راهنماي خريد کمکوردر ديجيتال
اين روزها کمکوردرهاي HD در حال کوچک تر شدن هستند. حمل و استفاده از آن ها ساده تر مي شود و به شما اجازه مي دهند، ساعت ها ويدئوي با کيفيت و غني را تصويربرداري کنيد. ما در اين مقاله به بررسي گزينه هاي موجود در اين زمينه مي پردازيم و انواع و اقسام کمکوردرهاي ديجيتال، ازکمکوردرهاي جيبي تا حرفه اي را براي شما تشريح خواهيم کرد.
براي سال هاي متمادي، کمکوردرهاي نسبتاً ارزان قيمت و standard-definition ويدئوي با کيفيت خوب را ارائه مي کردند. اما الان، با پرداخت همان مبلغ پول شما مي توانيد دوربين هاي high-definition (با کيفيت بالا) بخريد که به شما اجازه مي دهند فيلم هايي با رنگ هاي بي نظير و وضوح بالا بگيريد، اين فيلم ها را بر روي حافظه اش يا ديسک سخت ذخيره و آن ها را به راحتي بر روي وب آپ لود کنيد. اگر شما يک فرد مبتدي باشيد و يا قصد داشته باشيد شاهکار مستقل بعدي را بسازيد ما شما را به سمت کمکوردري که کاملاً مناسب نيازهاي تان باشد هدايت مي کنيم.
در طي چند سال گذشته، سازندگان کمکوردر، درايوهاي حافظه فلش با ظرفيت بالا را براي ذخيره سازي فيلم ها به دوربين هاي خود افزوده اند و در همين مدت ظرفيت کارت هاي SDHC و SDXC نيز افزايش پيدا کرده است. اين روزها، بسياري از کمکوردرها، از تلفيقي از يک شکاف کارت SD (يا حتي چندين شکاف) و يک درايو فلش بيروني براي ذخيره سازي تصاوير استفاده مي کنند. بقيه کمکوردرها از يک فرمت ذخيره سازي ديگر بهره برداري مي کنند.
براي هر يک از اين روش هاي ذخيره سازي، معايب و محاسني وجود دارد؛ اما بهترين گزينه در اين حوزه، کمکوردري است که از کارت ذخيره سازي مبتني بر کارت SDHC و SDXC استفاده مي کند. در اين جا به مزايا و معايب عمده و برجسته هر يک از فرمت هاي ذخيره سازي رسانه و همچنين راهنمايي براي چگونگي انتخاب کمکوردر مناسب اشاره مي کنيم.
ديسک هاي سخت در عين حال در شرايط چالش برانگيز مثل تصويربرداري در مکان هاي خارجي، نماهاي سريع يا در ارتفاعات بالاتر از 10000 فوت درمعرض crash کردن هستند؛ بنابراين بهتر است براي تصويربرداري هاي خود به اندازه کافي حافظه فلش به همراه ببريد و سپس ويدئو را به يک ديسک سخت بيروني يا ديسک سخت PCتان انتقال دهيد. به اين علت که فضاي ذخيره سازي زياد، از نيازهاي اصلي و اوليه برخي از کاربران به شمار مي رود. بنابراين سازندگان کمکوردرها حداقل يک مدل مبتني بر ديسک سخت را نيز توليد و عرضه مي کنند.
کارت هاي SDHC 32 گيگابايت ظرفيت دارند و در حال اضر کارت هاي SDXC ظرفيت هاي تا 64 گيگابايت را عرضه مي کنند. يک کارت 64 گيگابايتي مي تواند تا بيش از 5 ساعت ويدئوي 24-MBPS 1080HD را در بالاترين کيفيت در خود ذخيره کند و قرار است کارها در آينده بهتر از اين شود: فرمت کارت SDXC طي چند سال آينده بايد به ظرفيت 2 ترابايت دست پيدا کند. اما هنگام خريد يک کارت SDHC يا SDXC، ظرفيت ذخيره سازي تنها نکته اي که بايد به آن توجه کنيد نيست. هر کارت با دو نوع رتبه بندي سرعت عرضه مي شود. کلاس رتبه بندي، حداقل ويدئو هستيد، بسيار مهم است. شماره هر کلاس نشان دهنده حداقل سرعت نوشتن براساس MBps است. به عنوان مثال، Class 4 حداقل سرعت نوشتن MBps 4 را نشان مي دهد. نرخ هاي بيت يا Bit Rates براي تعدادي از کمکوردرهاي معمولي و تيپيکال به MBps 24 يا 3MBps مي رسد بنابراين يک کارت Class 4 به خوبي کار مي کند و نيازهاي شما را بر طرف مي نمايد.
اگر قصد نداريد تصاوير ويدئويي زيادي بگيريد، نيازي به يک کارت کلاس 6 يا کلاس 10 نداريد. اما اگر مي خواهيد مقدار زيادي ويدئو با فرمت HD بگيريد کارتي بخريد که با توجه به بودجه تان حداکثر سرعت نوشتن را ارائه نمايد. هر چه رتبه بندي سرعت بيش تر باشد، شما با سرعت بيش تري مي توانيد ويدئوي خود را براي تدوين يا آرشيو کردن به PC منتقل کنيد. اکثر کمکوردرهايي که در سال 2010 به بازار عرضه شدند از فرمت SDXC پشتيباني مي کردند اما قبل از اين که پلاستيک يک کارت SDXC را برداريد اطمينان حاصل کنيد که کمکوردر و کارت خوان هاي شما قادر به خواندن آن باشند. اولين ابزار SDXC در سال 2010 وارد بازار شدند بنابراين هر کمکوردري که قبل از سال 2010 وارد بازار شده باشد قادر به پشتيباني و استفاده از SDXC نيست. و اگرچه اغلب کمکوردرهاي جديدتر از sDXC پشتيباني مي کنند، کارت خوان ها و ساير ابزار هنوز هم در اين زمينه اغلب با مشکل مواجه هستند.
SanDisk ImageMata All-in-One Reader USB 2.0، کارت هاي SDXC را قبول مي کند اما شما بايد ويندوز XP، ويستا يا ويندوز 7 را بر روي کامپيوتر اجرا کنيد. سري کارت هاي SD با نسل بعد از خود سازگار هستند اما با نسل قبلي سازگاري ندارند. اين بدان معنا است که کارت هاي SDHC بر روي شکاف SDXC کار مي کنند اما کارت هاي SDXC در شکاف هاي SDHC کار نخواهيد کرد.
خيلي از کمکوردرهاي جيبي از کدک MPEG-4/H.264 که به PC هاي نسبتاً کم قدرت تري نياز دارد، استفاده مي کنند. بنابراين شما مي توانيد ويدئو را به سرعت به کامپيوترتان انتقال دهيد. اغلب کمکوردرهاي جيبي داراي يک پايه USB تاشو هستند که از طريق آن مي توانيد آن را مستقيماً به PC يا لپ تاپ خود متصل کنيد و براي اين کار نيازي به کابل نداريد. يک مدل يعني Kodak PlaySport(150دلار) ضد آب است و براي کار در شرايط آب و هوايي نامناسب طراحي شده است. شما مي توانيد آن را به همراه خود داخل آب ببريد و حتي در عمق 10 فوتي زير آب با آن فيلم برداري کنيد.
کمکوردرهاي جيبي فقط اندکي ضخيم تر و بلندتر از يک گوشي هوشمند هستند و قيمت آن ها تيز 80 دلار است که آن ها را براي استفاده در سفر ها بسيار مناسب جلوه مي دهد. فقط انتظار زيادي از آن ها نداشته باشيد. لنزهاي کوچک، کدک MPEG-4 و ميکروفون هاي ريزي که بر روي آن ها قرار گرفته در مقايسه با کمکوردرهاي عادي کيفيت ويدئويي پائين تري ارائه مي کند.
محدوديت هاي ديگر اين کمکوردرها شامل فقدان کنترل هاي دستي و حافظه اندک مي شود؛ به عنوان مثال کمکوردر Cisco Filp Video فاقد شکاف کارت است و ظرفيت حافظه هاي فلش توکار آن حداکثر به 8 گيگابايت مي رسد که فقط مي تواند 2 ساعت ويدئوي 720p HD را در خود ذخيره کند. ساير کمکوردرها به شما اجازه مي دهند براي ذخيره سازي تصاوير از يک کارت حافظه قابل تعويض استفاده کنيد.
SD به آهستگي در حال بيرون رفتن از صحنه است اما براي خريداراني با بودجه محدود که مي خواهند کيفيت ويدئويي نسبتاً مناسبي داشته باشند اين يک گزينه با صرفه به شمار مي رود. کمکودردهاي زيادي با کيفيت خوب و با قيمت 200 تا 300 دلار در بازار وجود دارد؛ اين، نصف قيمت مدل هاي HD است. فايل هاي ويدئويي که کيفيت استاندارد دارند کوچک تر هستند و کار با آن ها ساده تر است و شما مي توانيد آن ها را به سرعت بر روي ديسک سخت ذخيره نمائيد و خيلي ساده تر از آن ها بر روي DVD بک آپ تهيه کنيد. تقريباً تمام مدل هاي SD فعلي به جاي نوار DV از حافظه فلش استفاده مي کنند.
