راگبي فوتبال آمريکايي نيست

نويسنده: هستي ميکائيليان

تاريخچه

در سال 1823 (ويليام وب آيس) در شهر راگبي انگلستان در هنگام برگزاري يک مسابقه فوتبال توپ را با دست برداشته و به سمت دروازه ي حريف شروع به دويدن کرد و پس از آن و با تغييراتي که در قوانين مربوط به اين رشته صورت گرفت، رشته ي راگبي راه اندازي شد.

راگبي در بسياري از کشورها به عنوان پرطرفدارترين رشته ي ورزشي شناخته مي شود و به صورت کاملاً حرفه اي برگزار مي شود.

فدراسيون جهاني: راگبي در حال حاضر بيش از 100 عضو از 5 قاره ي جهان دارد که مسابقات متعددي تحت عنوان مسابقات جهاني، 15 نفره، مسابقات جهاني 7 نفره يا (Seven) مسابقات 6 مليتي (انگليس، اسکاتلند، ايرلند، فرانسه و ايتاليا) تقريباً صاحب سبک راگبي هستند و رقابت هاي يه مليتي (کشورهاي آفريقايي جنوبي، استراليا، نيوزلند) حضور دارند که به صورت دوره اي هر تيم 5 بار، بازي مي کند.در کشورهايي همچون فرانسه، انگليس، ايتاليا، نيوزيلند، ايرلند، اسکاتلند، استراليا، رشته هاي راگبي به صورت کاملاً حرفه اي برگزار مي شود. و مسابقات باشگاهي در اين کشورها همچون مسابقات فوتبال در سطح بسيار بالايي برگزار مي شود.

فرق فوتبال آمريکايي با راگبي

متأسفانه در کشور ما بسياري رشته ي راگبي را با فوتبال آمريکايي اشتباه گرفته و اين 2 رشته را يکسان مي دانند، در حالي که راگبي با فوتبال آمريکايي تفاوت هاي بسياري دارد. رشته ي فوتبال آمريکايي رشته ي بسيار خشن بوده که بازيکن اجازه ي ضربه زدن به بازيکن صاحب توپ و ساير بازيکنان را دارد. و حتي ضربه ي وارده بر يک بازيکن در فوتبال آمريکايي بالاي 2000Kgاست و به همين دليل بازيکنان فوتبال آمريکايي داراي حفاظ صورت و بدن مي باشند.
اين در حالي است که در ورزش راگبي ضربه ي وارده بر بازيکن در شديدترين حالت نزديک به 700Kgمي باشد. ورزشکاران اين رشته تنها داراي يک حفاظ ابري در زير پيراهن خود و در بعضي موارد کلاه مخصوص راگبي هستند و به اين دليل که ضربات و نحوه ي قوانين در راگبي به صورتي است که کمترين آسيب ديدگي در اين رشته صورت مي گيرد. بر خلاف فوتبال آمريکايي که بازيکن آزاد است به راحتي ضرباتي به سر بازيکن حريف وارد مي کند در راگبي در صورتي که بازيکن ضربه اي به سر بازيکن حريف، وارد سازد مستقيما از زمين اخراج مي شوند.
در فوتبال آمريکايي بازيکن مي تواند تمامي بازيکنان (بازيکن صاحب توپ و بازيکن آزاد) مورد هجوم قرار دهد اين در حالي است که در راگبي بازيکنان تنها مي توانند بازيکني را که صاحب توپ است، تکل (گرفتن بازيکن صاحب توپ با، دو دست و بر زمين انداختن آن بازيکن) نمايد.

قوانين و نحوه ي برگزاري مسابقات راگبي

زمين راگبي تقريباً اندازه ي زمين فوتبال است به طول 110 متر و عرض 67 متر. در مرکز محوطه ي گل زمين هر يک از طرفين در بازي به شکل H مي باشد بر ارتفاع 1 متر و عرض 5/6 متر در انتهاي زمين منطقه اي وجود دارد که بر آن ترايزون «Tryzoon» نام دارد (منطقه ي امتيازگيري راگبي) مسابقات راگبي به صورت 15 نفره ، 13 نفره (راگبي ليگ)، 7 نفره يا (Seven) برگزار مي شود.
توپ راگبي؛ به صورت بيضي شکل بوده و وزن آن بين 410 يا 460 گرم مي باشد. عکس توپ راگبي که از 10000 تا 100000 تومان است.

