند. متأسفانه تحريف اين دين و نابودي تورات اصلي، اين لذت را براي يهوديان ماندگار نکرد؛ اما آن ها براي اين روز، يعني عيد شاووعوت ارزش فراواني قائلند.
منبع:نشريه انتظار نوجوان شماره 73