در بسياري از خانه ها هنوز هم تلويزيون هاي standard-definition وجود دارد و ممکن است HD باعث از بين رفتن آن ها شود. اين بدان معنا است که پرداخت پول اضافي براي خريد يک کمکوردر HD به معناي اين است که وقتي يک تلويزيون HDTV بخريد به تصاوير ويدئويي شفاف تر و بهتري دست پيدا خواهيد کرد.کمکوردرهاي HD معمولاً از downconverting ويدئوي HD به ويدئوي استاندارد پشتيباني مي کنند. اگر شما يک تلويزيون stahdard definition و يک بودجه محدود داريد، SD گزينه خوبي براي تان خواهد بود.
يکي از ويژگي هايي که کاملا از خط توليد حذف شده نماياب eye-level الکترونيکي (EVF)است. پانل هاي LCD بسيار با کيفيت و شفاف هستند اما کاربران با تجربه تر ممکن است EVF ها را ترجيح دهند زيرا glare را کم و عمر باتري را حفظ مي کند. با افزايش تقاضا براي پانل LCDي هميشه فعال و با توجه به اين که کمکوردر ويدئوي HD غني و با کيفيت بالا را ضبط مي کند، توجه به عمر باتري بيش از هميشه اهميت پيدا کرده است.
کمکوردرهاي Prosumer در مقايسه با مدل هاي consumer چند مزيت ارائه مي کنند: اجزايي با کيفيت بهتر (خصوصاً سنسورها و لنزها)، کنترل هاي دستي و حالت هاي تصويربرداري متعدد، و در بسياري از موارد تصوير برداري 24p (يا frames per second progressive 24)واقعي براي ساخت ويدئويي که به فيلم هاي سينمايي بسيار نزديک است. مدل هاي prosumer همچنين گزينه هاي بيش تر و کيفيت صداي بهتري را فراهم مي کنند. در مدل هاي lower-end صدا اغلب کيفيت مناسبي ندارد اما بسياري از کاربران با تجربه ارزش صداي با کيفيت را درک مي کنند و آن را همپاي تصوير مي دانند.به عنوان مثال در طي تصوير برداري Corporate، شنيده شدن صداي اسپيکرها به طور واضح مهم است.
اکثر مدل هاي prosumer به کاربر اجازه مي دهند براي ارتقاي اتصالات صوتي XLR به آن ها آداپتور اضافه کنند. اين اتصالات صوتي بالانس شده به شکل قابل توجهي نويز line و hum را کاهش مي دهند، حتي اگر شما کابل هاي زياد و طويلي از کمکوردري که بر روي سه پايه قرار گرفته به ميکروفوني که در نزديک صحنه است کشيده باشيد.
کمکوردرهاي prosumer در مقايسه با نمونه consumer خود اغلب سنگين تر و بزرگ تر هستند و اين تفاوت دليل خوبي دارد. ثابت و پايدار کردن يک کمکوردر بزرگ و خوب بالانس شده بسيار راحت تر از يک کمکوردرconsumer است. و اين امر منجر به تکان هاي کم تري مي شود. در عين حال سايز بزرگتر تعداد بيش تري از کنترل هاي دستي مثل رينگ هاي قابل چرخش براي فوکوس و کنترل هاي aperture و دکمه هاي اختصاصي براي تنظيم white balance را در خود جاي مي دهد. در اختيار داشتن يک کنترل فيزيکي بسيار ساده تر از تلف کردن وقت براي ور رفتن به اين کنترل ها از طريق منوي نمايش گر LCD است. اکثر مدل هاي proconsumer نماياب الکترونيکي خود را که براي پرهيز از تشعشع نور خورشيد در حين تصوير برداري مناسب است حفظ کرده اند و اغلب زماني که آن را در مقابل چشمان خود مي گيريد ثابت نگه داشتن کمکوردر به سادگي صورت مي گيرد.
وقتي کارهاي بيش تر و بيش تر بگيريد، آرشيو کردن تصاوير ويدئويي؛ هم به منظور تهيه بک آپ و هم براي ايجاد سابقه براي خودتان به امري مهم تبديل مي شود. به همين دلايل، بسياري از مدل هاي prosumer هنوز هم از نوار DV در کنار حافظه فلش استفاده مي کنند. نوار DV به خاطر قابليت اطمينان و دوام، يکي از رايج ترين رسانه ها براي آرشيو ويدئويي باقي مانده است اما فرم هاي قدرتمند فلش مثل Compact Flash در حال تبديل شدن به جايگزيني مناسب براي نوارهاي DV هستند.
در واقع، کيفيت ويدئويي اين دوربين ها به اندازه اي خوب است که از DSLR-shot video در توليد برنامه هاي تلويزيوني و فيلم هايي مثل آخرين قسمت هاي سريال House و در يک صحنه تعقيب در فيلم Ironman II استفاده شده است. DSLR هاي HD video تلفيقي از سايز کوچک و کنترل عمق ميدان قوي را ارائه مي کنند. بنابراين کاربر مي تواند در مکان هايي که بردن کمکوردرهاي حرفه اي به آن جا دشوار است از اين نوع DSLR ها استفاده کند.
اغلب اين دوربين ها با فرمت MPEG-2 تصوير برداري مي کنند که وقتي سايز فايل از چند گيگابايت (تنها در حدود 10 تا 15 دقيقه ويدئوي HD)بيش تر شود کامپيوتر ويرايش خانگي را با اشکال مواجه مي کند. توليد کنندگان تلويزيون و فيلم به ندرت اين محدوديت سايز را حس مي کنند زيرا آن ها صحنه هاي کوتاه مي گيرند اما کساني که به طور اتفاقي تصوير برداري مي کنند معمولاً تصاوير طولاني تري مي گيرند. بيش تر اين دوربين ها فقط فوکوس دستي را در حالت ويدئو ارائه مي کنند که کساني که کارشان تصوير برداري است ممکن است کار با آن را دشوار بدانند.
اکثر کمکوردر هاي حرفه اي به شما اجازه تعويض لنز را مي دهند بنابراين شما مي توانيد ويدئوي خود را براساس محيط تصوير برداري بهينه سازي کنيد. به عنوان مثال، مي توانيد براي کار در يک اتاق کوچک از لنز wide-angel (زاويه باز) استفاده کنيد و سپس براي تصوير برداري با عمق ميدان زياد و در محيط هاي بيروني لنز را با يک زوم تعويض نمائيد. بيش تر کمکوردرهاي حرفه اي بزرگ تر از ساير مدل ها هستند و به شما اجازه مي دهند از طريق دامنه گوناگوني از دکمه ها، dialها وسوئيچ هاي rocker قابل برنامه ريزي که امکان تنظيم کنترل هاي کمکوردر براساس نيازهاي شما را فراهم مي کنند آن ها را سفارشي کنيد. کمکوردرهاي حرفه اي، کنترل ها را در اطراف بدنه دوربين فراهم مي کنند و بنابراين شما به راحتي به کنترل هاي مهم دسترسي داريد. اکثر مدل هاي حرفه اي به همراه کانکتورهاي XLR توکار و بدون نياز به آداپتور که صدايي بدون نويز در اختيار شما مي گذارند عرضه مي شوند.
در دنياي ويدئوي حرفه اي، تهيه آرشيو ويدئويي امري حياتي است. بسياري از اين کمکوردرها از درايو هاي ديسک سخت و نوار براي آرشيو سازي و دوام داده ها استفاده مي کنند اما توليد کنندگان کمکوردر شکاف هايي براي Compact Flash (CF) نيز به دوربين هاي خود اضافه مي کنند. کارت هاي CF بزرگ تر از کارت هاي SD هستند و حمل آن ها ساده تر و سريع تر است و در ضمن دوام بيش تري هم دارند.
صفحه نمايش: نمايش گر يک کمکوردر به شما اجازه مي دهد به راحتي چيزي را که در حال ضبط هستيد مشاهده کنيد و شما را قادر مي سازد پيش نمايش آن را نيز پخش نمائيد. بديهي است که LCD بزرگ تر با رزولوشن بالاتر بهتر است. اما يک نمايش گر شفاف و بزرگ عمر باتري شما را خيلي زود به اتمام مي رساند.
وقتي نمايش گر يک کمکوردر را بررسي مي کنيد دقت زيادي به خرج دهيد: برخي از آن ها تحت نور خورشيد، يعني محيطي که اغلب در آن کار مي کنيد خوب کار نمي کنند. انتخاب نمايش گر مناسب به شکلي آگاهانه بيش از پيش اهميت پيدا کرده است زيرا توليد کنندگان کمکوردر در اغلب محصولات consumer خود نماياب يا viewfinder را حذف کرده اند و نمايش گر LCD ها تنها گزينه اي است که براي شما باقي گذاشته اند. علاوه بر اين، برخي از LCD ها يک اينترفيس لمسي را براي اکثر کنترل هاي دوربين ارائه مي کنند بنابراين قبل از انتخاب و خريد يک کمکوردر از درستي کارکرد اين کنترل ها اطمينان حاصل کنيد.
لنزها: به جز کمکوردرهاي جيبي، تمام کمکوردرها داراي يک لنز زوم هستند که به شما اجازه مي دهد به سوژه خود نزديک تر شويد. توليد کنندگان کمکوردر معمولا به طور واضح و روشن تفاوت بين زوم ديجيتال و اپتيکال را مشخص نمي کنند. مشخصات حداکثر زوم اپتيکال موضوع جالب تري است و حداکثر زومي را که کمکوردر مي تواند با حرکت دادن عناصر لنز به آن دست پيدا کند نشان مي دهد.