مسابقات 15 نفره

در 2 نيمه ي 40 دقيقه ي برگزار مي شود و بين 2 نيمه، 10 دقيقه زمان استراحت وجود دارد. 7 بازيکن ذخيره نيز در تيم حضور دارند.

مسابقات 7 نفرهSeven

در 2 نيمه ي 7 دقيقه ي برگزار مي شود و زمان استراحت 2 دقيقه است. در هر تيم 5 بازيکن ذخيره نيز دارد.

مسابقات 13 نفره

مخصوص مسابقات ليگ است که در کشورهاي محدودي برگزار مي شود.
نحوه ي کسب امتياز در راگبي به دو صورت انجام مي گيرد.

تراي Try:

گذاشتن توپ در محوطه اي (ترايدون) حريف، تراي محسوب مي شود. و 5 امتياز دارد.

گل/ جايزه/ امتياز/ پنالتي

گذراندن توپ، با ضربه ي پا، از بالاي دروازه ي H مانند راگبي، در صورتي که در حين بازي باشد، 3 امتياز دارد و در صورتي که حريف خطايي صورت دهد و اعلام ضربه ي پنالتي گردد با ضربه ي کاشته به سمت دروازه ي راگبي صورت مي گيرد و در روش ديگر در صورتي است که تراي صورت گيرد و در اين صورت جايزه اي به نام Comrersionبه تيم داده مي شود که در محوطه هاي 22 متر کاشته شده و به سمت دروازه ي حريف وارد مي شود.
که در صورت به ثمر رسيدن 3 امتياز دارد، در طول مسابقه هر تيم سعي مي کند، توپ را با، پاس کاري و تکنيک هاي ويژه اي همچون راک، مول mol، لاي نوت، اسکرام، گل را به ثمر رساند.
راک: حرکت بازيکن با توپ به سمت حريف در صورت تک شدن؛ يا افتادن بازيکن به زمين، برخورد با بازيکن حريف و يا انداختن خود بازيکن به زمين که در اين صورت بازيکن صاحب توپ بايد توپ را به کنار و به سمت زمين خودي قرار داده تا بازيکنان حمايت کننده به او برسند و با قفل شدن بازيکنان 2 تيم راک تشکيل مي شود.
مول: در صورتي که بازيکن صاحب توپ به سمت بازيکن حريف حرکت کرده و با برخورد به بازيکن و با حمايت 2 يا 3 بازيکن هر تيمي، اقدام به اعمال فشار به سمت بازيکن حريف نمايد که در اين صورت بازيکنان حريف نيز مجبور به حمايت از هم تيمي خود مي باشند.

لاين اُت (خارج از خط)

در صورتي که توپ از منطقه ي اُت زمين خارج گردد «لاين اُت» تشکيل مي شود که در اين صورت بازيکنان هر 23 تيم و حداکثر 8 بازيکن از هر تيم پايه به صورت يک تونل در محوطه ي لاين اُت کنار هم و با فاصله قرار مي گيرند که در اين صورت و پس از پرتاب اُت توسط بازيکن تيمي که اُت به نفع آنها آغاز شد. (پرتاب توپ در وسط تونل دو تيم) که در اين حالت يکي از بازيکنان، توسط بازيکن کناري به بالا برده مي شود تا بتواند توپ را تصاحب کند و پس از آن بازي ادامه پيدا مي کند.

