میدان تیر میعادگاه فداییان اسلام
صبح گاه بیست و هفتم دی ماه یادآور كوچ عاشقانه مبارزانی است كه دست از جان شسته و برای اعتلای اسلام ناب محمدی سینه به گلوله های خشم استبداد زمان سپردند، سید مجتبی تهرانی معروف به نواب صفوی، سید محمد واحدی، خلیل طهماسبی و مظفر ذوالقدر، كه در بیدادگاه نظامی رژیم پهلوی به اعدام محكوم شده و در این روز با خلوص و صفای باطنی به شهادت رسیدند. آنچه نواب صفوی را در بین مبارزان شاخص ساخته بود، توجه خاص او و گروه فداییان اسلام به حفظ و گسترش تفكرات اسلامی در جامعه بود.
شرایط آن زمان ایران به گونه ای رقم خورد كه با ظهور سلسله پهلوی نماد غربگرایی و مبارزه با عقاید اصیل اسلامی بیش از بیش نمود پیدا كرده بود. محدود ساختن حوزه های علمیه،خلع لباس روحانیون، كشف حجاب، تعطیلی مراسم سنتی روضه خوانی و سوگواری از جمله مسائلی بود كه در این دوره دیده می شد.
با بركناری رضا خان و روی كار آمدن محمدرضا پهلوی شكل نوینی از دین ستیزی در كشور رواج یافت این شیوه با انتشار مقالات و كتاب های مختلف سعی در كم رنگ كردن اعتقادات مردم و نشر فرهنگ و تمدن غرب را داشت از جمله این حركت ها می توان از انتشار كتابهای احمد كسروی یاد كرد كه در اغلب آنها اعتقادات مسلمانان، بویژه شیعیان به چالش كشیده می شد و همین امر خاطر مردم متدین و حوزه های علمیه را مكدر ساخته بود و این حس نگرانی از ایران به حوزه علمیه نجف نیز رسید. نواب صفوی كه در آن زمان در این حوزه علمیه مشغول به تحصیل بود با صلاحدید علمای وقت نجف، برای مبارزه با كجروی های بدخواهان، بد اندیشان و روشنگری مردم به ایران آمد.
او پس از ورود به ایران با برگزاری مجالس بحث و سخنرانی از كسروی خواست تا با پذیرش اشتباهات خود دست از بی دین ساختن خود و مردم بردارد اما به نتیجه ای نرسید.
نواب پس از اینكه نصحیت و ارشاد را برای اینگونه افراد بی فایده دید ، برای منسجم ساختن مسیر مبارزات ضمن صدور اعلامیه ای موجودیت جمعیت فداییان اسلام را اعلام كرد و از نخستین اقدامات این گروه همانا اعدام انقلابی كسروی توسط سید حسین امامی در اردیبهشت1324 بود.
اعدام انقلابی كسروی به جرم سوزاندن و پاره كردن قرآن و ادعیه، توهین به پیامبر( ص )، جسارت به امام صادق (ع )، تاسیس مذهبی به نام پاكدینی و ادعای برانگیختگی پیغمبری؛ صورت پذیرفت. با این اقدام جمعیت فداییان اسلام عملا مبارزات مسلحانه خود را علیه رژیم آغاز كرد.
هلاكت كسروی با حمایت، رضایت و خرسندی مردم و علما همراه شد. این گروه با استفاده از این پشتیبانی ها فعالیت های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خود را با هدف روشنگری و برانگیختن مردم به مبارزه با مظاهر بی دینی و رواج فرهنگ غرب، در مساجد و تكایا مطمئن تر ادامه داد.
از جمله دیگر فعالیت های این گروه حمایت از مبارزات مردم فلسطین و حضور فعال در سخنرانی ها و كنفرانس های مربوط به این موضوع بود كه نواب با افكار انقلابی خود پیرامون موضوع فلسطین در كنفرانس اردن(1332) از تمامی كشورهای حامی خواست تا مساله فلسطین را یك مساله اسلامی بدانند و نه عربی، چرا كه حمایت از مسلمانان وظیفه ای جهانی و گسترده است.