اغلب کمکوردر هاي مدرن حداقل داراي زوم اپتيکال 10x هستند که بايد براي کاربردهاي عمومي کافي باشد. يک زوم ديجيتال، تصوير شما را بعد از اين که زوم اپتيکال به حداکثر مقدار خود رسيد crop و بزرگ نمايي مي کند. اين روش منجر به ايجاد تصوير دانه دار، پيکسل شده و به طور کلي ظاهر نامناسب مي شود. گاهي اوقات کيفيت تصوير به اندازه اي بد است که شما نمي توانيد چيزي را که ضبط کرده ايد ببينيد.
Image stabillization: تمام کمکوردرها به منظور کاهش تاثير حاصل از لغزش دست بر روي کيفيت تصوير يکي از دو نوع stabillization تصوير يعني اپتيکال يا الکترونيکي را انجام مي دهند. در stabillization اپتيکال، مکانيزم لنز دوربين براي فائق آمدن بر حرکت بيروني حرکت مي کند. در stabillization الکترونيکي، تصوير گرفته شده توسط لنز، بر روي سنسور "شناور" مي شود و کمکوردر بعد از اين که تصوير ضبط شد براي ترجمان ويدئو از مدارات داخلي خود بهره برداري مي کند. stabillization اپتيکال عموماً نتايج بهتري فراهم مي کند. در گذشته اين نوع stabillization فقط در دوربين هاي گران تر وجود داشت اما اين روزها برخي از دوربين هاي با قيمت متوسط نيز از اين ويژگي بهره مند هستند.
باتري ها: مقدار زمان ضبط و پخشي که باتري ها ارائه مي کنند متفاوت است اما اغلب کمکوردرها بايد بتوانند با باتري خود حداقل يک ساعت تصوير برداري کنند. خريد باتري اضافي و همراه داشتن آن در طي تصويربرداري هاي طولاني مدت هميشه ايده خوب و عاقلانه اي است و البته به خاطر بسپاريد که مشاهده و بازبيني مکرر تصاويري که گرفته ايد باتري کمکوردر شما را سريعاً خالي مي کند. قيمت باتري ها اضافي و با کيفيت معمولاً بين 50 تا 100 دلار است.
عکاسي ثابت: بسياري از کمکوردرهاي ديجيتال مي توانند به عنوان دوربين هاي ديجيتال نيز انجام وظيفه کنند و تصاوير ثابت را بر روي کارت حافظه يا نوار ضبط نمايند. برخي از آن ها مي توانند عکس ها را با رزولوشن يک دوربين 12مگاپيکسلي ذخيره کنند (اما مواظب مدل هايي که با استفاده از سنسورهاي رزولوشن پائين عکس هاي رزولوشن بالا توليد مي کنند باشيد).
معهذا ، هيچيک از کمکوردرهايي که ما تست کرديم مثل يک دوربين عکاسي اختصاصي قادر به ايجاد عکس نبودند و سطح کنترل يا کيفيت تصوير مشابه با دوربين هاي عکاسي را فراهم نمي کردند.
کنترل ها: ما به اين نتيجه رسيديم که استفاده از دوربين هاي کوچک تر به واسطه اين که کنترل هاي آن ها طبيعتاً در جايي که انگلشتان شما قرار مي گيرند جاي مي گيرد، دشوارتر است خصوصاً اگر دستان بزرگي داشته باشيد. البته، حمل مدل هاي سنگين و حجيم مي تواند باعث خستگي شما شود.
حالت هايLow-light (نور کم): بسياري از کمکوردرها از قابليت فيلم گرفتن در نور بسيار کم برخوردار هستند؛ چه با استفاده از يک حالت slow-shutter که از نور حداکثر محيط استفاده را مي کند يا از طريق illumination توکار از يک يا بيش از يک LED، تعداد کمي از مدل ها داراي يک نور مادون قرمز هستند که به شما اجازه مي دهد در تاريکي کامل فيلمبرداري کنيد. حالت هاي low-light مي تواند در محيط هايي که از نور اندکي برخوردار است بسيار سودمند واقع شود اما ويدئويي که به اين طريق گرفته مي شود به خوبي ويدئويي که در نور خورشيد گرفته شده باشد نيست. به عنوان مثال، حالت هاي slow-shutter ممکن است باعث شود تا سوژه هاي متحرک، smear يا ghost شوند و تصاويري که با استفاده از نور مادون قرمز گرفته شده نيز تحت تاثير اين نور قرار مي گيرند. مشخصات: در حالي که مشخصات يک کمکوردر همه داستان را در مورد آن بيان نمي کند، مي تواند به محدود شدن حوزه جست و جوي شما کمک کند. شما مي توانيد در کنار مشخصاتي مثل سايز نمايش گر LCD ،وزن و نوع ميکروفون از قيمت کمکوردر نيز براي صرفنظر از خريد مدلي که به درد شما نمي خورد استفاده کنيد.
به خاطر داشته باشيد در حالي که يک نمايش گر LCD بزرگ و ويژگي هاي اضافي زياد قيمت بالاتر را توجيه مي کند، سادگي در به کارگيري و سايز کلي نيز مسائل مهمي به شمار مي روند. اگر کنترل هاي يک کمکوردر براي دستان شما بسيار کوچک باشند حتي سبک ترين کمکوردر نيز مي تواند کار زيادي براي شما انجام دهد. بنابراين هميشه قبل از خريد کمکوردر، آن را امتحان کنيد. به خاطر داشته باشيد که سبک ترين دوربين ها ممکن است سايز ويژگي ها را قرباني وزن خود کرده باشند و اغلب در قسمت بالا داراي يک ميکروفون هستند زيرا جاي ديگري براي نصب آن وجود نداشته باز هم تکرار مي کنيم که وزن ممکن است به اندازه کافي براي توجيه اين بده بستان ها منطقي باشد.
وزن، يک عامل مهم: وزن، حتي بيش از آن چيزي که شما انتظار داريد مي تواند بر سادگي استفاده از يک کمکوردر تاثير داشته باشد. يک کمکوردر هرچه سنگين تر باشد احتمال بيش تري دارد که آن را در خانه بگذاريد و به همين دليل است که کموردرهاي جيبي عليرغم کيفيت بسيار بد تصاوير ويدئويي خود اين همه رايج و پر طرف دار شده اند.
محل قرارگرفتن ميکروفون: در صورت امکان به دنبال کمکوردري باشيد که ميکروفون آن در قسمت بالاي کمکوردر نصب شده باشد به دنبال نمونه اي با عملکرد audio- zoom باشيد. همچنين ببينيد آيا امکان اتصال يک ميکروفون بيروني وجود دارد، يا نه؛ خصوصاً اگر قصد تصوير برداري از سوژه هاي ثابت را داريد.
حالت هاي low-light: حالت هاي long shutter يا نور مادون قرمز به شما اجازه مي دهند. در نور خيلي کم نيز فيلمبرداري کنيد. مدل هاي higher-end شامل LED illumination توکاري در دوربين هستند که مصرف باتري را تا حد بسيار زيادي بالا مي برد اما اين روش به خوبي تصوير برداري در نور بيروني کار نمي کند.
سايز نمايش گر: يک نمايش گر بزرگ تر مشاهده چيزي که مشغول تصويربرداري از آن هستيد را تسهيل مي کند و در پخش آن نيز به شما کمک مي نمايد. اما به خاطر داشته باشيد که سايز نمايش گر عامل مهمي در عمر باتري کمکوردر شما است. خصوصاً اگرکمکوردر از LCD به عنوان نماياب خود استفاده کند. استفاده از يک نمايش گر LCD بزرگ باتري کمکوردر شما را به سرعت خالي مي کند. اگر چه برخي از مدل ها داراي نمايش گرهاي بزرگ تر از 3 اينچ هستند که اين LCD هاي بزرگ دوربين را سنگين تر نيز مي کنند. براي نمايش گرهاي لمسي، اين يک انتخاب شخصي است؛ بسياري از کمکوردرهاي جديد دسترسي به آيتم هاي منو و کنترل هاي پخش را از طريق LCD لمسي فراهم مي کنند.
Geo-tagging: آيا تا به حال براي تان اتفاق افتاده که ويدئويي را که سال ها قبل گرفته ايد ببينيد و از خودتان بپرسيد چرا اين تصاوير را ضبط کرده ام؟ اين مشکل با گذشت زمان بدتر مي شود خصوصا حالا که ما ديگر براي ليبل زدن بر روي اين فيلم ها جعبه نوار DV نداريم و به جاي آن ويدئوها را بر روي ديسک سخت يا حافظه هاي فلش ذخيره و فراموش مي کنيم براي آن ها اسامي با معني بگذاريم. برخي از کمکوردرها به گيرنده GPS ي مجهز هستند که براي ثبت دقيق مکاني که شما فيلم برداري کرده ايد يک geotag را با فايل اختصاص مي دهند.
