آيا تا به حال به لباس خود دقت کرده ايد؟ آيا در ترکيب رنگ، جنس و برش پارچه از پيش تصميم گرفته ايد؟ يا اينکه آنها را اتفاقي کنار هم قرار مي دهيد؟ شايد بدانيد که هر کدام از اينها مي توانند محاسن اندام را جلوه گر کنند و معايب آن را تا حد امکان بپوشانند. بنابراين، شناخت عواملي چون: 1- طرح پارچه 2- جنس پارچه 3- برش پارچه 4- رنگ پارچه مي تواند در نشان دادن تناسب اندام هر فرد نقش بسزايي داشته باشد.
1- تأثير طرح پارچه:
براي تهيه يک لباس برازنده انتخاب طرح پارچه اهميت بسياري دارد؛ زيرا با برگزيدن يک طرح مناسب و در عين حال جالب مي توان تناسب لازم را رعايت نمود. به طور کلي در هنگام خريد نبايد پارچه آنقدر توجه تان را جلب کند که بدون در نظر گرفتن مدل انتخاب و نوع اندام خويش به خريد آن اقدام نماييد.
الف) پارچه هاي راه راه:
هنگام انتخاب اين نوع پارچه ها، از يک طرف مدل لباس را به دقت در نظر بگيريد تا موقع برش دچار اشکال نشويد و از طرف ديگر به اصول مربوط به اندام از ديدگاه طراحي لباس توجه داشته باشيد. پارچه هاي با راه عمودي اندام را باريک تر و پارچه هاي با راه افقي شخص را چاق تر نشان مي دهند. درضمن، فواصل يا فضاي بين خطوط نيز در اين مورد مؤثر است.
-پارچه هاي راه راه عمودي:
پارچه هاي راه راه عمودي که عرض راه هاي آن نسبتاً عريض است (فواصل بين خطوط زياد است)، فرد را چاق تر و پارچه هاي راه راه که خطوط آن باريک تر هستند، شخص را لاغرتر نشان مي دهند.
-پارچه هاي راه راه افقي:
پارچه هاي راه راه افقي که عرض راه هاي آن عريض باشد (فواصل بين خطوط زياد است) شخص را چاق تر و بالعکس پارچه هاي راه راه افقي که عرض راه هاي آن نسبتاً کمتر است، پوشنده را لاغرتر نشان مي دهند.
ب) پارچه هاي خالدار:
پارچه هاي خالدار (دايره اي شکل) ظاهري مدور به پوشنده مي دهند. البته پارچه هايي با خال هاي ريز و کوچک و با فواصل کم، اندام را لاغرتر و پارچه هايي با خال هاي درشت و با فواصل زياد اندام را درشت تر نشان مي دهند.
ج) پارچه هاي گلدار:
به طور کلي پارچه هاي نقش دار اندام را درشت تر نشان مي دهند. پارچه هاي گل درشت، با رنگ هاي روشن و زنده، اندام را درشت تر و پارچه هايي با گل و بته ريز و رنگ هاي تيره يا مات در يک مايه رنگي، اندام را لاغرتر نشان مي دهند.
د) پارچه هاي چهارخانه:
اين نوع پارچه ها افراد را درشت تر نشان مي دهند. پارچه هاي چهارخانه ريز از فاصله نسبتاً دور يکرنگ به نظر مي آيند و به نسبت رنگ شان شخص را لاغرتر و بالعکس پارچه هاي پيچازي (پارچه هايي که داراي خانه هاي چهارگوش و يا شطرنجي هستند) با طرح درشت (با خطوط کلفت و سطح رنگي بزرگ) پوشنده را درشت اندام جلوه مي دهند.
2- تأثير جنس پارچه:
يکي از اصول مهم در انتخاب پارچه، جنس آن است. جنس تاروپود، نوع بافت و به طور کلي نماي پارچه پس از بافته شدن، سطح پارچه را تشکيل مي دهد. اگر لباسي داراي مدل متناسب با اندام و برشي طبق اصول صحيح و دوختي عالي باشد ولي به جنس پارچه از نظر هماهنگي با مدل توجه نشود، زحمات دوزنده به هدر مي رود.
