خورشيد حقيقت پشت ابرهاي تحريف

مانند بسياري وقايع ديگر که صحت و کذب شان، همچون معمايي بي پاسخ مانده و دستخوش تحريف شده است، واقعه تاريخي کربلا نيز از اين آفت مصون نمانده است.
با مطالعه و بررسي منابع معتبر مي توان اين جريان تحريف را در دو شکل تحريف لفظي و تحريف معنوي مشاهده کرد.
از بنيانگذاران و تحريف گران بدعت ها در حادثه کربلا، ملاحسين کاشفي است که در حدود پانصد سال پيش، اولين کتاب فارسي در باب مرثيه را نوشت و نام آن به «روضه الشهدا» معروف است. دروغ هايي که او در اين کتاب نگاشت، سال ها سال مورد استفاده مرثيه خوان ها بود. مرثيه خوان هايي که اغلب تحصيلات پاييني داشتند و نمي توانستند از کتاب هاي عربي استفاده کنند. بعد هم در پي اين بهره وري، ملاآقا دربندي کتاب «اسرارالشهاده» را نوشت و کار ملاحسين کاشفي را کامل کرد و امروز حاصل کار آن ها اين شده که مي بينيم.

امام زين العابدين بيمار:
 

اين مطلب مخصوص ما ايراني هاست. غير از زبان فارسي هيچ جاي ديگر نيامده است. در زبان عربي هم چنين نيست. ايشان القاب زيادي داشتند. امام تنها در ايام حادثه عاشورا بيمار بودند و همان بيماري سبب نجات ايشان شد. وگرنه تصميم داشتند که چندين بار او را به شهادت برسانند، و چون امام شديدا بيمار بودند، به هواي مرگ بر اثر بيماري اش او را رها کردند. کسي نيست که تاکنون بيمار نشده باشد، ولي ما امام را به صورت يک بيمار زردرنگ تب داري که هميشه عصا به دستش است و کمر خم کرده و راه مي رود و آه مي کشد، ترسيم کرده ايم! اين تحريف است. حضرت سجاد (ع) همانند حضرت سيدالشهدا(ع) و امام محمد باقر(ع) از نظر مزاج و بنيه هيچ فرقي نداشتند. امام بعد از حادثه کربلا چهل سال زنده بودند و مانند همه انسان ها سالم بودند.

روضه آهوي ليلا و بالين علي اکبر:
 

تحريف کرده اند که حضرت علي اکبر(ع) به ميدان رفت. امام به ليلا، مادر علي اکبر(ع) فرمودند که برو در فلان خيمه خلوت، مو پريشان کن و در حق فرزندت دعا کن! از جدم شنيدم که دعاي مادر در حق فرزند مستجاب مي شود، شايد خداوند اين فرزند را سالم به ما برگرداند.
ابتدا امر اين که ليلايي در کربلا نبوده که چنين کند. ثانيا منطق حسين، اين نيست. منطق حسين در روز عاشورا، منطق جانبازي است. ايشان به همه اجازه برگشت داده بودند و براي جنگ هر کس که ماند، با رخصت امام به ميدان نبرد مي رفت.

عروسي قاسم:
 

تحريف کرده اند که در گرماي زد و خورد و جنگ، امام مي خواهند دو رکعت نماز خوف بخوانند. دو نفر سپر و فدايي شدند تا تيري به امام نخورد. و در حين عمل نماز، امام يادشان مي افتد که براي قاسم عروسي بر پا کنند و مي فرمايد: حجله عروسي راه بيندازيد. من مي خواهم عروسي قاسم را ببينم و قاسم با يکي از دخترهايم ازدواج کند! موضوعي که تعزيه خوان هاي قديم هميشه تکرار مي کردند و عروسي نو کدخداي قيام کربلا، قاسم را ذکر مي کردند، يعني نو داماد، در هيچ کتب معتبر تاريخي نيامده است. ملاحسين کاشفي اولين کسي بود که به اين موضوع پرداخت و دروغ نوشت.

روضه وداع:
 

يکي ديگر از تحريف هاي واقعه کربلا اين است که حضرت زينب هنگام وداع با برادر، امام را متوقف کردند و به ايشان فرمودند: وصيتي از مادر به ياد دارم. مادر به من گفته در چنين زماني حسين مرا بگير و از طرف من زير گلويش را ببوس.