درگاه ها: اکثر کمکوردرها براي انتقال ويدئو به کامپيوتر يا براي اتصال ديسک هاي سخت بيروني براي تهيه بک آپ داراي درگاه USB 2.0 هستند. اغلب آن ها نيز درگاه هاي HDMI را عرضه مي کنند و شما مي توانيد کمکوردر خود را به وسيله اي مثل تلويزيون متصل کنيد تا تصاوير ويدئويي HD را به SD تبديل کنيد و با استفاده از کانکتورهاي comosite يا S-video کمکوردر آن را بر روي يک تلويزيون standard-definition تماشا کنيد.
هر codec، فايل ويدئويي منبع را براي اين که راحت تر ذخيره و سريع تر از کمکوردر به ابزار ديگر منتقل شود، فشرده و کوچک مي کند. در سمت ديگر انتقال، Codec فايل را decompress مي کند و آن را در بالاترين کيفيت ممکن بازيابي مي کند. هر چند، فشرده سازي که کمکوردرهاي consumer استفاده مي کنند lossy است، بدين معنا که بعد از اين که codec کارش را با فايل شما انجام داد، شما هرگز نمي توانيد به همان کيفيت قبل از فشرده شدن ويدئو دست پيدا کنيد؛ البته در بسياري از موارد افت کيفيت بعد از فرآيند compression/decompression براي چشم انسان قابل تشخيص نيست.
از اين دو فرمت، فايل هاي MPEG-4 کوچک تر و کار با آن ها ساده تر است خصوصاً در برنامه هاي تدوين ويدئويي . هر دوي اين فرمت ها از H.264 codec مشابه استفاده مي کنند اما فرمت MPEG-4 شامل داده هاي کم تر است که باعث سريع تر شدن نسبي فايل ها مي شود. MPEG-4 براي چندين سال در اختيار کاربران بوده است بنابراين از سازگاري با برنامه ها، سرويس هاي به اشتراک گذاري مبتني بر وب و سيستم عامل هاي بسيار گوناگوني برخوردار است. اين موضوع باعث کاهش نياز به تبديل فايل هاي MPEG-4 به ساير فرمت ها مي شود: از آن جائي که اکثر لپ تاپ ها به راحتي مي توانند با فايل هاي MPEG-4 کار کنند، کاربران به سرعت مي توانند فايل ها ويدئويي MPEG-4 را براي تدوين به PC منتقل و سپس به وب آپ لود نمايند.
AVCHD ويژگي هاي بيش تري ارائه مي کند اما اين کار به قيمت ايجاد فايل هاي بزرگ تر، تدويني که به قدرت و توان بيش تر پردازنده نياز دارد و احتمال نياز به تبديل کليپ ها به ساير فرمت ها به منظور کار با سيستم عامل و نرم افزار تدوين شما تمام مي شود. هر فايل AVCHD از قابليت اضافه کردن فوق داده يا متاديتا به هر کليپ، ابزار presention مثل منوهاي ناوبري و زيرنويس ها و سيستم فايلي که به شما اجازه مي دهد به سادگي فايل هاي ويدئويي را بر روي ديسک هاي Blu-ray ذخيره کنيد برخوردار است. ويدئو کليپ هاي واقعي به شکل فايل هاي MTS. ذخيره مي شود.
اين امکانات و ويژگي هاي اضافي AVCHD منجر به ايجاد فايل هاي ويدئويي بزرگ مي شود بنابراين براي اين که کامپيوتر شما بتواند با اين فايل ها کار کند ممکن است مجبور به تقويت آن شويد. PC شما حداقل بايد يک پردازنده چند هسته اي 2GHz به علاوه 4 گيگابايت رم و يک کارت گرافيکي خوب براي تدوين راحت تر فايل AVCHD داشته باشد.
وقتي صحبت فرمت AVCHD پيش مي آيد سازگاري کماکان يک مسئله عمده به شمار مي رود. همين چند سال پيش بود که پاناسونيک و سوني AVCHD را منتشر کردند و نرم افزاري که بتواند با اين فرمت کار کند هنوز هم يک مسئله بزرگ محسوب مي شود . شما ممکن است مجبور به ارتقاي برنامه هاي تدوين ويدئويي خود شويد و براي تبديل AVCHD به ساير فرمت ها به دنبال برنامه هاي کاربردي ثالث بگرديد. ويندوز 7 تنها سيستم عامل PC است که پشتيباني محلي از AVCHD را ارائه مي کند؛ سيستم عامل هاي قديمي تر حتي براي پخش اين فايل ها بر روي کامپيوتر نياز به نصب نرم افزار اضافي دارند.
در عين حال، برخي از سايت هاي وب هنوز هم از شمامي خواهند قبل از اين که ويدئوهاي خود را به آن ها پست کنيد چنين فايل هايي را به يک فرمت سازگار تبديل کنيد، اگرچه سايت You Tube فايل هاي MTS. را به طور محلي پخش مي کند. همه اين ها بدين معنا است که پشتيباني از AVCHD در حال گسترش و توسعه است. حتي برخي از نرم افزارهاي تدوين مثل Vege Movie Studio HD Platinum (95 دلار) و Pinnacle Stidio HD (39 دلار) در حال حاضر از AVCHD پشتيباني مي کنند. اما برنامه هاي تدوين ويدئويي درحوزه پشتيباني از AVCHD و چگونگي کار با اين فايل هاي ويدئويي بزرگ و حجيم تفاوت بسيار زيادي با هم دارند. اين موقعيت به سرعت در حال تغيير است.
در صورت امکان نمايش گر LCD را در نور روز امتحان کنيد. برخي از نمايش گرها در زير نور خورشيد رنگ مي بازند و شما بايد اطمينان حاصل کنيد که تحت هر شرايطي به سادگي مي توانيد چيزي را که در حال ضبط هستيد، ببينيد.
به جاي بررسي نسبت زوم ديجيتال، به زوم اپتيکال آن توجه کنيد. با يک زوم ديجيتال، کمکوردر به جاي اين که تصوير نزديکتري به شما بدهد تصوير را در نماياب بزرگ مي کند. مشخصات زوم اپتيکال بسيار مهم تر است و کمکوردر در شما حداقل بايد زوم اپتيکال 10X داشته باشد.
براي زمان هاي فيلم برداري طولاني تر، يک باتري اضافي و با ظرفيت بالا بخريد. باتري که به همراه اغلب کمکوردرها عرضه مي شود ممکن است فقط 1 ساعت يا در همين حدود دوام داشته باشد. شما مي توانيد با پرداخت 50 تا 100 دلار، يک باتري بادوام تر بخريد، بنابراين در صورتي که فکر مي کنيد به آن نياز داريد اين عامل را نيز در هزينه هاي تان لحاظ کنيد. (البته به خاطر داشته باشيد که باتري هاي بزرگ تر وزن کمکوردر شما را زياد مي کنند) ميکروفون هايي که در قسمت جلوي دوربين قرار گرفته اند، کيفيت بهتري دارند. ميکروفون هاي بالاي دوربين معمولاً به ضبط صداي کسي که از دوربين استفاده مي کند گرايش دارند. اگر در يک دوربين عادي به دنبال بهترين کيفيت صدا هستيد يک مبلغ 50 تا 100 دلاري اضافي را براي خريد يک ميکروفون بيروني در نظر بگيريد. البته اطمينان حاصل کنيد که کمکوردر شما جايي براي نصب آن داشته باشد.
قبل از خريد، کنترل هاي دوربين را چک کنيد. گاهي اوقات استفاده از کوچک ترين کمکوردرها مي تواند دشوار باشد خصوصاً اگر دستان بزرگي داشته باشيد. يک مدل بزرگ تر در صورتي که حمل آن ساده باشد ممکن است بهتر کار کند. اطمينان پيدا کنيد که يک کمکوردر لمسي از يک اينترفيس پاسخ گو برخوردار باشد. کنترل هاي Exposure را چک کنيد. تمام کمکوردر ها يک حالت کاملاً اتوماتيک دارند اما برخي از مدل ها داراي حالت هاي exposure نيمه دستي و دستي هستند. به عنوان مثال، برخي از مدل ها به شما اجازه مي دهند با سرعت شاتر کم تري فيلم برداري کنيد يا داراي تنظيماتي براي aperture هستند که به شما اجازه مي دهد نور بيش تري را وارد دوربين کنيد. خيلي از دوربين ها scene modeهايي را ارائه مي کنند که با دوربين هاي عکاسي ديجيتال شباهت دارد و شما با آن ها آشنا هستيد.
گزينه هاي low-light (نور کم) به شما اجازه مي دهد در نور اندک تصوير برداري کنيد. بسياري از دوربين ها براي کمک به تصوير برداري در تاريکي يک حالت long shutter را ارائه مي کنند و تعداد اندکي از آن ها براي تصوير برداري در تاريکي کامل داراي يک نور مادون قرمز.
براي استفاده از فرمت AVCHD کامپيوتر خود را تقويت کنيد. تدوين ويدئوي HD به معناي اين است که شما بايد کامپيوترتان را تقويت کنيد. PC شما بايد يک پردازنده چد هسته اي GHz2 يا بالاتر و حداقل 2 گيگابايت يا بيش تر بهتر است). شما همچنين ممکن است براي سازگاري کامل با فرمت AVCHD نيز به ارتقاي بسته نرم افزار تدوين ويدئويي خود داشته باشيد.
منبع: بزرگراه رايانه - شماره 138.