الف) پارچه هاي چسبان:
اين نوع پارچه (نظير ژرسه) در صورتي که کاملا چسبان دوخته شود شخص لاغر را لاغرتر و چاق را چاق تر جلوه گر مي کند؛ زيرا خطوط خارجي اندام را به طور واضح نشان مي دهد. اگر شخص لاغر پارچه ژرسه را به صورت چين دار يا دراپه (چين هاي نامرتبي که در يک قسمت لباس جمع و در قسمت ديگر محو مي شوند) بپوشد، خوش اندام تر به نظر مي رسد.
ب) پارچه هاي آهاردار:
پارچه هاي آهاردار به علت اينکه روي تن نمي خوابند، اندام را درشت تر جلوه مي دهند و پارچه هايي لطيف که ريزش بيشتري دارند و لغزنده اند، شخص را ظريف تر نشان مي دهند.
ج) پارچه هاي ضخيم و ناصاف:
پارچه هاي با سطح خشن و زبر (مانند توئيد پشمي، کلوکه، پوست هاي طبيعي و مصنوعي) به دليل ضخامت شان قطر بيشتري به اندام شخص داده و اندام را درشت تر جلوه مي دهند؛ در حالي که پارچه هاي با سطح صاف (مانند کرپ ظريف) شخص را لاغرتر نشان مي دهند.
3ـ تأثير برش لباس:
برش ها و مدل هاي انتخابي که مجموعه اي از خطوط هستند، به دليل ويژگي هاي بصري و رواني خطوط، اساسي ترين و مؤثرترين عامل براي مشخص کردن اندام و متناسب و برازنده نمايان ساختن آنها مي باشند. خطوط داراي قدرت ذاتي هستند؛ تا جايي که مي توانند تصور ذهني قوي در بيننده ايجاد کنند. به جز عوامل ذکر شده، عوامل ديگري مانند توازن، ترکيب مدل ها و... نيز مي توانند اندام را متناسب و برازنده نشان دهند.
الف) برش هاي عمودي:
به طور کلي برش هاي عمودي فرد را کوچک تر از اندازه اصلي نشان مي دهند. در عين حال، استفاده از برش هاي موازي عمودي اندام را لاغرتر مي کند. هرچه فاصله بين خطوط موازي خط عمودي بيشتر باشد، اندام چاق تر و بالعکس هرچه فواصل خطوط کمتر باشد، شخص لاغرتر به نظر مي آيد.
ب)برش هاي افقي:
با توجه به اين که خط افقي ديد چشم را به طرفين مي کشاند، براي افزايش عرض بدن استفاده مي شود. در عين حال برش هاي افقي فرد را کوتاه تر جلوه مي دهند. چنانچه اين برش در بالاتنه باشد، قد بالاتنه را کوتاه تر و طول پاها را بلندتر مي کند و بالعکس، چنانچه برش در قسمت پايين لباس باشد، قد بالاتنه بلندتر و طول پاها کوتاه تر به نظر مي رسد.
ج) برش هاي مايل:
در انتخاب برش هاي مايل، طول خط مايل و درجه شيب آن اهميت خاصي دارد. هرچه طول خط بلندتر و درجه شيب آن کمتر (به خط عمودي نزديک تر و بلند) باشد، اندام را بلندتر و لاغرتر و بالعکس، هرچه طول خط کوتاه تر و درجه شيب آن به خط افقي نزديک تر و کوتاه تر باشد، اندام را کوتاه تر و چاق تر نشان مي دهد.
د) برش هاي منحني و شکسته:
خطوط منحني در طرح لباس ممکن است به شکل هلال هاي بزرگ يا دالبرهاي کوچک و نيم دايره استفاده شود. درست است که خطوط منحني احساس آرامش و ملايمت را القا مي کنند، ولي اندام را کوتاه تر و درشت تر نشان مي دهند و بالعکس، خطوط شکسته تا اندازه اي خصوصيات خط مايل را دارند و اندام را بلندتر و لاغرتر از برش منحني نشان مي دهند.
