شکست شکارچی های روح

Ghostbusters sanctum of slime
با این که سال ها از اکران آخرین فیلم Ghostbusters می گذرد، اما هنوز هم این سری فیلم ها مورد توجه بسیاری از مخاطبان سینما قرار دارد؛ مخاطبانی که در زمینه های دیگری نیز به دنبال تجربه ای جدید از این عنوان هستند. عناوین قدیمی این سری که برای کنسول NSE عرضه شدند، با اقبال بازیبازها روبرو نشده و هیچ یک بازی های جالب توجهی نبودند.
در سال 2009 شکارچیان روح توانستند با دنیای بازی های ویدئویی آشتی کرده و Ghostbusters اثری سرگرم کننده و خوب بود. اما عنوان حاضر با نام Ghostbusters sanctum of slime (Sos) هیچ نشانی از بازی پیشین ندارد و بیهوده نبود که حتی شکارچی های قدیمی و معروف داستان نیز حاضر به ایفای نقش در آن نشدند. گویی آن ها نیز می دانستند که SoS از آن دست بازی هایی است که به سرنوشت عناوین قدیمی سری دچار می شود.

شوخی های تکراری

هیچ کدام از مخاطبین و طرفداران واقعی شکارچی های روح به دنبال یک داستان فلسفی یا پیچیده نیستند. تنها خواسته ای که این افراد دارند ترکیبی از یک داستان با تم ترسناک و شوخی های بسیار است که بتواند به بهترین شکل ممکن حس کمدی ترسناک سری را به وجود آورد. متأسفانه تیم سازنده بازی نه تنها در ایجاد این حس موفق نبوده، بلکه داستان بازی را در مسیری کاملاً اشتباه قرار داده و به بدترین شکل ممکن ادامه می دهد. بنا به دلایلی شکارچی های معروف داستان تصمیم به بازنشستگی می گیرند و 4 عضو جدید را به جای خود برای انجام ماموریت های مختلف انتخاب می کنند. این تیم 4 نفره هیچ شباهتی به شخصیت های معروف داستان نداشته و ویژگی های متفاوتی دارند. استفاده از شوخی های اشک آور و رد و بدل شدن دیالوگ های کاملاً پوچ و بی هدف باعث شده همه ی اجزای داستانی سری نابود شده و هیچ خبری از آن حس اشاره شده نباشد. شاید با توجه به بزرگ نبودن پروژه ساخت این بازی استفاده نکردن از شخصیت های اصلی امری قابل توجیه به نظر می رسد، اما با شروع بازی مشخص می شود که هیچ کدام از دیالوگ های بازی صداگذاری نشده اند و همه ی آن ها به وسیله متن های نوشته شده در بازی به نمایش درمی آیند که ظاهری آزاردهنده داشته و به راحتی نیز از صفحه نمایش خارج می شوند.

بی مغزها شلیک می کنند

برخلاف نسخه قبلی این بار از زاویه دید ایزومتریک استفاده شده تا نقش دیگر اعضای تیم نیز به خوبی نشان داده شود و بازیباز همه ی زوایای محیط بازی را در نظر داشته باشد. گیم پلی بازی تشکیل شده از شلیک proton stream و از بین بردن دشمن های مختلف که از لحاظ تنوع نیز در سطح پایینی قرار دارند. درست متوجه شدید، در SoS هیج خبری از Ghost Trap یا دستگاهی شبیه به آن نیست و اسلحه های شکارچی ها این قابلیت را به دست آورده اند که روح های مورد نظر را به یک باره از بین ببرند. جالب این که به خاطر ساختار متفاوت بازی و استفاده از تعداد زیادی دشمن، دیگر خبری از داغ شدن ‌proton pack نیز نیست و بازیباز می تواند بدون هیچ محدودیتی به شلیک ادامه دهد. یکی از نکات جالب بازی مربوط به انواع مختلف شلیک ها است که از لحاظ رنگ تقسیم بندی شده اند و هر یک برای یک نوع از دشمن های موجود کارایی دارند. شاید این ویژگی تنها نکته مثبت Sos باشد که تا حدی گیم پلی را از حالت ساده خود دور می کند. بازیباز همچون گذشته در یک تیم 4 نفره قرار دارد که در حالت آفلاین دیگر شخصیت ها توسط هوش مصنوعی کنترل می شوند که مسلماً هر بازیبازی را وادار می کنند که تمرکز خود را بر بخش آنلاین این عنوان بگذارد. دلیل این امر ضعیف بودن بیش از حد هوش مصنوعی بازی است. تمامی رفتارهای هوش مصنوعی بازی خلاصه شده به شلیک کردن و حرکت های اشتباه در محیط بازی که منجر به مرگ آن ها می شود. یکی از قابلیت های بازی این امکان را به بازیباز و دیگر اعضای تیم می دهد که در زمان صدمه دیدن توسط دیگر افراد سلامتی خود را به دست بیاورند. مشکل اساسی زمانی خود را نشان می دهد که مکانیسم اشاره شده نیاز به زمان زیادی دارد و این فرصت را به دشمن می دهد که به راحتی فرد کمک کننده را مورد حمله قرار دهند و در ادامه او را نیز از روند بازی خارج کنند. این حالت در زمان مبارزه با باس ها (Boss) بیش از حد دردسر ساز شده و در ادامه به از بین رفتن تمامی اعضای تیم می انجامد.
حال فرض کنید که 4 بازیباز فرضی تعدادی از مراحل را پشت سر گذاشته اند و به صورت ناگهانی تعدادی از آن ها تصمیم می گیرند بازی را ادامه ندهند. اکنون بازیبازهای باقی مانده با دو گزینه روبرو می شوند: تحمل هوش مصنوعی ضعیف یا شروع دوباره بازی با بازیبازهای جدید. این در حالی است که بیشتر بازیبازها ترجیح می دهند دیگر Sos را ادامه ندهند!

یادآوری گذشته

این روزها بازی های قابل دانلود نیز در زمینه گرافیک پیشرفت های خوبی کرده اند و حتی در مواردی گوی سبقت را از بازی های عرضه شده روی دیسک می ربایند. Sos جزو آن دسته از بازی هایی است که به هیچ وجه نمی تواند قدرت گرافیکی عناوینی که در سال 2011 عرضه می شوند را نشان دهد. با توجه به نمای ایزومتریک مورد استفاده، مسلماً تمرکز بازی کمتر روی جزییات بوده است. اما بازیساز در بسیاری از بخش ها از نماهای نزدیک استفاده کرده است. نتیجه این کار نمایان شدن همه ی ضعف های گرافیکی بازی است. Sos در زمینه صداگذاری و موسیقی نیز حرفی برای گفتن ندارد و تنها نکته ای که از شکست سنگین آن جلوگیری می کند استفاده از تم اصلی سری است که آن نیز تنها در منوی اصلی بازی شنیده می شود.
Sos از آن دسته بازی هایی است که باعث می شود هر طرفداری دیگر منتظر یک عنوان از سری Ghostbusters نباشد و تنها با همان فیلم ها و بازی های گذشته خود را سرگرم کند.

مزایا

مکانیسم تغییر نوع شلیک، گیم پلی سرگرم کننده در حالت چند نفره

معایب

داستان، شخصیت ها و دیالوگ های افتضاح، گرافیک تاریخ مصرف گذشته، مشکلات هوش مصنوعی و ساختار چند نفره بازی
منبع: نشریه بازی رایانه، شماره 42.