براي سال هاي متمادي، کمکوردرهاي نسبتاً ارزان قيمت و standard-definition ويدئوي با کيفيت خوب را ارائه مي کردند. اما الان، با پرداخت همان مبلغ پول شما مي توانيد دوربين هاي high-definition (با کيفيت بالا) بخريد که به شما اجازه مي دهند فيلم هايي با رنگ هاي بي نظير و وضوح بالا بگيريد، اين فيلم ها را بر روي حافظه اش يا ديسک سخت ذخيره و آن ها را به راحتي بر روي وب آپ لود کنيد. اگر شما يک فرد مبتدي باشيد و يا قصد داشته باشيد شاهکار مستقل بعدي را بسازيد ما شما را به سمت کمکوردري که کاملاً مناسب نيازهاي تان باشد هدايت مي کنيم.
فلش سلطان است
در طي چند سال گذشته، سازندگان کمکوردر، درايوهاي حافظه فلش با ظرفيت بالا را براي ذخيره سازي فيلم ها به دوربين هاي خود افزوده اند و در همين مدت ظرفيت کارت هاي SDHC و SDXC نيز افزايش پيدا کرده است. اين روزها، بسياري از کمکوردرها، از تلفيقي از يک شکاف کارت SD (يا حتي چندين شکاف) و يک درايو فلش بيروني براي ذخيره سازي تصاوير استفاده مي کنند. بقيه کمکوردرها از يک فرمت ذخيره سازي ديگر بهره برداري مي کنند.
براي هر يک از اين روش هاي ذخيره سازي، معايب و محاسني وجود دارد؛ اما بهترين گزينه در اين حوزه، کمکوردري است که از کارت ذخيره سازي مبتني بر کارت SDHC و SDXC استفاده مي کند. در اين جا به مزايا و معايب عمده و برجسته هر يک از فرمت هاي ذخيره سازي رسانه و همچنين راهنمايي براي چگونگي انتخاب کمکوردر مناسب اشاره مي کنيم.
کمکوردرهاي مبتني بر ديسک سخت
ديسک هاي سخت در عين حال در شرايط چالش برانگيز مثل تصويربرداري در مکان هاي خارجي، نماهاي سريع يا در ارتفاعات بالاتر از 10000 فوت درمعرض crash کردن هستند؛ بنابراين بهتر است براي تصويربرداري هاي خود به اندازه کافي حافظه فلش به همراه ببريد و سپس ويدئو را به يک ديسک سخت بيروني يا ديسک سخت PCتان انتقال دهيد. به اين علت که فضاي ذخيره سازي زياد، از نيازهاي اصلي و اوليه برخي از کاربران به شمار مي رود. بنابراين سازندگان کمکوردرها حداقل يک مدل مبتني بر ديسک سخت را نيز توليد و عرضه مي کنند.
کمکوردرهاي مبتني بر فلش
انتخاب کارت SD مناسب
کارت هاي SDHC 32 گيگابايت ظرفيت دارند و در حال اضر کارت هاي SDXC ظرفيت هاي تا 64 گيگابايت را عرضه مي کنند. يک کارت 64 گيگابايتي مي تواند تا بيش از 5 ساعت ويدئوي 24-MBPS 1080HD را در بالاترين کيفيت در خود ذخيره کند و قرار است کارها در آينده بهتر از اين شود: فرمت کارت SDXC طي چند سال آينده بايد به ظرفيت 2 ترابايت دست پيدا کند. اما هنگام خريد يک کارت SDHC يا SDXC، ظرفيت ذخيره سازي تنها نکته اي که بايد به آن توجه کنيد نيست. هر کارت با دو نوع رتبه بندي سرعت عرضه مي شود. کلاس رتبه بندي، حداقل ويدئو هستيد، بسيار مهم است. شماره هر کلاس نشان دهنده حداقل سرعت نوشتن براساس MBps است. به عنوان مثال، Class 4 حداقل سرعت نوشتن MBps 4 را نشان مي دهد. نرخ هاي بيت يا Bit Rates براي تعدادي از کمکوردرهاي معمولي و تيپيکال به MBps 24 يا 3MBps مي رسد بنابراين يک کارت Class 4 به خوبي کار مي کند و نيازهاي شما را بر طرف مي نمايد.
اگر قصد نداريد تصاوير ويدئويي زيادي بگيريد، نيازي به يک کارت کلاس 6 يا کلاس 10 نداريد. اما اگر مي خواهيد مقدار زيادي ويدئو با فرمت HD بگيريد کارتي بخريد که با توجه به بودجه تان حداکثر سرعت نوشتن را ارائه نمايد. هر چه رتبه بندي سرعت بيش تر باشد، شما با سرعت بيش تري مي توانيد ويدئوي خود را براي تدوين يا آرشيو کردن به PC منتقل کنيد. اکثر کمکوردرهايي که در سال 2010 به بازار عرضه شدند از فرمت SDXC پشتيباني مي کردند اما قبل از اين که پلاستيک يک کارت SDXC را برداريد اطمينان حاصل کنيد که کمکوردر و کارت خوان هاي شما قادر به خواندن آن باشند. اولين ابزار SDXC در سال 2010 وارد بازار شدند بنابراين هر کمکوردري که قبل از سال 2010 وارد بازار شده باشد قادر به پشتيباني و استفاده از SDXC نيست. و اگرچه اغلب کمکوردرهاي جديدتر از sDXC پشتيباني مي کنند، کارت خوان ها و ساير ابزار هنوز هم در اين زمينه اغلب با مشکل مواجه هستند.
SanDisk ImageMata All-in-One Reader USB 2.0، کارت هاي SDXC را قبول مي کند اما شما بايد ويندوز XP، ويستا يا ويندوز 7 را بر روي کامپيوتر اجرا کنيد. سري کارت هاي SD با نسل بعد از خود سازگار هستند اما با نسل قبلي سازگاري ندارند. اين بدان معنا است که کارت هاي SDHC بر روي شکاف SDXC کار مي کنند اما کارت هاي SDXC در شکاف هاي SDHC کار نخواهيد کرد.
چه نوع کمکوردري مناسب شما است؟
کمکوردرهاي جيبي (80 تا 250 دلار)
خيلي از کمکوردرهاي جيبي از کدک MPEG-4/H.264 که به PC هاي نسبتاً کم قدرت تري نياز دارد، استفاده مي کنند. بنابراين شما مي توانيد ويدئو را به سرعت به کامپيوترتان انتقال دهيد. اغلب کمکوردرهاي جيبي داراي يک پايه USB تاشو هستند که از طريق آن مي توانيد آن را مستقيماً به PC يا لپ تاپ خود متصل کنيد و براي اين کار نيازي به کابل نداريد. يک مدل يعني Kodak PlaySport(150دلار) ضد آب است و براي کار در شرايط آب و هوايي نامناسب طراحي شده است. شما مي توانيد آن را به همراه خود داخل آب ببريد و حتي در عمق 10 فوتي زير آب با آن فيلم برداري کنيد.
کمکوردرهاي جيبي فقط اندکي ضخيم تر و بلندتر از يک گوشي هوشمند هستند و قيمت آن ها تيز 80 دلار است که آن ها را براي استفاده در سفر ها بسيار مناسب جلوه مي دهد. فقط انتظار زيادي از آن ها نداشته باشيد. لنزهاي کوچک، کدک MPEG-4 و ميکروفون هاي ريزي که بر روي آن ها قرار گرفته در مقايسه با کمکوردرهاي عادي کيفيت ويدئويي پائين تري ارائه مي کند.
محدوديت هاي ديگر اين کمکوردرها شامل فقدان کنترل هاي دستي و حافظه اندک مي شود؛ به عنوان مثال کمکوردر Cisco Filp Video فاقد شکاف کارت است و ظرفيت حافظه هاي فلش توکار آن حداکثر به 8 گيگابايت مي رسد که فقط مي تواند 2 ساعت ويدئوي 720p HD را در خود ذخيره کند. ساير کمکوردرها به شما اجازه مي دهند براي ذخيره سازي تصاوير از يک کارت حافظه قابل تعويض استفاده کنيد.
کمکوردرهاي standard-definition (180تا 330 دلار)
SD به آهستگي در حال بيرون رفتن از صحنه است اما براي خريداراني با بودجه محدود که مي خواهند کيفيت ويدئويي نسبتاً مناسبي داشته باشند اين يک گزينه با صرفه به شمار مي رود. کمکودردهاي زيادي با کيفيت خوب و با قيمت 200 تا 300 دلار در بازار وجود دارد؛ اين، نصف قيمت مدل هاي HD است. فايل هاي ويدئويي که کيفيت استاندارد دارند کوچک تر هستند و کار با آن ها ساده تر است و شما مي توانيد آن ها را به سرعت بر روي ديسک سخت ذخيره نمائيد و خيلي ساده تر از آن ها بر روي DVD بک آپ تهيه کنيد. تقريباً تمام مدل هاي SD فعلي به جاي نوار DV از حافظه فلش استفاده مي کنند.
در بسياري از خانه ها هنوز هم تلويزيون هاي standard-definition وجود دارد و ممکن است HD باعث از بين رفتن آن ها شود. اين بدان معنا است که پرداخت پول اضافي براي خريد يک کمکوردر HD به معناي اين است که وقتي يک تلويزيون HDTV بخريد به تصاوير ويدئويي شفاف تر و بهتري دست پيدا خواهيد کرد.کمکوردرهاي HD معمولاً از downconverting ويدئوي HD به ويدئوي استاندارد پشتيباني مي کنند. اگر شما يک تلويزيون stahdard definition و يک بودجه محدود داريد، SD گزينه خوبي براي تان خواهد بود.