4- تأثير رنگ پارچه:
رنگ ها نيز داراي روابط و حالات گوناگوني هستند که با شناخت دقيق آنها انتخاب رنگ براي شما بسيار آسان خواهد شد. رنگ ها حتي مي توانند سايز و رنگ چهره را مغاير با آنچه هست نشان دهند. براي اين منظور کافي است در زير نور طبيعي روز در حالي که مقابل آينه ايستاده ايد، پارچه هايي به رنگ هاي مختلف را روي شانه بيندازيد و تأثير هر يک از آنها راروي چهره و بدن خون مورد توجه قرار دهيد.
الف) رنگ هاي گرم و سرد:
به علت کيفيت «پيش آيند» و «پس روند» (رنگ پيش آيند رنگي است که زودتر جلوه مي کند و رنگ پس روند رنگي است که ديرتر ديده مي شود) رنگ هايي که در چرخه رنگ جزء رنگ هاي گرم هستند (مانند قرمز، زرد، نارنجي)، به علت زودتر رسيدن به چشم ما مي توانند شيء را نزديک تر و اندام را درشت جلوه دهند و بالعکس، رنگ هاي سرد (مانند آبي، سبز، سبزآبي) به علت ديرتر رسيدن به چشم، شيء را دورتر و در نتيجه ظريف تر جلوه مي دهند. براي مثال، رنگ آبي سايز فرد را کوچک تر از طرحي با رنگ نارنجي نشان مي دهد.
ب) رنگ هاي تيره:
پارچه هايي با رنگ تيره و سياه (انواع ترکيب رنگ ها با خاکستري) به علت اينکه محيط خارجي اندام را واضح نشان نمي دهند، اندام شخص را ظريف تر و بالعکس، رنگ هاي روشن و درخشان اندام را درشت تر جلوه مي دهند.
ج) پارچه هاي يکرنگ:
لباس هايي که از پارچه هاي دورنگ، مانند سياه و قرمز انتخاب شده اند، شخص را کوتاه تر و درشت تر و بالعکس، لباس هاي يکرنگ شخص را بلندتر و ظريف تر نشان مي دهند.
د) پارچه هاي براق و تأثير آن بر روي لباس:
پارچه هاي براق، مثل ساتن که مقادير زيادي نور را منعکس مي کنند، اندام را درشت تر جلوه مي دهند و بالعکس، پارچه هايي که رنگ شان مات است، اندام را ظريف تر نشان مي دهند.
ه) پارچه هاي براق و تأثير آن بر روي رنگ پوست:
پارچه هاي براق رنگ پوست را مي پرانند و بر ناهمواري و مشکلات پوست صورت يا بدن تأکيد مي کنند. اگر پوستي زيبا داريد، اين نوع پارچه ها به علت تأکيد، مناسبند؛ ولي در مورد پوست هاي کدر، رنگ پوست را کدرتر مي کنند. پارچه هاي مات به علت جذب نور، رنگ پوست صورت را بيشتر مي کنند. اين نوع پارچه ها براي افراد پير يا افرادي که پوست کمرنگ دارند مناسبند.
و) نسبت رنگ سفيد و سياه:
سفيد و سياه بيشترين تضاد را به وجود مي آورند. اگر اين دو رنگ با نسبت سه قسمت سفيد و يک قسمت سياه به کار روند، هر دو به وضوح به چشم مي آيند. نسبت نابرابر (يکي از دلايل استفاده از نسبت نابرابر در رنگ ها، وزن آنهاست) باعث جلوگيري از غلبه سياه بر سفيد مي شود و ترکيبي زنده و پرتحرک به وجود مي آورد.
پارچه هايي با ارزش ها و شدت هاي رنگي متفاوت:
تيرگي، روشني (تمام تون هاي تيره در زمينه سفيد با توجه به درجه روشني، جلوتر و در زمينه سياه، ديرتر به نظر مي آيند)و درجه درخشش رنگ ها، تأثير بسزايي روي اندام دارد. رنگ هايي با خلوص بالا و والوريزمال، سايز فرد را افزايش مي دهند. براي مثال، رنگ قرمز چرخه رنگ، فرد را چاق تر و درشت تر نشان مي دهد؛ درحالي که اگر قرمزي را انتخاب کنيم که خاکستري داشته باشد (قرمز مات با کمي خاکستري) روي اندام تأثيري نخواهد داشت.
منبع:ماهنامه دنیای زنان شماره 52