اقدام دیگر نواب و گروه فداییان اسلام اعدام انقلابی عبدالحسین هژیر وزیر دربار وقت بود، بدنبال انجام مقدمات برگزاری انتخابات مجلس شانزدهم و احساس خطر این گروه از انجام تقلب در اعلام آرا آنها با افشاگری از مردم خواستند كه به میدان بهارستان بیایند و اعتراض خود را بیان كنند، مردم تهران نیز تظاهرات گسترده ای را برپا كردند اما به دستور هژیر نیروهای نظامی با اسلحه به مردم حمله وعده زیادی را مجروح كردند.
پس از این ماجرا انتخابات مجلس با ممانعت از ورود مخالفان ،همانگونه كه پیش بینی می شد، برگزار شد و تحصن مخالفان نیز نتیجه ای را در بر نداشت؛ فداییان اسلام در اینجا وارد عمل شدند و با اعدام انقلابی هژیر او را از سر راه برداشتند (13 آبان ماه سال 1328) و حسین امامی مبارزی از تبار حسین كه این ماموریت را به انجام رسانده بود توسط نیروهای امنیتی دستگیر و چهار روز بعد به اعدام محكوم شد و به شهادت رسید و حاصل این اقدام جسورانه این گروه ابطال نتیجه انتخابات بود.
اعضای خدا جوی این گروه علی رغم دستگیری و شهادت یكی از یارانشان همچنان در صحنه حضوری فعال داشتند و در مساله ملی شدن صنعت نفت به حمایت از مواضع آیت الله كاشانی پرداختند و با اعلام مفسد بودن علی رزم آرا نخست وزیر وقت و یكی از مخالفان سرسخت این اقدام ملی، او را در 16 اسفند 1329، توسط خلیل طهماسب از میان برداشتند.
پس از مرگ رزم آرا، حسین علاء نخست وزیر شد و برای فراهم آوردن فضای لازم جهت دستگیری فداییان اسلام در ۲۹اسفند حكومت نظامی اعلام و تعداد زیادی از اعضای این گروه را دستگیر كرد. اما نواب از دست ماموران گریخت و به جایی نامشخص نقل مكان كرد.
بوجود آمدن فضای جنگ سرد پس از جنگ جهانی دوم بین دو قدرت پیروز یعنی آمریكا و شوروی، بلوك ها و پیمان های نظامی مختلفی را ایجاد كرد كه پیمان بغداد یكی از آنها بود، این پیمان با هدف ایجاد یك سیستم دفاعی در مقابل شوروی با تشویق آمریكا و انگلیس بین عراق و تركیه منعقد شد ، انگلستان ،پاكستان و ایران نیز رسما به این پیمان پیوستند، گروه فدائیان اسلام با عضویت ایران در این سازمان مخالف بود چراكه اعتقاد داشت قبول این پیمان به معنی حضور و رواج فرهنگ غربی بویژه آمریكا در كشور است و این عمل محاربه با خدا و اسلام تلقی می شود و آنها استدلال خود را در سخنرانیها و اطلاعیه های مختلف به گوش مسوولان وقت می رساندند.
هنگامی كه این پیام با بی اعتنایی دولت مواجه شد، آنها اعلام كردند كه در این زمان سكوت شایسته نیست و دفاع واجب است و اینگونه بود كه تصمیم گرفتند با اعدام انقلابی حسین علاء ریشه این فساد را از بین ببرند، در این ماجرا نخست وزیر حسین علاء (25 آبان ماه 1334)توسط مظفر ذوالقدر مضروب شد اما جان سالم بدر برد و ذوالقدر دستگیر و دیگر اعضای گروه از جمله نواب صفوی به عنوان رهبر گروه در اول آذر 1334 دستگیر شدند.
