آيا حذف گوشت و تخم مرغ از برنامه ي غذايي براي سلامتي مضر است؟
معمولاً هنگامي که از گياهخواري صحبت به ميان مي آيد، بسياري از افراد نگران سلامتي خود مي شوند و بلافاصله يک رژيم غذايي فاقد گوشت را رد مي کنند، زيرا بسياري عقيده دارند که يک رژيم غذايي فاقد گوشت و تخم مرغ، فاقد مواد غذايي کافي براي رشد بدن و بخصوص فاقد مقدار کافي پروتيين است. اين موضوع براي والدين از حساسيت خاصي برخوردار است و بيشتر آنان تصور مي کنند، اگر به کودکان خود گوشت ندهند رشد و سلامتي آنها مورد مخاطره ي جدي قرار خواهد گرفت. ولي آيا واقعاً يک رژيم غذايي فاقد انواع گوشت ها(قرمز، سفيد، دريايي) و تخم مرغ از نظر مواد مغذي، بخصوص پروتيين ها، دچار کمبود است و سلامتي انسان را به خطر مي اندازد؟ از ديدگاه علم تغذيه، ماده ي غذايي ترکيبي است که از نظر کيفي و کمي احتياجات انسان را به منظور نگهداري و رشد سلول ها، تنظيم فرآيندهاي زيست شيميايي و تأمين انرژي بر آورده مي کند. غذاي مناسب انسان بايد شامل پنجاه تا شصت ماده ي مغذي باشد تا احتياجات مذکور را تأمين کند اين مواد مغذي را مي توان در شش دسته ي عمده جاي داد:
پروتئين ها، کربوهيدرات ها، چربي ها، مواد معدني، ويتامين ها و آب.
فقط هنگامي که مواد مغذي فوق الذکر به اندازه ي کافي جذب بدن شود، بدن قادر به حداکثر بازدهي و کارکرد خواهد بود. اگر يکي از مواد وغذي اصلي براي مدت زماني از رژيم غذايي حذف شود، انسان دچار بيماري هاي گوناگوني خواهد شد که نوع بيماري، بستگي به ماده ي مغذي حذف شده يا کمبود آن خواهد داشت. اگر چه در يک رژيم غذايي سالم گياهي، جايي براي گوشت و تخم مرغ وجود ندارد، ولي مي بايست از شير و انواع لبنيات استفاده ي کافي به عمل آيد تا از نظر تأمين برخي از پروتيين ها و آمينواسيدهاي ضروري و ساير ترکيبات مورد نياز بدن کاستي به وجود نيايد.
ماده ي اصلي هر کدام از سلول هاي بدن، اعم از استخوان، عضله، خون و آنزيم را پروتيين ها تشکيل مي دهند، بنابراين يک تغذيه ي سالم مي باست پروتيين هاي لازم را براي نگهداري، رشد و ترميم ياخته ها و بسياري از مکانيسم هاي ديگر زيست شيميايي فراهم آورد. هنگام هضم غذا، پروتيين هاي موجود در آن به ترکيبات ساده تري تبديل مي شوند که به آنها آمينواسيد مي گويند. اگر تمام آمينو اسيدهاي ضروري در رژيم غذايي انسان موجود باشد و ازت و ساير عناصر غذايي نيز به اندازه ي کافي براي بدن فراهم شود، آنگه بدن قادر است تمام پروتيين ها و آمينواسيدهاي لازم را سنتز و استفاده کند، ولي اگر يک يا چند آمينواسد ضروري، براي مدتي از رژيم غذايي حذف شود و يا مقدار آنها نقصان يابد در اين صورت تدريجاً سنتز و کاربرد ساير پروتيين ها و آمينواسيدها در بدن دچار اختلال شده و مي تواند باعث ضعف و بيماري شود. اگر گوشت و تخم مرغ از رژيم غذايي حذف شود، نه تنها از نظر پروتيين کمبود به وجد نمي آيد، بلکه در موارد متعددي، ميزان پروتيين موجود در مواد غذايي گياهي و لبنيات، به مراتب بيشتر از پروتيين موجود در گوشت و تخم مرغ است. اگر رژيم غذايي گياهي با شير و پنير و انواع لبنيات نيز توأم شود، مطمئناً از نظر ميزان پروتيين بايد به اين نکته نيز توجه داشت که مصرف زياده از حد آن نه تنها به سلامتي و رشد بهتر بدن کمک نمي کند، بلکه باعث به وجود آمدن بيماري نيز مي شود، زيرا ازت موجود در پروتيين مازاد بر احتياج، در بدن به اوره و اسيداوريک تبديل مي شود که براي سلامتي بسيار مضر است.