کمکوردرهاي HD consumer(300 تا 1000 دلار)
يکي از ويژگي هايي که کاملا از خط توليد حذف شده نماياب eye-level الکترونيکي (EVF)است. پانل هاي LCD بسيار با کيفيت و شفاف هستند اما کاربران با تجربه تر ممکن است EVF ها را ترجيح دهند زيرا glare را کم و عمر باتري را حفظ مي کند. با افزايش تقاضا براي پانل LCDي هميشه فعال و با توجه به اين که کمکوردر ويدئوي HD غني و با کيفيت بالا را ضبط مي کند، توجه به عمر باتري بيش از هميشه اهميت پيدا کرده است.
HD proconsumer camcorders(1000تا3000 دلار)
کمکوردرهاي Prosumer در مقايسه با مدل هاي consumer چند مزيت ارائه مي کنند: اجزايي با کيفيت بهتر (خصوصاً سنسورها و لنزها)، کنترل هاي دستي و حالت هاي تصويربرداري متعدد، و در بسياري از موارد تصوير برداري 24p (يا frames per second progressive 24)واقعي براي ساخت ويدئويي که به فيلم هاي سينمايي بسيار نزديک است. مدل هاي prosumer همچنين گزينه هاي بيش تر و کيفيت صداي بهتري را فراهم مي کنند. در مدل هاي lower-end صدا اغلب کيفيت مناسبي ندارد اما بسياري از کاربران با تجربه ارزش صداي با کيفيت را درک مي کنند و آن را همپاي تصوير مي دانند.به عنوان مثال در طي تصوير برداري Corporate، شنيده شدن صداي اسپيکرها به طور واضح مهم است.
اکثر مدل هاي prosumer به کاربر اجازه مي دهند براي ارتقاي اتصالات صوتي XLR به آن ها آداپتور اضافه کنند. اين اتصالات صوتي بالانس شده به شکل قابل توجهي نويز line و hum را کاهش مي دهند، حتي اگر شما کابل هاي زياد و طويلي از کمکوردري که بر روي سه پايه قرار گرفته به ميکروفوني که در نزديک صحنه است کشيده باشيد.
کمکوردرهاي prosumer در مقايسه با نمونه consumer خود اغلب سنگين تر و بزرگ تر هستند و اين تفاوت دليل خوبي دارد. ثابت و پايدار کردن يک کمکوردر بزرگ و خوب بالانس شده بسيار راحت تر از يک کمکوردرconsumer است. و اين امر منجر به تکان هاي کم تري مي شود. در عين حال سايز بزرگتر تعداد بيش تري از کنترل هاي دستي مثل رينگ هاي قابل چرخش براي فوکوس و کنترل هاي aperture و دکمه هاي اختصاصي براي تنظيم white balance را در خود جاي مي دهد. در اختيار داشتن يک کنترل فيزيکي بسيار ساده تر از تلف کردن وقت براي ور رفتن به اين کنترل ها از طريق منوي نمايش گر LCD است. اکثر مدل هاي proconsumer نماياب الکترونيکي خود را که براي پرهيز از تشعشع نور خورشيد در حين تصوير برداري مناسب است حفظ کرده اند و اغلب زماني که آن را در مقابل چشمان خود مي گيريد ثابت نگه داشتن کمکوردر به سادگي صورت مي گيرد.
وقتي کارهاي بيش تر و بيش تر بگيريد، آرشيو کردن تصاوير ويدئويي؛ هم به منظور تهيه بک آپ و هم براي ايجاد سابقه براي خودتان به امري مهم تبديل مي شود. به همين دلايل، بسياري از مدل هاي prosumer هنوز هم از نوار DV در کنار حافظه فلش استفاده مي کنند. نوار DV به خاطر قابليت اطمينان و دوام، يکي از رايج ترين رسانه ها براي آرشيو ويدئويي باقي مانده است اما فرم هاي قدرتمند فلش مثل Compact Flash در حال تبديل شدن به جايگزيني مناسب براي نوارهاي DV هستند.
Video-Capable Digital SLR (1000 تا 5000 دلار)
در واقع، کيفيت ويدئويي اين دوربين ها به اندازه اي خوب است که از DSLR-shot video در توليد برنامه هاي تلويزيوني و فيلم هايي مثل آخرين قسمت هاي سريال House و در يک صحنه تعقيب در فيلم Ironman II استفاده شده است. DSLR هاي HD video تلفيقي از سايز کوچک و کنترل عمق ميدان قوي را ارائه مي کنند. بنابراين کاربر مي تواند در مکان هايي که بردن کمکوردرهاي حرفه اي به آن جا دشوار است از اين نوع DSLR ها استفاده کند.
اغلب اين دوربين ها با فرمت MPEG-2 تصوير برداري مي کنند که وقتي سايز فايل از چند گيگابايت (تنها در حدود 10 تا 15 دقيقه ويدئوي HD)بيش تر شود کامپيوتر ويرايش خانگي را با اشکال مواجه مي کند. توليد کنندگان تلويزيون و فيلم به ندرت اين محدوديت سايز را حس مي کنند زيرا آن ها صحنه هاي کوتاه مي گيرند اما کساني که به طور اتفاقي تصوير برداري مي کنند معمولاً تصاوير طولاني تري مي گيرند. بيش تر اين دوربين ها فقط فوکوس دستي را در حالت ويدئو ارائه مي کنند که کساني که کارشان تصوير برداري است ممکن است کار با آن را دشوار بدانند.
کمکوردرهاي حرفه اي (5000دلار و بالاتر)
اکثر کمکوردر هاي حرفه اي به شما اجازه تعويض لنز را مي دهند بنابراين شما مي توانيد ويدئوي خود را براساس محيط تصوير برداري بهينه سازي کنيد. به عنوان مثال، مي توانيد براي کار در يک اتاق کوچک از لنز wide-angel (زاويه باز) استفاده کنيد و سپس براي تصوير برداري با عمق ميدان زياد و در محيط هاي بيروني لنز را با يک زوم تعويض نمائيد. بيش تر کمکوردرهاي حرفه اي بزرگ تر از ساير مدل ها هستند و به شما اجازه مي دهند از طريق دامنه گوناگوني از دکمه ها، dialها وسوئيچ هاي rocker قابل برنامه ريزي که امکان تنظيم کنترل هاي کمکوردر براساس نيازهاي شما را فراهم مي کنند آن ها را سفارشي کنيد. کمکوردرهاي حرفه اي، کنترل ها را در اطراف بدنه دوربين فراهم مي کنند و بنابراين شما به راحتي به کنترل هاي مهم دسترسي داريد. اکثر مدل هاي حرفه اي به همراه کانکتورهاي XLR توکار و بدون نياز به آداپتور که صدايي بدون نويز در اختيار شما مي گذارند عرضه مي شوند.
در دنياي ويدئوي حرفه اي، تهيه آرشيو ويدئويي امري حياتي است. بسياري از اين کمکوردرها از درايو هاي ديسک سخت و نوار براي آرشيو سازي و دوام داده ها استفاده مي کنند اما توليد کنندگان کمکوردر شکاف هايي براي Compact Flash (CF) نيز به دوربين هاي خود اضافه مي کنند. کارت هاي CF بزرگ تر از کارت هاي SD هستند و حمل آن ها ساده تر و سريع تر است و در ضمن دوام بيش تري هم دارند.
ويژگي هاي کليدي
صفحه نمايش: نمايش گر يک کمکوردر به شما اجازه مي دهد به راحتي چيزي را که در حال ضبط هستيد مشاهده کنيد و شما را قادر مي سازد پيش نمايش آن را نيز پخش نمائيد. بديهي است که LCD بزرگ تر با رزولوشن بالاتر بهتر است. اما يک نمايش گر شفاف و بزرگ عمر باتري شما را خيلي زود به اتمام مي رساند.
وقتي نمايش گر يک کمکوردر را بررسي مي کنيد دقت زيادي به خرج دهيد: برخي از آن ها تحت نور خورشيد، يعني محيطي که اغلب در آن کار مي کنيد خوب کار نمي کنند. انتخاب نمايش گر مناسب به شکلي آگاهانه بيش از پيش اهميت پيدا کرده است زيرا توليد کنندگان کمکوردر در اغلب محصولات consumer خود نماياب يا viewfinder را حذف کرده اند و نمايش گر LCD ها تنها گزينه اي است که براي شما باقي گذاشته اند. علاوه بر اين، برخي از LCD ها يک اينترفيس لمسي را براي اکثر کنترل هاي دوربين ارائه مي کنند بنابراين قبل از انتخاب و خريد يک کمکوردر از درستي کارکرد اين کنترل ها اطمينان حاصل کنيد.
لنزها: به جز کمکوردرهاي جيبي، تمام کمکوردرها داراي يک لنز زوم هستند که به شما اجازه مي دهد به سوژه خود نزديک تر شويد. توليد کنندگان کمکوردر معمولا به طور واضح و روشن تفاوت بين زوم ديجيتال و اپتيکال را مشخص نمي کنند. مشخصات حداکثر زوم اپتيکال موضوع جالب تري است و حداکثر زومي را که کمکوردر مي تواند با حرکت دادن عناصر لنز به آن دست پيدا کند نشان مي دهد.