در دادگاه نظامی رژیم، نواب صفوی،سید محمد واحدی،خلیل طهماسبی و مظفر ذوالقدر به اعدام و بقیه اعضای گروه به زندان محكوم شدند. در صبحگاه بیست و هفتم دی ماه ۱۳۳۴ میدان تیر تهران، میعادگاه این شهدا شد.
منبع:ايرنا
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
شرایط آن زمان ایران به گونه ای رقم خورد كه با ظهور سلسله پهلوی نماد غربگرایی و مبارزه با عقاید اصیل اسلامی بیش از بیش نمود پیدا كرده بود. محدود ساختن حوزه های علمیه،خلع لباس روحانیون، كشف حجاب، تعطیلی مراسم سنتی روضه خوانی و سوگواری از جمله مسائلی بود كه در این دوره دیده می شد.
با بركناری رضا خان و روی كار آمدن محمدرضا پهلوی شكل نوینی از دین ستیزی در كشور رواج یافت این شیوه با انتشار مقالات و كتاب های مختلف سعی در كم رنگ كردن اعتقادات مردم و نشر فرهنگ و تمدن غرب را داشت از جمله این حركت ها می توان از انتشار كتابهای احمد كسروی یاد كرد كه در اغلب آنها اعتقادات مسلمانان، بویژه شیعیان به چالش كشیده می شد و همین امر خاطر مردم متدین و حوزه های علمیه را مكدر ساخته بود و این حس نگرانی از ایران به حوزه علمیه نجف نیز رسید. نواب صفوی كه در آن زمان در این حوزه علمیه مشغول به تحصیل بود با صلاحدید علمای وقت نجف، برای مبارزه با كجروی های بدخواهان، بد اندیشان و روشنگری مردم به ایران آمد.
او پس از ورود به ایران با برگزاری مجالس بحث و سخنرانی از كسروی خواست تا با پذیرش اشتباهات خود دست از بی دین ساختن خود و مردم بردارد اما به نتیجه ای نرسید.
نواب پس از اینكه نصحیت و ارشاد را برای اینگونه افراد بی فایده دید ، برای منسجم ساختن مسیر مبارزات ضمن صدور اعلامیه ای موجودیت جمعیت فداییان اسلام را اعلام كرد و از نخستین اقدامات این گروه همانا اعدام انقلابی كسروی توسط سید حسین امامی در اردیبهشت1324 بود.
اعدام انقلابی كسروی به جرم سوزاندن و پاره كردن قرآن و ادعیه، توهین به پیامبر( ص )، جسارت به امام صادق (ع )، تاسیس مذهبی به نام پاكدینی و ادعای برانگیختگی پیغمبری؛ صورت پذیرفت. با این اقدام جمعیت فداییان اسلام عملا مبارزات مسلحانه خود را علیه رژیم آغاز كرد.
هلاكت كسروی با حمایت، رضایت و خرسندی مردم و علما همراه شد. این گروه با استفاده از این پشتیبانی ها فعالیت های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خود را با هدف روشنگری و برانگیختن مردم به مبارزه با مظاهر بی دینی و رواج فرهنگ غرب، در مساجد و تكایا مطمئن تر ادامه داد.
از جمله دیگر فعالیت های این گروه حمایت از مبارزات مردم فلسطین و حضور فعال در سخنرانی ها و كنفرانس های مربوط به این موضوع بود كه نواب با افكار انقلابی خود پیرامون موضوع فلسطین در كنفرانس اردن(1332) از تمامی كشورهای حامی خواست تا مساله فلسطین را یك مساله اسلامی بدانند و نه عربی، چرا كه حمایت از مسلمانان وظیفه ای جهانی و گسترده است.