اسکرام Scorm

در صورتي که توپ از دست بازيکن صاحب توپ بر زمين بيافتد و يا اينکه بازيکن صاحب توپ، توپ را به بازيکن ديگر پاس دهد که جلوتر از خود او قرار دارد اسکرام تشکيل مي گردد، در اسکرام 8 بازيکن قدرتي تيم با 8 بازيکن قدرتي تيم حريف درگير شد و با اعمال فشار به سمت هم، سعي در بر عقب نشاندن تيم حريف مي کنند، هر تيم با تکنيک هاي ذکر شده، توپ را به محوطه ي گل مي رساند و با قرار دادن توپ در منطقه ي ترايزون حريف «نفراتي» انجام مي دهد.
پاس کاري در راگبي حتما بايد به سمت عقب صورت گيرد. يعني به هيچ عنوان پاس رو به جلو وجود ندارد و در صورتي که بازيکن هر تيمي جلوتر از بازيکن صاحب توپ شروع به حرکت نمايد در موقعيت افسايد قرار دارد. بازيکنان براي تصاحب توپ حريف، سعي در تکل نمودن صاحب توپ و انداختن آن بازيکن روي زمين مي نمايند. البته در راگبي تکل تنها با 2 دست، و با ضربه اي که با شانه به شکم بازيکن حريف وارد مي گردد، انجام مي گيرد، و هر گونه دخالت پا در اين عمل موجب اخراج بازيکنان زمين مسابقه مي گردد. بازيکن که تکل شد و به زمين مي افتد يا بايد توپ را پاس دهد و يا توپ را (يعني توپ را بگذار کنارش) آزاد نگه دارد. و به هيچ عنوان نمي تواند پس از افتادن به زمين توپ را در ماليکت خود داشته باشد. در صورتي که بازيکن خطايي انجام دهد که کارت زرد دريافت کند 10 دقيقه به صورت موقت از زمين مسابقه اخراج مي گردد و تيم در اين مدت با يک بازيکن کمتر 8 بازي ادامه مي دهد.
و پس از زمان 10 دقيقه بازيکن به بازي برمي گردد و در صورت خطاي مجدد و دريافت کارت زرد دوم، از زمين مسابقه اخراج مي گردد کارت قرمز نيز در صورتي به بازيکن داده مي شود که خطاي شديد صورت گيرد، از 7 بازيکن ذخيزه ي هر تيم 5 بازيکن حق ورود به زمين را دارد در صورتي که بازيکني مصدوم گردد و به تأييد پزشک مسابقات برسد يک بازيکن جايگزين به مدت 10 دقيقه به جاي بازيکن مصدوم وارد بازي مي گردد. که بر آن تعويض پزشکي گفته مي شود و جزو 5 تعويض تيم به حساب نمي آيد. و در صورت عدم درمان بازيکن مصدوم در مدت 10 دقيقه بازيکن جايگزين به عنوان تعويض دائمي به حساب مي آيد.

هزينه آموزش

هزينه ي آموزش راگبي از طريق هيئت يا مربي تعيين مي شود. که تقريبا 6000 تا 10000 تومان است.
در ايران به علت نبود اصل وسايل راگبي از لباس فوتبال استفاده مي شود! و خود بازيکنان با استفاده از ابر براي خود در زير لباس حفاظي مي سازند.

محاسن راگبي

در اين رشته علاوه بر قواي جسماني به تفکر، خلاقيت نياز است در راگبي هم بازيکن قدرتي و هم بازيکن سرعتي مي توانند فعاليت کند زيرا هر پست راگبي خصوصيات خاصي دارد که بازيکنان با تمام ويژگي ها مي توانند در آن فعاليت کنند.

آسيب ديدگي ها

همچون ساير رشته ها آسيب هايي وجود دارد که در بسياري از موارد قابل يپشگيري مي باشد. از آسيب هاي شايع در راگبي مي توان بر آسيب ديدگي قفسه سينه و شکم اشاره کرد.

تغذيه ورزشکاران راگبي

مصرف پروتئين، کربوهيدرات و برخي مکمل هاي مجاز ورزشي مي تواند به ورزشکاران بيشتر خدمت کند.

راگبي در ايران

اين رشته در اين سال 1320 وسط انگليسي ها وارد شد ولي مدت زيادي دوام نياورد تا اينکه در سال 1375 آقاي علي اعرابي يکي از بهترين بازيکنان و مربيان راگبي به همراه بعضي از بازيکنان اين رشته را در ايران احيا کرد در ابتدا مشکلات بي شماري در سر راه کساني که راگبي را شروع کردند وجود داشت.
مسابقات راگبي در ايران طي چندين سال به صورت قهرمانان کشور برگزار مي شد و تا اينکه در 2 سال گذشته و در المپياد ايرانيان دور دوم و سوم، رشته ي راگبي وارد مسابقات شده ولي به دليل عدم سرمايه گذاري بخش خصوصي موفقيت آميز نبود، راگبي در ايران فاصله ي زيادي با ساير کشورها دارد و متأسفانه برنامه ريزي در اين رشته به صورت کامل و مناسب انجام نمي گيرد و نيازمند حمايت مالي فدراسيون و بخش خصوصي از اين رشته است.

حسين استقامت

متولد سال 1358 کارشناس رشته ي تربيت بدني مربي و داور در رشته ي راگبي است و ايشان مؤسس راگبي در گيلان و انزلي بودند و همچنان مشغول به فعاليت مي باشند.

و سخن آخر

تشکر فراوان از آقاي دکتر ميرزايي دارم. اميداوم که جوانان بيشتري راگبي را بشناسند و شروع به فعاليت کنند.