اغلب کمکوردر هاي مدرن حداقل داراي زوم اپتيکال 10x هستند که بايد براي کاربردهاي عمومي کافي باشد. يک زوم ديجيتال، تصوير شما را بعد از اين که زوم اپتيکال به حداکثر مقدار خود رسيد crop و بزرگ نمايي مي کند. اين روش منجر به ايجاد تصوير دانه دار، پيکسل شده و به طور کلي ظاهر نامناسب مي شود. گاهي اوقات کيفيت تصوير به اندازه اي بد است که شما نمي توانيد چيزي را که ضبط کرده ايد ببينيد.
Image stabillization: تمام کمکوردرها به منظور کاهش تاثير حاصل از لغزش دست بر روي کيفيت تصوير يکي از دو نوع stabillization تصوير يعني اپتيکال يا الکترونيکي را انجام مي دهند. در stabillization اپتيکال، مکانيزم لنز دوربين براي فائق آمدن بر حرکت بيروني حرکت مي کند. در stabillization الکترونيکي، تصوير گرفته شده توسط لنز، بر روي سنسور "شناور" مي شود و کمکوردر بعد از اين که تصوير ضبط شد براي ترجمان ويدئو از مدارات داخلي خود بهره برداري مي کند. stabillization اپتيکال عموماً نتايج بهتري فراهم مي کند. در گذشته اين نوع stabillization فقط در دوربين هاي گران تر وجود داشت اما اين روزها برخي از دوربين هاي با قيمت متوسط نيز از اين ويژگي بهره مند هستند.
باتري ها: مقدار زمان ضبط و پخشي که باتري ها ارائه مي کنند متفاوت است اما اغلب کمکوردرها بايد بتوانند با باتري خود حداقل يک ساعت تصوير برداري کنند. خريد باتري اضافي و همراه داشتن آن در طي تصويربرداري هاي طولاني مدت هميشه ايده خوب و عاقلانه اي است و البته به خاطر بسپاريد که مشاهده و بازبيني مکرر تصاويري که گرفته ايد باتري کمکوردر شما را سريعاً خالي مي کند. قيمت باتري ها اضافي و با کيفيت معمولاً بين 50 تا 100 دلار است.
عکاسي ثابت: بسياري از کمکوردرهاي ديجيتال مي توانند به عنوان دوربين هاي ديجيتال نيز انجام وظيفه کنند و تصاوير ثابت را بر روي کارت حافظه يا نوار ضبط نمايند. برخي از آن ها مي توانند عکس ها را با رزولوشن يک دوربين 12مگاپيکسلي ذخيره کنند (اما مواظب مدل هايي که با استفاده از سنسورهاي رزولوشن پائين عکس هاي رزولوشن بالا توليد مي کنند باشيد).
معهذا ، هيچيک از کمکوردرهايي که ما تست کرديم مثل يک دوربين عکاسي اختصاصي قادر به ايجاد عکس نبودند و سطح کنترل يا کيفيت تصوير مشابه با دوربين هاي عکاسي را فراهم نمي کردند.
کنترل ها: ما به اين نتيجه رسيديم که استفاده از دوربين هاي کوچک تر به واسطه اين که کنترل هاي آن ها طبيعتاً در جايي که انگلشتان شما قرار مي گيرند جاي مي گيرد، دشوارتر است خصوصاً اگر دستان بزرگي داشته باشيد. البته، حمل مدل هاي سنگين و حجيم مي تواند باعث خستگي شما شود.
حالت هايLow-light (نور کم): بسياري از کمکوردرها از قابليت فيلم گرفتن در نور بسيار کم برخوردار هستند؛ چه با استفاده از يک حالت slow-shutter که از نور حداکثر محيط استفاده را مي کند يا از طريق illumination توکار از يک يا بيش از يک LED، تعداد کمي از مدل ها داراي يک نور مادون قرمز هستند که به شما اجازه مي دهد در تاريکي کامل فيلمبرداري کنيد. حالت هاي low-light مي تواند در محيط هايي که از نور اندکي برخوردار است بسيار سودمند واقع شود اما ويدئويي که به اين طريق گرفته مي شود به خوبي ويدئويي که در نور خورشيد گرفته شده باشد نيست. به عنوان مثال، حالت هاي slow-shutter ممکن است باعث شود تا سوژه هاي متحرک، smear يا ghost شوند و تصاويري که با استفاده از نور مادون قرمز گرفته شده نيز تحت تاثير اين نور قرار مي گيرند. مشخصات: در حالي که مشخصات يک کمکوردر همه داستان را در مورد آن بيان نمي کند، مي تواند به محدود شدن حوزه جست و جوي شما کمک کند. شما مي توانيد در کنار مشخصاتي مثل سايز نمايش گر LCD ،وزن و نوع ميکروفون از قيمت کمکوردر نيز براي صرفنظر از خريد مدلي که به درد شما نمي خورد استفاده کنيد.
به خاطر داشته باشيد در حالي که يک نمايش گر LCD بزرگ و ويژگي هاي اضافي زياد قيمت بالاتر را توجيه مي کند، سادگي در به کارگيري و سايز کلي نيز مسائل مهمي به شمار مي روند. اگر کنترل هاي يک کمکوردر براي دستان شما بسيار کوچک باشند حتي سبک ترين کمکوردر نيز مي تواند کار زيادي براي شما انجام دهد. بنابراين هميشه قبل از خريد کمکوردر، آن را امتحان کنيد. به خاطر داشته باشيد که سبک ترين دوربين ها ممکن است سايز ويژگي ها را قرباني وزن خود کرده باشند و اغلب در قسمت بالا داراي يک ميکروفون هستند زيرا جاي ديگري براي نصب آن وجود نداشته باز هم تکرار مي کنيم که وزن ممکن است به اندازه کافي براي توجيه اين بده بستان ها منطقي باشد.
وزن، يک عامل مهم: وزن، حتي بيش از آن چيزي که شما انتظار داريد مي تواند بر سادگي استفاده از يک کمکوردر تاثير داشته باشد. يک کمکوردر هرچه سنگين تر باشد احتمال بيش تري دارد که آن را در خانه بگذاريد و به همين دليل است که کموردرهاي جيبي عليرغم کيفيت بسيار بد تصاوير ويدئويي خود اين همه رايج و پر طرف دار شده اند.
محل قرارگرفتن ميکروفون: در صورت امکان به دنبال کمکوردري باشيد که ميکروفون آن در قسمت بالاي کمکوردر نصب شده باشد به دنبال نمونه اي با عملکرد audio- zoom باشيد. همچنين ببينيد آيا امکان اتصال يک ميکروفون بيروني وجود دارد، يا نه؛ خصوصاً اگر قصد تصوير برداري از سوژه هاي ثابت را داريد.
حالت هاي low-light: حالت هاي long shutter يا نور مادون قرمز به شما اجازه مي دهند. در نور خيلي کم نيز فيلمبرداري کنيد. مدل هاي higher-end شامل LED illumination توکاري در دوربين هستند که مصرف باتري را تا حد بسيار زيادي بالا مي برد اما اين روش به خوبي تصوير برداري در نور بيروني کار نمي کند.
سايز نمايش گر: يک نمايش گر بزرگ تر مشاهده چيزي که مشغول تصويربرداري از آن هستيد را تسهيل مي کند و در پخش آن نيز به شما کمک مي نمايد. اما به خاطر داشته باشيد که سايز نمايش گر عامل مهمي در عمر باتري کمکوردر شما است. خصوصاً اگرکمکوردر از LCD به عنوان نماياب خود استفاده کند. استفاده از يک نمايش گر LCD بزرگ باتري کمکوردر شما را به سرعت خالي مي کند. اگر چه برخي از مدل ها داراي نمايش گرهاي بزرگ تر از 3 اينچ هستند که اين LCD هاي بزرگ دوربين را سنگين تر نيز مي کنند. براي نمايش گرهاي لمسي، اين يک انتخاب شخصي است؛ بسياري از کمکوردرهاي جديد دسترسي به آيتم هاي منو و کنترل هاي پخش را از طريق LCD لمسي فراهم مي کنند.
Geo-tagging: آيا تا به حال براي تان اتفاق افتاده که ويدئويي را که سال ها قبل گرفته ايد ببينيد و از خودتان بپرسيد چرا اين تصاوير را ضبط کرده ام؟ اين مشکل با گذشت زمان بدتر مي شود خصوصا حالا که ما ديگر براي ليبل زدن بر روي اين فيلم ها جعبه نوار DV نداريم و به جاي آن ويدئوها را بر روي ديسک سخت يا حافظه هاي فلش ذخيره و فراموش مي کنيم براي آن ها اسامي با معني بگذاريم. برخي از کمکوردرها به گيرنده GPS ي مجهز هستند که براي ثبت دقيق مکاني که شما فيلم برداري کرده ايد يک geotag را با فايل اختصاص مي دهند.