آمدن خواهر به قتلگاه:
 

تحريف ديگر اين که؛ حضرت زينب(ع) در حال احتضار امام حسين، به قتلگاه آمدند و پاي پيکر امام حسين(ع) نشستند در حالي که امام حسين(ع) مشغول جان دادن بود، خود را بر روي بدن مطهر او انداخته و مي گفتند: تو برادر مني، تو اميد مايي، تو پناه مايي، تو پشتيبان مايي.
حضرت با گوشه چشمي به ايشان نگاهي کردند و فرمودند: به خيمه بازگرد که دلم را شکستي و غمم را افزودي؟!

عدد کشتگان دشمن:
 

امام 1800نفر را کشتند. اين آمار در کتاب «اثبات الوصيه مسعودي» آمده است. اما در کتاب «اسرار الشهاده در بندي» که هزار سال بعد نگاشته شد، عدد کشته شدگان به سيصد هزار نفر و مقتولين حضرت ابوالفضل (ع) نيز به بيست و پنج هزار نفر رسيده اند!
اگر امام سيصد هزار نفر را در هر ثانيه با شمشير کشته باشد، هشتاد و سه ساعت و بيست دقيقه وقت مي خواهد. و چون ديدند با طول روز جور در نمي آيد، گفتند: روز عاشورا هفتاد و دو ساعت بوده است که البته باز هشتاد و سه ساعت، با روز هفتاد و دو ساعت نيز قابل اصلاح نيست! همين طور در مورد حضرت ابوالفضل (ع) نيز، کشتن آن تعداد شش ساعت و پنجاه و چند دقيقه طول مي کشد. به علاوه جمعيت يک ميليون و ششصد هزار نفره اي را به لشکر عمر سعد نسبت داده بودند، که چنين جمعيتي در صحراي کربلا جا نمي گيرد! وسايل و اسباب جنگ براي اين تعداد از کجا فراهم شده بود؟ در حالي که همه از کوفه بودند، و از شام و حجاز هم نبودند.

روضه مارکسيستي:
 

در کتاب «حسين وارث آدم»، نوشته دکتر علي شريعتي آمده که امام به سوي مرگ مي شتابد، تنها و بي اميد. او مظهر شکست آدم است و تعصبي بي حاصل خرج مي دهد. پس شخصيت امام و نهضت او کجاست؟!

داستان شير و فضه:
 

از يک مرد اسدي نقل شده که شب ها شيري مي آمد اطراف خيمه ها و عاقبت معلوم شد که آن شير، حضرت علي (ع) اسد عرب است!!!
-روضه هايي که در آن ها اظهار تذلل پيش دشمن است. از قبيل التماس براي آب.
-قصه زبيده و قاسم ثاني در خاک ري و اطراف آن نيز از خيالات واهي است. قاسم بن حسن هيچ فرزندي نداشت و خود صغير بود.

امام حسين (ع) کشته شد
 

امام حسين(ع) کشته شد تا گناهان امت بخشيده شود: در صورتي که اين بيان برگرفته از معتقدات مسيحيت است. مسيح به دار کشيده شد تا کفاره گناهان امت باشد! اين حرف دنياي مسيحيت است و با روح اسلام سازگاري ندارد و اين تهمتي به شخصيت حضرت سيدالشهداست.

اظهار تأسف به خاطر کشته شدن مظلومانه امام حسين(ع)
 

تحريف ديگر در مورد علت عزاداري براي امام حسين(ع) اين است که معمولا ذاکرين سعي دارند شهادت امام را چنان جلوه دهند که شخصي مظلوم و بي تقصير و بي جهت کشته شد و ضايع گشت و هدر رفت و اين کشته شدن، تأثرآور است! امام حسين بن علي(ع)معصوم و بي تقصير بود، اما خونش هدر نرفت. هر قطره خونش ارزش داشت و دارد؛ بي نهايت.
امام با شهادت خود، مؤقرترين رويداد بشر را رقم زد و نامش با آزادي، برابري عدالت، توحيد، ترک خودپرستي است. حسيني که عالم ديوانه اوست.
منابع:
1.سيري در سيره معصومين/خلاصه آثار شهيد مطهري/ناشر: دانشگاه امام صادق (ع)/جلد 2
2.حماسه حسيني/شهيد مطهري/جلد1/انتشارات صدرا
3.حماسه حسيني/شهيد مطهري/جلد2/انتشارات صدرا
4.ده گفتار/شهيد مطهري/انتشارات صدرا
منبع :ماهنامه فرهنگي اجتماعي ديدار آشنا شماره 134