اقدام دیگر نواب و گروه فداییان اسلام اعدام انقلابی عبدالحسین هژیر وزیر دربار وقت بود، بدنبال انجام مقدمات برگزاری انتخابات مجلس شانزدهم و احساس خطر این گروه از انجام تقلب در اعلام آرا آنها با افشاگری از مردم خواستند كه به میدان بهارستان بیایند و اعتراض خود را بیان كنند، مردم تهران نیز تظاهرات گسترده ای را برپا كردند اما به دستور هژیر نیروهای نظامی با اسلحه به مردم حمله وعده زیادی را مجروح كردند.
پس از این ماجرا انتخابات مجلس با ممانعت از ورود مخالفان ،همانگونه كه پیش بینی می شد، برگزار شد و تحصن مخالفان نیز نتیجه ای را در بر نداشت؛ فداییان اسلام در اینجا وارد عمل شدند و با اعدام انقلابی هژیر او را از سر راه برداشتند (13 آبان ماه سال 1328) و حسین امامی مبارزی از تبار حسین كه این ماموریت را به انجام رسانده بود توسط نیروهای امنیتی دستگیر و چهار روز بعد به اعدام محكوم شد و به شهادت رسید و حاصل این اقدام جسورانه این گروه ابطال نتیجه انتخابات بود.
اعضای خدا جوی این گروه علی رغم دستگیری و شهادت یكی از یارانشان همچنان در صحنه حضوری فعال داشتند و در مساله ملی شدن صنعت نفت به حمایت از مواضع آیت الله كاشانی پرداختند و با اعلام مفسد بودن علی رزم آرا نخست وزیر وقت و یكی از مخالفان سرسخت این اقدام ملی، او را در 16 اسفند 1329، توسط خلیل طهماسب از میان برداشتند.
پس از مرگ رزم آرا، حسین علاء نخست وزیر شد و برای فراهم آوردن فضای لازم جهت دستگیری فداییان اسلام در ۲۹اسفند حكومت نظامی اعلام و تعداد زیادی از اعضای این گروه را دستگیر كرد. اما نواب از دست ماموران گریخت و به جایی نامشخص نقل مكان كرد.
بوجود آمدن فضای جنگ سرد پس از جنگ جهانی دوم بین دو قدرت پیروز یعنی آمریكا و شوروی، بلوك ها و پیمان های نظامی مختلفی را ایجاد كرد كه پیمان بغداد یكی از آنها بود، این پیمان با هدف ایجاد یك سیستم دفاعی در مقابل شوروی با تشویق آمریكا و انگلیس بین عراق و تركیه منعقد شد ، انگلستان ،پاكستان و ایران نیز رسما به این پیمان پیوستند، گروه فدائیان اسلام با عضویت ایران در این سازمان مخالف بود چراكه اعتقاد داشت قبول این پیمان به معنی حضور و رواج فرهنگ غربی بویژه آمریكا در كشور است و این عمل محاربه با خدا و اسلام تلقی می شود و آنها استدلال خود را در سخنرانیها و اطلاعیه های مختلف به گوش مسوولان وقت می رساندند.
هنگامی كه این پیام با بی اعتنایی دولت مواجه شد، آنها اعلام كردند كه در این زمان سكوت شایسته نیست و دفاع واجب است و اینگونه بود كه تصمیم گرفتند با اعدام انقلابی حسین علاء ریشه این فساد را از بین ببرند، در این ماجرا نخست وزیر حسین علاء (25 آبان ماه 1334)توسط مظفر ذوالقدر مضروب شد اما جان سالم بدر برد و ذوالقدر دستگیر و دیگر اعضای گروه از جمله نواب صفوی به عنوان رهبر گروه در اول آذر 1334 دستگیر شدند.
در دادگاه نظامی رژیم، نواب صفوی،سید محمد واحدی،خلیل طهماسبی و مظفر ذوالقدر به اعدام و بقیه اعضای گروه به زندان محكوم شدند. در صبحگاه بیست و هفتم دی ماه ۱۳۳۴ میدان تیر تهران، میعادگاه این شهدا شد.
منبع:ايرنا
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
/ج