درگاه ها: اکثر کمکوردرها براي انتقال ويدئو به کامپيوتر يا براي اتصال ديسک هاي سخت بيروني براي تهيه بک آپ داراي درگاه USB 2.0 هستند. اغلب آن ها نيز درگاه هاي HDMI را عرضه مي کنند و شما مي توانيد کمکوردر خود را به وسيله اي مثل تلويزيون متصل کنيد تا تصاوير ويدئويي HD را به SD تبديل کنيد و با استفاده از کانکتورهاي comosite يا S-video کمکوردر آن را بر روي يک تلويزيون standard-definition تماشا کنيد.
فرمت هاي ويدئويي کمکوردر
هر codec، فايل ويدئويي منبع را براي اين که راحت تر ذخيره و سريع تر از کمکوردر به ابزار ديگر منتقل شود، فشرده و کوچک مي کند. در سمت ديگر انتقال، Codec فايل را decompress مي کند و آن را در بالاترين کيفيت ممکن بازيابي مي کند. هر چند، فشرده سازي که کمکوردرهاي consumer استفاده مي کنند lossy است، بدين معنا که بعد از اين که codec کارش را با فايل شما انجام داد، شما هرگز نمي توانيد به همان کيفيت قبل از فشرده شدن ويدئو دست پيدا کنيد؛ البته در بسياري از موارد افت کيفيت بعد از فرآيند compression/decompression براي چشم انسان قابل تشخيص نيست.
MPEG-4 و AVCHD
از اين دو فرمت، فايل هاي MPEG-4 کوچک تر و کار با آن ها ساده تر است خصوصاً در برنامه هاي تدوين ويدئويي . هر دوي اين فرمت ها از H.264 codec مشابه استفاده مي کنند اما فرمت MPEG-4 شامل داده هاي کم تر است که باعث سريع تر شدن نسبي فايل ها مي شود. MPEG-4 براي چندين سال در اختيار کاربران بوده است بنابراين از سازگاري با برنامه ها، سرويس هاي به اشتراک گذاري مبتني بر وب و سيستم عامل هاي بسيار گوناگوني برخوردار است. اين موضوع باعث کاهش نياز به تبديل فايل هاي MPEG-4 به ساير فرمت ها مي شود: از آن جائي که اکثر لپ تاپ ها به راحتي مي توانند با فايل هاي MPEG-4 کار کنند، کاربران به سرعت مي توانند فايل ها ويدئويي MPEG-4 را براي تدوين به PC منتقل و سپس به وب آپ لود نمايند.
AVCHD ويژگي هاي بيش تري ارائه مي کند اما اين کار به قيمت ايجاد فايل هاي بزرگ تر، تدويني که به قدرت و توان بيش تر پردازنده نياز دارد و احتمال نياز به تبديل کليپ ها به ساير فرمت ها به منظور کار با سيستم عامل و نرم افزار تدوين شما تمام مي شود. هر فايل AVCHD از قابليت اضافه کردن فوق داده يا متاديتا به هر کليپ، ابزار presention مثل منوهاي ناوبري و زيرنويس ها و سيستم فايلي که به شما اجازه مي دهد به سادگي فايل هاي ويدئويي را بر روي ديسک هاي Blu-ray ذخيره کنيد برخوردار است. ويدئو کليپ هاي واقعي به شکل فايل هاي MTS. ذخيره مي شود.
اين امکانات و ويژگي هاي اضافي AVCHD منجر به ايجاد فايل هاي ويدئويي بزرگ مي شود بنابراين براي اين که کامپيوتر شما بتواند با اين فايل ها کار کند ممکن است مجبور به تقويت آن شويد. PC شما حداقل بايد يک پردازنده چند هسته اي 2GHz به علاوه 4 گيگابايت رم و يک کارت گرافيکي خوب براي تدوين راحت تر فايل AVCHD داشته باشد.
وقتي صحبت فرمت AVCHD پيش مي آيد سازگاري کماکان يک مسئله عمده به شمار مي رود. همين چند سال پيش بود که پاناسونيک و سوني AVCHD را منتشر کردند و نرم افزاري که بتواند با اين فرمت کار کند هنوز هم يک مسئله بزرگ محسوب مي شود . شما ممکن است مجبور به ارتقاي برنامه هاي تدوين ويدئويي خود شويد و براي تبديل AVCHD به ساير فرمت ها به دنبال برنامه هاي کاربردي ثالث بگرديد. ويندوز 7 تنها سيستم عامل PC است که پشتيباني محلي از AVCHD را ارائه مي کند؛ سيستم عامل هاي قديمي تر حتي براي پخش اين فايل ها بر روي کامپيوتر نياز به نصب نرم افزار اضافي دارند.
در عين حال، برخي از سايت هاي وب هنوز هم از شمامي خواهند قبل از اين که ويدئوهاي خود را به آن ها پست کنيد چنين فايل هايي را به يک فرمت سازگار تبديل کنيد، اگرچه سايت You Tube فايل هاي MTS. را به طور محلي پخش مي کند. همه اين ها بدين معنا است که پشتيباني از AVCHD در حال گسترش و توسعه است. حتي برخي از نرم افزارهاي تدوين مثل Vege Movie Studio HD Platinum (95 دلار) و Pinnacle Stidio HD (39 دلار) در حال حاضر از AVCHD پشتيباني مي کنند. اما برنامه هاي تدوين ويدئويي درحوزه پشتيباني از AVCHD و چگونگي کار با اين فايل هاي ويدئويي بزرگ و حجيم تفاوت بسيار زيادي با هم دارند. اين موقعيت به سرعت در حال تغيير است.
توصيه هاي سريع براي خريد کمکوردر
در صورت امکان نمايش گر LCD را در نور روز امتحان کنيد. برخي از نمايش گرها در زير نور خورشيد رنگ مي بازند و شما بايد اطمينان حاصل کنيد که تحت هر شرايطي به سادگي مي توانيد چيزي را که در حال ضبط هستيد، ببينيد.
به جاي بررسي نسبت زوم ديجيتال، به زوم اپتيکال آن توجه کنيد. با يک زوم ديجيتال، کمکوردر به جاي اين که تصوير نزديکتري به شما بدهد تصوير را در نماياب بزرگ مي کند. مشخصات زوم اپتيکال بسيار مهم تر است و کمکوردر در شما حداقل بايد زوم اپتيکال 10X داشته باشد.
براي زمان هاي فيلم برداري طولاني تر، يک باتري اضافي و با ظرفيت بالا بخريد. باتري که به همراه اغلب کمکوردرها عرضه مي شود ممکن است فقط 1 ساعت يا در همين حدود دوام داشته باشد. شما مي توانيد با پرداخت 50 تا 100 دلار، يک باتري بادوام تر بخريد، بنابراين در صورتي که فکر مي کنيد به آن نياز داريد اين عامل را نيز در هزينه هاي تان لحاظ کنيد. (البته به خاطر داشته باشيد که باتري هاي بزرگ تر وزن کمکوردر شما را زياد مي کنند) ميکروفون هايي که در قسمت جلوي دوربين قرار گرفته اند، کيفيت بهتري دارند. ميکروفون هاي بالاي دوربين معمولاً به ضبط صداي کسي که از دوربين استفاده مي کند گرايش دارند. اگر در يک دوربين عادي به دنبال بهترين کيفيت صدا هستيد يک مبلغ 50 تا 100 دلاري اضافي را براي خريد يک ميکروفون بيروني در نظر بگيريد. البته اطمينان حاصل کنيد که کمکوردر شما جايي براي نصب آن داشته باشد.
قبل از خريد، کنترل هاي دوربين را چک کنيد. گاهي اوقات استفاده از کوچک ترين کمکوردرها مي تواند دشوار باشد خصوصاً اگر دستان بزرگي داشته باشيد. يک مدل بزرگ تر در صورتي که حمل آن ساده باشد ممکن است بهتر کار کند. اطمينان پيدا کنيد که يک کمکوردر لمسي از يک اينترفيس پاسخ گو برخوردار باشد. کنترل هاي Exposure را چک کنيد. تمام کمکوردر ها يک حالت کاملاً اتوماتيک دارند اما برخي از مدل ها داراي حالت هاي exposure نيمه دستي و دستي هستند. به عنوان مثال، برخي از مدل ها به شما اجازه مي دهند با سرعت شاتر کم تري فيلم برداري کنيد يا داراي تنظيماتي براي aperture هستند که به شما اجازه مي دهد نور بيش تري را وارد دوربين کنيد. خيلي از دوربين ها scene modeهايي را ارائه مي کنند که با دوربين هاي عکاسي ديجيتال شباهت دارد و شما با آن ها آشنا هستيد.
گزينه هاي low-light (نور کم) به شما اجازه مي دهد در نور اندک تصوير برداري کنيد. بسياري از دوربين ها براي کمک به تصوير برداري در تاريکي يک حالت long shutter را ارائه مي کنند و تعداد اندکي از آن ها براي تصوير برداري در تاريکي کامل داراي يک نور مادون قرمز.
براي استفاده از فرمت AVCHD کامپيوتر خود را تقويت کنيد. تدوين ويدئوي HD به معناي اين است که شما بايد کامپيوترتان را تقويت کنيد. PC شما بايد يک پردازنده چد هسته اي GHz2 يا بالاتر و حداقل 2 گيگابايت يا بيش تر بهتر است). شما همچنين ممکن است براي سازگاري کامل با فرمت AVCHD نيز به ارتقاي بسته نرم افزار تدوين ويدئويي خود داشته باشيد.
منبع: بزرگراه رايانه - شماره 138.