براي آنکه بدن بتواند پرتيين را به بهترين وجه با بالاترين بازدهي مورد استفاده قرار دهد، بايد مقدار کافي کربوهيدرات و چربي نيز از طريق غذا براي بدن فراهم شود. ميزان پروتيين مورد نياز بدن با توجه با شرايط زندگي، شرايط اقليمي، سن و نوع کار بسيار متفاوت است، ولي براي يک انسان بالغ به وزن هفتاد کيلوگرم حدود 65 گرم پروتيين در روز، يک ميانگين متعارف محسوب مي شود. هر گرم پروتيين اضافي در حدود چهار کالري حرارت و مقداري اوره و اسيداوريک در بدن ايجاد مي کند.
منبع: 7روز زندگي شماره -82
پروتئين ها، کربوهيدرات ها، چربي ها، مواد معدني، ويتامين ها و آب.
فقط هنگامي که مواد مغذي فوق الذکر به اندازه ي کافي جذب بدن شود، بدن قادر به حداکثر بازدهي و کارکرد خواهد بود. اگر يکي از مواد وغذي اصلي براي مدت زماني از رژيم غذايي حذف شود، انسان دچار بيماري هاي گوناگوني خواهد شد که نوع بيماري، بستگي به ماده ي مغذي حذف شده يا کمبود آن خواهد داشت. اگر چه در يک رژيم غذايي سالم گياهي، جايي براي گوشت و تخم مرغ وجود ندارد، ولي مي بايست از شير و انواع لبنيات استفاده ي کافي به عمل آيد تا از نظر تأمين برخي از پروتيين ها و آمينواسيدهاي ضروري و ساير ترکيبات مورد نياز بدن کاستي به وجود نيايد.
ماده ي اصلي هر کدام از سلول هاي بدن، اعم از استخوان، عضله، خون و آنزيم را پروتيين ها تشکيل مي دهند، بنابراين يک تغذيه ي سالم مي باست پروتيين هاي لازم را براي نگهداري، رشد و ترميم ياخته ها و بسياري از مکانيسم هاي ديگر زيست شيميايي فراهم آورد. هنگام هضم غذا، پروتيين هاي موجود در آن به ترکيبات ساده تري تبديل مي شوند که به آنها آمينواسيد مي گويند. اگر تمام آمينو اسيدهاي ضروري در رژيم غذايي انسان موجود باشد و ازت و ساير عناصر غذايي نيز به اندازه ي کافي براي بدن فراهم شود، آنگه بدن قادر است تمام پروتيين ها و آمينواسيدهاي لازم را سنتز و استفاده کند، ولي اگر يک يا چند آمينواسد ضروري، براي مدتي از رژيم غذايي حذف شود و يا مقدار آنها نقصان يابد در اين صورت تدريجاً سنتز و کاربرد ساير پروتيين ها و آمينواسيدها در بدن دچار اختلال شده و مي تواند باعث ضعف و بيماري شود. اگر گوشت و تخم مرغ از رژيم غذايي حذف شود، نه تنها از نظر پروتيين کمبود به وجد نمي آيد، بلکه در موارد متعددي، ميزان پروتيين موجود در مواد غذايي گياهي و لبنيات، به مراتب بيشتر از پروتيين موجود در گوشت و تخم مرغ است. اگر رژيم غذايي گياهي با شير و پنير و انواع لبنيات نيز توأم شود، مطمئناً از نظر ميزان پروتيين بايد به اين نکته نيز توجه داشت که مصرف زياده از حد آن نه تنها به سلامتي و رشد بهتر بدن کمک نمي کند، بلکه باعث به وجود آمدن بيماري نيز مي شود، زيرا ازت موجود در پروتيين مازاد بر احتياج، در بدن به اوره و اسيداوريک تبديل مي شود که براي سلامتي بسيار مضر است.
براي آنکه بدن بتواند پرتيين را به بهترين وجه با بالاترين بازدهي مورد استفاده قرار دهد، بايد مقدار کافي کربوهيدرات و چربي نيز از طريق غذا براي بدن فراهم شود. ميزان پروتيين مورد نياز بدن با توجه با شرايط زندگي، شرايط اقليمي، سن و نوع کار بسيار متفاوت است، ولي براي يک انسان بالغ به وزن هفتاد کيلوگرم حدود 65 گرم پروتيين در روز، يک ميانگين متعارف محسوب مي شود. هر گرم پروتيين اضافي در حدود چهار کالري حرارت و مقداري اوره و اسيداوريک در بدن ايجاد مي کند.
منبع: 7روز زندگي شماره -82
